IPPP1-443-1032/09-2/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokonywania rozliczeń i opodatkowania w przypadku sprzedaży wysyłkowej towarów dokonywanej na rzecz polskich kontrahentów - jest prawidłowe.

W dniu 26 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości dokonywania rozliczeń i opodatkowania w przypadku sprzedaży wysyłkowej towarów dokonywanej na rzecz polskich kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka (zwana także "Spółką") jest podmiotem mającym siedzibę na terytorium Niemiec. Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż wysyłkowa opon i akcesoriów samochodowych za pośrednictwem sklepów internetowych na terytorium Unii Europejskiej. Sprzedawane towary są co do zasady, dostarczane do klientów z magazynów znajdujących się na terytorium Niemiec.

Sprzedaż ww. towarów do polskich odbiorców niebędących podatnikami VAT opodatkowana jest polskim podatkiem VAT w wysokości 22%. Spółka jest zarejestrowana w Polsce dla potrzeb podatku od towarów i usług i rozlicza się miesięcznie (VAT-7).

Spółka dokonuje sprzedaży z zastrzeżeniem prawa własności. Prawo własności Spółki wygasa dopiero po otrzymaniu towaru przez klienta. Dopiero zatem, gdy klient odbierze zamówiony towar (co ma miejsce na terytorium RP) staje się on jego właścicielem.

Gdy nabywcą towarów jest podmiot zarejestrowany w Polsce dla celów podatku VAT oczekuje on wystawienia faktury bez VATu. Oznacza to, iż w przypadku klientów będących podatnikami VAT-UE znajdują zastosowanie procedury mające zastosowanie dla dostaw wewnątrzwspólnotowych w Niemczech zwolnionych od podatku VAT (z zachowaniem prawa do odliczenia). Prowadzi to do wielu problematycznych sytuacji. W przypadku odbiorców końcowych prowadzących działalność gospodarczą wiele trudności nastręcza procedura sprawdzania numeru podatkowego VAT-UE z przynależącym do niego adresem podatnika. Klienci Spółki podczas składania zamówienia na stronie internetowej podają swój numer VAT-UE oraz adres siedziby, co następnie podlega sprawdzeniu ze strony spółki. Spółka za pomocą internetowego systemu kontroli Federalnego Centralnego Urzędu Podatkowego. Owe czynności kontrolne mają miejsce bezpośrednio w trakcie trwania procesu składania zamówienia. Za prawidłowo podane dane otrzymuje się od powyższego urzędu ocenę "A". Jeśli przykładowo za błędnie podaną nazwę ulicy w adresie klienta otrzyma się ocenę "B", klient spółki zostaje o tym fakcie powiadomiony, a następnie dokonuje odpowiedniej korekty danych w celu poddania ich ponownej kontroli, i tak aż do momentu otrzymania za tą pozycję oceny. A największe trudności odnośnie owej procedury mają klienci nieposiadający dużego doświadczenia w dokonywaniu zakupów w obszarze Unii Europejskiej z zastosowaniem numeru podatkowego VAT-UE, co wynika często z faktu, iż nie wiedzą oni w jaki sposób adres ich siedziby figuruje w ewidencji urzędowej na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Doświadczenie pokazało, iż bywały przypadki, gdzie klienci Spółki podejmowali do piętnastu prób prawidłowego podania adresu w celu złożenia zamówienia. Często prowadziło to do rezygnacji z transakcji zakupu. Za pomocą specjalnego oprogramowania Spółka była w stanie stwierdzić, iż liczba wycofujących się z dokonania transakcji klientów zwiększa się z tego powodu sukcesywnie. Do tego dochodzi również grupa klientów spółki którzy nie posiadają numeru podatkowego VAT-UE, gdyż nie dokonali oni w tym celu odpowiedniej rejestracji. Ponadto serwis internetowej kontroli numerów podatkowych VAT-UE często nie działa w godzinach nocnych. Tak więc mechanizm działania w obrębie zwolnionych z podatku dostaw wewnątrzwspólnotowych jest dla handlowców wysyłkowych takich jak Spółka nierentowny i bardzo uciążliwy.

Zdarzają się również przypadki, w których dostawa za pomocą niemieckiego magazynu nie jest aktualnie możliwa. Wówczas następuje ona przy pomocy dostawcy z kraju odbiorcy. Jednakże w momencie przyjmowania zamówienia określenie dostawcy nie jest zawsze możliwe. W przypadku, gdy okazuje się już po przyjęciu zamówienia, iż jego realizacja nastąpi za pośrednictwem dostawcy z kraju odbiorcy ciężko jest wytłumaczyć klientowi, aby dokonał on dopłaty kwoty podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży wysyłkowej ww. towarów na rzecz polskich podatników VAT przedstawione powyżej czynności można rozliczać dla celów podatku od towarów i usług jako sprzedaż krajową opodatkowaną stawką podatku w wysokości 22% poprzedzoną wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem towarów.

Spółka pragnie wskazać, iż taki sposób rozliczeń pozwoli ujednolicić zasady opodatkowania VAT transakcji w Polsce jako kraju przeznaczenia towarów tj. w każdym przypadku Spółka będzie wykazywała sprzedaż krajową opodatkowaną VAT w Polsce niezależnie od statusu nabywcy.

Spółka wystąpiła w dniu 8 października 2008 r. do Urzędu Skarbowego o wydanie pozwolenia na opodatkowanie przyszłych dostaw do innych krajów Unii Europejskiej bez względu na status odbiorcy w kraju przeznaczenia lub też zakwalifikowanie tych dostaw jako wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów z następującą dostawą krajową. Zgoda niemieckiego urzędu skarbowego wydana została pod warunkiem dostarczenia podobnego zezwolenia ze strony polskiego urzędu skarbowego. Podobne zaświadczenia stwierdzające opodatkowanie owych dostaw jako wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów Spółka otrzymała np. z urzędów skarbowych w Austrii, Finlandii, Holandii, Łotwie, Estonii, Litwie oraz w Niemczech.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przepisów art. 13 ust. 4 pkt 2 w związku z art. 13 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż przemieszczenia towarów nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów min. w przypadku gdy przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. Analogiczna sytuacja występuje w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Z kolei art. 13 ust. 3 ww. ustawy pozwala na rozliczanie wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów tak jak wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku, gdy podatnik lub podmiot działający na jego rzecz przemieszcza towary należące do przedsiębiorstwa podatnika z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego.

Na podstawie wyżej wymienionych przepisów oraz uwzględniając, iż w przedmiotowym stanie faktycznym przejście prawa własności następuje w Polsce, Spółka stoi na stanowisku, że dostawy do nabywców mających siedzibę lub adres zamieszkania w Polsce mogą zawsze stanowić dostawy krajowe, niezależnie od tego czy nabywca ma status podatnika VAT czy nie. Z tytułu takich dostaw Spółka jest zobowiązana do rozliczenia podatku VAT w Polsce jako kraju przeznaczenia towarów (w przypadku sprzedaży na rzecz podatników VAT Spółka rozpozna dodatkowo wewnątrzwspólnotowe nabycie z tytułu przemieszczenia towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa). Prawidłowość podobnego stanowiska potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji sygn. IPPP1/443-767/07-2/IG z dn. 05.03.2008.

W związku z faktem, że polskie przepisy nie przewidują procedury ubiegania się o podobne zezwolenie lub kwalifikowanie dostaw do polskich podatników VAT jako dostaw krajowych poprzedzonych wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem, spółka wystąpiła do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego o wystawienie w trybie art. 306a Ordynacji Podatkowej zaświadczenia potwierdzającego, że na podstawie polskich przepisów w przedmiotowej sprawie w przypadkach sprzedaży na rzecz podatników VAT następuje wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie, a następnie dostawa krajowa. Spółka nie otrzymała takiego zaświadczenia.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie, że w przedmiotowym stanie faktycznym sprzedaż na rzecz podatników VAT należy rozliczać dla celów VAT jako dostawę krajową poprzedzoną wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniem towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do potwierdzenia prawidłowości dokonywanej sprzedaży wysyłkowej opon i akcesoriów samochodowych za pośrednictwem sklepów internetowych na terytorium Unii Europejskiej. Jak wskazano w treści wniosku, Spółka jest podmiotem mającym siedzibę na terytorium Niemiec, skąd dokonuje sprzedaży ww. towarów z zastrzeżeniem prawa własności tj. do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel dochodzi w momencie odbioru towaru przez klienta, na terytorium kraju - Polski. W celu uproszczenia procedury sprzedaży, Wnioskodawca zamierza każdorazowo w sytuacji realizowania dostaw dla polskich kontrahentów rozpoznawać najpierw wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, a następnie dostawę krajową opodatkowaną w Polsce.

W myśl przytoczonego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy, przemieszczenie własnych towarów z Niemiec do Polski w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zrównane jest z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów w Niemczech, a na terenie kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie podlegające opodatkowaniu według właściwych stawek podatku od towarów i usług.

Należy stwierdzić, iż zaistniałe okoliczności w pełni wyczerpują przesłanki wynikające z brzmienia art. 11 ust. 1 ustawy, gdyż Wnioskodawca będący podatkiem podatku od wartości dodanej posiadającym siedzibę oraz będący zarejestrowanym w Niemczech, dokonuje przemieszczenia własnych towarów z terytorium państwa członkowskiego (Niemiec) innego niż terytorium kraju, na terytorium kraju (Polski) oraz będą one służyły działalności gospodarczej podatnika, bowiem będą przedmiotem dostaw na terytorium kraju podlegających opodatkowaniu w Polsce, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego uznać należy, iż nie ma przeszkód aby w przedmiotowych okolicznościach Wnioskodawca mógł rozpoznawać dokonywaną sprzedaż jako dostawę krajową, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, poprzedzoną wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów na mocy art. 11 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.