IPPP1-443-1022/10-2/JL - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek rolnych i budowlanych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania sprzedaży działek rolnych - jest prawidłowe,

* opodatkowania sprzedaży działek budowlanych - jest nieprawidłowe

W dniu 4 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek rolnych oraz budowlanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem działek budowlanych i rolnych. Zainteresowany jest również po rozwodzie z małżonką i zamierza sprzedać grunty po podziale majątku. Grunty są własnością prywatną Wnioskodawcy. Od lat Wnioskujący mieszka w X. W Polsce nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest płatnikiem VAT. Działki mają też przeznaczenie na cele mieszkalno-usługowe oraz rolne. Przeznaczenie działek określa plan zagospodarowania przestrzennego Gminy. Działki Wnioskujący nabył z małżonką do majątku wspólnego jeszcze przed rozwodem. W planie zagospodarowania Gminy były to w tym czasie działki rolne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając kolejno poszczególne działki Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek VAT i w jakiej wysokości od działek budowlanych i od działek rolnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym wypadku nie powinien on płacić podatku od towarów i usług (VAT) przy sprzedaży działek.

Działki Wnioskodawca zakupił z pieniędzy wcześniej opodatkowanych w celu zwiększenia majątku osobistego. Działki i grunty Wnioskujący zakupił z prywatnych środków, z oszczędności i dochodów z działalności i pracy wcześniej opodatkowanych. Sprzedaż nastąpi także osobom, nie będącym płatnikami VAT i dlatego nie można podatku VAT odliczać. W chwili obecnej Zainteresowany nie prowadzi działalności rolniczej, gdyż przebywa w X. Mieszkając w Polsce Wnioskujący dokonywał sprzedaży produktów rolnych z przedmiotowych gruntów. Przedmiotowe działki zostały nabyte z zamiarem powiększenia gospodarstwa rolnego. Wcześniej Zainteresowany sprzedał ok. 10 ha w latach 96-97. Przedmiotowe działki nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy czy umów o podobnym charakterze. W momencie sprzedaży działki nie będą zabudowane. Przyczyną sprzedaży gruntów jest poprawienie warunków bytu, jak również pobyt na stałe w X.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* opodatkowania sprzedaży działek rolnych - jest prawidłowe,

* opodatkowania sprzedaży działek budowlanych - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z powyższego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeśli zostały one wykonane jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest właścicielem działek budowlanych i rolnych. Działki mają przeznaczenie na cele mieszkalno-usługowe oraz rolne. Przeznaczenie działek określa plan zagospodarowania przestrzennego Gminy. Działki Wnioskujący nabył z małżonką do majątku wspólnego przed rozwodem. W planie zagospodarowania Gminy były to w tym czasie działki rolne. Działki i grunty Wnioskujący zakupił z prywatnych środków, z oszczędności i dochodów z działalności i pracy wcześniej opodatkowanych. Wnioskujący dokonywał sprzedaży produktów rolnych z przedmiotowych gruntów. Przedmiotowe działki zostały nabyte z zamiarem powiększenia gospodarstwa rolnego. Wcześniej Zainteresowany sprzedał ok. 10 ha w latach 96-97. Przedmiotowe działki nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy czy umów o podobnym charakterze. W momencie sprzedaży działki nie będą zabudowane. Przyczyną sprzedaży gruntów jest poprawienie warunków bytu, jak również pobyt na stałe w X.

Odnosząc się do przedstawionych wyżej okoliczności faktycznych analizowanej sprawy należy w pierwszej kolejności zwrócić uwagę na związek nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży z działalnością rolniczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. Należy w tym miejscu zauważyć, iż prowadzenie działalności rolniczej, zgodnie z cytowanym wyżej przepisem art. 15 ust. 2 ww. ustawy, również uznawane jest za wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ww. przepisu. Prowadzenie gospodarstwa rolnego (wykorzystywanie gruntów ornych dla celów "produkcji rolniczej") jest uznawane za wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a jak wynika z wniosku, Wnioskodawca dokonywał sprzedaży produktów rolnych z przedmiotowych gruntów.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 19 ww. ustawy przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Pojęcie gospodarstwa rolnego zdefiniowano również w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W ustawie tej zdefiniowano także pojęcie przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 55¹ powołanej ustawy, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Stanowi zatem zorganizowany kompleks majątkowy przeznaczony do prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej lub usługowej.

Natomiast w myśl art. 553 ustawy - Kodeks cywilny, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Biorąc pod uwagę powyższe należy przyjąć, że gospodarstwo rolne spełnia określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Celem przedsiębiorstwa, którym jest gospodarstwo rolne, zawsze jest produkcja rolnicza, bez względu na to w jaki sposób zostaną wykorzystane pożytki z tej działalności.

Należy wskazać, że rolnicy wykonujący działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i są podatnikami tego podatku, z tym, że dokonując dobrowolnej rejestracji uzyskują status czynnego podatnika, a w przypadku braku rejestracji - są podatnikami zwolnionymi - rolnikami ryczałtowymi.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje wszelką działalność, w tym wykonywaną przez rolników, należy przyjąć, iż grunt wchodzący w skład gospodarstwa rolnego (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi analogiczną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza. W efekcie rolnik sprzedający działkę wykorzystywaną w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale jeden ze składników gospodarstwa rolnego (przedsiębiorstwa).

Cytowana definicja gospodarstwa rolnego zawarta w art. 553 Kodeksu cywilnego, podobnie jak definicja przedsiębiorstwa z art. 55¹ tej ustawy, akcentuje aspekt przedmiotowy w odróżnieniu od definicji gospodarstwa rolnego zawartej w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, akcentującej aspekt gruntowy, typowo własnościowy.

W przypadku, gdy rolnik wytwarza produkty rolne, czyniąc to na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, wówczas sprzedaż przez niego gruntu, który stanowi składnik majątkowy gospodarstwa rolnego (przedsiębiorstwa), uznawana jest za działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Dlatego też, nie można w tym przypadku przyjąć, że zbywane działki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego to sprzedaż majątku prywatnego. W takim przypadku będzie dochodzić do sprzedaży składników majątku przedsiębiorstwa. Majątkiem osobistym - w ocenie tutejszego organu - są te grunty, które podatnik posiada i wykorzystuje na potrzeby osobiste, a nie te, które użytkuje w ramach działalności gospodarczej - działalności rolniczej. Bowiem aby rolnik mógł dokonywać produkcji roślinnej i zwierzęcej oraz innej wskazanej w art. 2 pkt 15 ustawy, a także uzyskiwać towary wymienione w zał. nr 2 do ustawy o podatku od towarów i usług (np. warzywa, owoce, rośliny przemysłowe, zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego), musi wykorzystywać grunt rolny, który należy traktować jako warsztat produkcyjny.

Jeśli więc rolnik wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, np. dokonuje dostawy nieruchomości, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Analizując przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności, zdaniem tut. Organu można również uznać, że przedmiotowe działki były nabywane z zamiarem ich sprzedaży w przyszłości, w celu pozyskania środków. Należy mieć na względzie, iż Wnioskodawca od lat mieszka w X, a przedmiotowe działki kupił w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. Można więc na podstawie powyższych okoliczności uznać, iż kupno przedmiotowego terenu posiada cechy swego rodzaju "inwestycji", tym bardziej, iż jak wynika z wniosku, przyczyną planowanej sprzedaży jest poprawienie warunków bytu. Powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że jednym z celów, dla którego Zainteresowany zakupił przedmiotowe działki była późniejsza ich sprzedaż w celu pozyskania środków pieniężnych. Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności należy stwierdzić, iż postępuje on tak jak profesjonalny sprzedawca działek. Nie można w tym przypadku stwierdzić, iż nie kwalifikuje się do działalności gospodarczej sprzedaż tylko dlatego, że następuje z majątku osobistego podmiotu. Oznaczałoby to bowiem, że w każdym przypadku majątek prywatny wyprzedawany nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przyjęcie takiego założenia uniemożliwiałoby opodatkowanie osoby, która np. nabyła nieruchomości, nie rejestruje działalności, a następnie wyprzedaje ten majątek. Analogiczna sytuacja ma miejsce w sprawie Wnioskującego, który kupuje działki, a następnie po upływie pewnego okresu dokonuje ich sprzedaży w celu poprawy sytuacji życiowej. Stwierdzić w tym miejscu należy, iż sprzedaż majątku osobistego staje się działalnością gospodarczą jeśli dokonywana jest w warunkach wskazujących na nadanie tej sprzedaży zorganizowanego charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy tak, jak ma to miejsce w badanej sprawie.

Należy również zauważyć, iż Wnioskodawca dokonywał już transakcji związanych z obrotem nieruchomościami, sprzedając w latach 1996-1997 ok. 10 ha gruntu. Obecnie Zainteresowany planuje sprzedaż więcej niż jednej działki. Zatem planowana sprzedaż działek nosi znamiona dokonywania czynności w sposób wielokrotny.

Ponadto w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami podatku VAT są również osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ustawodawca zatem nie wiąże kwestii opodatkowania odpłatnej dostawy towarów (będącej działalnością gospodarczą) z celem, w jakim dostawa ta jest dokonywana. W związku z tym cel, w jakim Wnioskodawca dokonuje sprzedaży przedmiotowych działek w żaden sposób nie determinuje braku opodatkowania tej transakcji. Fakt, iż celem sprzedaży przedmiotowych działek jest - jak zaznacza Strona - poprawienie warunków bytu i pobyt w X, w świetle powołanej ustawy pozostaje bez znaczenia.

Podsumowując stwierdzić należy, iż wymienione powyżej okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują, iż Wnioskodawca w czasie posiadania gruntu podjął działania wskazujące na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą. Istotnym elementem w aspekcie opodatkowania powyższej czynności zbycia nieruchomości jest fakt, że przedmiotowy grunt został nabyty celem powiększenia gospodarstwa rolnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej jaką jest działalność rolnicza oraz dokonana wcześniej sprzedaż ok. 10 ha gruntu.

W efekcie planowaną przez Wnioskodawcę dostawę przedmiotowych gruntów, które były wykorzystywane w działalności gospodarczej należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast Wnioskodawca dla tej czynności występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

W art. 43 ustawy o VAT zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43, ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę dostawy są niezabudowane działki rolne oraz budowlane. Przy sprzedaży gruntu niezabudowanego istotne znaczenie mają uregulowania zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego rozstrzyga o klasyfikacji gruntu. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i należy do zadań własnych gminy.

Wnioskodawca stwierdził we wniosku, że przeznaczenie przedmiotowych działek określa plan zagospodarowania przestrzennego Gminy.

Podsumowując należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskującego dostawa przedmiotowych niezabudowanych nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towaru, o której mowa w art. 5 ust. 1 cyt. ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, natomiast Wnioskodawca dla tej czynności występuje w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, przy czym, przy sprzedaży działek rolnych, nie przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę, zastosowanie znajdzie ww. zwolnienie z podatku VAT, wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy. Zatem w przypadku sprzedaży działek rolnych, Wnioskujący nie będzie zobowiązany do naliczania i odprowadzania podatku VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży działek rolnych należało uznać za prawidłowe.

Dostawa działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod zabudowę nie może natomiast korzystać ze zwolnienia, podlega zatem opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem w przypadku sprzedaży tych działek, Wnioskujący będzie zobowiązany naliczyć i odprowadzić podatek VAT w wysokości 22%.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy wskazać, iż przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) powołanej ustawy o VAT wskazuje, iż podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą korzystać ze zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.