IPPP1/443-1217/13-2/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 26 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej o numerze ewidencyjnym, o powierzchni 951 m^2, klasyfikowanej jako (użytek gruntu RV), położonej przy ul. S. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę do majątku odrębnego w dniu 5 czerwca 2003 r. Nieruchomość stanowi osobisty majątek Wnioskodawcy. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę z zamiarem pobudowania na niej budynku mieszkalnego służącego zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje również, iż z dniem 1 września 2004 r. rozpoczął na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej (obecnie CEIDG) pozarolniczą działalność gospodarczą. Przeważającą działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę jest pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (kod PKD: 70.22.Z). Wnioskodawca wykonuje również działalność gospodarczą w zakresie, kod PKD:

* 41.10.Z - Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków;

* 42.99.Z - Roboty związane z budową pozostałych obiektów inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane;

* 43.34.Z - Malowanie i szklenie;

* 62.02.Z - Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki;

* 68.10.Z - Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek;

* 68.31.Z - Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami;

* 68.32.Z - Zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie;

* 73.11.Z - Działalność agencji reklamowych;

* 74.30.Z - Działalność związana z tłumaczeniami;

* 81.21.Z - Niespecjalistyczne sprzątanie budynków i obiektów przemysłowych;

* 81.22.Z - Specjalistyczne sprzątanie budynków i obiektów przemysłowych;

* 82.30.Z - Działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów.

W związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zaznacza jednak, iż Nieruchomość została zakupiona przed podjęciem i wykonywaniem działalności gospodarczej. Nieruchomość była zakupiona w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. W związku z zakupem przedmiotowej Nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość nigdy nie była i nie będzie udostępniania odpłatnie bądź nieodpłatnie przed dokonaniem sprzedaży. Stąd też Nieruchomość nigdy nie była wydzierżawiana ani wynajmowana. Nieruchomość w chwili zakupu nie była uzbrojona. Nieruchomość nie została uzbrojona do chwili obecnej. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na Nieruchomość. Na Nieruchomości nie były wydzielane drogi wewnętrzne. Zakup Nieruchomości nie był dokonywany z zamiarem odprzedaży. Odprzedaż gruntu nie jest również celem Wnioskodawcy.

W dniu 31 października 2013 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję nr... o warunkach zabudowy Nieruchomości.

Wnioskodawca zamierza w najbliższym czasie złożyć wniosek o wydanie Pozwolenia na Budowę i konsekwentnie rozpocząć na Nieruchomości budowę budynku jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej wraz z infrastrukturą techniczną oraz dwóch szamb szczelnych w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Nie wykluczone jednak, iż z nakładających się przyczyn osobistych, rodzinnych a zarazem finansowych Wnioskodawca sprzeda przedmiotową Nieruchomość przed podjęciem prac budowlanych.

Wnioskodawca nigdy nie podejmował żadnych działań marketingowych w dokonaniu sprzedaży Nieruchomości. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, iż w przypadku podjęcia decyzji o sprzedaży Nieruchomości zamieści ogłoszenie w prasie lub na portalu internetowym.

W przypadku dokonania sprzedaży Nieruchomości środki uzyskane z tego tytułu pozostaną w majątku prywatnym Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Transakcja Sprzedaży Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (podatek VAT> i czy w związku z realizowaną transakcją Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy Transakcja Sprzedaży Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT a Wnioskodawca nie będzie występował jako podatnik VAT w odniesieniu do tej transakcji.

W ocenie Wnioskodawcy przy Transakcji Sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z czym transakcja sprzedaży Nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie zatem ww. przepisów grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

I tak na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielne działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja pojęcia podatnika ma zasadnicze znaczenie dla zakresu opodatkowania podatkiem VAT. O ile bowiem określenie czynności podlegających opodatkowaniu wyznacza zakres przedmiotowy opodatkowania to zdefiniowanie pojęcia podatnika wskazuje na podmiotowy zakres opodatkowania W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

Należy w tym miejscu zauważyć, że obie te cechy powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Tak więc wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika, nawet jeśli tak w ogóle jest on podatnikiem z innego tytułu, pozostaje poza zakresem opodatkowania. Tak samo wykonanie czynności niepodlegającej opodatkowaniu przez podatnika jest neutralne z punktu widzenia VAT. Co prawda, przepisy ustawy o VAT nie wyrażają tego wprost, niemniej z ogólnych reguł konstrukcyjnych podatku w ogólności, w tym również podatku od towarów i usług, wynika konieczność, aby podmiot wykonujący czynność opodatkowaną występował w odniesieniu do niej jako podatnik. Regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. (Dz. U.UE.L 347.1 z późn. zm.) w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodane wyrażają ten wymóg wprost stanowiąc o wykonywaniu czynności opodatkowanych przez podatnika działającego w takim charakterze (ang. taxable person acting as such).

Mimo braku precyzyjnego wyrażenia powyższego wymogu, już na tle poprzednio obowiązujących przepisów trafnie przyjmowano, iż: "Nie jest słuszny pogląd, że u zarejestrowanego podatnika podatku od towarów i usług każda sprzedaż towarów lub odpłatne świadczenie usług jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W każdym przypadku indywidualnie muszą być badane zarówno podmiotowe, jak przedmiotowe przesłanki wystąpienia obowiązku podatkowego" - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego 4 października 2000 r., sygn. III SA 1901/99. Powyższy pogląd w pełni zachowuje aktualność także w obecnym stanie prawnym, a zyskał tym mocniejsze oparcie w treści przepisów wspólnotowych, które wprowadzają wymóg podwójnej identyfikacji podatnika VAT (tekst jedn.: podatnika działającego w tym charakterze).

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż Nieruchomość stanowi składnik majątku osobistego Wnioskodawcy. W orzecznictwie wskazuje się, że jeśli podatnik sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością i którą to część zarezerwował na potrzeby osobiste, w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik. Transakcja taka nie podlega zatem opodatkowaniu podatkiem VAT.

Majątek osobisty, czyli wykorzystywany do celów prywatnych, oznacza tę część majątku danej osoby, która nie jest przez nią wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i która nie jest przedmiotem tej działalności. Dokonując tego podziału, choćby właśnie dla potrzeb opodatkowania sprzedaży danego składnika majątkowego, w pierwszej kolejności należy zatem ustalić, czy dany składnik majątkowy spełnia powyższe kryteria, jeżeli tak nie jest, to mamy do czynienia ze sprzedażą "majątku prywatnego", przy której to czynności dana osoba, choćby mająca status podatnika, w charakterze takim nie występuje (tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 grudnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1556/07).

W odniesieniu do stanu faktycznego opisanego we wniosku Wnioskodawca pragnie wskazać, że wiele wątpliwości w praktyce wywołuje status podatkowy osób fizycznych, dokonujących sprzedaży gruntów. Początkowo organy podatkowe uważały, że takie osoby zawsze są podatnikami. Poglądy te zaczęło korygować orzecznictwo sądów administracyjnych. Przyjęto bowiem, że w sytuacji, w której dany podmiot dokonuje sprzedaży towarów z majątku prywatnego (nienabytego w celu odprzedaży, choć z dopuszczeniem takiej możliwości), nie jest podatnikiem VAT w zakresie tych czynności, choćby takich transakcji (sprzedaży gruntów) było kilka lub nawet kilkanaście. Tego rodzaju pogląd odnaleźć można na przykład w wyroku składu 7 sędziów NSA z 29 października 2007 r., sygn. I FPS 3/07. Jak wynika z uzasadnienia do tego wyroku NSA "przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług".

Ponadto, jak wskazano w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 maja 2012 r., sygn. I FSK 1373/11:

"Czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą."

W orzecznictwie sądowym wskazuje się także, iż działalność handlowa (utożsamiana tu z gospodarczą w tym zakresie) nie jest ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Z tego powodu nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). NSA w wyroku z 12 stycznia 2010 r., sygn. I FSK 1626/08 wysnuł tezę, zgodnie z którą jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za podatnika w tym zakresie.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w odniesieniu do transakcji sprzedaży konkretnego gruntu przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w przypadku sprzedaży gruntu, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie jedynie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Dlatego też ocena ta winna uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową "ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej. (por. Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 października 2013 r., nr IPTPP4/443-467/13-6/UNr). Jak wynika bowiem z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 maja 2012 r. (sygn. I SA/Po 352/12) nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Tak też stwierdził NSA w wyroku z dnia 12 stycznia 2010 r. (sygn. I FSK 1626/08).

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w każdym przypadku decydujące znaczenie powinien mieć przede wszystkim zamiar nabycia gruntów (które są później sprzedawane przez nabywcę). Jeśli z okoliczności sprawy wynika, że zamiarem nabycia było późniejsze odsprzedanie gruntów, to zasadniczo należałoby takiego sprzedawcę uznać za podatnika VAT w zakresie tych sprzedaży - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 27 czerwca 2007 r., sygn. I SA/Ok 399/06. Jeśli natomiast sprzedawca gruntów nabywał te grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, wówczas co do zasady w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntów nie powinien być traktowany jako podatnik VAT.

Podobnie przyjął NSA w wyroku z 23 stycznia 2009 r., sygn. I FSK 1629/07, w którym podkreślił, że decydujące znaczenie mają zamiar i okoliczności nabycia składników majątku, w szczególności to, czy nabycie dotyczyło zaspokojenia własnych (prywatnych) potrzeb podatnika, czy też miało związek z prowadzoną działalnością handlową. W związku z tym kluczową kwestią wydaje się ustalenie, czy sprzedawana nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, czy też został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Jedynie bowiem udzielenie odpowiedzi na tak postawione pytanie przesądza, czy dokonane czynności sprzedaży podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Oczywiście zamiar, o którym mowa, w okolicznościach konkretnego przypadku będzie trudno ustalić. Należy wówczas zwrócić uwagę na okoliczności towarzyszące nabyciu, a także na moment nabycia oraz na czas dzielący nabycie i zbycie oraz okoliczności sprzedaży i przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży (czy konsekwentnie pozostają one w majątku prywatnym, czy też są używane w działalności gospodarczej). Podkreślić w tym miejscu należy, że nie jest możliwe sformułowanie ogólnej reguły czy też recepty, na podstawie której można by skutecznie zakwalifikować każdy przypadek, jednoznacznie i szybko oceniając, czy dany sprzedawca działa jako podatnik, czy też nie.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/I0, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy oraz zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi) składających się na treść prawa własności.

Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzania. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzania. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że uprawnienie do rozporządzania rzeczą obejmuje uprawnienie do przeniesienia prawa własności, jego obciążenia i zniesienia prawa (Edward Gniewek, Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Uprawnienie do rozporządzania rzeczą oznacza możliwość dokonywania czynności prawnych dotyczących rzeczy i umożliwia właścicielowi realizację w sensie ekonomicznym wartości wymiennej rzeczy.

Najdalej idącą postacią rozporządzenia jest wyzbycie się własności. W pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną inter vivos czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozrządzenia testamentowego mortis causa.

Jak wynika z powyższego, dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Mając na uwadze przytoczone powyżej argumenty Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w związku z tym, iż:

1. Nieruchomość została nabyta w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy do majątku prywatnego Wnioskodawcy przed podjęciem i wykonywaniem działalności gospodarczej;

2. w związku z zakupem Nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego;

3. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej;

4. Nieruchomość nigdy nie była i nie będzie udostępniana nieodpłatnie lub odpłatnie przed dokonaniem sprzedaży;

5. Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na Nieruchomość, a w szczególności na jej uzbrojenie (wyjątkiem kosztów związanych z uzyskaniem decyzji o Warunkach Zabudowy);

6. na Nieruchomości nie były wydzielane żadne drogi wewnętrzne;

7. Wnioskodawca posiada Nieruchomość w swoim majątku prywatnym przez długi czas licząc od chwili jej nabycia;

8. Nieruchomość nie została nabyta z zamiarem oraz w celu odprzedaży;

9. środki ze zbycia Nieruchomości oraz Budynku zasilą majątek prywatny Wnioskodawcy;

to przy sprzedaży tego składnika majątku prywatnego Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik podatku VAT. Dlatego też ewentualna sprzedaż osobistego składnika majątkowego na zasadach opisanych w stanie faktycznym do niniejszego wniosku nie jest związana z wykonywaniem działalności gospodarczej, nie ma charakteru handlowego a w związku z powyższym nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem sprzedaż Nieruchomości będzie zwykłym wykonywaniem prawa własności w ramach zarządu majątkiem własnym.

Na potwierdzenie przytoczonych powyżej argumentów Wnioskodawca pragnie równie wskazać na przykładowe piśmiennictwo organów podatkowych, które potwierdza stanowisko zaprezentowanie we wniosku:

Dla przykładu Wnioskodawca pragnie wskazać, iż jak wynika z wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej z dnia 30 kwietnia 2013 r., nr IPPP3/443-148/13-2/IG, " (...) osoba fizyczna dokona sprzedaży działek niezabudowanych ze swojego majątku osobistego nigdy niezwiązanego z działalnością gospodarczą w warunkach wskazujących, że czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana, a przedmiotowe działki nie zostały nabyte tylko i wyłącznie w celu ich dalszej odsprzedaży, czynność ta nie będzie uznana za element prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu-obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jak podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 powoływanej Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę do majątku odrębnego w dniu 5 czerwca 2003 r. Nieruchomość stanowi osobisty majątek Wnioskodawcy. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę z zamiarem pobudowania na niej budynku mieszkalnego służącego zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca zaznaczył jednak, że Nieruchomość została zakupiona przed podjęciem i wykonywaniem działalności gospodarczej. W związku z zakupem przedmiotowej Nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość nie była nigdy wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość nigdy nie była i nie będzie udostępniania odpłatnie bądź nieodpłatnie przed dokonaniem sprzedaży. Stąd też Nieruchomość nigdy nie była wydzierżawiana ani wynajmowana. Nieruchomość w chwili zakupu nie była uzbrojona. Nieruchomość nie została uzbrojona do chwili obecnej. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na Nieruchomość. Na Nieruchomości nie były wydzielane drogi wewnętrzne. Zakup Nieruchomości nie był dokonywany z zamiarem odprzedaży. Odprzedaż gruntu nie jest również celem Wnioskodawcy. W dniu 31 października 2013 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy Nieruchomości. Wnioskodawca zamierza w najbliższym czasie złożyć wniosek o wydanie Pozwolenia na Budowę i konsekwentnie rozpocząć na Nieruchomości budowę budynku jednorodzinnego w zabudowie bliźniaczej wraz z infrastrukturą techniczną oraz dwóch szamb szczelnych w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Nie wykluczone jednak, iż z nakładających się przyczyn osobistych, rodzinnych a zarazem finansowych Wnioskodawca sprzeda przedmiotową Nieruchomość przed podjęciem prac budowlanych. Wnioskodawca nigdy nie podejmował żadnych działań marketingowych w dokonaniu sprzedaży Nieruchomości. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, iż w przypadku podjęcia decyzji o sprzedaży Nieruchomości zamieści ogłoszenie w prasie lub na portalu internetowym. W przypadku dokonania sprzedaży Nieruchomości środki uzyskane z tego tytułu pozostaną w majątku prywatnym Wnioskodawcy.

Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkalnych, tj. Wnioskodawca miał zamiar wybudować na nieruchomości dom mieszkalny. W tym celu uzyskał decyzję o warunkach zabudowy. Ponadto jak wskazuje Wnioskodawca przedmiotowa nieruchomość nie była w przeszłości wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, w szczególności Wnioskodawca nie wynajmował jej, nie dzierżawił ani nie zawarł innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie podejmował również żadnych wymagających zaangażowania własnych środków finansowych czynności, zmierzających do podniesienia wartości gruntu (jak w szczególności uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg, podział działki). Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, jednakże w przypadku podjęcia decyzji o sprzedaży Wnioskodawca nie wyklucza zamieszczenia ogłoszenia w prasie lub na portalu internetowym.

Mając na względzie okoliczności sprawy, należy wskazać, że w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku z tą sprzedażą jak podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. W ocenie tut. organu brak jest aktywności Wnioskodawcy w planowanym zbyciu przedmiotowej nieruchomości, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności - zatem Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji sprzedaż nieruchomości nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.