IPPP1-443-1199/08-4/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2008 r. (data wpływu 23 czerwca 2008 r.), uzupełnione pismem z dnia 25 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stosowania 0% stawki podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2008 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony na wezwanie tutejszego organu z dnia 18 września 2008 r., skutecznie doręczone w dniu 24 września 2008 r. pismem z dnia 25 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz stosowania 0% stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wysyła, zarówno w formie prenumeraty, jak i w sprzedaży zwykłej, prasę do nabywców na całym świecie.

W przypadku wysyłki prasy do kontrahentów na terytorium Wspólnoty, Spółka w większości przypadków nie posiada wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT. Taka sytuacja ma miejsce przede wszystkim w przypadku wysyłki prasy w ramach prenumeraty, w której spedytorem, przewoźnikiem jest XX. Jedynym potwierdzeniem wysyłki prasy jest w takim przypadku pieczątka XX w książce nadawczej, potwierdzająca przyjęcie prasy do wysyłki. Z tego względu, że opis w książce nadawczej ma charakter ogólny, zbiorczy i wskazuje wyłącznie jaki jest ciężar przyjmowanej przesyłki, Spółka dołącza dla Poczty szczegółową specyfikację, w której podane są takie informacje jak:

* Raporty dla XX - ewidencja wagi, wartości, ilości opakowań wysyłanej prasy w zależności od sposobu dostawy (poczta Ekonomiczna i Priorytetowa), oraz strefy - na dany dzień wysyłki. Jest to raport ogólny.

* Raporty dla Spółki, gdzie jest specyfikacja dostawy dla odbiorcy indywidualnego, zawierająca informacje o jego numerze identyfikacyjnym w systemie informatycznym, oraz szczegółowe informacje o wysłanych numerach wydawniczych w danym dniu. Raport ten jest dokumentem wewnętrznym, który odzwierciedla po podsumowaniu dane zawarte w raporcie ogólnym. Nie jest potwierdzany przez XX.

Niezależnie od sposobu dostawy przez XX (poczta ekonomiczna - transport drogą lądową lub morską, poczta priorytetowa - transport lotniczy) Spółka posiada dokumenty przewozowe otrzymane od powyższego spedytora w opisanej powyżej formie. Ponadto Spółka posiada dodatkowe dowody dokumentujące dokonanie transakcji wewnątrzwspólnotowej, które potwierdzają zasadność zastosowania stawki VAT 0%, tj.: potwierdzenie zapłaty przez kontrahenta, zamówienia oraz umowy handlowe (w tym także korespondencję).

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 29 września 2008 r. (data wpływu 29 września 2008 r.) Spółka uzupełniła zaistniały stan faktyczny. W piśmie tym zawarto informacje, iż Wnioskodawca nie posiada dokumentów przewozowych, otrzymanych od XX, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Potwierdzeniem wysyłki jest w takim przypadku pieczątka XX w książce nadawczej potwierdzająca przyjęcie prasy do wysyłki. Dodatkowo sporządzany jest Raport ogólny dla XX, w którym wyszczególniona jest waga, wartość, ilość opakowań wysyłanej prasy w zależności od sposobu dostawy (poczta Ekonomiczna i Priorytetowa), oraz strefy - na dany dzień wysyłki. Ponadto sporządzany jest raport wewnętrzny dla Spółki, w którym zawarta jest specyfikacja dostawy dla odbiorcy indywidualnego, zawierająca informację o jego numerze identyfikacyjnym w systemie informatycznym, oraz szczegółowe informacje o wysłanych numerach wydawniczych w danym dniu. Suma z raportu wewnętrznego zgodna jest z danymi zawartymi w raporcie ogólnym.

Spółka posiada kopię faktury, na której wyspecyfikowane są poszczególne sztuki ładunku.

Wnioskodawca posiada dodatkowe dowody dokumentujące dokonanie transakcji wewnątrzwspólnotowej, które potwierdzają zasadność zastosowania stawki 0%, tj. potwierdzenie zapłaty przez kontrahenta, zamówienia oraz umowy handlowe (w tym także korespondencję).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka w przypadku wysyłki prasy do nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer ideatyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i wysyłanej do odbiorcy na terenie UE, uprawniona jest do rozpoznania wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów oraz do stosowania 0% stawki VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54 poz. 535 z późn. zm. - dalej ustawa o VAT) transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej WDT) podlega, co do zasady, opodatkowaniu według 0% stawki podatku. Skorzystanie z preferencyjnego opodatkowania uzależnione jest jednak od spełnienia warunków wymienionych w przepisie art. 42 ust. 11ustawy o VAT, do których należy:

Dowody potwierdzające wywóz towarów wymienione zostały w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, i są nimi:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,

* kopia faktury dostawy,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Zdaniem Spółki, w sytuacji gdy podatnik nie posiada jednego z wyżej wymienionych dokumentów, ale posiada inne wiarygodne dokumenty potwierdzające faktyczne dostarczenie towarów do nabywcy, dokumenty te łącznie uprawniają do zastosowania 0% VAT.

Przykładową listę, które mogą pełnić rolę dowodów uprawniających do stawki 0% VAT ustawodawca zawarł w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Zgodnie z omawianym przepisem dowodami pomocniczymi, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

* korespondencja handlowa z nabywcą w tym jego zamówienie;

* dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

* dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

* dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ustawa o VAT nie precyzuje formy dokumentów, które mają potwierdzać dostawę towarów do kontrahenta unijnego, za wyjątkiem faktury dostawy, w stosunku do której ustawodawca wskazał, że ma mieć ona formę kopii. Niewątpliwie jednak wszystkie dokumenty z założenia mają mieć rangę dowodów. Muszą więc w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez nie dowodzoną. Zdaniem Spółki dla rozliczenia sprzedaży towarów jako WDT ze stawką 0% VAT najważniejsze jest zgromadzenie dokumentów potwierdzających, że zostały spełnione przesłanki z art. 13 ustawy o VAT, czyli że w wyniku tej sprzedaży doszło do wywozu towarów z terytorium kraju do innego państwa UE oraz że nabywca wysyłanych towarów jest podatnikiem VAT UE. Stosowanie stawki 0% z tytułu WDT nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Oznacza to, że wykładnia przepisów dotyczących warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być rozszerzająca, a nie zawężająca, wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinny być zaś rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0%. Należy zatem uznać, że Spółka nie musi posiadać wszystkich omawianych dowodów. Ważne jest jedynie to, aby dokumenty, które posiada zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto zdaniem Spółki dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3, mają "łącznie" potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis. Ponieważ dokumenty mają "łącznie" potwierdzać określony fakt, Spółka nie musi posiadać wszystkich typów dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3. Wystarczy, że dwa z nich potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (a niekiedy nawet jeden - np. faktura zawierająca specyfikację towarów i będąca jednocześnie dokumentem potwierdzającym przewóz towaru).

Ponadto zdaniem Spółki istotne znaczenie ma treść wymienionych dokumentów, a nie ich liczba. Jeżeli z dokumentów tych będzie wynikała tożsamość towarów, ich ilość, wartość, oraz dane nabywcy tych towarów, a takie informacje znajdują się w dokumentacji Spółki wówczas warunek do zastosowania preferencyjnej stawki podatku będzie spełniony.

Zaprezentowane stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. W interpretacji z dnia 9 października 2006 r. (znak 1437/ZI/443/352/DJW/06) Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Targówek stwierdził, że "Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje formy dokumentów, które mają potwierdzać dostawę towarów kontrahenta unijnego. Niewątpliwie jednak mają mieć rangę dowodów, których treść (nie forma) potwierdza fakt dokonania dostawy. Muszą więc w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną której dowodzą".

Z kolei Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w interpretacji z 9 października 2006 r. (znak PUS.II/443/79/2006/RR) wskazał, że "możliwe jest zastąpienie dokumentów z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT innymi dokumentami", jeżeli "będą zawierać informacje znajdujące się na dokumencie przewozowym CMR i jednoznacznie potwierdzać otrzymanie towaru przez nabywcę".

Spółka wskazuje, że powyższe stanowisko potwierdzają również polskie sądy administracyjne, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 8 maja 2008 r. (sygn. akt I SA/Ke 114/08) stwierdził, że "w ocenie Sądu, biorąc pod uwagę zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, nie można się zgodzić ze stanowiskiem, że braki formalne wskazanych dokumentów, brak któregokolwiek z nich lub brak odpowiedniej informacji, która powinna wynikać z danego dokumentu, powinna oznaczać, że podatnik nie dysponuje wymienionymi w art. 42 ust. 3 dowodami, a więc nie ma prawa do zastosowania stawki 0% (...). W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa (art. 42 ust. 11 ustawy VAT). W szczególności może to być korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu, dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 września 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 1210/07) wskazał, że 'zdaniem sądu, jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11 VATU, w celu skorzystania ze stawki 0% VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Wnioskodawca podkreśla, że teza WSA jest zbieżna z orzeczeniem ETS dotyczącym kwestii dokumentowania dostaw towarów do krajów UE. W wyroku z 27 września 2007 r. w sprawie Albert CoIIee (C-146/05) sąd stwierdził, że żaden przepis VI Dyrektywy nie dotyczy bezpośrednio dowodów, które podatnicy muszą przedstawiać w celu skorzystania ze stawki 0% VAT. Dyrektywa stanowi, że do państw członkowskich należy określenie warunków, na jakich zwalniają one od podatku WDT. Skoro fakt dokonania WDT jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie z VAT zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne. Powołany powyżej wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości odnosi się do poprzednio obowiązującej VI Dyrektywy VAT, ale zachowuje w pełni aktualność pod reżimem dyrektywy Rady Unii Europejskiej 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.).

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że również doktryna prawa podatkowego w przedmiotowej sprawie wyraża pogląd zbieżny ze stanowiskiem Spółki.

W komentarzu - Dyrektywa VAT 2006/112/WE Komentarz 2008 pod redakcją Jerzego Martini autor stwierdził: "zdaniem autorów, powyższe przepisy należałoby uznać za zgodne z przepisami wspólnotowymi, w tym również zasadą skuteczności i proporcjonalności pod warunkiem jednak, iż przepisy te interpretowane byłyby zgodnie z przepisami wspólnotowymi. W świetle regulacji wspólnotowych nie byłaby dopuszczalna interpretacja, zgodnie z którą podatnik nie może zastosować zwolnienia w sytuacji gdy nie jest w stanie zgromadzić jednego z dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT (np. dokumentu przewozowego) pomimo, że dana transakcja obiektywnie stanowi dostawę wewnątrzwspólnotową. Jeżeli bowiem podatnik jest w stanie za pomocą dokumentów określonych w art. 42 ust. 11 wykazać, iż towar został dostarczony do kontrahenta z innego państwa UE, wówczas prawo do zastosowania stawki 0% nie może być kwestionowane".

Również w publikacji Ustawa o VAT Komentarz - stan prawny na dzień 1 września 2005 pod redakcją Jerzego Martini napisano: " Słowo "łącznie" nie może być na gruncie interpretacji gramatycznej rozumiane jako powód do gromadzenia wszystkich trzech dokumentów, lecz jedynie powinno wskazywać, iż pomiędzy zgromadzonymi dokumentami nie może istnieć sprzeczność. (...) w takiej sytuacji polski dostawca nie ma wielokrotnie żadnej możliwości zdobycia dokumentu transportowego. Czy zatem nie ma on prawa stosować stawki 0% VAT - udzielenie twierdzącej odpowiedzi na to pytanie naruszałoby elementarną zasadę prawa Unii Europejskiej jaką jest zasada proporcjonalności (współmierności). Dlatego też, w takich sytuacjach, jeżeli oprócz faktury i specyfikacji podatnik zgromadził również np. potwierdzenie odbioru towaru za granicą przez kontrahenta zagranicznego nie powinno być podstaw do odmawiania prawa do stawki 0% VAT". W tej samej publikacji autor napisał "W takim przypadku konieczne jest gromadzenie dodatkowej dokumentacji, na przykład tej wskazanej w treści ust. 11 omawianego artykułu. Zdaniem autorów przesłanką do gromadzenia tych dokumentów jest również brak któregoś z dokumentów wskazanych w ust. 3, 4 lub 5. Na przykład zadaniem autorów, brak dokumentu CMR, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 nie przekreśla w żaden sposób prawa do zastosowania stawki 0% VAT".

Podobnie w publikacji Opodatkowanie. Transakcje wewnątrzwspólnotowe eksport, import, Dorota Kosacka-Łędziewicz, Bogdan Olszewski Unimex 2008 stwierdzono: "iż nawet braki we wspomnianej dokumentacji, w przypadku, gdy podatnik potrafi w inny sposób udokumentować, iż towar wyjechał do innego kraju UE, to można zastosować stawkę 0%. Zdaniem autorów stanowisko to w pełni zasługuje na akceptację, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt iż Dyrektywa 2006/112/WE nie wprowadza ścisłej listy dokumentów wymaganych przy dostawie wewnątrzwspólnotowej".

Reasumując, zdaniem Spółki w omawianym przypadku ma ona prawo do rozpoznania WDT oraz zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT 0%.

Mając powyższe na uwadze, uznając wniosek za słuszny i w pełni uzasadniony Spółka wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 13 ust. 1 przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Zgodnie z ust. 2 art. 13 przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Spółka m.in. wysyła prasę do nabywcy - odbiorcy na terenie Unii Europejskiej, posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Zatem mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, iż Spółka w tym przypadku prawidłowo rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem, że:

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także otrzymania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, iż Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw prasy - prenumeraty, w przypadku której spedytorem, przewoźnikiem jest XX (na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy).

Z uwagi na to, że towar nie jest osobiście dostarczany przez Spółkę, lecz przez przewoźnika, Wnioskodawca ma problemy ze zgromadzeniem dokumentów potwierdzających wewnątrzwspólnotową dostawę, w związku z tym uważa, iż ma prawo do stosowania stawki 0%, w sytuacji, w której wyłącznie posiada następujące dokumenty:

nie posiada natomiast dokumentów przewozowych, otrzymanych od XX, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Potwierdzeniem wysyłki jest w takim przypadku pieczątka XX w książce nadawczej potwierdzająca przyjęcie prasy do wysyłki.

Z tego względu, że opis w książce nadawczej ma charakter ogólny, zbiorczy i wskazuje wyłącznie jaki jest ciężar przyjmowanej przesyłki, Spółka dołącza dla XX szczegółową specyfikację, w której podane są takie informacje jak:

* Raporty dla XX - ewidencja wagi, wartości, ilości opakowań wysyłanej prasy w zależności od sposobu dostawy (poczta Ekonomiczna i Priorytetowa), oraz strefy - na dany dzień wysyłki. Jest to raport ogólny.

* Raporty dla Spółki, gdzie jest specyfikacja dostawy dla odbiorcy indywidualnego, zawierająca informacje o jego numerze identyfikacyjnym w systemie informatycznym, oraz szczegółowe informacje o wysłanych numerach wydawniczych w danym dniu. Raport ten jest dokumentem wewnętrznym, który odzwierciedla po podsumowaniu dane zawarte w raporcie ogólnym. Nie jest potwierdzany przez XX.

Stosownie do art. 42 ust. 3 pkt 1, 2 i 3 ustawy dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, czyli niezbędnymi dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy, opodatkowanej stawką 0% są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy, pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Natomiast podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Powyższy przepis wymienia w zasadzie, w sposób enumeratywny dowody, jakimi należy się posłużyć dla udokumentowania dostarczenia towarów, tzn. udowodnienia, że nastąpił wywóz towaru z jednego kraju członkowskiego i jego transport (przemieszczenie) do innego kraju członkowskiego. Wymienione dokumenty muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, dlatego konieczne jest posiadanie przez Spółkę dokumentów wymienionych w tym przepisie.

Spółka wskazała, iż będzie posiadała uprawnienia do skorzystania z preferencyjnej stawki podatku jeżeli będzie w posiadaniu kopii faktury VAT, specyfikacji dostawy do klienta, potwierdzenia zapłaty przez kontrahenta, zamówień oraz umów handlowych (w tym także korespondencji).

Zatem Spółka jest w posiadaniu dwóch dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy, nie będzie zaś posiadała dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do stanowiska Spółki wskazać należy, że art. 42 ust. 11 ustawy, ma zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi w art. 42 ust. 3 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten jednak nie zezwala na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy, czyli w przypadku Spółki dowodem zapłaty za towar. Z treści ww. przepisu art. 42 ust. 11 ustawy wynika, iż wymienione tam dokumenty mają charakter subsydiarny i pełnią rolę dokumentów uzupełniających dane dostarczone przez dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, świadczy o tym zwrot "w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5 nie potwierdzają jednoznacznie...". Zatem Spółka musi posiadać te dokumenty, żeby można było stwierdzić, że nie potwierdzają one jednoznacznie dostarczenia towaru i żeby można je uzupełnić dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

W sytuacji przedstawionej we wniosku. nie mamy do czynienia z dokumentem, który potwierdza dokonanie dostawy dla nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, bowiem kopia faktury i specyfikacja towarów nie potwierdza dostarczenia towaru do nabywcy, nie jest dokumentem, z którego wynika, iż towary dostarczone zostały do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym nie jest także książka nadawcza.

Tym samym, Spółka nie dysponuje wiarygodnym dokumentem, który świadczyłby o tym, iż może skorzystać z preferencji podatkowej, i że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnatrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W sytuacji opisanej we wniosku posiadanie przez Spółkę dowodu zapłaty za towar, zamówienia, czy umowy handlowej, nie jest dokumentem, który spełni funkcję, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy. Bowiem posiadana przez Spółkę kopia faktury i specyfikacja towarów nie potwierdza, że nastąpiło wywiezienie towarów z terytorium kraju.

Nieprawidłowe jest stanowisko Spółki, iż posiadane dokumenty: kopia faktury, specyfikacja dostawy, potwierdzenie zapłaty przez kontrahenta, zamówienia umowy handlowe (w tym korespondencja oraz raporty (ogólny i wewnętrzny) stanowią łącznie wystarczające potwierdzenie, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa, co uprawnia Spółkę do zastosowania stawki w wysokości 0%.

Reasumując, mimo, iż Spółka prawidłowo rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, dla transakcji przedstawionych we wniosku, to nie podlegają one opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 0%, z uwagi na fakt, iż Podatnik nie spełnia warunku, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, tj. nie posiada w swojej dokumentacji dowodu, (o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1), że towary będące przedmiotem wewnatrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, iż powołane przez Spółkę wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych jak i interpretacje prawa podatkowego zostały wydane w innych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają.

Powołany przez Stronę wyrok ETS w sprawie, C-146/05 został wydany w odmiennym stanie faktycznym - dotyczył opóźnienia w przedłożeniu dokumentacji, nie zaś jej braku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.