IPPP1-443-1099/09/11-7/S/MP - Skutki podatkowe nieodpłatnego przekazania towarów w ramach działań promocyjno-reklamowych oraz przekazania bezpłatnych zestawów serwisowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu 5 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 3 grudnia 2009 r. na wezwanie tut. organu podatkowego z dnia 26 listopada 2009 r. (skutecznie doręczone w dniu 30 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów w ramach działań promocyjno-reklamowych oraz przekazania bezpłatnych zestawów serwisowych - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów w ramach działań promocyjno - reklamowych oraz przekazania bezpłatnych zestawów serwisowych.

Wniosek uzupełniony został w dniu 3 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 grudnia 2009 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") specjalizuje się w produkcji opryskiwaczy ręcznych i spryskiwaczy. Jedynie w minimalnym stopniu Spółka sprzedaje swoje produkty odbiorcom detalicznym. Oferta firmy jest więc skierowana do: hurtowni artykułów ogrodniczych, sklepów ze sprzętem ogrodniczym oraz dużych sieci handlowych. Spółka bezpośrednio nawiązuje kontakty z potencjalnymi odbiorcami, najczęściej podczas różnego rodzaju targów i imprez o charakterze fachowym (ogrodniczym). Spółka podejmuje różnego rodzaju działania promocyjne i reklamowe będące realizacją jej strategii marketingowej, która ma na celu pozyskanie nowych klientów oraz wzrost sprzedaży do istniejących klientów, a co za tym idzie zwiększenie sprzedaży i umocnienie pozycji Spółki na rynku.

W ramach tych działań Spółka, między innymi, nieodpłatnie przekazuje różnego rodzaju towary. Są to zarówno produkty Spółki jak również inne nagrody i upominki (nabyte od podmiotów trzecich) - nie zawsze opatrzone logo Spółki.

Towary takie są przekazywane:

Produkty takie nie spełniają warunków określonych w art. 7 ust. 3 Ustawy VAT.

W pierwszym przypadku (odnoszącym się do tzw. sprzedaży premiowej) najczęściej są to opryskiwacze (produkty Spółki) lub gadżety z logo Spółki (parasole, kurtki itp.), względnie towary bez logo Spółki (np. odtwarzacze DVD).

W drugim - są to opryskiwacze, przekazywane na targach lub wystawach poświęconych branży ogrodniczej. Czasami opryskiwacze przekazywane są nieodpłatnie także na pokazach, mających charakter instruktażu, mających miejsce poza targami oraz wystawami.

Należy podkreślić, iż w obu przypadkach działania promocyjne i reklamowe Spółki wykazują bezpośredni i ścisły związek z przedsiębiorstwem Spółki. Są one podejmowane, aby zwiększyć sprzedaż produktów Spółki.

Dodatkowo (jest to trzeci wariant sytuacji) Spółka przekazuje tzw. zestawy serwisowe, czyli zestawy części zamiennych służących do naprawy produktów Spółki (naprawy dokonuje wówczas klient Spółki - przed sprzedażą towaru na rynku detalicznym).

Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. towarów (nagród, upominków) od osób trzecich, jak również przy nabyciu materiałów i usług służących do produkcji opryskiwaczy oraz ich części zamiennych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie przez Spółkę towarów w ramach działań promocyjno-reklamowych, jak również przekazanie bezpłatnych zestawów serwisowych, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w związku z art. 7 ust. 2 Ustawy VAT.

Zdaniem Spółki czynność nieodpłatnego przekazania przez Spółkę towarów (produktów z logo Spółki jak również innych upominków czy nagród) na rzecz obecnych i potencjalnych klientów nie podlega opodatkowaniu VAT z uwagi na fakt, iż czynność ta jest ściśle i bezpośrednio związana z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski.

Jednocześnie stosownie do art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, dla potrzeb opodatkowania VAT, za odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, uważa się "przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

O ile więc generalną zasadą jest to, że odpłatna dostawa towarów związana z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem jest opodatkowana, to ust. 2 art. 7 Ustawy VAT rozszerza zakres opodatkowania również na przekazanie towarów, które nie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a jednocześnie nie ma charakteru odpłatnego. Wyjątki od powyższej regulacji zawiera art. 7 ust. 3, który stanowi, że "Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek". W tym przypadku jednak zapis ten nie ma zastosowania.

Nieodpłatne przekazanie towarów obecnym i potencjalnym klientom ma ścisły związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Takie działania są realizowane w ramach akcji promocyjnych (reklamowych/marketingowych), których celem jest zwiększenie sprzedaży produktów Spółki na skutek zapoznania potencjalnych nabywców z ofertą Spółki (także poprzez demonstrację zalet produktu na przykładzie pojedynczego egzemplarza) jak również zachęcenie kontrahentów do zwiększania ilości sprzedawanych produktów Spółki.

Jak zauważył, przykładowo, w swoim wyroku WSA w Krakowie (sygn. I SA/Kr 1127/09 z dnia 24.09.2009):

" (...) Z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Czynności wymienione w punktach 1 i 2 ust. 2 zostały podane jedynie jako przykłady (gdyż poprzedza je sformułowanie "w szczególności") wskazanego w części wstępnej tego ustępu przekazania towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. W konsekwencji również wymienione w pkt 2 omawianego ustępu "wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny" to tylko takie przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Przepis ust. 3 tego artykułu określa jedynie rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2, czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania (wyłączenie przedmiotowe) (...)".

Podobnie jednoznaczne stanowisko zajął w swoim wyroku WSA w Warszawie (sygn. III SA/Wa 571/09 z dnia 30.09.2009) w którym stwierdził, między innymi, iż:

" (...) Z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Czynności wymienione w punktach 1 i 2 ust. 2 zostały podane jedynie jako przykłady (poprzedzono je bowiem sformułowaniem "w szczególności") wskazanego w części wstępnej tego ustępu przekazania towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. W konsekwencji również wymienione w pkt 2 tego ustępu "wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny" to tylko takie przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika.

Po nowelizacji art. 7 ust. 3 u.p.t.u. zakres przedmiotowy opodatkowania wskazany w ust. 2 tego artykułu określony jest jedynie w jego części wstępnej (a nie także w ust. 3, jak to było przed nowelizacją i co przyjęto w uchwale z dnia 26 maja 2007 r., sygn. akt I FSK 5/06). Obecnie przepis ust. 3 określa tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2, czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania (wyłączenie przedmiotowe). Jest on przepisem szczególnym (zawierającym wyjątki) w stosunku do ust. 2. Obecnie brak jest powiązania tego wyłączenia z jego bezpośrednim związkiem z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa (wyłączenie przedmiotowo celowe), jak to miało miejsce przed nowelizacją (...)".

Wyrok WSA w Gliwicach (sygn. III SA/Gl 618/09 z dn. 11.09.2009) potwierdza iż:

" (...) przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w brzmieniu art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. nie stanowi dostawy towarów nawet, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów (...)".

Z powyższych wyroków wynika zatem, iż interpretacja przepisu art. 7 ust. 2 Ustawy VAT w stanie prawnym po 01.06.2005 sprowadza się do wniosku: związek nieodpłatnego wydania towaru z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem wyłącza opodatkowanie tego wydania.

Reasumując, Spółka (w 3 opisanych przypadkach) nie będzie obowiązana do rozliczenia - w związku z nieodpłatnym przekazaniem towarów (w tym, nagród i upominków) - podatku należnego i wystawiania faktur wewnętrznych. Takie przekazanie bowiem jest objęte zakresem jej działalności. Nieodpłatne przekazanie towaru na rzecz podmiotu prowadzącego sprzedaż towarów Spółki w zamian za przekroczenie określonego progu (w zamówieniu) stanowi zarówno nagrodę jak i motywację do dalszego zwiększania sprzedaży Spółki. W wypadkach, gdy przekazany towar zawiera logo Spółki, nieodpłatne przekazanie ma charakter reklamowy, gdyż dzięki temu następuje popularyzacja marki. Należy też podkreślić, iż w tych samych przypadkach (w których wydawany jest towar z logo Spółki) kontrahent jest także zachęcany do zwiększania sprzedaży. Zatem, w tej sytuacji efekt jest podwójny. Innymi słowy, związek przekazań towarów z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem jest wyraźny i nie powinien budzić żadnych wątpliwości. Powoduje to, iż nie dochodzi do spełnienia warunków, od których zależy opodatkowanie nieodpłatnej dostawy (art. 7 ust. 2 Ustawy VAT).

W dniu 11 stycznia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał w przedmiotowej sprawie interpretację indywidualną IPPP1-443-1099/09-4/MP, w której stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe.

Interpretacja powyższa była przedmiotem skargi wniesionej przez Spółkę.

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1026/10 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż u podstaw sporu jaki wystąpił w niniejszej sprawie legła interpretacja art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Oceniając zgodność z prawem zaskarżonej interpretacji przypomnieć trzeba, że według definicji sprzedaży, zawartej w słowniczku ustawowym (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT), pod pojęciem tym rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Dla nakreślonego w sprawie stanu faktycznego znaczenie ma zwrot "odpłatna dostawa towarów" i jego zakres znaczeniowy należało ustalić.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju (tj. terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - art. 2 pkt 1 ustawy o VAT). Natomiast art. 7 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

W ocenie Sądu z powyższych regulacji prawnych wynika, że dostawą towarów objętą opodatkowaniem, a więc mieszczącą się w przedmiocie opodatkowania określonym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, tj. w pojęciu "odpłatnej dostawy towarów", są także niektóre nieodpłatne przekazania towarów. Ustawodawca za takie uznał te z nich, które są dokonywane na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Innymi słowy art. 7 ust. 2u p.t.u. zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, oczywiście przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie i z zastrzeżeniem płynącym z ust. 3 tego artykułu (wyłączenie z uwagi na przedmiot objęty czynnością nieodpłatną). W ten sposób jakiekolwiek nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów (rozumianych w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT jako rzeczy ruchome oraz wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty), innych niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki, wchodzi w zakres objęty pojęciem "odpłatnej dostawy towarów", o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części oraz - co jest istotne w niniejszej sprawie - przekazanie nastąpiło na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. To ostatnie zastrzeżenie, umiejscowione we wstępnej części art. 7 ust. 2 u.p.t.u. odnosi się również do wyliczonych przykładowo czynności, wśród których znalazło się przekazanie towarów bez wynagrodzenia, a to oznacza, iż cel przekazania takich towarów jest niezbędnym elementem dopełniającym zakres znaczeniowy tych czynności.

Sąd nie podzielił argumentacji organów podatkowych, które wywodziły, że ust. 2 tego artykułu dotyczy także przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Po pierwsze, stwierdzenie takie jest sprzeczne z literalnym brzmieniem art. 7 ust. 2, który jednoznacznie nawiązuje do przekazania "na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego (podatnika - przyp. Sądu) przedsiębiorstwem". Po drugie, jeśli ratio legis tego przepisu byłoby objęcie zarówno przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jak i na cele z nim niezwiązane, wówczas ustawodawca zrezygnowałby ze wskazania celu przekazania, odwołując się jedynie do samej czynności przekazania; cele bowiem ujęte jako "związane" i "niezwiązane" - czyli pozostałe, dopełniają do całości tak określony możliwy zbiór przekazań. Po trzecie, oparcie się na literalnej wykładni art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie sprawia, iż przepis ust. 3 tego artykułu przy zastosowaniu takiej wykładni statuuje wyłączenie z zakresu opodatkowania czynności, które nie podlegają opodatkowaniu.

W konsekwencji Sąd stwierdził, iż przepisy art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., nie dają podstaw do przyjęcia, (odmiennie niż było to przed tą datą), że w warunkach określonych w tych przepisach za odpłatną dostawę towarów należy uznawać także przekazanie towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Przedmiot opodatkowania, zgodnie z art. 217 Konstytucji RP, musi wynikać z przepisów ustawowych, a skoro dany stan z przepisów tych nie wynika, to należy uznać go za pozostający poza zakresem opodatkowania.

Sąd, w składzie orzekającym w niniejszej sprawie, przychylił się do stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu zaprezentowanego w wyroku z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 152/07, w którym Sąd ten stwierdził, że: " unormowanie art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT obowiązujące do dnia 1 czerwca 2005 r. nawiązywało do treści art. 5 Szóstej Dyrektywy, wedle którego zastosowanie przez podatnika towarów stanowiących część aktywów jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych jego lub jego pracowników, lub też pozbycie się ich nieodpłatnie albo, bardziej ogólnie, użycie ich do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, jeśli podatek od wartości dodanej od powyższych towarów lub ich części składowych podlegały w całości lub w części odliczeniu, będzie traktowane jako dostawa odpłatna. Jednakże jako takie nie jest traktowane przekazanie próbek towarów lub towarów stanowiących prezenty o małej wartości do celów działalności podatnika.

Analiza treści przepisu Szóstej Dyrektywy pozwala stwierdzić, że swoją dyspozycją obejmuje on każde nieodpłatne zbycie towarów, zarówno do celów innych niż prowadzona działalność gospodarcza, jak i do celów tej działalności. Potwierdzeniem takiej wykładni jest orzeczenie ETS (...) w sprawie C-48/97 pomiędzy Kuwait Petroleum (GB) Ldt a Commissioneres of Customs and Excise. Sformułowanie zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT ograniczyło zakres przedmiotowy czynności, które podlegają opodatkowaniu, do przekazania na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, z pominięciem nieodpłatnych przekazań towarów na cele związane z przedsiębiorstwem. Dopiero wnioskowanie z obowiązującego w poprzednim stanie prawnym ust. 3 art. 7 ustawy pozwalało na interpretację zgodną z art. 5 (6) Szóstej Dyrektywy. Ten ostatni przepis ustawy nie miałby bowiem wówczas sensu, gdyby na podstawie ust. 2 art. 7 ustawy o VAT nie podlegało opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie towarów przez podatnika na cele prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa. Jeżeli przepis dopuszcza różną interpretację, to należy wybrać takie jego znaczenie, które zapewnia zgodność normy krajowej z normą wspólnotową. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w treści art. 10 Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Przepis ten stanowi, że państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu realizacji zobowiązań wynikających z prawa wspólnotowego.

W rezultacie art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT przed dokonaną zmianą należało rozumieć w ten sposób, że nieodpłatne przekazania towarów podlegają opodatkowaniu, jeśli przy nabyciu tychże towarów przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia całości lub części podatku naliczonego także wówczas, gdy przekazanie to wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Niemniej jednak, w ocenie składu orzekającego, stan prawny rozpatrywanej sprawy zmienił się radykalnie w momencie nowelizacji ustawy o VAT. Zmiany wprowadzone do ustawy VAT, które nabrały mocy prawnej z dniem 1 czerwca 2005 r. usunęły zapisy będące źródłem rozbieżnych interpretacji i największych kontrowersji związanych z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Niespójny zapis ust. 3 zastąpiono brzmieniem "Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek". Obecnie zestawiając brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy z ust. 3 nie powinno ulegać wątpliwości, że opodatkowaniu podlega wyłącznie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cel inny niż związany z prowadzoną działalnością. Natomiast ze znowelizowanych przepisów art. 7 ust. 3-7 ustawy wynika, że nie podlega opodatkowaniu nieodpłatne przekazanie, mające charakter darowizny, wszelkich towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika".

Reasumując stwierdzić należy, że jeżeli nieodpłatne przekazanie towarów następuje na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, to tego typu czynności nie można zaliczyć do zakresu objętego art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż byłoby to w sposób oczywisty sprzeczne z dosłowną treścią tego przepisu. Słuszność tego stanowiska potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 23 marca 2009 r. wydanym w składzie siedmiu sędziów w sprawie o sygnaturze akt I FPS 6/08 stwierdził, że:

"przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów".

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1026/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.