IPPP1-443-1025/11-4/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 29 czerwca 2011 r.) - uzupełnionym w dniu 13 września 2011 r. na wezwanie Organu z dnia 2 września 2011 r. - o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie kwalifikacji zespołu składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład działu handlowego będącego przedmiotem aportu oraz jego skutków podatkowych - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2011 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwalifikacji zespołu składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład działu handlowego będącego przedmiotem aportu oraz jego skutków podatkowych.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 13 września 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 2 września 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest dostawcą kompleksowych rozwiązań do odpylania powietrza zanieczyszczonego w wyniku procesów produkcji przemysłowej. Od 2005 Spółka jest częścią Grupy (dalej: Grupa), lidera w zarządzaniu powietrzem przemysłowym, którego działalność obejmuje odpylanie, schładzanie, ogrzewanie, osuszanie powietrza oraz wentylację pomieszczeń. Grupa prowadzi działalność na skalę światową. Zakłady produkcyjne i biura handlowe znajdują się w Europie, Azji oraz Ameryce Północnej. W kwietniu 2010 r. jedyny udziałowiec Spółki, spółka D. AS została nabyta przez jedną ze spółek wchodzących w skład holdingu N. (dalej: Grupa N.). Grupa N. to jedna z wiodących na świecie firm dostarczających produkty i usługi w branży technologii ochrony środowiska.

Oferta Spółki obejmuje rozwiązania, dostosowane do indywidualnych potrzeb klientów, wynikających z charakterystyki środowisk produkcyjnych i innych, w których klienci prowadzą swoją działalność gospodarczą:

* odpylacze przemysłowe różnych typów od małych urządzeń stanowiskowych po duże urządzenia,

* wentylatory przemysłowe,

* kanały powietrza (rurociągi),

* systemy wstępnej separacji (cyklony oraz silosy),

* urządzenia do odbioru produktu filtracji: zawory obrotowe (dozowniki celkowe),

* przenośniki ślimakowe,

* układy sterowania i automatyki.

Spółka, prócz projektowania i instalacji rozwiązań do filtracji na potrzeby klientów oraz ich późniejszego serwisu, produkuje również dużą część urządzeń i części wchodzących w skład wspomnianych rozwiązań, sprzedawanych przez samą Spółkę oraz inne spółki Grupy N. Z tego też względu w ramach Spółki funkcjonują dwie główne jednostki biznesowe - jednostka produkcyjna i handlowa. Poza pionami produkcji oraz sprzedaży, w Spółce funkcjonują również:

* pion techniczny,

* pion logistyki,

* pion finansowy,

* dział jakości,

które pełnią funkcje wspomagające wspomniane wyżej, dwie kluczowe jednostki przez które jest prowadzona działalność gospodarcza.

Obydwie jednostki biznesowe posiadają wyodrębnione struktury organizacyjne, na czele których stoją odpowiedzialni dyrektorzy, jak również dedykowanych pracowników.

Tym samym co do zasady w skład jednostki produkcyjnej wchodzą:

* wydział maszyn PPP,

* wydział maszyn CN C PPC,

* wydział spawalni PPS,

* wydział lakierni PPL,

* wydział montażu PPM,

* wydział szwalni oraz

* dział utrzymania ruchu i automatyzacji PR.

* wieloosobowe stanowisko ds. rozliczania zleceń,

* wieloosobowe stanowisko ds. utrzymania czystości BC,

* dział zakupów LZ,

* magazyn surowców LM,

* pion techniczny DT,

* dział eksportu LB.

Z kolei na jednostkę handlową składają się przede wszystkim 4 biura handlowe Spółki, mieszczące się w M. (siedziba Spółki), K., P. oraz R., a także:

* wieloosobowe stanowiska ds. sprzedaży krajowej SR,

* dział obsługi zamówień krajowych SZ (kierownik działu), w tym magazyny towarów i wyrobów poza jednostką oraz magazyn dostaw bezpośrednich,

* wieloosobowe stanowiska ds. realizacji projektów SRP,

* dział marketingu SM (kierownik działu).

Do każdej ze wspomnianych jednostek biznesowych są przyporządkowane konkretne aktywa, odpowiadające specyfice prowadzonej przez nie działalności. W przypadku jednostki produkcyjnej są to głównie środki trwałe - między innymi nieruchomości, w których prowadzona jest działalność produkcyjna i w których mieszczą się bezpośrednio związane z produkcją środki trwałe (maszyny oraz urządzenia produkcyjne, np. prasy, wiertarki, szlifierki itp.). Podobnie, jak w przypadku jednostki produkcyjnej, do jednostki handlowej przyporządkowane są konkretne aktywa, odpowiednie do specyfiki działalności. W szczególności są to biura handlowe Spółki, wraz z wyposażeniem tych biur, różnego rodzaju narzędzia (np. kaski, miary, poziomice), sprzęt komputerowy wraz ze specjalistycznym oprogramowaniem oraz samochody i telefony - wykorzystywane przez pracowników jednostki handlowej.

Ze względu na specyfikę działalności, co do zasady każda z omawianych jednostek biznesowych Spółki posiada identyfikowalnych odbiorców i dostawców. Generalnie jednostka produkcyjna zajmuje się wytwarzaniem produktów oraz części dla jednostki handlowej oraz zagranicznych odbiorców z Grupy N. (w związku z czym posiada również własny, wewnętrzny dział przeznaczony do obsługi zamówień wewnątrzgrupowych). Z kolei jednostka handlowa dla potrzeb swojej działalności, prowadzonej wyłącznie na rzecz polskich odbiorców, korzysta z produktów i części wytworzonych w ramach jednostki produkcyjnej, jak również nabywa produkty i części od innych podmiotów z Grupy oraz od innych kontrahentów działających na terenie Polski.

Spółka dysponuje rachunkami bankowymi, które w praktyce uwzględniają przedstawioną wcześniej specyfikę działalności każdej z nich. Mianowicie w walucie obcej dokonywane są głównie rozliczenia z kontrahentami zagranicznymi, natomiast w walucie polskiej dokonywana jest obsługa obu działów, w przeważającej jednak części jednostki handlowej.

Przedstawiona wyżej specyfika działalności biznesowej Spółki ma również swoje odbicie na poziomie księgowym i raportowym. Generalnie w ramach istniejącego w Spółce systemu księgowości, możliwe jest wyodrębnienie przychodów, kosztów, należności i zobowiązań właściwych dla każdej jednostki biznesowej. Przy czym część kosztów, których nie da się jednoznacznie przyporządkować traktowana jest jako odnosząca się do Całości działalności Spółki i dzielona pomiędzy jednostki odpowiednim kluczem.

Zasadniczo, prowadzona przez Spółkę sprawozdawczość pozwala na ustalenie dla celów rachunkowości zarządczej osobnych wyników jednostki handlowej i produkcyjnej. Ponadto, dla tych samych celów w Spółce możliwe jest alokowanie realizowanej marży pomiędzy jednostkę produkcyjną i handlową.

Także sposób dokumentowania zobowiązań zasadniczo pozwala przypisać je odpowiednio do poszczególnych jednostek.

Bazując zatem na posiadanych dokumentach i informacjach, Spółka powinna być zdolna sporządzić osobne dla obu jednostek rachunki zysków i strat.

Obecnie Spółka planuje wniesienie aportem jednostki handlowej do innej polskiej spółki z grupy N. (dalej: N. Polska). Na mocy odpowiednich umów, jakie strony planują zawrzeć, N. Polska nabędzie następujące składniki majątkowe, składające się na jednostkę handlową:

* prawa wynikające z umów najmu dotyczących nieruchomości, w których mieszczą się biura handlowe Spółki (przy czym biuro handlowe w Markach, mieszczące się na nieruchomości należącej do Spółki, będzie wynajmowane po aporcie na rzecz N. Polska - odpowiednia umowa zostanie zawarta na moment aportu między Spółką a N. Polska),

* aktywa przypisane do działu handlowego - środki trwałe, obejmujące samochody, narzędzia, sprzęt łączności (komputery, telefony, itp.), wyposażenie biurowe,

* wartości niematerialne i prawne (m.in. know-how, obejmujący w szczególności bazę klientów oraz wiedzę na temat rozwiązań technicznych znajdujących zastosowanie w konkretnych warunkach, licencje na specjalistyczne oprogramowanie komputerowe),

* prawa wynikające z umów z kontrahentami i dostawcami dotyczące działalności działu handlowego, w tym gwarancje dotyczące wykonanych dotychczas przez tą jednostkę projektów,

* ustaloną przez strony część należności Spółki,

* ustaloną przez strony część zobowiązań Spółki,

* ustaloną przez strony część środków pieniężnych Spółki, zgromadzoną na rachunku bankowym (Spółka rozważa również przekazanie w tym celu jednego z rachunków bankowych).

Ponadto, na mocy odpowiednich przepisów Kodeksu Pracy, dojdzie do wstąpienia N. Polska w obowiązki pracodawcy wobec pracowników zatrudnionych dotychczas w jednostce handlowej. W ten sposób na moment aportu jednostki handlowej zostanie zapewniona ciągłość procesów, które dotąd składały się na działalność tej jednostki biznesowej w ramach Spółki.

Po dokonaniu aportu, w Spółce pozostaną składniki majątkowe, konstytuujące jednostkę produkcyjną, która będzie prowadzić działalność, dokonując sprzedaży produktów i części na rzecz N. oraz swoich dotychczasowych klientów zagranicznych.

Podsumowując, w rezultacie wyżej opisanych działań, to jest aportu jednostki handlowej na rzecz N., jednostka ta będzie kontynuowała działalność gospodarczą w takim samym zakresie, w jakim wykonywana była ona dotychczas w ramach Spółki. Z kolei Spółka będzie nadal prowadziła dotychczasową działalność w zakresie właściwym dla jednostki produkcyjnej.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca doprecyzował powyższe zagadnienie poprzez wykazanie, iż na otrzymującego aport zostaną przeniesione, przyporządkowane do jednostki handlowej i wynikające z jej działalności:

* należności,

* zobowiązania,

* środki pieniężne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W zależności od uzyskanej odpowiedzi na pytanie nr 1, Spółka prosi o wskazanie skutków podatkowych takiej transakcji aportowej:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku od towarów i usług, tj. pytanie nr 1 w części dot. tego podatku oraz pytanie nr 3.

W części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku dochodowego wydane zostaną odrębne interpretacje indywidualne.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług

Zdaniem Spółki:

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT znajduje się w art. 2 pkt 27e, gdzie wskazano, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozumieć "organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania."

Na podstawie powyższej definicji, która jest identyczna z definicją stosowaną na potrzeby podatku dochodowego (zamieszczoną w ustawie o CIT w art. 4a pkt 4; analogiczna definicja znajduje się również w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych) w doktrynie prawa podatkowego wskazuje się przesłanki, których łączne wystąpienie jest uznawane za konieczne i wystarczające do uznania danych składników majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, czy to na gruncie podatków dochodowych, czy też podatku od wartości dodanej:

Zdaniem Spółki, przedmiot transakcji w postaci działu handlowego spełnia wszystkie wyżej wymienione kryteria do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Ad. 1 Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania

Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić pewien zespół składników majątkowych, obejmujący zarówno składniki materialne jak i niematerialne. Jak wskazuje się w literaturze, oznacza, to żeby uznać dany zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, musi się on składać co najmniej z jednego składnika materialnego i co najmniej jednego składnika niematerialnego (tak S. Krempa, Sprzedaż przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części - podatki dochodowe, Warszawa 2007).

Podobne stanowisko prezentują również organy podatkowe, m.in. w interpretacji z dnia 29 października 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-875/09/AP) stwierdził, iż "podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań)."

Co więcej, ponieważ zobowiązania są jedynym, bezpośrednio wymienionym w definicji legalnej składnikiem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Spółka jest zdania, iż stanowią one fundamentalny element tego pojęcia, gdyż ustawodawca celowo wyeksponował rolę zobowiązań w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak z kolei wskazano w stanie faktycznym, przedmiot transakcji obejmuje składniki majątkowe mające zarówno charakter materialny (między innymi środki trwałe), jak i niematerialny (między innymi know - how, prawa z umów z kontrahentami, licencje na oprogramowanie), oraz zobowiązania, w związku z czym zdaniem Spółki przesłankę tą należy uznać za spełnioną.

Ad. 2 Wyodrębnienie organizacyjno - finansowe

Aby można było stwierdzić, że masa majątkowa będąca przedmiotem transakcji stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, musi ona być wyodrębniona organizacyjne i finansowo z istniejącego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe i organizacyjne najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej, jednakże w doktrynie przyjmuje się, iż samo wyodrębnienie finansowe nie musi omaczać samodzielności finansowej, w szczególności nie oznacza to konieczności prowadzenia odrębnej księgowości dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czy też samodzielnego sporządzania bilansu. Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 18 marca 2008 r. (sygn. IBPB3/423-100/08/MS) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, iż "wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa". Organy podatkowe przyjmują również, że przesłanka wyodrębnienia finansowego jest spełniona, jeśli spółka prowadzi ewidencję zdarzeń gospodarczych w taki sposób, iż możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem w praktyce powszechnie przyjmuje się, iż wystarczające do stwierdzenia wyodrębnienia finansowego jest prowadzenie odpowiedniej ewidencji zdarzeń gospodarczych, za pomocą której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Prawidłowość powyższej argumentacji potwierdzona została m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 11 czerwca 2010 r. (sygn. ITPP2/443-221/10/AP), zgodnie z którą "wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, gdy sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nie zadań gospodarczych. Nie należy jednak utożsamiać tego pojęcia z pełną samodzielnością finansową."

Zdaniem Spółki, prowadzona przez Spółkę ewidencja księgowa pozwala na wyodrębnienie przychodów i kosztów działalności realizowanych przez jednostkę handlową, jak również określenie należności oraz zobowiązań i innych pozycji bilansowych związanych z tą jednostką. W efekcie zdaniem Spółki możliwe jest ustalenie wyniku finansowego na poziomie jednostki handlowej, jak również prowadzenie specjalistycznych analiz finansowych na podstawie tejże ewidencji księgowej. Zatem zdaniem Spółki kryterium wyodrębnienia finansowego należy uznać za spełnione.

Z kolei mówiąc o wyodrębnieniu organizacyjnym, należy zwrócić uwagę na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 maja 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-391/08-4/MB), w której stwierdzono, iż aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Będąca przedmiotem transakcji jednostka handlowa posiada wyodrębnione od reszty przedsiębiorstwa Spółki składniki majątkowe (materialne oraz niematerialne) w oparciu, o które prowadzona jest działalność specyficzna dla tej jednostki, jak również dedykowanych pracowników. Wydzielenie to jest wyraźne również na poziomie struktury organizacyjnej Spółki, w której jednostka handlowa stanowi osobną jednostkę biznesową, pozostającą pod kontrolą odpowiedzialnego dyrektora.

Ad. 3 Wyodrębnienie funkcjonalne

W świetle komentowanej definicji legalnej zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT kompleks majątkowy stanowiący zorganizowaną część przedsiębiorstwa winien być ponadto wyodrębniony funkcjonalnie, to jest musi tworzyć zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Powszechnie przyjmuje się, iż chodzi tutaj o rzeczywistą, a nie tylko potencjalną (S. Krempa, j.w., s. 53) zdolność do wykonywania działalności gospodarczej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. zdolność zespołu wyodrębnionych składników do realizacji określonych zadań gospodarczych, który to zespół zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Zatem kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa sprowadza się w zasadzie do ustalenia, czy jako pewna odrębna całość jest ona w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku już od momentu jej wyodrębnienia. Składniki majątkowe, wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy natychmiastowe podjęcie określonej działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Takie rozumienie kryterium zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego oraz wyrokach sądów administracyjnych na przestrzeni ostatnich lat, m.in. w wyroku z dnia 6 czerwca 2008 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (sygn. akt I SA/Wr 355/08), który powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, stwierdził, iż "aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną jego część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielnego podmiotu gospodarczego. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa, np. zakładu, sklepu czy punktu usługowego".

W tym też zakresie w praktyce organów podatkowych podkreśla się, iż zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa nie jest suma poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz pewien zorganizowany zespół tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką te składniki majątkowe odgrywały w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa (podobnie interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 listopada 2008 r.; sygn. IPPB5/423-6/08-3/MB oraz interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 12 maja 2008 r., sygn. IP-PB3-423-282/08-2/PS czy też wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 1998 r., sygn. akt SA/Gd 1097/96).

Spółka pragnie podkreślić, że dokonuje aportu jednostki handlowej ze wszystkimi składnikami majątkowymi oraz przenosi na N. prawa i obowiązki wynikające z umów z dostawcami, kontrahentami i pracownikami. W rezultacie, otrzymujący aport będzie dysponował wszystkimi czynnikami, które niezbędne są do prowadzenia działalności handlowej w zakresie, w jakim do tej pory miał miejsce w Spółce. Zatem jednostka handlowa będzie mogła podjąć działalność w swoim dotychczasowym zakresie automatycznie po przeniesieniu na otrzymującego aport. Tym samym, zdaniem Spółki również to ostatnie kryterium należy uznać za spełnione.

Wyłączenie transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa spod regulacji ustawy o VAT

Jak wynika z regulacji art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa znajduje się poza zakresem regulacji ustawy o VAT. Przez zbycie należy tutaj rozumieć zarówno sprzedaż, jak i aport. Biorąc pod uwagę fakt spełnienia przez przedmiot transakcji wszystkich przesłanek do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, należy uznać, że aport składników majątkowych tworzących dział handlowy w ramach Spółki nie będzie podlegał opodatkowaniu VAT, ze względu na wyżej wskazane wyłączenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.