IPPP1/443-1068/08-4/IG - Koszty usługi obcej jako przychody ze sprzedaży towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2008 r. (data wpływu 3 czerwca 2008 r.), uzupełniony pismem z dnia 25 sierpnia 2008 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 27 sierpnia 2008 r.) w odpowiedzi na wezwanie Nr IPPP1/443-1068/08-2/IG z dnia 20 sierpnia 2008 r. do uzupełnienia braków formalnych wniosku otrzymane w dniu 22 sierpnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, uzupełniony pismem z dnia 25 sierpnia 2008 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 27 sierpnia 2008 r.) w odpowiedzi na wezwanie Nr IPPP1/443-1068/08-2/IG z dnia 20 sierpnia 2008 r. do uzupełnienia braków formalnych wniosku otrzymane w dniu 22 sierpnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach swojej działalności gospodarczej, na warunkach ogólnych - podatkowa księga przychodów i rozchodów, prowadzę sprzedaż bezpośrednią i wysyłkową na telefoniczne lub internetowe zamówienia klienta.

Wysyłając towary handlowe pocztą za pobraniem, na dowodach nadania przesyłki wpisuję kwotę pobrania, która zawiera wartość sprzedanego towaru łącznie z wartością opłaty pocztowej, wyodrębnionej na tym samym dowodzie nadania. Opłata pocztowa jest moim kosztem ponoszonym w chwili wysyłania przesyłki - zwrotnym po odebraniu przesyłki przez adresata za pobraniem. Podatkowa księga przychodów i rozchodów umożliwia prawidłowe ewidencjonowanie wartości przychodów ze sprzedaży towarów i usług oraz pozostałych kosztów tej działalności. Wątpliwość moja pojawiła się, kiedy przeszedłem na rejestrowanie sprzedaży kasą fiskalną. Wcześniej zauważyłem, że inne firmy na swoich paragonach fiskalnych wykazują wartości kwotowe związane z wysyłką ich towarów.

Biuro Rachunkowe, z usług którego korzystałem, też w tej kwestii nie umiało zająć sensownego stanowiska, więc zaleciło mi wykazywanie na paragonach kosztów wysyłki o stawce VAT 22%. Koszty te niestety zawyżały wartość mojej sprzedaży towarów handlowych oraz wartość podatku VAT należnego. Ta wątpliwa dla mnie zasada rejestrowania kosztów usługi obcej na paragonie fiskalnym i łączenia ich razem z wartością sprzedawanych towarów, rodziła jeszcze inne przykre konsekwencje w sytuacji kiedy klient rozmyślił się i przesyłka wracała do mnie za dodatkową opłatą pocztową. Po zwrocie przesyłki paragon można anulować ale poniesione koszty obciążają sprzedawcę, bo wcześniej były wykazane jako przychód ze sprzedaży i anulowane przy zwrocie przesyłki. Z uwagi na negatywne konsekwencje finansowe wykazywania kosztów przesyłki jako przychodu ze sprzedaży, które obciążały mnie, a nie płatnych doradców, zwróciłem się telefonicznie do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku o wyjaśnienie mi tej spornej kwestii. Poinformowano mnie, że łączenie kosztów wysyłki z wartością sprzedawanych towarów wynika z art. 29 ustawy o VAT i, że stawka podatku VAT dla tych kosztów powinna być zgodna ze stawką VAT towaru wysyłanego. Na pytanie jaką stawkę zastosować gdy wysyła się jednocześnie towary o różnych stawkach VAT odpowiedzi nie uzyskałem. Osobista analiza art. 29 tej ustawy też nie rozwiała moich wątpliwości co do zasadności wykazywania kosztów wysyłki jako wartości sprzedaży towarów handlowych. Z tego właśnie powodu zwróciłem się pisemnie o interpretację art. 29 tej ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 29 ustawy o VAT koszty usługi obcej np. Urzędu Pocztowego są przychodem sprzedawcy, który korzysta z tej usługi wysyłając klientowi zamówione towary handlowe?

Zdaniem wnioskodawcy udokumentowane w sposób oczywisty koszty usługi obcej należy rejestrować jako wydatki, a nie jako przychody ze sprzedaży towarów i usług. Przepisy podatkowe powinny być czytelne i spójne, czyli nie mogą kolidować ze sobą. W ustawie o podatku VAT użyto słowo "świadczenie", które odnosi się do relacji pomiędzy kupującym a sprzedawcą i sugeruje, że obejmuje coś więcej niż zapłatę za sprzedany towar lub usługę i obliguje sprzedawcę do opodatkowania całej wartości świadczenia,

Sprzedawca, wysyłając zamówione towary handlowe kupującemu za pośrednictwem poczty przesyłką za pobraniem, wykazuje na dowodzie nadania tej przesyłki kwotę pobrania, która faktycznie określa wartość świadczenia kupującego na rzecz sprzedawcy. Jednak w tym świadczeniu zawarte są dwie wartości, z których jedna dotyczy wartości sprzedanych towarów, a druga dotyczy wartości opłaty pocztowej, która jest ewidentnym kosztem, a nie przychodem, jak to sugeruje słowo świadczenie użyte w ustawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (DZ. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Artykuł 7 ust. 1 cyt ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Koszt przesyłki stanowi jeden z elementów kalkulacyjnych, kształtujących kwotę należną, którą sprzedawca żąda od nabywcy. Skoro zatem kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy, obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dokonywaną przez podatnika sprzedażą oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy, to koszty wyłożone przez sprzedającego w imieniu nabywcy winny wchodzić w podstawę opodatkowania i nie powinny być odrębnie fakturowane z odrębną stawką podatku od towarów i usług właściwą dla tych usług. Sprzedawca towarów dostarczając je nabywcy dokonuje wyłącznie ich sprzedaży, natomiast koszty dodatkowe które ponosi, wchodzą w skład jego podstawowej czynności, jaką jest sprzedaż towarów. W świetle powyższego koszty przesyłki ponoszone w związku ze sprzedażą towarów winny nie tylko zwiększać kwotę należną od nabywcy z tytułu dostawy towarów, ale winny być także opodatkowane według stawki podatkowej właściwej dla realizacji sprzedaży towarów. Należy więc przyjąć, że ponoszone koszty przesyłki powinno się w całości opodatkowywać według stawki podatku właściwej dla dostawy poszczególnych produktów. Jeżeli dostawa dotyczy towarów opodatkowanych różnymi stawkami podatku, to koszty przesyłki powinny zostać przyporządkowane proporcjonalnie do wartości towarów opodatkowanych poszczególnymi stawkami podatku.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy wskazuje, iż usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy zwalnia się od podatku. Pod pozycją 2 załącznika Nr 4 zostały wymienione usługi świadczone przez pocztę państwową i oznaczone symbolem PKWiU 64.11. Przedmiotowe zwolnienie ma szczególny, podmiotowy charakter i dotyczy wyłącznie czynności wykonywanych przez Pocztę Polską na rzecz podatnika (zleceniodawcy). Natomiast brak jest w przepisach podatkowych podstawy do stosowania wymienionego zwolnienia w dalszych fazach obrotu usługami (dokonywanego na zasadzie refaktury). Zgodnie z podstawową zasadą, podatnik występujący w charakterze sprzedawcy, który wysyła zamówiony przez nabywcę towar i korzysta przy tym z usług poczty państwowej, świadczy usługę pocztową na rzecz nabywcy towaru. Usługa ta nie jest jednak ze względu na świadczący ją podmiot usługą, o której mowa w poz. 2 załącznika, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, co oznacza, iż nie jest objęta zwolnieniem z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan sprzedaż bezpośrednią i wysyłkową na telefoniczne lub internetowe zamówienia klienta. Wysyłając towary handlowe pocztą za pobraniem, na dowodach nadania przesyłki wpisuje kwotę pobrania, która zawiera wartość sprzedanego towaru łącznie z wartością opłaty pocztowej, wyodrębnionej na tym samym dowodzie nadania.

Koszt przesyłki stanowi jeden z elementów kalkulacyjnych, kształtujących kwotę należną, którą sprzedawca żąda od nabywcy. Skoro zatem kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy, obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dokonywaną przez podatnika sprzedażą oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy, to koszty wyłożone przez sprzedającego w imieniu nabywcy winny wchodzić w podstawę opodatkowania i nie powinny być odrębnie fakturowane z odrębną stawką podatku od towarów i usług właściwą dla tych usług. Sprzedawca towarów dostarczając je nabywcy dokonuje wyłącznie ich sprzedaży, natomiast koszty dodatkowe które ponosi, wchodzą w skład jego podstawowej czynności, jaką jest sprzedaż towarów.

W związku z tym w Pana przypadku cała kwota pobrania, która zawiera wartość sprzedanego towaru łącznie z wartością opłaty pocztowej, wyodrębnionej na tym samym dowodzie nadania powinna zostać zaewidencjonowana w kasie fiskalnej jako obrót, pomniejszony oczywiście o kwotę należnego podatku, gdyż świadczona jest w tym przypadku jedna dostawa określonego towaru wraz z kosztami jego wysyłki.

Oczywiście w przypadku nieodebrania towaru przez nabywcę i zwrotu towaru do dostawcy, obrót również należy pomniejszyć o całą wartość wcześniej zaewidencjonowaną na kasie fiskalnej, obejmującą również kwotę opłaty pocztowej. Poniesione przez wnioskodawcę dodatkowe opłaty pocztowe związane ze zwrotem przesyłki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i co do zasady stanowią koszt uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Pobrane od odbiorcy towaru kwoty z tytułu dostawy towarów przez pocztę stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.