IPPP1/443-1149/13-2/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia w postaci ogółu praw obowiązków w spółce jawnej z tytułu umorzenia udziałów - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia w postaci ogółu praw obowiązków w spółce jawnej z tytułu umorzenia udziałów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. ("Wnioskodawca") jest wspólnikiem spółki jawnej, tj. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna (dalej: zwanej "AI Sp. J."). Drugim wspólnikiem AI jest Pan SK - Prezes Zarządu. Wnioskodawca w momencie utworzenia AI sp.j. wniósł do tej spółki wkład niepieniężny w postaci nieruchomości gruntowej zabudowanej oraz posiada 99% udziału w zyskach/stratach tej spółki.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność handlowa, a mianowicie sprzedaż maszyn i materiałów poligraficznych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie obrotu udziałami, akcjami czy innymi papierami wartościowymi. Wnioskodawca nie świadczy na rzecz AI sp.j. żadnych podlegających opodatkowaniu usług, w tym usług zarządzania.

Większościowym udziałowcem Wnioskodawcy jest Pan TK. W czerwcu 2013 r. Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników A Sp. z o.o. podjęło uchwałę o umorzeniu połowy udziałów należących do każdego z udziałowców spółki, na skutek spełnienia się przesłanek określonych w umowie spółki (tryb umorzenia automatycznego). Umorzenie udziałów nastąpiło za wynagrodzeniem.

Wnioskodawca zamierza - korzystając z instytucji świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) - wypłacić Panu TK część wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów w formie niepieniężnej, przekazując, zamiast pieniędzy, ogół praw i obowiązków w spółce AI sp.j.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie przez Wnioskodawcę (A Sp. z o.o.) udziałowcowi, jako wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów, ogółu praw i obowiązków w spółce jawnej (AI sp. j.) będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie udziałowcowi, w ramach wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów, ogółu praw i obowiązków w spółce jawnej (AI sp.j.), nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca, dokonując tej czynności, nie będzie bowiem działał w charakterze podatnika VAT, w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: "u.p.t.u.").

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. W analizowanym przypadku nie można jednak mówić o dostawie towarów, gdyż przedmiot czynności prawnej nie spełnia definicji towarów zawartej w przepisach u.p.t.u. Zgodnie z art. 8 u.p.t.u. przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Tym samym przeniesienie ogółu praw i obowiązków w spółce osobowej może, teoretycznie rzecz biorąc, zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u.

Biorąc pod uwagę, że kwestię odpłatności na gruncie VAT można rozumieć szeroko, jako właściwie każdą uzyskaną korzyść majątkową w tym także zwolnienie się z konieczności zapłaty zobowiązania, istnieją argumenty za uznaniem takiego świadczenia usług, jako czynności odpłatnej (choć trzeba wskazać, że w przypadku wypłaty wynagrodzenia za umorzenie udziałów w formie niepieniężnej odpłatny charakter takiej czynności jest dyskusyjny - vide zapadłe na gruncie podatku dochodowego wyroki NSA z 26 lutego 2013 r., sygn. akt. II FSK 1297/11 oraz z 22 lutego 2013 r., sygn. akt. II FSK 1294/11).

Niemniej jednak, fakt uznania danej czynności za odpłatne świadczenie usług nie przesądza jeszcze, że jej dokonanie wiąże się z koniecznością jej opodatkowania podatkiem VAT. Konieczne jest jeszcze, aby podmiot dokonujący takiej czynności działał w odniesieniu do tej czynności w charakterze podatnika VAT, w rozumieniu art. 15 u.p.t.u., czyli jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u., za podatników należy uznać osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przez działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 u.p.t.u. rozumie się "wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Koniecznym jest więc rozważenie, czy działanie polegające na zbyciu ogółu praw i obowiązków w spółce jawnej może zostać uznane za wykonywanie samodzielnej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy z art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u. wynika, że nie każda czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem VAT, będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem za działalność rodzącą obowiązki w podatku VAT, należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki. A więc, w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi (w tym prawami w spółce jawnej) to czynność samej sprzedaży praw nie jest (i nie powinna być) traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu u.p.t.u., w związku z czym, nie podlega (nie powinna podlegać) opodatkowaniu.

Udziałem w spółce jawnej jest ogół praw i obowiązków wspólnika. Chodzi tu zarówno o prawa i obowiązki majątkowe, np.: prawo do podziału i wypłaty zysku, prawo do odsetek od udziału, prawo do wypłaty udziału w razie wystąpienia ze spółki, obowiązek wniesienia wkładu, obowiązek uczestniczenia w stratach jak i o prawa i obowiązki niemajątkowe np. prawo do reprezentowania spółki, prawo do prowadzenia jej spraw, prawo do zasięgania informacji o stanie majątku i interesów spółki, prawo do przeglądania ksiąg i dokumentów spółki, prawo do wypowiedzenia umowy spółki, prawo żądania rozwiązania spółki, obowiązek prowadzenia spraw spółki, obowiązek lojalności (J. Napierała, L. Moskwa, A. Koch, J. Napierała -"Prawo handlowe", Zakamycze 2002 s. 202).

Zauważyć należy, że kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i sprzedaży ogółu praw i obowiązków w spółce osobowej jest zbliżona do kwestii sprzedaży akcji i udziałów, co z kolei było przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: TSUE) Z orzecznictwa tego wynika, że co do zasady powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

W wyrokach w sprawach C-60/90 i C-155/94 oraz w sprawie C-80/95, TS UE podkreślał, że samo posiadanie czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika.

Natomiast w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TS UE uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ wszelkie korzyści (w tym dywidendy) jakie ten udział przynosi, są skutkiem jedynie własności majątku i nie są skutkiem jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych np. jednostek w funduszach inwestycyjnych nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej (tak TS UE w sprawie C-442/02 KapHag). Od tej zasady orzecznictwo TSUE przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów u.p.t.u. Dotyczy to sytuacji gdy:

* posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada;

* sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej;

* posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

W orzeczeniu TSUE w sprawie Polysar (C-60/90) stwierdzono, iż spółka holdingowa może uzyskać status podatnika jeżeli jest ona pośrednio lub bezpośrednio zaangażowana w zarządzanie spółkami, w których posiada udziały, z wyłączeniem czynności, które wykonuje w związku z pełnieniem funkcji właścicielskich.

Wskazówki dotyczące znaczenia sformułowania "usługi zarządcze wykraczające poza prawa i obowiązki wynikające z posiadania udziałów" zawarł TSUE w kolejnych orzeczeniach w sprawie C-142/99 pomiędzy Floridienne SA i Berginvest SA a Państwem Belgijskim, jak również w sprawie C-16/00 pomiędzy Cibo Participations SA a Directeur régional des impôst du Nord-Pas-de-Calais (Francja). Zdaniem Trybunału zaangażowanie w usługi zarządcze będzie stanowiło działalność gospodarczą, o ile oznacza ono wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu (usługi o charakterze administracyjnym, finansowym handlowym lub technicznym).

Koncepcja ta została powtórzona w orzeczeniu C-102/00 pomiędzy Welthgrove BV a Staatssecretaris van Financiën (Holandia), w którym TSUE zajął stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu podmiotami zależnymi należy traktować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 4 (2) VI Dyrektywy jedynie w takim zakresie, w jakim obejmuje ona transakcje opodatkowane VAT na podstawie artykułu 2 VI Dyrektywy.

W świetle przytoczonych wyżej wyroków TSUE stwierdzić należy, iż nie każde uczestnictwo w zarządzie przedsiębiorstwa pozwala na uznanie zarządzania za działalność gospodarczą, lecz tylko takie, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających opodatkowaniu.

W tym kontekście należy podkreślić, że Wnioskodawca nie świadczy na rzecz AI sp. j. usług zarządzania ani żadnych innych podlegających opodatkowaniu usług.

Biorąc pod uwagę powyższe, przekazanie przez Spółkę A ogółu praw i obowiązków w spółce jawnej Panu TK nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT z uwagi na fakt, że w odniesieniu do tej czynności Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik. Czynność ta nie będzie stanowiła bowiem wykonywania działalności gospodarczej (nie zachodzą tu wymienione w orzeczeniach TSUE wyjątki), lecz będzie jedynie prostym wykonywaniem funkcji właścicielskiej.

Wskazać należy, że stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wielu interpretacjach indywidualnych wydawanych dotychczas przez organy podatkowe. Przykładowo przywołać tu można interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 marca 2012 r., sygn. IPPP1/443-63/12-2/AP, interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 lutego 2013 r., sygn. IBPP2/443-1173/12/WN, interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 marca 2013 r., sygn. ILPP2/443-1249/12-5/MR, interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 8 sierpnia 2011 r., sygn. IPTPP2/443-72/11-4/BM, interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 września 2011 r., sygn. IPPP3/443-757/11-4/LK oraz interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 sierpnia 2011 r., sygn. IPTPP2/443-172/11-2/BM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również m.in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych oraz inne zdarzenia, które w kontekście opisywanych zdarzeń pozostają poza sferą niniejszych rozważań.

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Tak więc, nie każda czynność dokonana przez podmiot, mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem, za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i sprzedaży akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

W wyrokach w sprawach C-60/90 i C-155/94 oraz w sprawie C-80/95, TSUE podkreślał, że samo posiadanie czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika. Natomiast w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TSUE uznał, że zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej.

Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem. Od tej zasady orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Dotyczy to sytuacji gdy:

* posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której udziały posiada,

* sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,

* posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia/sprzedaży akcji czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

W orzeczeniu z dnia 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne S.A. Beginvest przeciwko Państwu belgijskiemu Trybunał stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych. Również w orzeczeniu z dnia 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV (także spółka holdingowa) przeciwko Staatssecretaris van Financien TSUE wyraźnie wskazał, że samo zaangażowanie spółki holdingowej w zarządzanie jej spółkami zależnymi, lecz bez dokonywania transakcji podlegających VAT w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy, nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 (2) tej Dyrektywy. Wobec tego działalnością gospodarczą będzie tylko takie zarządzanie spółkami zależnymi, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 VI Dyrektywy. W orzeczeniu TSUE z dnia 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 Cibo Participations. Trybunał podtrzymał w nim stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych.

Stąd też, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. Trybunał powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z dnia 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (zob. także orzeczenie TSUE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

Interpretując wskazany w tym orzecznictwie wyjątek od powyższej zasady sprowadzający się do możliwości uznania za działalność gospodarczą posiadania (zbywania) udziałów, jeżeli towarzyszyłoby temu uczestnictwo w zarządzaniu spółką stwierdzić należy, że taka możliwość ograniczona jest do sytuacji szczególnych, w których udział w zarządzaniu pociąga za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu, takich jak świadczenie usług na rzecz spółki - wyrok WSA w Opolu z dnia 25 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Op 176/10.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka jest wspólnikiem spółki jawnej. Wnioskodawca w momencie utworzenia spółki jawnej, wniósł do tej spółki wkład niepieniężny w postaci nieruchomości gruntowej zabudowanej oraz posiada 99% udziału w zyskach/stratach tej spółki. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż maszyn i materiałów poligraficznych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie obrotu udziałami, akcjami czy innymi papierami wartościowymi. Spółka nie świadczy również na rzecz wspomnianej spółki jawnej żadnych usług podlegających opodatkowaniu, w tym usług zarządzania. W 2013 r. podjęto uchwałę o umorzeniu połowy udziałów należących do każdego z udziałowców spółki, na skutek spełnienia się przesłanek określonych w umowie spółki (tryb umorzenia automatycznego). Umorzenie udziałów nastąpiło za wynagrodzeniem, przy czym jego część nastąpi w formie niepieniężnej, przekazując, zamiast pieniędzy, ogół praw i obowiązków w spółce jawnej. Wątpliwości Zainteresowanej sprowadzają się do kwestii opodatkowania wynagrodzenia w postaci ogółu praw i obowiązków w spółce jawnej z tytułu umorzenia udziałów.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego wniosku, nie świadczy na rzecz tej Spółki usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych oraz usług zarządzania. Sprzedaż przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w Spółce nie będzie prowadzona w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej. Ponadto posiadanie ogółu praw i obowiązków nie będzie bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Uwzględniając okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, jak również orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w Spółce Jawnej, w opisanej sytuacji, nie będzie traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast ich zbywca (Wnioskodawca) nie uzyska statusu podatnika w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.