IPPB6/4510-456/16-2/SO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu zastępczego udostępnionego przez leasingodawcę - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu zastępczego udostępnionego przez leasingodawcę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka z ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochody osobowe w oparciu o umowy kwalifikowane z podatkowego punktu widzenia jako umowy leasingu operacyjnego (dalej: "Umowy Leasingu"), zawierane z podmiotem świadczącym usługi w zakresie leasingu oraz zarządzania flotą samochodów (dalej: "Leasingodawca").

Poza Umowami Leasingu, Spółka zawiera z Leasingodawcą odrębne umowy na świadczenie usług serwisowych (dalej: "Umowy Serwisowe"). Należy podkreślić, iż Umowy Serwisowe dotyczą wyłącznie samochodów udostępnianych Spółce w oparciu o Umowy Leasingu, a więc zawarcie Umowy Serwisowej jest uwarunkowane uprzednim zawarciem Umowy Leasingu.

W ramach Umów Serwisowych, Leasingodawca świadczy na rzecz Spółki szereg usług mających na celu ułatwienie korzystania z samochodów będących przedmiotem Umów Leasingu, takich jak obsługa techniczna (przeglądy, naprawy), wymiana ogumienia, assistance, zarządzanie paliwem (karty paliwowe), a także udostępnianie samochodów zastępczych.

Zgodnie z ogólnymi warunkami serwisu (dalej: "OWS"), Leasingodawca udostępnia Spółce samochód zastępczy w sytuacjach gdy:

* miał miejsce wypadek lub inne zdarzenie powodujące unieruchomienie pojazdu będącego przedmiotem Umowy Serwisowej,

* nastąpiło uszkodzenie mechaniczne pojazdu będącego przedmiotem Umowy Serwisowej,

* pojazd będący przedmiotem Umowy Serwisowej podlega naprawom blacharsko-lakierniczym.

W toku korzystania z samochodów zastępczych, Spółka ponosi wydatki związane z ich eksploatacją, obejmujące przede wszystkim wydatki na paliwo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ponoszone przez Spółkę wydatki związane z eksploatacją samochodów zastępczych (przede wszystkim wydatki na paliwo), udostępnianych w oparciu o postanowienia Umów Serwisowych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów po stronie Spółki bez względu na limit, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę wydatki związane z eksploatacją samochodów zastępczych (przede wszystkim wydatki na paliwo), udostępnianych w oparciu o postanowienia Umów Serwisowych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów po stronie Spółki bez względu na limit, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. W ww. sytuacji podatnik zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu (tzw. kilometrówki).

Wyjątek od powyższego ograniczenia w zakresie prawa do zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawarty jest w art. 16 ust. 3b ustawy o CIT. Zgodnie z przedmiotowym przepisem art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1.

Należy zaznaczyć, iż w interpretacjach organów podatkowych prezentowane jest obecnie jednolite stanowisko, zgodnie z którym w przypadku używania przez podatnika samochodów osobowych w oparciu o umowę klasyfikowaną na gruncie przepisów ustawy o CIT jako umowa leasingu, ograniczenie w zakresie prawa zaliczania wydatków eksploatacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, uregulowane w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, nie ma zastosowania w odniesieniu do wszystkich samochodów, które są udostępniane podatnikowi przez leasingodawcę w oparciu o łączący strony stosunek cywilnoprawny, a więc również w odniesieniu do samochodów zastępczych, udostępnianych podatnikowi na okres czasowej przeszkody uniemożliwiającej korzystanie z pojazdów będących podstawowym przedmiotem umowy leasingu.

Tytułem przykładu wskazać można interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 marca 2013 r. (ILPB3/423-524/12-2/KS), w której czytamy:

"Z treści wniosku wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje samochody osobowe na podstawie umów leasingu/dzierżawy. Przedmiotowe umowy stanowią tzw. umowy podatkowego leasingu operacyjnego, zgodnie z dyspozycją art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdefiniowanej w art. 17a ust. 1 tej ustawy. Wnioskodawca wskazał również, że z zapisów umów wynika obowiązek udostępnienia Spółce przez leasingodawcę samochodu zastępczego na czas napraw w przypadku zaistnienia szkody komunikacyjnej, bądź innego zdarzenia skutkującego tymczasową niemożliwością użytkowania leasingowanego samochodu osobowego. Kwestią będącą przedmiotem zapytania jest ustalenie, czy Spółka uprawniona jest do zaliczania w ciężar kosztów podatkowych, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, wydatków eksploatacyjnych (łącznie z paliwem i dodatkową opłatą za użytkowanie samochodu zastępczego) ponoszonych w związku z użytkowaniem samochodów zastępczych użytkowanych na podstawie zawartych umów podatkowego leasingu operacyjnego w pełnej ich wysokości bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów. W stanie faktycznym Spółka wskazała, że użytkowanie samochodów zastępczych wynika z zapisów umów leasingowych zdefiniowanych w art. 17a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które to umowy spełniają warunki wynikające z art. 17b ust. 1 tej ustawy. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika również, że wydatki ponoszone przez Spółkę na użytkowanie samochodów zastępczych pozostają w związku z prowadzoną działalnością i w sposób pośredni przyczyniają się do generowania i zwiększania przychodów podatkowych. Leasingodawca zobowiązany jest udostępnić Spółce pojazd zastępczy. Obowiązek ten wynika wprost z zapisów umowy leasingowej. W tej sytuacji można przyjąć, że samochody zastępcze udostępniane Spółce używane są na podstawie umów leasingowych. Tym samym, samochód zastępczy jest innym narzędziem zapewniającym realizację tej samej umowy leasingowej, w oparciu o którą zasadniczo udostępniane są Spółce samochody. Samochód zastępczy używany na podstawie umowy leasingu zdefiniowanej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunkuje zatem wyłączenie stosowania art. 16 ust. 1 pkt 51 tej ustawy. W konsekwencji, Spółka nie jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu tych samochodów".

Podkreślenia wymaga, iż powyższe stanowisko powinno znajdować w pełni zastosowanie również do sytuacji, gdy podatnik jest stroną odrębnej umowy serwisowej wiążącej podatnika z leasingodawcą, powiązanej funkcjonalnie z umową leasingu, a udostępnianie samochodów zastępczych w zamian za wyłączone czasowo z eksploatacji samochody będące podstawowym przedmiotem umowy leasingu następuje w oparciu o postanowienia przedmiotowej umowy serwisowej. W ocenie Spółki z punktu widzenia analizowanego zagadnienia kluczowa powinna być bowiem jedynie istota i właściwość stosunku cywilnoprawnego łączącego podatnika oraz leasingodawcę, a nie formalny sposób ukształtowania przedmiotowego stosunku cywilnoprawnego pomiędzy stronami (w drodze jednej kompleksowej umowy czy też dwóch odrębnych umów).

Należy podkreślić, iż stanowisko w przedmiocie braku podstaw do stosowania ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT do sytuacji, w której korzystanie z samochodów zastępczych przez podatnika następuje w oparciu o postanowienia umowy serwisowej powiązanej funkcjonalnie z umową leasingu, zostało wielokrotnie potwierdzone przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych dotyczących prawa do zaliczania do kosztów podatkowych różnego rodzaju wydatków ponoszonych w oparciu o postanowienia umowy serwisowej. Tytułem przykładu wskazać można następujące interpretacje indywidualne:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 marca 2012 r. (ILPB4/423-508/11-3/DS), w której czytamy: "Spółka w przedstawionym stanie faktycznym wskazała, iż zawarła jako najemca umowę zatytułowaną "ramowa umowa współpracy w zakresie najmu pojazdów (leasing operacyjny)" (dalej: "umowa ramowa"). Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż Wynajmujący równocześnie jest stroną innej umowy - umowy leasingu finansowego (umowa nadrzędna) jako korzystający, który w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ujmuje przedmiot leasingu. Finansującym i jednocześnie właścicielem w tej umowie leasingu finansowego jest inny podmiot. Ponadto, użytkowane przez Spółkę, na podstawie umowy ramowej oraz umów odrębnych, pojazdy, w związku z zawarciem umowy serwisowej, są obsługiwane przez Wynajmującego w zakresie m.in.: zawierania ubezpieczenia, organizacji wykonywania okresowych przeglądów gwarancyjnych, przeglądów pojazdów, napraw serwisowych, wymiany opon, rozliczania szkód z ubezpieczeń komunikacyjnych itp. Usługi te podlegają miesięcznej ryczałtowej opłacie serwisowej. Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż odrębne umowy mogą zostać zakwalifikowane jako podatkowe umowy leasingu. Wynajmujący bowiem jako korzystający w zawartej umowie leasingu finansowego nie jest właścicielem/współwłaścicielem leasingowanych pojazdów, jednakże - zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - pojazdy te stanowią jego środki trwałe podlegające amortyzacji. Zatem, w przedmiotowej sprawie spełniony jest warunek, iż podatkowa umowa leasingu dotyczy składników majątku, które spełniają przesłankę uznania ich za środki trwałe u Finansującego, tj. u Wynajmującego. Ponadto, umowy zawierane pomiędzy Spółką a Wynajmującym spełniają warunki wynikające z art. 17b ust. 1 ww. ustawy. Tym samym, umowa ramowa i zawierane na jej podstawie umowy odrębne stanowią podatkowe umowy leasingu operacyjnego, co oznacza, iż opłaty z nich wynikające stanowią koszty podatkowe Spółki. Reasumując, koszty wynikające z opłat tytułem czynszu wynikającego z umowy ramowej oraz precyzujących ją umów odrębnych za wynajem pojazdów będą stanowiły dla Spółki w całości koszty uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie, ponoszone koszty wynikające z umowy serwisowej będą stanowiły stosownie do art. 15 ust. 1 tej ustawy, koszty uzyskania przychodów, tym samym nie ma podstaw do zastosowania w przedmiotowej sprawie ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy",

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2014 r. (ILPB3/423-505/13-4/JG), w której czytamy: "Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowy leasingu operacyjnego z podmiotami świadczącymi usługi finansowania i zarządzania flotą samochodów osobowych oraz umowy na obsługę serwisową. Zawarte umowy leasingu operacyjnego spełniają wszystkie warunki określone w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. umowy zawarte zostały na czas oznaczony stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji rzeczy ruchomych będących przedmiotem umowy i suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotu umowy. Jednocześnie Spółka wskazała, że umowy na obsługę serwisową dotyczą samochodów osobowych użytkowanych przez nią na podstawie umów leasingu operacyjnego. Ponadto, jak przedstawiono w opisie sprawy, samochody osobowe wykorzystywane są przez Spółkę dla potrzeb związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Odnosząc zatem powołane uregulowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skoro umowy na obsługę serwisową (w tym udostępniania samochodu zastępczego) dotyczą samochodów użytkowanych przez Spółkę na podstawie umowy leasingu operacyjnego, czyli zapewniają realizację samych umów leasingowych, to - stosownie do art. 16 ust. 3b ustany o podatku dochodowym od osób prawnych - Spółka nie będzie zobowiązana do prowadzania ewidencji przebiegu pojazdów dla samochodów osobowych użytkowanych na podstawie powyższych umów leasingu operacyjnego, a wydatki związane z ich eksploatacją (użytkowaniem), w tym wynikające z umów na obsługę serwisową będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, bez ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, pod warunkiem ich zgodnego z prawem udokumentowania. Podsumowując, ryczałt miesięczny za udostępnienie samochodu zastępczego na podstawie zawartej umowy serwisowej winien być zaliczony w poczet kosztów uzyskania przychodów bez ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

Jak zostało podkreślone przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym, Umowy Serwisowe zawierane pomiędzy Spółką oraz Leasingodawcą dotyczą wyłącznie samochodów udostępnianych Spółce w oparciu o postanowienia Umów Leasingu, klasyfikowane jako umowy leasingu operacyjnego na gruncie przepisów ustawy o CIT, przy czym celem zawieranych Umów Serwisowych jest zapewnienie sprawnej realizacji Umów Leasingu. Uwzględniając powyższe, w ocenie Spółki nie powinno ulegać wątpliwości, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z eksploatacją samochodów zastępczych (przede wszystkim wydatki na paliwo), udostępnianych w oparciu o postanowienia Umów Serwisowych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów po stronie Spółki bez względu na limit, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Wobec powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Na tle powyższej definicji przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów co do zasady mogą być wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika związane z jego działalnością gospodarczą pod warunkiem, że:

* zostały poniesione przez podatnika, tj. zostały pokryte z jego zasobów majątkowych;

* są definitywne (rzeczywiste), tj. kwoty tych wydatków nie zostały podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócone;

* pozostają w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika;

* poniesione zostały w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów (przy czym związek wydatków z przychodem może być pośredni lub bezpośredni);

* nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;

* zostały właściwie udokumentowane.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 3b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepis ust. 1 pkt 51 nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1. Z powyższego wynika, że wydatki związane z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umów leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów u leasingobiorcy w całości, bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Spółka korzysta z samochodów osobowych na podstawie umów leasingu. Spółka wskazała także, że Umowy Leasingu spełniają warunki uznania ich za podatkowe umowy leasingu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Definicja umowy leasingu została przedstawiona w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. I tak, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z powyższej definicji wynika, że aby dana umowa mogła zostać uznana za tzw. podatkową umowę leasingu muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

* przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy i prawa stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty;

* jedna ze stron umowy oddaje drugiej przedmiot umowy do używania albo używania i pobierania pożytków, za co druga ze stron obowiązana jest zapłacić.

W art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca ustanowił szczególne wymogi, których spełnienie umożliwia zakwalifikowanie danej umowy jako podatkowej umowy leasingu operacyjnego.

Opłaty ponoszone przez korzystającego mogą być dla niego kosztem uzyskania przychodów, jeżeli:

W myśl art. 17b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

- do tej umowy stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Spółka w przedmiotowym wniosku wskazała, że oprócz Umów Leasingu zawiera z Leasingodawcą również Umowy Serwisowe, w których Leasingodawca zobowiązuje się m.in. do udostępnienia samochodu zastępczego w przypadku, gdy Wnioskodawca nie może korzystać z samochodu będącego przedmiotem leasingu (wypadek, uszkodzenie mechaniczne, naprawy blacharsko-lakiernicze itp.). Spółka ponosi wydatki związane z eksploatacją samochodów zastępczych, przede wszystkim są to wydatki na paliwo.

Należy zaznaczyć, że samochody zastępcze nie stanowią przedmiotu leasingu. Ich udostępnianie następuje na podstawie odrębnych umów, zwanych przez Wnioskodawcę Umowami Serwisowymi. Umowy Serwisowe dotyczą jednak samochodów udostępnionych na podstawie Umów Leasingu, tym samym zapewniając realizację samych Umów Leasingu.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że wydatki eksploatacyjne związane z użytkowaniem samochodów zastępczych udostępnianych w miejsce samochodów będących przedmiotem Umów Leasingu (jak wskazuje Wnioskodawca - głównie wydatki na paliwo), nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 51. Spółka nie jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla ww. samochodów zastępczych, co oznacza, że wydatki eksploatacyjne w całości stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.