IPPP1/443-1173/14-2/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2014 r. (data wpływu 6 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności wykonywanych przez organ władzy publicznej w ramach delegacji ustawowej - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności wykonywanych przez organ władzy publicznej w ramach delegacji ustawowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca funkcjonuje na podstawie ustawy. Zgodnie ustawą do zakresu działania jednostki należy wykonywanie zadań określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz, 1137, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 83b ustawy - Prawo o ruchu drogowym, nadzór nad stacjami kontroli pojazdów sprawuje starosta. Jednakże starosta może powierzyć, w drodze porozumienia, czynności kontrolne Dyrektorowi. Dyrektor planuje zawrzeć ze starostwami porozumienia, które będą przewidywać udział pracownika jednostki w czynnościach kontrolnych stacji kontroli pojazdów. Porozumienie gwarantuje zwrot środków finansowych za udział w kontroli pracownika Wnioskodawcy. Po przeprowadzeniu kontroli jednostka planuje wystawić rachunek za wykonane czynności.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytania:

1. W świetle przedstawionego stanu faktycznego na podstawie zapisów art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm,), czy dla wykonywanych czynności i opłat z tego tytułu pobieranych Wnioskodawca jest objęty regulacją ww przepisu i nie uznaje się go za podatnika, gdyż wykonywane czynności mieszczą się w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa na jednostkę.

2. Czy rozliczanie wykonanych czynności można dokumentować rachunkiem zgodnie z art. 87 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności wykonane w ramach porozumienia ze starostą przez Wnioskodawcę mieszczą się w zakresie zadań wynikających z ustawy. Wobec powyższego na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, czynności te nie podlegają przepisom ustawy o VAT, a Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokumentowania tych czynności za pomocą faktur, o których mowa w art. 106a ustawy o VAT. Może je natomiast dokumentować rachunkiem zgodnie z art. 87 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako państwowa osoba prawna, działa na podstawie ustawy i zgodnie z tą ustawą do zakresu działania jednostki należy wykonywanie zadań określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym. Zgodnie z art. 83b ustawy - Prawo o ruchu drogowym, starosta może powierzyć, w drodze porozumienia, czynności kontrolne nad stacjami kontroli pojazdów Wnioskodawcy. Tym samym, Wnioskodawca planuje zawrzeć ze starostwami porozumienia, które będą przewidywać udział pracownika jednostki w czynnościach kontrolnych stacji kontroli pojazdów. Porozumienie gwarantuje zwrot środków finansowych za udział w kontroli pracownika Wnioskodawcy. Po przeprowadzeniu kontroli jednostka planuje wystawić rachunek za wykonane czynności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania, czy dla wykonywanych czynności i opłat z tytułu wskazanych czynności nadzoru, nie uznaje się go za podatnika, gdyż wykonywane czynności mieszczą się w zakresie zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa oraz czy rozliczanie wykonanych czynności można dokumentować rachunkiem zgodnie z art. 87 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, czy świadczenie usług w rozumieniu ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednak w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powyższego wynika, że wyłączenie opodatkowania VAT dla organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji publicznych i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

Należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Wnioskodawca działa jako specjalistyczny organ dozoru.

Zgodnie ustawą, do zakresu działania Wnioskodawcy należy wykonywanie zadań określonych w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.). Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 t.j.) upoważnia starostę do powierzenia w drodze porozumienia, czynności kontrolnych nad stacjami kontroli pojazdów Dyrektorowi, na podstawie art. 83b ust. 3 tej ustawy.

Zgodnie z art. 83b ustawy - Prawo o ruchu drogowym nadzór nad stacjami kontroli pojazdów sprawuje starosta, który w ramach realizacji kompetencji nadzorczych podejmuje określone działania, mające na celu przede wszystkim weryfikację uprawnień i warunków technicznych w zakresie prowadzenia stacji kontroli pojazdów.

Z analizy przytoczonych wyżej regulacji prawnych na tle przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, realizując wyżej wymienione zadania, działa jako urząd obsługujący organ władzy publicznej, a wykonywane czynności należą do kategorii spraw z zakresu administracji rządowej. Organ władzy publicznej, w zakresie, w jakim realizuje zadania z zakresu administracji rządowej, nałożone odrębnymi przepisami prawa, objęty jest regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy. Czynności, o których mowa w zdarzeniu przyszłym, mają charakter publicznoprawny, a nie cywilnoprawny.

W kontekście powyższego należy uznać, że Wnioskodawca, działając jako urząd obsługujący organ władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności wykonywanych w ramach nadzoru nad stacjami kontroli pojazdów, nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Zatem opłaty pobierane za ww. czynności nie są objęte podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z zapisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Skoro przedmiotowe czynności nie podlegają opodatkowaniu, tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku dokumentowania tych czynności fakturami, o których mowa w art. 106b ust. 1 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

W myśl art. 87 § 3 Ordynacji podatkowej, podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.

Podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 87 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa). Zatem, pobierane opłaty za opisane we wniosku czynności nie są objęte podatkiem od towarów i usług. Konsekwentnie na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek dokumentowania tych czynności fakturami. Czynność ta może być udokumentowana innym dokumentem potwierdzającym wykonanie usługi, w tym rachunkiem, o którym mowa w ustawie - Ordynacja podatkowa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.