IPPP1-443-1057/10-4/BS - Opodatkowanie czynności wniesienia aportem prawa do znaku towarowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2010 r. (data wpływu 13 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 4 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 stycznia 2011 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 24 grudnia 2010 r. (skutecznie doręczone w dniu 31 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem prawa do znaku towarowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem prawa do znaku towarowego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z dnia 3 stycznia 2011 r. złożonym w dniu 4 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 stycznia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 24 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą znak towarowy. Wnioskodawca chce wnieść go do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w formie aportu za udziały (jest współudziałowcem w tej spółce).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 stycznia 2011 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 24 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że prowadził działalność gospodarczą - sprzedaż odzieży, którą przekształcił w spółkę z o.o. Wnioskodawca wskazał również, iż przez lata pracował na markę - znak towarowy - jeszcze będąc na działalności gospodarczej. Przedmiotowy znak towarowy to oznaczenie graficzne produktu - marka odzieży - naszywana na sprzedawaną odzież w celu odróżnienia jej od innej sprzedawanej na rynku odzieży.

Wnioskodawca odkupił znak towarowy, ponieważ założył spółkę, która produkuje tę odzież i chce ten znak wnieść do niej w aporcie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, jako osoba prywatna niebędąca podatnikiem podatku VAT Wnioskodawca powinien zapłacić podatek VAT wnosząc znak towarowy do spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie powinien zapłacić podatku VAT, powołując się na przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje wówczas, jeżeli zostaną spełnione przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy lub działającą w takim charakterze.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

Przez dostawę towarów rozumie się - w myśl dyspozycji art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

O dokonanej czynności za wynagrodzeniem można mówić zatem w sytuacji, gdy:

* istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,

* wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,

* związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.

Wniesienie aportu w postaci praw do znaków towarowych do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spełnia powyższe warunki posiadając wspomniany przymiot odpłatności.

W szczególności w przypadku aportu:

* mamy do czynienia ze stosunkiem prawnym wspólnika ze spółką, do której wnoszony jest aport (tj. w analizowanej sytuacji - Wnioskodawcy ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością),

* istnieje bezpośredni związek pomiędzy danym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem (w formie udziałóww spółce z o.o.), będącym świadczeniem wzajemnym,

* wynagrodzenie otrzymane w zamian za wniesienie aportu w postaci ogółu praw do znaków towarowych posiada określoną wartość ekonomiczną, którą można wyrazić w pieniądzu.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, iż wniesienie prawa do znaku towarowego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w postaci aportu niepieniężnego nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższa czynność spełnia natomiast definicję odpłatnego świadczenia usług i zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą - sprzedaż odzieży, którą przekształcił w spółkę z o.o. następnie od przedmiotowej spółki odkupił znak towarowy z zamiarem wniesienia go do założonej przez Wnioskodawcę spółki z o.o., w której jest wspólnikiem - produkującą tę odzież w zamian za udziały.

Stosownie do art. 120 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa.

Prawo do znaku towarowego przyznawane jest zatem przedsiębiorcy i jest ściśle związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Wnioskodawca zakupił przedmiotowe prawo do znaku towarowego z zamiarem wniesienia go aportem do spółki z o.o. w zamian za udziały.

Zgodnie z powołanym powyżej przepisem art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z analizy definicji gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynika ponadto, iż podatnikiem staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach tej działalności. W przypadku wniesienia aportem do spółki z o.o. praw do znaków towarowych podatnikiem tego podatku będzie więc podmiot, który wykonując taką czynność, choćby jednorazowo, działa niezależnie jako usługodawca.

Planowana przez Wnioskodawcę czynność wniesienia aportem do spółki z o.o. prawa do znaku towarowego nosi znamiona działalności gospodarczej wykonywanej w celach zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, iż czynność wniesienia aportu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w postaci prawa do znaku towarowego będzie stanowiła czynność o charakterze odpłatnym w rozumieniu ww. ustawy, realizowaną przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż powołując się na art. 15 ust. 1 ustawy, wnosząc znak towarowy do spółki nie powinien zapłacić podatku VAT uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.