IPPP1/443-1198/14-2/MP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 grudnia 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-1198/14-2/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2014 r. (data wpływu 13 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka Jawna jest podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji podatkowych miesięcznych. Głównym przedmiotem działalności spółki jest sprzedaż i naprawa sprzętu biurowego i telekomunikacyjnego. Spółka prowadzi księgi handlowe a dochody wspólników spółki jawnej opodatkowane są podatkiem liniowym.

Przy prowadzeniu działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje poniżej opisane samochody ciężarowe o masie całkowitej poniżej 3,5 ton, które zostały nabyte przed 1 kwietnia 2014 r.:

1. Opel Combo-C VAN zakupiony w 2008 r. o dopuszczalnej masie całkowitej 1835 kg, ładowności 595 kg, mający jeden rząd siedzeń (ilość miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy 2), który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i posiadający wyciąg ze świadectwa homologacji, który klasyfikuje pojazd do kategorii N1.

15 maja 2014 r. Spółka przeprowadziła dodatkowe badanie techniczne pojazdu, które potwierdziło, że ww. pojazd spełnia wymagania ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) art. 86a ust. 9 pkt 1 lit.a. Ponadto zaświadczenie to zostało wpisane do dowodu rejestracyjnego niniejszego pojazdu.

2. Opel Corsa -D-VAN zakupiony w 2008 r. o dopuszczalnej masie całkowitej 1710 kg, ładowności 570 kg, mający jeden rząd siedzeń (ilość miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy 2), który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i posiadający wyciąg ze świadectwa homologacji, który klasyfikuje pojazd do kategorii N1.

4 czerwca 2014 r. Spółka przeprowadziła dodatkowe badanie techniczne pojazdu, które potwierdziło, że ww. pojazd spełnia wymagania ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) art. 86a ust. 9 pkt 1 lit.a. Ponadto zaświadczenie to zostało wpisane do dowodu rejestracyjnego niniejszego pojazdu.

3. Opel COMBO VAN użytkowany na podstawie umowy leasingu operacyjnego zawartej 27 czerwca 2013 r., o dopuszczalnej masie całkowitej 2020 kg, ładowności 750 kg, mający jeden rząd siedzeń (ilość miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy 2), który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i posiadający wyciąg ze świadectwa homologacji, który klasyfikuje pojazd do kategorii N1. Ponadto umowa, leasingowa została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym 17 kwietnia 2014 r.

9 maja 2014 r. Spółka przeprowadziła dodatkowe badanie techniczne pojazdu, które potwierdziło, że ww. pojazd spełnia wymagania ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) art. 86a ust. 9 pkt 1 lit.a. Ponadto zaświadczenie to zostało wpisane do dowodu rejestracyjnego niniejszego pojazdu.

Wyżej wymienione pojazdy są wykorzystywane zarówno do działalności gospodarczej jak i na cele prywatne pracowników. Przy czym za udostępnienie pracownikom na cele prywatne samochodów służbowych Spółka pobiera określone wynagrodzenie zgodnie z zawartymi umowami. Na koniec każdego miesiąca Spółka za wykorzystanie samochodu do celów prywatnych wystawia swoim pracownikom faktury i pobiera opłaty.

Jednocześnie należy podkreślić, że po 1 kwietnia do chwili obecnej Spółka nie złożyła w Urzędzie Skarbowym informacji VAT-26, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. Z 2012 r., poz. 371) oraz nie założyła dla tych pojazdów ewidencji przebiegu pojazdu, o której to ewidencji mowa w art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w okresie od 1 kwietnia 2014 r. Spółce przysługuje prawo do odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z ww. pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

2. Czy w okresie od 1 kwietnia 2014 r. od faktur za paliwo do ww. samochodów, przysługuje spółce 100% odliczenia VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 oraz zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a, od 1 kwietnia 2014 r. Spółka ma prawo odliczyć 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż osobowe, mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van. W grupie ww. pojazdów uznawanych za wykorzystywane do działalności gospodarczej Spółki mieszczą się pojazdy ustawowo uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystaniu, których Spółka nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Wynika to z faktu, że pojazdy te, ze względu na ich konstrukcję wykluczają ich użycie do celów prywatnych lub powodują, że ich użytek do celów prywatnych jest nieistotny. Dodatkowo Spółka posiada badania techniczne i adnotacje w dowodzie rejestracyjnym, które potwierdzają spełnienie wymagań, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit.a. Ponadto Spółka posiada, dla ww. pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji. Spółka uważa również, że fakt udostępnienia odpłatnie pracownikom ww. samochodów na cele prywatne nie wpływa na możliwość odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z ww. samochodami.

Zdaniem Wnioskodawcy, również w przypadku faktur na paliwo do ww. samochodów, przysługuje mu prawo do odliczenia 100% VAT. Wynika to podobnie jak w pytaniu nr 1, z art. 86a ust. 4 pkt 2 oraz z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a, ustawy o podatku od towarów usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi reguluje przepis art. 86a ustawy, który został wprowadzony z dniem 1 kwietnia 2014 r. ustawą z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą".

I tak, zgodnie z art. 86a ust. 1 ww. ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.

należnego z tytułu:

a.

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c.

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3.

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.

wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do ust. 2 ww. artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich częściskładowych;

2.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą: pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

a.

klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

b.

z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9 pkt 1 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań - art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy.

Jak stanowi art. 12 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1.

samochodów osobowych;

2.

innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

a.

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,

b.

2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,

c.

3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Zgodnie z ust. 3 ww. artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wykorzystuje w swojej działalności gospodarczej wymienione niżej samochody ciężarowe:

1. Opel Combo-C VAN zakupiony w 2008 r. o dopuszczalnej masie całkowitej 1835 kg, ładowności 595 kg, mający jeden rząd siedzeń (ilość miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy 2), który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i posiadający wyciąg ze świadectwa homologacji, który klasyfikuje pojazd do kategorii N1.

15 maja 2014 r. Spółka przeprowadziła dodatkowe badanie techniczne pojazdu, które potwierdziło, że ww. pojazd spełnia wymagania ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - art. 86a ust. 9 pkt 1 lit.a. Ponadto zaświadczenie to zostało wpisane do dowodu rejestracyjnego niniejszego pojazdu.

2. Opel Corsa -D-VAN zakupiony w 2008 r. o dopuszczalnej masie całkowitej 1710 kg, ładowności 570 kg, mający jeden rząd siedzeń (ilość miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy 2), który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i posiadający wyciąg ze świadectwa homologacji, który klasyfikuje pojazd do kategorii N1.

4 czerwca 2014 r. Spółka przeprowadziła dodatkowe badanie techniczne pojazdu, które potwierdziło, że ww. pojazd spełnia wymagania ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - art. 86a ust. 9 pkt 1 lit.a. Ponadto zaświadczenie to zostało wpisane do dowodu rejestracyjnego niniejszego pojazdu.

3. Opel COMBO VAN użytkowany na podstawie umowy leasingu operacyjnego zawartej 27 czerwca 2013 r., o dopuszczalnej masie całkowitej 2020 kg, ładowności 750 kg, mający jeden rząd siedzeń (ilość miejsc łącznie z miejscem dla kierowcy 2), który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i posiadający wyciąg ze świadectwa homologacji, który klasyfikuje pojazd do kategorii N1. Ponadto umowa, leasingowa została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym 17 kwietnia 2014 r.

9 maja 2014 r. Spółka przeprowadziła dodatkowe badanie techniczne pojazdu, które potwierdziło, że ww. pojazd spełnia wymagania ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - art. 86a ust. 9 pkt 1 lit.a. Ponadto zaświadczenie to zostało wpisane do dowodu rejestracyjnego niniejszego pojazdu.

Wyżej wymienione pojazdy są wykorzystywane zarówno do działalności gospodarczej jak i na cele prywatne pracowników. Przy czym za udostępnienie pracownikom na cele prywatne samochodów służbowych Spółka pobiera określone wynagrodzenie zgodnie z zawartymi umowami. Na koniec każdego miesiąca Spółka za wykorzystanie samochodu do celów prywatnych wystawia swoim pracownikom faktury i pobiera opłaty.

Jednocześnie należy podkreślić, że po 1 kwietnia do chwili obecnej Spółka nie złożyła w Urzędzie Skarbowym informacji VAT-26, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 21 marca 2014 r. w sprawie wzoru informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (Dz. U. Z 2012 r., poz. 371) oraz nie założyła dla tych pojazdów ewidencji przebiegu pojazdu, o której to ewidencji mowa w art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z ww. pojazdami, w tym wydatków na paliwo do napędu tych pojazdów, w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r.

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 4 w związku z art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a ustawy o VAT. Z treści ww. przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem (w tym leasingiem operacyjnym) i eksploatacją pojazdów samochodowych, innych niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów oraz obowiązku złożenia informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej VAT-26. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 3 ustawy. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Z okoliczności sprawy wynika, że pojazdy samochodowe będące przedmiotem wniosku to pojazdy wymienione w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, a zatem pojazdy, które w świetle art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika ze względu na ich konstrukcję. Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentów wskazujących na spełnienie wymagań konstrukcyjnych tych pojazdów (dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań).

Z uwagi na powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiada pełne prawo do odliczenia w wysokości 100% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących wydatków o których mowa w art. 86a ust. 2 ustawy, związanych z ww. pojazdami.

W kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących nabycia paliw silnikowych do napędu wskazanych pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje również pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliw silnikowych do opisanych samochodów. W świetle art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy, samochody te, są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, a ich ewentualny użytek do celów prywatnych jest niewielki i nieistotny.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl