IPPP1/443-1171/11-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2011 r. (data wpływu 29 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości przechowywania faktur wystawionych w formacie elektronicznym w formie papierowej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 29 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości przechowywania faktur wystawionych w formacie elektronicznym w formie papierowej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

R (dalej: Spółka) jest zainteresowany otrzymywaniem faktur VAT od swoich kontrahentów/dostawców w formie elektronicznej. Spółka, zgodnie z treścią § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (dalej: Rozporządzenie o e-fakturach), dokona uprzedniej akceptacji przesyłania faktur w formie elektronicznej w odniesieniu do każdego kontrahenta z osobna.

Faktury otrzymywane przez Spółkę w wersji elektronicznej (najczęściej w formacie PDF lub HTML) będą następnie drukowane i przechowywane przez Spółkę w wersji papierowej do upływu okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w stanie faktycznym opisanym powyżej Spółka jest uprawniona do przechowywania faktur wystawionych w formacie elektronicznym w formie papierowej oraz czy taka faktura będzie stanowiła dla Spółki podstawę do odliczenia podatku VAT naliczonego od VAT należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury otrzymane w formie elektronicznej będą mogły być przechowywane przez Spółkę w wersji papierowej. Taki sposób przechowywania faktur otrzymanych w formie elektronicznej zapewnia spełnienie warunków przechowywania faktur określonych w Rozporządzeniu o e-fakturach. Faktury przechowywane w ten sposób będą mogły więc stanowić dla Spółki podstawę do odliczenia podatku VAT naliczonego od VAT należnego.

Zgodnie z § 6 Rozporządzenia o e-fakturach, faktury przesłane drogą elektroniczną są przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

Rozporządzenie o e-fakturach nie wymaga więc, aby faktury przesyłane w formie elektronicznej były także przechowywane w formie elektronicznej (za wyjątkiem faktur przechowywanych poza terytorium kraju). Wydrukowanie faktury oraz przechowanie jej w formie papierowej do upływu okresu przedawnienia pozwala na zachowanie autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury, ponieważ nie ma możliwości wprowadzenia zmian na wydrukowanej fakturze. Jednocześnie, przy założeniu przechowywania faktur w uporządkowany sposób, zapewnione będzie także łatwe odszukanie faktur oraz zapewnienie dostępu do nich organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych - art. 86 ust. 11 ustawy.

Z wyżej wymienionych przepisów wynika, iż podstawą do odliczenia podatku naliczonego są otrzymane przez podatnika faktury VAT dokumentujące nabycie towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W art. 106 ust. 8 ustawy, prawodawca zawarł delegację dla Ministra Finansów do określenia zasad wystawiania oraz przechowywania faktur.

Szczegółowe zasady wystawiania i przechowywania faktur VAT reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Zgodnie z dyspozycją wyrażoną w § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Stosownie do ust. 2 ww. paragrafu, przepisu ust. 1 nie stosuje się do faktur i faktur korygujących przesyłanych w formie elektronicznej. W przypadku tych faktur sprzedawca przesyła je, w tym udostępnia nabywcy, zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji.

W myśl § 21 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy są obowiązani przechowywać faktury oraz faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do ust. 2 wyżej przytoczonego paragrafu, podatnicy przechowują faktury, faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów, w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

Przy czym w ust. 3 paragrafu wskazano, że autentyczność pochodzenia, o której mowa w ust. 2 pkt 1, oznacza pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury, zaś ust. 4 stanowi, że integralność treści, o której mowa w ust. 2 pkt 1, oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Kwestię przesyłania oraz przechowywania faktur w formie elektronicznej reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. w sprawie przesyłania faktur w formie elektronicznej, zasad ich przechowywania oraz trybu udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 249, poz. 1661) wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 10 i ust. 11 ustawy.

Stosownie do § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane, w tym udostępniane, w formie elektronicznej w dowolnym formacie elektronicznym, pod warunkiem uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania przez odbiorcę faktury, zwanej dalej "akceptacją". Ust. 2 powyższego paragrafu stanowi, iż akceptacja lub jej cofnięcie może być wyrażona w formie pisemnej lub w formie elektronicznej.

W myśl § 4 powyższego rozporządzenia, faktury mogą być przesyłane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.

Przy czym, jak stanowi § 2 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury, natomiast integralność treści faktury - zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 2 powyższego rozporządzenia - oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

Natomiast zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

Sposób przechowywania faktur elektronicznych został określony w § 6-8 ww. rozporządzenia. Zgodnie z § 6 tego rozporządzenia, faktury przesłane drogą elektroniczną są przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

Należy zauważyć, iż powyższe zasady zostały wprowadzone w związku z przyjęciem Dyrektywy Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz. Urz. UE L Nr 189), która miała na celu m.in. liberalizację obecnych standardów przesyłania i przechowywania faktur elektronicznych tak, aby faktury papierowe i faktury elektroniczne były traktowane w ten sam sposób. Nowa redakcja art. 233 Dyrektywy 2006/112/WE regulująca ww. kwestie, została dokonana w taki sposób, aby kwestie techniczne wystawiania, przesyłania i przechowywania faktur całkowicie pozostawić w gestii podatnika, ograniczając rolę państw członkowskich jedynie do funkcji weryfikatora przyjętych przez podatników procedur umożliwiających kontrolę prawidłowości rozliczania podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zainteresowany otrzymywaniem faktur VAT od swoich kontrahentów/dostawców w formie elektronicznej. Spółka dokona uprzedniej akceptacji przesyłania faktur w formie elektronicznej w odniesieniu do każdego kontrahenta z osobna. Faktury otrzymywane przez Spółkę w wersji elektronicznej (najczęściej w formacie PDF lub HTML) będą następnie drukowane i przechowywane przez Spółkę w wersji papierowej do upływu okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych.

Powyżej wskazane przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r. określają warunki przesyłania faktur w formie elektronicznej i wprowadzają dowolność formatu elektronicznego, w jakim może być przesłana/otrzymana faktura elektroniczna. Co do zasady, faktury mogą być przesyłane/otrzymywane w formie elektronicznej pod warunkiem zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury. Jednocześnie wskazano, że przedmiotowe cechy faktur w odniesieniu do faktur przesyłanych w formie elektronicznej będą zachowane w przypadku wykorzystania bezpiecznego podpisu elektronicznego, weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu lub elektronicznej wymiany danych (EDI). Przy czym wskazane metody zapewnienia przedmiotowych cech są tylko przykładowym wyliczeniem co oznacza, że podatnik może zastosować inne, dowolne środki zapewnienia autentyczności i integralności faktury.

Rozporządzenie nie określa również jednoznacznie prawidłowego sposobu przechowywania takich faktur. Przepisy rozporządzenia stanowią jedynie, iż faktury przesłane drogą elektroniczną są przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe w dowolny sposób zapewniający:

* autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego;

* łatwe ich odszukanie;

* organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur.

Przy czym autentyczność pochodzenia, to pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury, natomiast integralność treści oznacza, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura.

W obowiązującym stanie prawnym brak jest zatem przeciwwskazań do przesyłania i odbioru faktur, faktur korygujących i ich duplikatów drogą elektroniczną w formacie PDF lub HTML, pod warunkiem spełnienia ww. kryteriów, tj. akceptacji takiego sposobu przesyłania oraz zapewnienia autentyczności pochodzenia i integralności treści faktury.

Zatem otrzymanie przez Spółkę faktur przesłanych przez dostawców drogą elektroniczną w formacie PDF lub HTML jest równoważne w skutkach podatkowych z otrzymaniem faktury w formie papierowej, o ile zostanie zapewniona autentyczność pochodzenia i integralność treści przedmiotowych faktur, o której mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2010 r.

Brak jest również przeciwwskazań do przechowywania tych faktur w formie papierowej w przypadku otrzymania ich drogą elektroniczną w formacie PDF lub HTML, pod warunkiem przechowywania ich w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający:

* autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur od momentu ich wystawienia do czasu upływu przedawnienia zobowiązania podatkowego;

* łatwe ich odszukanie;

* organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny dostęp do faktur.

W kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych drogą elektroniczną, wydrukowanych i przechowywanych w formie papierowej należy wskazać, że Ustawodawca nie różnicuje zastosowania odliczenia względem formy papierowej czy elektronicznej faktury, jednakże w świetle przytoczonych powyżej przepisów, aby faktura mogła zostać uznana za dokument stanowiący podstawę do odliczenia podatku naliczonego musi ona zostać "otrzymana" w sposób i w formie zapewniającej autentyczność, integralność i czytelność.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, iż faktura otrzymana w formie elektronicznej, wydrukowana i przechowywana w formie papierowej, powinna być traktowana jako pełnoprawny oryginał faktury, dający w szczególności prawo do odliczenia zawartego w niej podatku naliczonego od podatku należnego, zgodnie z obowiązującymi przepisami, należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ zaznacza jednak, że to na podatnikach ciąży obowiązek realizacji wskazanych powyżej kryteriów dotyczących faktur elektronicznych, to podatnik dokonuje wyboru formy przechowywania dokumentów i zgadza się na formę ich przesyłu.

Należy także zauważyć, iż faktyczna ocena wypełnienia przez Wnioskodawcę wymogów określonych obowiązującymi przepisami może być zweryfikowana tylko w toku prowadzonego postępowania kontrolnego lub podatkowego na podstawie odpowiednich przepisów proceduralnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.