IPPP1/443-1157/08-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2008 r. (data wpływu 16 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej XXX YXXX S.A. przysługuje prawo do odliczenie podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Spółka dokonuje m.in. zakupu środków trwałych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dokumentami potwierdzającymi nabycie przedmiotowych środków trwałych są faktury oraz umowy zawierane z dostawcami środków trwałych.

Zgodnie z postanowieniami zawieranych umów Spółka otrzymuje kompletny towar (częściowe dostawy towaru nie są dozwolone), z którego może korzystać, wraz z fakturą dokumentującą w całości zakup środka trwałego. Na tą okoliczność sporządzany jest protokół odbioru ilościowego dostarczonego towaru.

Poza tym zapisy umowy określają termin płatności: 60% ceny brutto dostarczonego towaru w ciągu 14 dni od daty dostawy sprzętu, na podstawie oryginału faktury VAT, i 40% ceny brutto dostarczonego towaru po podpisaniu protokołu odbioru technicznego oraz określają prawo własności do towaru w chwili otrzymania przez dostawcę pełnej zapłaty za towar dostarczony w ramach umowy.

W takiej sytuacji Spółka korzysta z prawa odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia środków trwałych w miesiącu dostawy towaru i otrzymania faktury dokumentującej nabycie środka trwałego, bądź w miesiącu następnym, na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1, art. 86 ust. 11 i art. 86 ust. 12 ustawy VAT, gdyż zapisy umowy dotyczące terminu płatności i prawa własności do towaru nie warunkują prawa do odliczenia, zgodnie z przepisami ustawy VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż w opisanej sytuacji, terminem do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia środka trwałego jest termin otrzymania faktury, potwierdzającej dostawę towaru.

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...).

Przepis art. 86 ust. 10 pkt 1 oraz ust. 11 ustawy o VAT mówi, że termin odliczenia podatku naliczonego jest powiązany z rozliczeniem za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub z terminem złożenia deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy. Priorytetowe znaczenie dla powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego ma więc moment otrzymania faktury VAT. Przepisy nie uzależniają prawa do odliczenia podatku od spełnienia przez nabywcę nadprogramowych kryteriów, jednak istnieją wyjątki od tej zasady. W przypadku, gdy podatnik otrzyma fakturę przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, wtedy prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem. Mówi o tym art. 86 ust. 12 ustawy o VAT.

Na podstawie przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ustawodawca nie zdefiniował zwrotu "chwila nabycia prawa do rozporządzania towarem" w ujęciu omawianego przepisu. Odnosząc się do tego znaczenia stwierdzić przede wszystkim należy, że istota dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ww. ustawy polega na "przeniesieniu prawa" do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie "rozporządzanie towarami jak właściciel" należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do prawnego dysponowania towarem. Przepis polskiej ustawy VAT ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa na inną stronę, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto, możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się to z przeniesieniem własności w sensie ekonomicznym wskazując na uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Znajduje to wyraz w formule "jak właściciel" co implikuje możliwość uznania za dostawę towarów również owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą bez względu czy w rzeczywistości w ślad za tym doszło do przeniesienia prawa własności. Należy rozróżnić pojęcie "rozporządzanie towarem jak właściciel" w ujęciu ustawowym i pojęcie własności w ujęciu cywilistycznym.

Według przepisów kodeksu cywilnego zastrzeżenie własności rzeczy sprzedanej ma ten skutek, że przejście własności ze sprzedawcy na kupującego jest zależne od uiszczenia w określonym terminie całej umówionej ceny. Art. 589 kodeksu cywilnego mówi wyraźnie, że w przypadku, gdy sprzedawca zastrzegł własność sprzedanej rzeczy aż do uiszczenia ceny, to w razie wątpliwości uznaje się, że własność rzeczy została przeniesiona pod warunkiem zawieszającym. Stąd w fakturze lub na umowie może znaleźć się zastrzeżenie, że do momentu całkowitej zapłaty ceny towar jest własnością sprzedawcy.

Natomiast ustawa o VAT stosuje termin "dostawa towarów" i zgodnie z art. 7 ustawy VAT oznacza to przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w tym m.in. wydanie towarów na podstawie umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeśli umowa przewiduje, że z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostaje przeniesione. Prawo do obniżenia podatku należnego ma podatnik, który może rozporządzać towarem jak właściciel, a nie jako właściciel. Nabywca, który stanie się posiadaczem towaru, nabywa prawo do odliczenia podatku w momencie otrzymania faktury mimo tego, że nie będzie jeszcze jego właścicielem.

Dodatkowo prawo do odliczenia podatku w ten sposób normuje art. 17 (1) VI Dyrektywy Unii Europejskiej - który wyraźnie podkreśla, że prawo do odliczenia podatku powstaje w momencie, w którym podatek staje się wymagalny. Obowiązek podatkowy w zakresie podatku należnego u dostawcy powstał w miesiącu wystawienia faktury sprzedaży środka trwałego, dlatego prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury z tytułu nabycia środka trwałego powstaje w miesiącu ich otrzymania.

Wobec powyższego zdaniem Spółki wystarczającym warunkiem do odliczenia podatku naliczonego jest: otrzymanie przez kupującego (XYZ) faktury, otrzymanie towaru oraz posiadanie protokołu odbioru ilościowego towaru. Zapisy w umowie dotyczące terminu płatności za zobowiązania wynikające z faktury oraz dotyczące prawa własności do towaru w chwili otrzymania przez dostawcę pełnej zapłaty za towar dostarczony w ramach umowy nie warunkują w tej sytuacji prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Spółka uważa, że zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 11 i art. 86 ust. 12 ustawy VAT, nabyła prawo do rozporządzania towarem jak właściciel oraz nabyła prawo do obniżenia podatku należnego za okres, w którym otrzymała fakturę potwierdzającą dostawę środka trwałego. W momencie otrzymania faktury Spółka dysponuje przedmiotowymi środkami trwałymi, korzysta z nich. Data sprzedaży uwidoczniona na fakturze określa moment nabycia przez Spółkę praw do dysponowania towarem jak właściciel, czyli posiadania władztwa nad tymi towarami, a po stronie dostawcy towaru powstał obowiązek podatkowy w zakresie podatku należnego w miesiącu wystawienia faktury sprzedaży.

Tak więc zdaniem Spółki, w momencie otrzymania faktury wraz z towarem, z którego korzysta, nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego, a zapisy umowy dotyczące warunków płatności oraz prawa własności nie warunkują w tej sytuacji prawa do odliczenia, zgodnie z przepisami określonymi w ustawie VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.