IPPP1-443-1100/09/11-6/S/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1227/10 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 19 maja 2011 r.) - stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu 5 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania zestawu dokumentów w postaci kopii faktury VAT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, zamówienia przesłanego przez klienta i dokumentu przewozowego, potwierdzającego przyjęcie towaru do przewozu do innego kraju UE niż Polska za wystarczający do potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosowania stawki VAT w wysokości 0% (sytuacja 1) - jest nieprawidłowe;

* uznania zestawu dokumentów w postaci kopii faktury VAT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzenia (przesłanego faksem) otrzymania towaru przez klienta w innym kraju UE niż Polska za wystarczający do potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosowania stawki VAT w wysokości 0% (sytuacja alternatywna) - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji niezbędnej do zastosowania 0% stawki podatku VAT do transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") specjalizuje się w produkcji opryskiwaczy ogrodniczych, domowych i spryskiwaczy ręcznych. Oferta firmy skierowana jest do odbiorców zarówno w Polsce jak i za granicą - w tym, mających swoje miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwach Wspólnoty Europejskiej. Spółka sprzedaje swoje produkty na rynku wewnątrzwspólnotowym odbiorcom, którzy są podatnikami podatku od wartości dodanej w danym państwie wspólnotowym (tj. do którego wysyłany jest towar) oraz posiadają ważny numer identyfikacyjny VAT (nadany im dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych). Przy każdej transakcji Spółka wystawia na zagranicznego klienta fakturę VAT z tytułu sprzedaży towaru (produktu Spółki). Na fakturze tej podane są bezbłędnie zarówno numer VAT dotyczący nabywcy towaru, jak i analogiczne dane Spółki. W związku z takimi transakcjami Spółka (po wysłaniu towaru) posiada następujące dokumenty: kopię faktury VAT, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, korespondencję handlową z odbiorcą (w tym zamówienie przesłane faksem lub emailem), a także dokument przewozowy wystawiony przez spedytora lub przewoźnika.

Obecnie, poza tymi dokumentami, Spółka dysponuje odrębnym potwierdzeniem (podpisanym przez nabywcę towaru), iż towar dotarł do miejsca przeznaczenia poza Polską (na terytorium Wspólnoty Europejskiej). Jeżeli takiego dokumentu brak jest w dokumentacji Spółki, Spółka dysponuje potwierdzeniem odbioru towaru umieszczonym na dokumencie przewozowym. W konsekwencji, Spółka w każdym przypadku posiada zestaw dokumentów potwierdzających, iż sprzedany towar dotarł z Polski do innego kraju Unii Europejskiej. Jednak w przyszłości Spółka planuje zmienić powyższe zasady w taki sposób, iż dokument przewozowy nie będzie zawierać potwierdzenia odbioru towaru przez nabywcę (poza Polską). Brak będzie także odrębnych potwierdzeń - podpisanych przez nabywców - iż towar został przewieziony poza granice kraju. Jednym z powodów tych planowanych zmian jest to, że wielu zagranicznych klientów Spółki traktuje wymóg odrębnego potwierdzania dostaw za zbyt uciążliwy, powołując się przy tym na przypadki konkurencyjnych w stosunku do Spółki dostawców z innych niż Polska krajów UE (nie stosujących podobnych procedur). Niszczy to wizerunek Spółki oraz osłabia jej siłę konkurowania na rynku wewnątrzwspólnotowym.

W opisanych wyżej przypadkach ani Spółka, ani odbiorcy nie przewożą samodzielnie towarów, a zatem nie dotyczą ich zapisy art. 42 ust. 4 Ustawy VAT. Towar przewożony jest przez podmiot trzeci (przez przewoźnika który działa na bezpośrednie zlecenie spedytora; spedytor działa zaś na zlecenie Spółki). W alternatywnej sytuacji, Spółka będzie otrzymywać faksem potwierdzenie, iż klient otrzymał towar (w innym niż Polska) kraju Unii Europejskiej. W posiadaniu Spółki będą także: kopia faktury oraz specyfikacja ładunku. Brak będzie natomiast dokumentów przewozowych (wystawionych przez spedytora).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ww. zestaw dokumentów (w obu sytuacjach) - po wprowadzeniu planowanych zmian - będzie wystarczający do potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosowania stawki VAT w wysokości 0% w świetle art. 42 Ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 41 ust. 3 Ustawy VAT stawka podatku w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wynosi 0%, z zastrzeżeniem spełnienia warunków, o których mowa w art. 42 tej ustawy. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (dalej: "WDT") podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem, że podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz, iż posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W świetle art. 42 ust. 3 Ustawy VAT ww. dowodami są następujące dokumenty (jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju):

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* kopia faktury,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Dodatkowo w ust. 11 art. 42 Ustawy VAT zostało określone, że: "W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Dokumenty wymienione w ww. punktach zostały podane jedynie jako przykłady dokumentów, które mogą potwierdzać realizację WDT (na co wskazuje wyrażenie "w szczególności"). Spółka ma więc prawo udokumentować wywiezienie towarów z terytorium kraju oraz dostarczenie ich nabywcy w sposób przez siebie przewidziany, mając na uwadze udowodnienie faktu ich zaistnienia. Należy też podkreślić, iż określając listę dokumentów w art. 42 ust. 11 Ustawy VAT ustawodawca nie ograniczył się do tych rodzajów dokumentów, które potwierdzają WDT ex-post. Przeciwnie, umieszczenie na tej liście "zamówienia" oznacza, że ustawodawca dopuścił stosowanie preferencyjnej stawki VAT także w tych sytuacjach, w których posiadany przez podatnika dokument odnosi się do przyszłej WDT.

Stanowisko to potwierdzają w swoich wyrokach sądy administracyjne. Przykładowo, wyrok WSA w Warszawie z dnia 5.05.2009 (sygn. III SA/Wa 3448/08): " (...) W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych nie można się zgodzić ze stanowiskiem, że braki formalne wskazanych dokumentów, brak któregokolwiek z nich lub brak odpowiedniej informacji, która powinna wynikać z danego dokumentu, powinna oznaczać, że podatnik nie dysponuje wymienionymi w art. 42 ust. 3 dowodami, a więc nie ma prawa do zastosowania stawki 0%.

Stosowanie stawki 0% z tytułu WDT nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Oznacza to, że wykładnia przepisów dotyczących warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być rozszerzająca, a nie zawężająca. Wszelkie zaś wątpliwości dotyczące opodatkowania WDT powinny być rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0%. Tym samym należy podkreślić, że podatnik nie musi posiadać omawianych dowodów jako odrębnych dokumentów, ważne jest bowiem jedynie to, aby dokumenty te zawierały informację, z których wynika, że towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy VAT mają łącznie potwierdzić określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają zawierać jednoznaczną informację, której wymaga wskazany przepis. Ponieważ dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, podatnik (dostawca) nie musi posiadać wszystkich typów dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3. Wystarczy, że dwa z nich potwierdzają jednoznacznie dostarczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

W przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła WDT (art. 42 ust. 11 ustawy VAT). W szczególności, może to być korespondencja handlowa z nabywcą w tym jego zamówienie, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu, dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania, dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Powołany przepis oznacza, że jeśli lista dokumentów obowiązkowych nie dostarczy odpowiedzi na pytanie, czy towar został faktycznie przetransportowany na terytorium innego państwa członkowskiego, dopuszczalne jest posiłkowanie się jakimikolwiek innymi dokumentami, które staną się dowodami określonymi w art. 42 ust. 1 pkt 2, jeśli wskazują one, że WDT nastąpiła (...)."

Na inny ważny aspekt kwestii zwrócił uwagę NSA w wyroku z dnia 20.01.2009 (sygn. I FSK 1500/08). Wyrok ten odnosi się do funkcji oraz celu, dla jakiego zostały stworzone regulacje art. 42 Ustawy VAT: " (...) zasadnicze znaczenie przy badaniu czy podatnik ma prawo do zwolnienia z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinny mieć przesłanki obiektywne dotyczące faktycznego wystąpienia przemieszczenia towarów pomiędzy Państwami Członkowskimi. Natomiast warunki formalne, dowodzące tej okoliczności, które Państwa wprowadzają w celu zapewnienia prawidłowego poboru podatku i uniknięcia oszustw z tym związanych, nie mogą być wykorzystywane w taki sposób, aby podważały neutralność podatku VAT. Dlatego też biorąc pod uwagę wnioski wynikające z przepisów wspólnotowych, interpretowanych w orzecznictwie ETS, należy podzielić sposób rozumienia art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 12 i 13 ustawy o VAT zaproponowany przez Skarżącą i stwierdzić, że przepisy te nie dają podstawy do podatkowego traktowania, do czasu otrzymania stosownych dowodów, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeśli nastąpiło charakteryzujące ją przemieszczenie towarów do innego kraju Unii Europejskiej, w sposób tożsamy z dostawą krajową i określania zasad powstania obowiązku i zobowiązania podatkowego, tak jak w przypadku dostawy krajowej. Taka dostawa, mimo braku wszystkich wymaganych w art. 42 ust. 3-5 dokumentów, nie zmienia swojego materialnego charakteru poprzez zaewidencjonowanie jej w sposób określony w art. 42 ust. 12 ustawy o VAT jako dostawy na terytorium kraju (...)."

Wniosek, który wypływa z analizy ww. wyroku NSA, pozwala na deklarowanie stawki 0% VAT w związku z WDT nawet w tych przypadkach, w których podatnik nie dysponuje wszystkimi dokumentami o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 Ustawy VAT, o ile podatnik wie o tym, że rzeczywiście doszło do przemieszczenia towaru. Wyrok WSA w Kielcach z dnia 8.05.2008 (sygn. I SA/Ke 114/08): " (...) W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, nie można się zgodzić ze stanowiskiem, że braki formalne wskazanych dokumentów, brak któregokolwiek z nich lub brak odpowiedniej informacji, która powinna wynikać z danego dokumentu, powinna oznaczać, że podatnik nie dysponuje wymienionymi w art. 42 ust. 3 dowodami, a więc nie ma prawa do zastosowania stawki 0%. (...)."

A zatem opierając się na przepisach Ustawy VAT oraz biorąc pod uwagę wyżej cytowane wyroki sądów - aby w związku z WDT zastosować stawkę podatku w wysokości 0%, za wystarczające powinny zostać uznane posiadane przez Spółkę dokumenty, także po wprowadzeniu zmian, o których mowa w opisie stanu przyszłego (tj. kopia faktury VAT, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, zamówienie przesłane przez klienta i dokument przewozowy, potwierdzający przyjęcie towaru do przewozu do innego kraju UE niż Polska; w sytuacji alternatywnej: kopia faktury VAT, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, zamówienie przesłane przez klienta i potwierdzenie (przesłane faksem) otrzymania towaru przez klienta w innym kraju UE niż Polska).

W dniu 25 stycznia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną nr IPPP1-443-1100/09-2/BS, w której stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe. Interpretacja ta była przedmiotem skargi Spółki.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1227/10 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, że uchylona interpretacja nie może być wykonana w całości.

W powyższym orzeczeniu Sąd Administracyjny w Warszawie odwołał się i podzielił poglądy wyrażone w uchwale NSA wydanej w składzie siedmiu sędziów z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FSP 1/10 gdzie Sąd stanął na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dokumentami, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. W ocenie NSA katalog dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy nie może być uznany za zamknięty, a tym samym nie wyłącza w tym zakresie stosowania normy art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, zwłaszcza w sytuacji braku jednoznacznego unormowania formy i trybu pozyskiwania na dokumentach w art. 42 ust. 3 pkt 1 i ust. 4 potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski). W ocenie Sądu katalog dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy nie ma charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie dowodów względnie obowiązkowych, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami - co czyni je niepełnowartościowymi dowodami, mogą być uzupełniane innymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności - może zostać ona udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1227/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie uznania zestawu dokumentów w postaci kopii faktury VAT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, zamówienia przesłanego przez klienta i dokumentu przewozowego, potwierdzającego przyjęcie towaru do przewozu do innego kraju UE niż Polska za wystarczający do potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosowania stawki VAT w wysokości 0% (sytuacja 1) oraz prawidłowe w zakresie uznania zestawu dokumentów w postaci kopii faktury VAT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzenia (przesłanego faksem) otrzymania towaru przez klienta w innym kraju UE niż Polska za wystarczający do potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosowania stawki VAT w wysokości 0% (sytuacja alternatywna).

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Stosownie do art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem, że:

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także otrzymania przez dostawcę stosownej dokumentacji. Z uwagi na to, że towar nie będzie osobiście dostarczany przez Spółkę, lecz przez przewoźnika (spedytora), muszą również zostać spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań prawo do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu i dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy mogą być one uzupełniane innymi dowodami, które łącznie potwierdzać będą, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Spółka dokumentując wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (po wysłaniu towaru) posiada następujące dokumenty: kopię faktury VAT, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, korespondencję handlową z odbiorcą (w tym zamówienie przesłane faksem lub emailem), a także dokument przewozowy wystawiony przez spedytora lub przewoźnika. Poza tymi dokumentami, Spółka dysponuje odrębnym potwierdzeniem (podpisanym przez nabywcę towaru), iż towar dotarł do miejsca przeznaczenia poza Polską (na terytorium Wspólnoty Europejskiej). Jeżeli takiego dokumentu brak jest w dokumentacji Spółki, Spółka dysponuje potwierdzeniem odbioru towaru umieszczonym na dokumencie przewozowym. W konsekwencji, Spółka w każdym przypadku posiada zestaw dokumentów potwierdzających, iż sprzedany towar dotarł z Polski do innego kraju Unii Europejskiej.

Wnioskodawca w przyszłości planuje zmienić powyższe zasady w następujący sposób:

stojąc na stanowisku, by w związku z WDT zastosować stawkę podatku w wysokości 0%, za wystarczające powinny zostać uznane posiadane przez Spółkę dokumenty, także po wprowadzeniu zmian, o których mowa w opisie sprawy, tj. kopia faktury VAT, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, zamówienie przesłane przez klienta i dokument przewozowy, potwierdzający przyjęcie towaru do przewozu do innego kraju UE niż Polska;

w sytuacji alternatywnej: kopia faktury VAT, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku i potwierdzenie (przesłane faksem) otrzymania towaru przez klienta w innym kraju UE niż Polska.

Mając na uwadze powyższe przepisy, oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż przedstawiony przez Stronę zestaw dokumentów, po wprowadzeniu planowanych zmian w pierwszej sytuacji nie będzie wystarczający do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%. Zwrócić bowiem należy uwagę, iż w pierwszym ze wskazanych powyżej wariantów (sytuacji) Spółka wskazała, że będzie posiadała uprawnienia do skorzystania z preferencyjnej stawki podatku jeżeli będzie w posiadaniu kopii faktury VAT, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, zamówienia przesłanego przez klienta i dokumentu przewozowego, potwierdzającego przyjęcie towaru do przewozu do innego kraju UE niż Polska, nie będzie on jednak zawierał potwierdzenia odbioru towaru przez nabywcę (poza Polską). Zatem Spółka będzie w posiadaniu dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1-3 ustawy o VAT, jednakże z dokumentów tych nie będzie wynikało jednoznacznie, że towary te zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego, innego niż terytorium kraju, tym samym nie zostanie spełniony warunek, o którym mowa w ww. art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

W sytuacji, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Wnioskodawca wskazał, że będzie posiadał zamówienie przesłane przez klienta, jednakże w opisanej sytuacji - posiadania ww. zestawu dokumentów, dysponowanie przez Wnioskodawcę dodatkowym dokumentem w postaci przedmiotowego zamówienia w żaden sposób nie przyczyni się do potwierdzenia jednoznacznego dostarczenia towarów do nabywcy. Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, iż nie będzie posiadał żadnych odrębnych potwierdzeń - podpisanych przez nabywców - iż towar został przewieziony poza granice kraju. Zatem zgromadzony zestaw dokumentów, o którym mowa wyżej nie będzie wystarczający do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż zestaw dokumentów opisany w pierwszym z przedstawionych powyżej wariantów (sytuacji) powinien zostać uznany za wystarczający, by w związku z WDT zastosować stawkę podatku w wysokości 0% uznać należało za nieprawidłowe. Natomiast w alternatywnej sytuacji Spółka wskazała, że będzie posiadała uprawnienia do skorzystania z preferencyjnej stawki podatku jeżeli będzie w posiadaniu kopii faktury VAT, specyfikacji ładunku, przy jednoczesnym braku dokumentów przewozowych (wystawionych przez spedytora). Jednocześnie Strona wskazała, iż w tym wypadku będzie otrzymywać faksem potwierdzenie, iż klient otrzymał towar (w innym niż Polska) kraju Unii Europejskiej.

Z powyższego wynika, iż Spółka będzie w posiadaniu dwóch dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o VAT, jednakże z dokumentów tych nie będzie wynikało jednoznacznie, że towary te zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego. W sytuacji, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Wnioskodawca wskazał, że będzie otrzymywać faksem potwierdzenie, iż klient otrzymał towar (w innym niż Polska) kraju Unii Europejskiej. Zatem w opisanej alternatywnej sytuacji (wariancie) - posiadania ww. dokumentów wraz z dodatkowym dowodem w postaci przesłanego faksem potwierdzenia odbioru towaru przez klienta w innym kraju członkowskim dowodzi okoliczności wskazującej, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Powyższe oznacza, iż zgromadzony zestaw dokumentów, o którym mowa wyżej będzie wystarczający do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż zestaw dokumentów opisany w alternatywnym wariancie (sytuacji) powinien zostać uznany za wystarczający, by w związku z WDT zastosować stawkę podatku w wysokości 0% uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji z dnia 25 stycznia 2010 r., nr IPPP1-443-1100/09-2/BS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.