IPPP1/443-1242/14-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 249, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.), uzupełnionym pismem nadanym w dniu 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 stycznia 2015 r. (skutecznie doręczone 16 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu usług związanych z użytkowaniem samochodów służbowych i 100% podatku naliczonego od zakupu paliwa do tych samochodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu usług związanych z użytkowaniem samochodów służbowych i 100% podatku naliczonego od zakupu paliwa do tych samochodów.

Wniosek uzupełnionym został pismem nadanym w dniu 22 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 stycznia 2015 r. (skutecznie doręczone 16 stycznia 2015 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Regulamin w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych P. Sp. Jawna zawiera między innymi zapisy:

1. Samochód służbowy pozostaje do dyspozycji pracowników tylko i wyłącznie w czasie wypełniania przez nich obowiązków na rzecz firmy. Użytkownik nie jest upoważniony do korzystania z samochodu w czasie wolnym i w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą firmy. Parkowanie samochodu może mieć miejsce wyłącznie na terenie zakładu.

2. Miejsce zamieszkania pracowników firmy upoważnionych do korzystania z samochodów służbowych jest inne od miejsca zakładu pracy.

3. Firma uznaje w oparciu o § 6 pkt 1 i 2 Rozporządzenia MP i PS z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowych, iż miejscowością rozpoczęcia i zakończenia podróży służbowej jest miejscowość pobytu pracownika, jeżeli podróż odbywa się poza obowiązującymi go godzinami pracy.

4. Dojazd pracownika do miejsca zakładu pracy (miejscowość wiejska) we wczesnych godzinach rannych oraz powrót w późnych godzinach praktycznie jest niemożliwy - brak komunikacji. Ponadto każdy wyjazd służbowy odbywa się przez tę samą miejscowość, która jest miejscem zamieszkania pracownika. W związku z powyższym Firma zamierza wprowadzić w regulaminie wskazanym w pkt 1 dodatkowy zapis o uprawnieniu użytkowników w przypadkach opisanych w pkt 3 do garażowania - parkowania samochodu w swoim miejscu zamieszkania, np. gdy odbywając podróż służbową pracownik musi dojechać do kontrahenta we wczesnych godzinach rannych w innej miejscowości niż teren zakładu zaś powrót następuje w późnych godzinach (poza obowiązującymi godzinami pracy). Dojazd pracownika z miejsca pracy do miejsca zamieszkania a następnie do miejsca pracy klienta i z powrotem w świetle ustaleń przedstawionych w pkt 3 jest wykonaniem podróży służbowej, co będzie udokumentowane w ewidencji przebiegu pojazdu oraz poleceniem wyjazdu służbowego.

Odległości poszczególnych odcinków trasy będą znane (sprawdzalne) i kontrolowane na bieżąco porównując ewidencję przebiegu oraz stan licznika samochodu. Tak więc pracownik nie będzie mógł wykorzystać samochodu w celach prywatnych.

Firma złożyła do US VAT-26. Nadmienia się, że zamierzone działanie jest również uzasadnione ekonomicznie.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy o informacje:

P. Spółka Jawna w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochody osobowe, które służą wyłącznie do działalności gospodarczej. Są to samochody określone w art. 86a ust. 4 pkt 1. Dla pojazdów tych jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu i złożono właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach (VAT-26).

P. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (kraj, WDT i eksport). Jest ona opodatkowana podatkiem VAT 23%.

Użytkowanie ww. samochodów służbowych przez pracowników związane jest z działalnością firmy - są to wyjazdy służbowe do kontrahentów (rozmowy handlowe, zawieranie umów, kontraktów itp.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Firma wprowadzając zamierzenia przedstawione w pkt 4 nabędzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług związanych z użytkowaniem tych samochodów oraz zakupem paliwa w wysokości 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle opisanej sytuacji w pkt 3 i 4 garażowanie w miejscowości zamieszkania jest uzasadnione i nie powinno mieć wpływu na prawo odliczenia 100% podatku od zakupów związanych z eksploatacją samochodów.

Wprowadzenie w regulaminie dodatkowych zasad użytkowania samochodów przez pracowników wyklucza ich użycie do celów prywatnych.

Strona nadmienia, iż nawet Minister Finansów zajął stanowisko iż (cytat)"Rano z dzieckiem do szkoły, wieczorem na zakupy do sklepu można jechać samochodem służbowo i nie traktować jazdy jako nie związana z działalnością gospodarczą" co publikowała "Rzeczpospolita" dział "Prawo co dnia" z dnia 2 października 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą". W myśl tego przepisu zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych z VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca umożliwił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego (kraj, WDT i eksport), opodatkowaną 23% VAT. W prowadzonej działalności Wnioskodawca wykorzystuje samochody osobowe (samochody służbowe). Dla pojazdów tych jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu i złożono właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach - VAT 26. Spółka wprowadziła Regulamin w sprawie zasad korzystania z ww. samochodów służbowych. Z zapisów regulaminu wynika m.in. że samochód służbowy pozostaje do dyspozycji pracowników tylko i wyłącznie w czasie wypełniania przez nich obowiązków na rzecz firmy. Parkowanie samochodu może mieć miejsce wyłącznie na terenie zakładu. Jednakże z uwagi na fakt, że dojazd pracownika do miejsca zakładu pracy (miejscowość wiejska) we wczesnych godzinach rannych oraz powrót w późnych godzinach praktycznie jest niemożliwy - brak komunikacji oraz że każdy wyjazd służbowy odbywa się przez tę samą miejscowość, która jest miejscem zamieszkania pracownika, Spółka zamierza wprowadzić w regulaminie zapis o uprawnieniu użytkowników do garażowania parkowania samochodu w swoim miejscu zamieszkania, np. w czasie odbywania podróży służbowej. Odległości poszczególnych odcinków trasy będą znane.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług oraz paliwa w wysokości 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur związanych z użytkowaniem opisanych samochodów w przypadku ich garażowania w miejscu zamieszkania pracowników.

Kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony regulują przepisy art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. z tytułu nabycia, leasingu, zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Na podstawie art. 86a ust. 12 ustawy, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Z analizy cyt. wyżej przepisów wynika, że zgodnie z ogólną zasadą przewidzianą w art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Ustawodawca przyjął założenie, że konstrukcja pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony sprawia, że pojazdy te - co do zasady - wykorzystywane są w celach "mieszanych", tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością. Przez wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, tj. do celów prywatnych.

Odliczenie VAT w pełnej wysokości przysługuje m.in. w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości innego niż działalność gospodarcza użytku tych pojazdów. Przy czym użytek inny niż działalność gospodarcza należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

W ocenie tut. Organu, opisany przez Wnioskodawcę sposób wykorzystania samochodów służbowych nie pozwala jednoznacznie uznać, że będą one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wprowadzone w regulaminie zasady i procedury nie wykluczają użycia tych samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy możliwe jest użycie samochodów służbowych do celów prywatnych - będzie to dojazd z miejsca zamieszkania pracownika do miejsca pracy i z miejsca pracy do miejsca zamieszkania (np. w sytuacji delegowania pracownika w celu wykonywania obowiązków służbowych). Bez znaczenia będzie w tej sytuacji fakt prowadzenia dla tych samochodów ewidencji przebiegu pojazdu.

Należy zauważyć, że używanie samochodów przez pracowników do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy stanowi niewątpliwie wykorzystywanie tych pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, powinna być bezwzględnie wykluczona możliwość wykorzystywania pojazdów przez pracowników w inny sposób.

W ocenie tut. Organu proponowane przez Spółkę rozwiązanie - umożliwienie garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika, w tym udostępnienie samochodu służbowego w celu przejazdu między miejscem zamieszkania pracownika a miejscem, w które pracownik jest delegowany - przede wszystkim jest udogodnieniem dla pracownika, który nie musi we własnym zakresie organizować sobie środka transportu do/z pracy. Dojazd pracowników do pracy nie ma związku z działalnością gospodarczą pracodawcy. Zapewnienie ułatwienia w tym zakresie ze strony pracodawcy realizuje cel prywatny pracowników, nie zaś gospodarczy pracodawcy. Ponadto w tej sytuacji pracownicy posiadają do dyspozycji samochód w miejscu gdzie aktualnie przebywają prywatnie poza godzinami pracy, zatem nie można wykluczyć potencjalnej możliwości wykorzystywania tego pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W konsekwencji, w analizowanej sprawie z uwagi na przedstawiony sposób wykorzystywania pojazdów, wykluczonym jest przyjęcie, że samochody te wykorzystywane są wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Stworzone przez Wnioskodawcę procedury - regulamin, nie stanowią odpowiedniego systemu zabezpieczającego, który wykluczałby użycie samochodów służbowych do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. W przypadku garażowania pojazdów w miejscu zamieszkania pracowników należy uznać, że są one wykorzystywane do celów "mieszanych".

Bez znaczenia w tym przypadku jest, że Wnioskodawca będzie prowadził dla tych samochodów ewidencję przebiegu pojazdu oraz poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu o wykorzystywaniu tych samochodów do celów działalności gospodarczej, ponieważ już z samej procedury sposobu użytkowania tych pojazdów będzie wynikać użytek mieszany.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami służbowymi, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r. Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu przeznaczonych do napędu opisanych pojazdów samochodowych, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.