IPPP1/435-45/13-2/ISZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2012 r. (data wpływu 17 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa z wyłączeniem praw z umów leasingowych oraz umowy licencyjnej, a także wymienionych koncesji i zezwoleń do spółki osobowej - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa z wyłączeniem praw z umów leasingowych oraz umowy licencyjnej, a także wymienionych koncesji i zezwoleń do spółki osobowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością T. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest firmą oferującą kompleksowe rozwiązania dla przemysłu celulozowo-papierniczego obejmujące dostawy wyselekcjonowanych produktów, doradztwo, wdrożenia technologiczne, serwis techniczny oraz szkolenia pracowników. Jednocześnie Wnioskodawca wraz z innymi wspólnikami zamierza zawiązać spółkę komandytową, w której występować będzie w roli komandytariusza. Do spółki tej Wnioskodawca zamierza wnieść jako wkład niepieniężny całe swoje przedsiębiorstwo, w celu podwyższenia kapitału podstawowego przyszłej spółki komandytowej.

Obecny majątek spółki T. Sp. z o.o. jako całości przedsiębiorstwa obejmuje wszystko, co wchodzi w jego skład, w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego, mianowicie:

* nazwa przedsiębiorstwa T.,

* ruchomości (w tym środki trwałe i aktywa obrotowe),

* nieruchomość gruntowa,

* wierzytelności, zobowiązania,

* należności,

* prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy,

* prawa z umów leasingowych,

* licencje,

* zezwolenia (licencja na krajowy transport drogowy oraz zezwolenie na zbiórkę odpadów - makulatury),

* środki pieniężne,

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej

* bazy danych, bazy klientów, kontrahentów,

* zespół pracowników.

W skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wchodzą ponadto prawa majątkowe - udziały w spółkach prawa rosyjskiego i ukraińskiego (z siedzibą odpowiednio w Rosji i na Ukrainie), będących odpowiednikami polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w których Wnioskodawca posiada 100% udziałów.

Powyższe składniki majątkowe materialne i niematerialne stanowiące przedsiębiorstwo Wnioskodawcy zamierza on wnieść aportem do spółki komandytowej.

Spółka nie posiada patentów ani innych praw własności przemysłowej.

Mienie będące przedmiotem aportu stanowić będzie całość przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. W jego skład wejdą bowiem składniki wymienione powyżej, składające się na aktualne przedsiębiorstwo Wnioskodawcy. Niemniej jednak z uwagi na fakt, że aport nie wiąże się z tzw. sukcesją uniwersalną (nie stanowi formalnoprawnej kontynuacji prowadzonej działalności gospodarczej) na gruncie prawa cywilnego (handlowego), przeniesienie przedsiębiorstwa w drodze aportu częstokroć wymaga uzyskania zgody wierzycieli na przeniesienie zobowiązań oraz przeniesienia wybranych wierzytelności, a także praw z umów. Wiązać się może także z obowiązkiem wystąpienia o nowe koncesje, licencje itp., które posiadało zbywane przedsiębiorstwo, albowiem nie zawsze jest możliwe przeniesienie praw z wydanych zezwoleń, pozwoleń administracyjnych. Także przeniesienie uprawnień z udzielonych licencji na nowy podmiot - nabywcę przedsiębiorstwa wymaga zgody licencjodawcy praw własności przemysłowej lub praw autorskich.

W związku z tym Wnioskodawca będzie obowiązany zwrócić się do licencjodawcy o wyrażenie zgody na przeniesienie praw z umowy licencyjnej, na korzystanie z oprogramowania komputerowego, a także do leasingodawców o wyrażenie zgody na przeniesienie praw z umów leasingowych.

W przypadku braku zgody leasingodawcy, bądź gdy przeniesienie praw z umów licencyjnych będzie gospodarczo i ekonomicznie nieuzasadnione, prawa z umów leasingowych nie będą przedmiotem umowy przeniesienia własności przedsiębiorstwa. Tak samo w przypadku braku zgody licencjodawcy na przeniesienie praw z umowy licencyjnej na korzystanie z oprogramowania komputerowego, bądź gdy przeniesienie praw z umów licencyjnych będzie gospodarczo i ekonomicznie nieuzasadnione, prawa te także nie będą przedmiotem umowy przeniesienia własności przedsiębiorstwa.

W takim przypadku (gdy prawa z umów leasingowych i/lub licencyjnych nie będą przedmiotem umowy przeniesienia własności przedsiębiorstwa w drodze aportu do spółki komandytowej), T. Sp. z o.o. udostępni pojazdy objęte umowami leasingu swojemu następcy - spółce komandytowej, zatem spółka komandytowa będzie mogła z pojazdów tych korzystać. Jeśli chodzi o licencję na korzystanie z programów komputerowych, nowy podmiot - spółka komandytowa nabędzie prawa z tej umowy na własny rachunek, bezpośrednio od licencjodawcy.

Należy też wskazać, że ani pojazdy objęte leasingiem, ani też programy komputerowe same w sobie nie stanowią elementu przedsiębiorstwa, bez których nie byłoby możliwe prowadzenie działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie zarówno przez Wnioskodawcę, jak i przez spółkę komandytową. Do wykonywania działalności gospodarczej wykorzystywane bowiem mogą być inne pojazdy, niż te objęte umowami leasingu, to samo dotyczy programów komputerowych.

Jeśli chodzi o udzielone Wnioskodawcy zezwolenia - licencja na krajowy transport drogowy oraz zezwolenie na zbieranie odpadów (makulatury), prawa z powyższych zezwoleń nie mogą zostać przeniesione na osoby trzecie. Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z późn. zm.), wprost nie dopuszcza takiej możliwości w przypadku przeniesienia własności przedsiębiorstwa podmiotu, któremu udzielono licencji na krajowy transport drogowy. Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, licencji nie można odstępować osobom trzecim ani przenosić uprawnień z niej wynikających na osobę trzecią, z zastrzeżeniem ust. 2, który nie wskazuje przypadków przeniesienia własności przedsiębiorstwa w drodze aportu.

Także ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 z późn. zm.), nie zawiera możliwości przenoszenia zezwoleń na transport, zbieranie, odzysk lub unieszkodliwianie odpadów.

W związku z powyższym, nabywca przedsiębiorstwa, spółka komandytowa uzyska nowe zezwolenia zarówno na zbieranie odpadów (makulatury), jak i licencję na krajowy transport drogowy.

Przez wniesienie przedsiębiorstwa spółka rozumie aport przedsiębiorstwa, którego pojęcie jako całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym odpowiada definicji zawartej w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Spółka komandytowa będzie prowadzić działalność gospodarczą jako sukcesor uniwersalny przedsiębiorstwa osoby prawnej - Wnioskodawcy. W zakresie struktur materialnych wszystkie składniki będące majątkiem dotychczasowego przedsiębiorstwa, tj. zarówno wyposażenia jak i środki trwałe czy środki obrotowe dalej na zasadzie kontynuacji będą wykorzystywane przez otrzymującą aport spółkę komandytową. Spółka komandytowa przejmie także wszystkich pracowników Wnioskodawcy, na zasadzie art. 231 kodeksu pracy. Nabywca po nabyciu przedsiębiorstwa, o którym mowa we wniosku będzie kontynuował działalność gospodarczą zbywcy w dotychczasowym zakresie. Po wniesieniu aportu do spółki Wnioskodawca nie zamierza likwidować działalności gospodarczej, ale nie będzie jej prowadził w dotychczasowym zakresie. Spółka z o.o. będzie bowiem komandytariuszem spółki komandytowej, a jej działalność będzie polegała na uzyskiwaniu ewentualnych przychodów z tytułu udziału w zyskach spółki komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku od towarów i usług:

Czy wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa, ale z wyłączeniem praw z umów leasingowych oraz umowy licencyjnej, a także wymienionych koncesji i zezwoleń do spółki osobowej - spółki komandytowej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z dnia 29 lipca 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej jako: "ustawa o VAT").

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części do spółki komandytowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W opinii Wnioskodawcy, pojęcie "zbycie" użyte w ustawie o VAT jest pojęciem szerszym niż sprzedaż i obejmuje każde rozporządzenie przedmiotem skutkujące przeniesieniem własności, tj. prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W szczególności, pod pojęciem "zbycie" rozumie się każdą zamianę, darowiznę czy każdą inną czynność skutkującą przeniesieniem własności przedsiębiorstwa. Zbycie w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT obejmuje więc także wniesienie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części tytułem wkładu do spółki prawa handlowego, w tym spółki komandytowej. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w piśmiennictwie organów podatkowych. Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 2 grudnia 2010 r., sygn. ILPP1/443-997/10-4/AW, pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 VAT, gdzie zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej. Podobnie wypowiedzieli się również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 26 października 2010 r. sygn. IBPP2/443-632/10/RSz, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. ITPP1/443-833/10/MN, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 19 listopada 2010 r. sygn. IPPP2/443-615/10-2/KG.

Możliwość uznania transakcji wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki prawa handlowego za dostawę towarów (co w świetle przytoczonych powyżej Indywidualnych Interpretacji prawa podatkowego jest równoznaczne z uznaniem aportu za "zbycie" w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT) potwierdzono także w piśmie Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów z dnia 27 marca 2007 r., nr PT5-033-13/EK/2006/AP-7828/7789 skierowanym do Dyrektorów Izb Skarbowych i Urzędów Kontroli Skarbowej w sprawie dokonywania korekt odliczonego podatku naliczonego w przypadku wniesienia aportem towarów handlowych i środków trwałych do spółki prawa handlowego lub cywilnego. Stwierdzono w nim, że wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, a tym samym, w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT uznawane jest za sprzedaż.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia "przedsiębiorstwo", należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jak wskazał Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym dotyczącym zdarzenia przyszłego, w przypadku braku zgody leasingodawcy, bądź gdy przeniesienie praw z umów licencyjnych będzie gospodarczo i ekonomicznie nieuzasadnione, prawa z umów leasingowych nie będą przedmiotem umowy przeniesienia własności przedsiębiorstwa. Tak samo w przypadku braku zgody licencjodawcy na przeniesienie praw z umowy licencyjnej na korzystanie z oprogramowania komputerowego, bądź gdy przeniesienie praw z umów licencyjnych będzie gospodarczo i ekonomicznie nieuzasadnione, prawa z tej umowy także nie będą przedmiotem umowy przeniesienia własności przedsiębiorstwa.

W takim przypadku (gdy prawa z umów leasingowych i/lub licencyjnych nie będą przedmiotem umowy przeniesienia własności przedsiębiorstwa w drodze aportu do spółki komandytowej), T. Sp. z o.o. udostępni pojazdy objęte umowami leasingu swojemu następcy - spółce komandytowej, zatem spółka komandytowa będzie mogła z pojazdów tych korzystać. Jeśli chodzi o licencję na korzystanie z programów komputerowych, nowy podmiot - spółka komandytowa nabędzie prawa z tej umowy na własny rachunek, bezpośrednio od licencjodawcy.

Niemniej jednak, pomimo powyższego, ewentualnego wyłączenia praw z umów, mienie będące przedmiotem aportu stanowić będzie całość przedsiębiorstwa w rozumieniu powołanych przepisów kodeksu cywilnego. Na co wskazuje (i pozwala) powołany art. 552 kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Z treści czynności prawnej (umowy przeniesienia własności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w drodze aportu) może wynikać, że w jego skład nie będą wchodzić prawa z powyższych umów, z przyczyn wskazanych we wniosku. Pomimo tego wyłączenia, mienie będące przedmiotem aportu nadal będzie stanowiło całość przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ kodeksu cywilnego, albowiem składniki tego mienia są powiązane ze sobą funkcjonalnie i przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych Wnioskodawcy, a wyłączenie z przedmiotu aportu praw z umów nie powoduje zerwania tych powiązań, gdyż ani pojazdy objęte leasingiem, ani też programy komputerowe same w sobie nie stanowią elementu przedsiębiorstwa, bez których nie byłoby możliwe prowadzenie działalności gospodarczej zarówno przez Wnioskodawcę, jak i przez spółkę komandytową. Do wykonywania działalności gospodarczej wykorzystywane bowiem mogą być inne pojazdy, niż te objęte umowami leasingu, to samo dotyczy programów komputerowych.

Odnosząc się do wyłączenia z przedmiotu aportu licencji na krajowy transport drogowy oraz zezwolenia na zbieranie odpadów (makulatury), to wyłączenie powyższe wynika z przepisów prawa. Przepisy kodeksy cywilnego zezwalają na wyłączenie z umowy przeniesienia własności przedsiębiorstwa niektórych jego elementów, gdyż jak stanowi cytowany już art. 55² kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwa obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo przepisów szczególnych.

W przedmiotowym przypadku przepisami szczególnymi są przepisy ustawy o transporcie drogowym (odnoszące się do zakazu przenoszenia licencji na krajowy transport drogowy na osoby trzecie) oraz ustawy o odpadach (nie przewidujące możliwości przeniesienia zezwolenia).

Na gruncie podatkowym natomiast, żaden przepis prawa nie zawiera warunku, aby w skład majątku przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa musiały wchodzić licencje lub zezwolenia przysługujące danemu przedsiębiorcy. Licencje i zezwolenia jako określone uprawnienia publicznoprawne, co do zasady nie są bowiem związane ze składnikami majątku, ale z osobą przedsiębiorcy prowadzącego działalność z wykorzystaniem określonego mienia. Takie stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, interpretacja indywidualna z dnia 2010.02.09, sygnatura: IBPP1/443-1098/09/AZb.

Fakt, że zezwolenie na zbieranie odpadów oraz licencja na wykonywanie krajowego transportu drogowego posiadane przez Wnioskodawcę nie przejdą na nowo utworzoną spółkę komandytową, nie będzie miał żadnego wpływu na prowadzenie działalności gospodarczej przez nową spółkę w zakresie, w jakim dotychczas prowadzi ją Wnioskodawca. Jak bowiem wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, nowo utworzona spółka posiadać będzie wymagane zezwolenia, na podstawie którego będzie mogła prowadzić taką działalność.

W zakresie rozumienia pojęcia przedsiębiorstwa bądź jego części wypowiadał się już Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej: ETS). W orzeczeniu z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes Sarl i Administration de I'enregistrement et des domaines (C-497/01) Trybunał uznał, iż posiadanie przez nabywcę zezwolenia do prowadzenia danego rodzaju działalności gospodarczej jest irrelewantne dla oceny czy doszło do przeniesienia przedsiębiorstwa bądź jego części (por. "w sytuacji, w której państwo członkowskie korzysta z możliwości przewidzianej w art. 5 (8) zdanie pierwsze VI Dyrektywy, nie jest możliwe wyłączenie przeniesienia z zakresu stosowania zasady braku dostawy wyłącznie z tego powodu, że odbiorca nie posiada tego rodzaju zezwolenia" (punkt 55 uzasadnienia wyr. ETS C-497/01).

Wyłączenie praw z umów czy licencji, jak również zezwoleń publicznoprawnych nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, zatem wkład w takiej postaci nie podlega VAT. Tak orzekł NSA w Warszawie 10 marca 2011 (I FSK 1062/10) w kontekście wyłączenia praw do nieruchomości z transakcji aportu przedsiębiorstwa.

W oparciu o przedstawione powyżej argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.