IPPB6/4510-421/15-3/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego specjalnego podatku węglowodorowego w zakresie braku obowiązku korekty wydatków kwalifikowanych w przypadku zbycia środków trwałych lub środków trwałych w budowie, uwzględnionych w wydatkach kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku korekty wydatków kwalifikowanych w przypadku zbycia środków trwałych lub środków trwałych w budowie, uwzględnionych w wydatkach kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

O. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest spółką zależną P. S.A. Wnioskodawca wraz z innymi podmiotami powiązanymi wchodzi w skład Grupy Kapitałowej P. (dalej: Grupa P.). Działalność gospodarcza Wnioskodawcy polega w głównej mierze na: poszukiwaniu i rozpoznawaniu złóż węglowodorów, prowadzeniu wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego, wykonywaniu usług związanych z poszukiwaniem oraz rozpoznawaniem i eksploatacją złóż ropy naftowej i gazu ziemnego. Dodatkowo, zgodnie z polityką Grupy P., Spółka realizuje strategię poszerzania portfela posiadanych aktywów Grupy P., poprzez inwestowanie w działalność poszukiwawczo-rozpoznawczą w Polsce, w tym poprzez akwizycję nowych danych sejsmicznych, interpretację archiwalnych danych geologicznych oraz prace wiertnicze i intensyfikacyjne.

W ramach podstawowej działalności, tj. poszukiwania, rozpoznawania i eksploatacji złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, Wnioskodawca jest jednym z liderów poszukiwań złóż węglowodorów w Polsce. Przedmiotową działalność, Spółka prowadzi na podstawie licznych zezwoleń na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż:

Dodatkowo, Spółka realizuje także przedsięwzięcia we współpracy z G. S.A., tj.m.in.:

Spółka, w zakresie prowadzonej działalności mającej na celu wydobycie węglowodorów, ponosi szereg wydatków, w tym, w szczególności:

i. wydatki dotyczące poszukiwania i rozpoznawania geologicznego, badań i analizy danych sejsmicznych i otworowych, wierceń poszukiwawczych i rozpoznawczych,

ii. wydatki związane z przygotowaniem odwiertów rozpoznawczych lub wydobywczych, w tym z pracami projektowania, inżynieryjnymi, geologicznymi i geofizycznymi, wydatki związane z uzyskaniem dostępu i przygotowaniem miejsca prac wiertniczych i ich organizacją, wydatki związane z realizacją prac wiertniczych, wydatki na uruchomienie i utrzymanie odwiertów rozpoznawczych lub wydobywczych oraz produkcji, w tym zabiegi intensyfikacji,

iii. wydatki związane z zaprojektowaniem, przygotowaniem i budową infrastruktury wspierającej działalność wydobywczą węglowodorów, w tym budynków i budowli, urządzeń, maszyn i innych konstrukcji oraz wyposażenia,

iv. inne wydatki związane z działalnością w zakresie wydobycia węglowodorów.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż zgodnie z wprowadzonymi regulacjami, działalność wydobywcza węglowodorów podlegać będzie opodatkowaniu na mocy ustawa z dnia 25 lipca 2014 r. o specjalnym podatku węglowodorowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1215, dalej: ustawa o SPW), wchodzącej w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. Z uwagi na charakterystykę prowadzenia działalności z zakresu wydobycia węglowodorów oraz regulacje ustawy o SPW, Spółka pragnie wskazać, iż przedstawione powyżej wydatki związane z działalnością wydobywczą, ponosiła także w okresie przed wejściem w życie powołanej ustawy - w tym, w szczególności, w okresie od 1 stycznia 2012 r.

Spółka w ramach prowadzonej działalności wydobywczej ponosiła wydatki, które zgodnie z polityką rachunkową traktowane były jako środki trwałe oraz środki trwałe w budowie. Przedmiotowe środki trwałe były oddawane przez Spółkę do używania zarówno przed 1 stycznia 2012 r., jak również po tej dacie.

Co więcej, z uwagi na specyfikę funkcjonowania w branży wydobywczej - tj. długotrwały okres prowadzenia prac poszukiwawczych oraz rozpoznawczych - Spółka na działalności związanej z wydobyciem węglowodorów nie generuje obecnie przychodów pozwalających na pokrycie ponoszonych wydatków. W szczególności, wartość wprowadzonego mocą powołanej ustawy wskaźnika przychodów do kosztów związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów, w obecnej chwili przyjmuje wartość 0.

Biorąc pod uwagę powyższe, a także brak wykształconej linii interpretacyjnej w przedmiotowym zakresie, Spółka powzięła wątpliwości związane z praktyczną implementacją wprowadzonych regulacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku zbycia środków trwałych lub środków trwałych w budowie, uwzględnionych w wydatkach kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o SPW na podstawie art. 26 pkt 2 i 3 ustawy o SPW, Spółka nie będzie zobowiązana do korekty, o której mowa w art. 11 ust. 11 powołanej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zbycia środków trwałych lub środków trwałych w budowie, uwzględnionych w wydatkach kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o SPW na podstawie art. 26 pkt 2 i 3 ustawy o SPW, Spółka nie będzie zobowiązana do korekty, o której mowa w art. 11 ust. 11 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 11 ustawy o SPW, za wydatki kwalifikowane uznaje się, co do zasady, wydatki poniesione przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia tych przychodów, w tym wydatki na poszukiwanie, rozpoznawanie, wydobywanie, magazynowanie lub dostawę wydobytych węglowodorów oraz zakończenie działalności wydobywczej węglowodorów, niezwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Dodatkowo ustawodawca w art. 12 ustawy o SPW wymienił pozycje nie uznawane za wydatki kwalifikowane na gruncie powołanej ustawy.

Ponadto, art. 25 ust. 2 ustawy o SPW stanowi, iż za wydatki kwalifikowane uznaje się wydatki poniesione po dniu wejścia w życie ustawy, z zastrzeżeniem art. 26. Zgodnie natomiast z art. 26 pkt 2 i 3 ustawy o SPW, podatnicy podatku są uprawnieni do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych (jako tzw. bufor wydatków) w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy m.in.:

i. łącznej wartości środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów, niezamortyzowanych w podatku dochodowym do dnia wejścia w życie ustawy o SPW - nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2012 r. oraz wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, oraz,

ii. wartości środków trwałych w budowie w rozumieniu ustawy o rachunkowości, związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów - w wysokości określonej na dzień 1 stycznia 2012 r.

Należy wskazać, że ustawodawca wprowadził także stosowne regulacje konstytuujące konieczność dokonania korekty wykazanych kosztów kwalifikowanych. Zgodnie z art. 11 ust. 11 ustawy o SPW, w przypadku zbycia środków trwałych lub elementów wyposażenia, jeżeli wydatki na ich nabycie zostały uprzednio wykazane jako wydatki kwalifikowane, bieżące wydatki kwalifikowane podlegają zmniejszeniu o kwotę równą wydatkom kwalifikowanym wykazanym dla celów podatku w chwili nabycia tych środków trwałych lub elementów wyposażenia.

W powyższym zakresie, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż zarówno w orzecznictwie, jak i piśmiennictwie, powszechną akceptację w procesie analizy treści aktów prawnych znajduje zasada pierwszeństwa wykładni językowej. Tym samym, wykładnia funkcjonalna i systemowa mają charakter subsydiarny (pomocniczy). Dodatkowo, na gruncie prawa podatkowego, brak jest możliwości stosowania wykładni zawężającej, ograniczającej uprawnienia podatnika wynikające z obowiązujących przepisów. Argumentacja ta została potwierdzona m.in. w wyroku z dnia 22 września 2010 r. (sygn. I SA/Gd 99/10), w którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził, iż jeśli wykładnia językowa nie budzi wątpliwości: "Dominującą wykładnią norm podatkowych jest wykładnia językowa ze ścisłym rozumieniem tekstu prawnego. Oznacza to, że jakakolwiek wykładnia rozszerzająca czy też zawężająca jest co do zasady niedopuszczalna. Natomiast wykładnia systemowa i celowościowa służą interpretacji prawa podatkowego jedynie w granicach zakreślonych przez wykładnię językową. Obciążenia podatkowe kształtowane są według Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez ustawodawcę, a nie przez sądy i administrację".

W ocenie Wnioskodawcy, literalne brzmienie art. 11 ust. 11 w związku z art. 26 pkt 2 i 3 ustawy o SPW pozwala na zrekonstruowanie norm prawnych, które zawarł w nich ustawodawca. Tym samym, literalne znaczenie wyrażeń użytych w powołanych przepisach powinno być w pierwszej kolejności wykorzystane dla określenia, w stosunku do jakich stanów faktycznych normy prawne znajdą zastosowanie.

W art. 11 ust. 11 ustawy o SPW, ustawodawca wskazał, że bieżące wydatki kwalifikowane podlegają zmniejszeniu o kwotę równą wydatkom kwalifikowanym wykazanym dla celów podatku w chwili nabycia tych środków trwałych lub elementów wyposażenia. W art. 26 pkt 2 i 3 ustawy o SPW natomiast, ustawodawca przedstawił kategorie wartości jedynie uznawanych za wydatki kwalifikowane, które jednak takimi wydatkami nie są. W konsekwencji należy stwierdzić, że hipoteza art. 11 ust. 11 ustawy o SPW nie obejmuje swoim zakresem wartości środków trwałych oraz środków trwałych w budowie, o których mowa w art. 26 pkt 2 i 3. Nie ulega bowiem wątpliwości, że przedstawione kategorie, tj. wartość środków trwałych i środków trwałych w budowie, co do zasady nie stanowią na gruncie ustawy o SPW wydatków kwalifikowanych.

W odniesieniu do powołanych środków trwałych oraz środków trwałych w budowie, ustawodawca - na potrzeby przyznania podatnikom uprawnień wynikających z art. 26 pkt 2 i 3 ustawy o SPW- wprowadził wyjątek (swego rodzaju fikcję prawną) pozwalający na ujęcie tych wartości jako wydatki kwalifikowane. Nie zmienia to jednak faktu, iż - na gruncie ogólnych uregulowań ustawy o SPW, do których odnosi się analizowany art. 11 ust. 11 ustawy o SPW - zarówno środki trwałe spełniające hipotezę art. 26 pkt 2 ustawy o SPW, jak i środki trwałe w budowie wypełniające hipotezę pkt 3 powołanego artykułu, nie stanowią wydatków kwalifikowanych.

W kontekście powyższego należy również zwrócić uwagę na konstrukcję art. 26 pkt 1 ustawy o SPW w porównaniu do pkt 2 i 3 tego przepisu. Zgodnie z pkt 1 omawianego przepisu, podatnicy uprawnieni są do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o SPW, wydatków spełniających warunki uznania ich za wydatki kwalifikowane, poniesionych przed dniem wejścia w życie ustawy w okresie 4 lat kalendarzowych poprzedzających dzień wejścia w życie ustawy. Natomiast w przypadku art. 26 pkt 2 i pkt 3 ustawy o SPW, ustawodawca nie użył zwrotu "spełniających warunki uznania ich za wydatki kwalifikowane".

Tym samym uznanie, że zarówno środki trwałe wymienione w art. 26 pkt 2 ustawy o SPW, jak i środki trwałe w budowie wymienione w pkt 3 powołanego artykułu stanowią wydatki kwalifikowane o wartość których dokonywana jest korekta wynikająca z art. 11 ust. 11 ustawy o SPW stałoby w sprzeczności z zakazem wykładni per non est, zgodnie z którym nie wolno interpretować przepisów prawnych w taki sposób, aby pewne ich fragmenty okazywały się zbędne. W konsekwencji, brzmienie cytowanego przepisu, w ocenie Wnioskodawcy, jest kolejną przesłanką potwierdzającą, iż zarówno środki trwałe spełniające hipotezę art. 26 pkt 2 ustawy o SPW, jak i środki trwałe w budowie wypełniające hipotezę pkt 3 powołanego artykułu związane z działalnością wydobywczą, nie stanowią wydatków kwalifikowanych w rozumieniu ogólnych przepisów ustawy o SPW.

Podobnych wniosków dostarcza także wykładnia celowościowa analizowanych przepisów. Uzasadnienie do ustawy o SPW, odnosząc się do przyczyny umożliwienia podatnikom zaliczenia do wydatków kwalifikowanych wartości środków trwałych oraz środków trwałych w budowie jasno wskazuje, że: "Wskazane odliczenia pozwolą na uwzględnienie poniesionych przez przedsiębiorcę nakładów inwestycyjnych z okresu sprzed wejścia w życie ustawy, przyczyniając się do obniżenia poziomu opodatkowania w pierwszych latach obowiązywania ustawy". Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, brak odniesienia się do pojęcia "wydatków kwalifikowanych" oraz zastąpienie go terminem "nakłady inwestycyjne" wskazuje na prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym przedmiotowe środki trwałe oraz środki trwałe w budowie związane z działalnością wydobywczą nie stanowią wydatków kwalifikowanych.

Zasadność powyższej argumentacji znajduje także odzwierciedlenie w konstrukcji art. 11 ust. 11 ustawy o SPW. Zgodnie bowiem z powołaną normą, pomniejszenie wydatków kwalifikowanych powinno zostać dokonane w kwocie równej wydatkom kwalifikowanym wykazanym dla celów podatku w chwili nabycia tych środków trwałych lub elementów wyposażenia. Wartości środków trwałych oraz środków trwałych w budowie, uwzględnionych w tzw. buforze wydatków zgodnie z art. 26 pkt 2 i 3 ustawy o SPW, nie zostały wykazane jako wydatek kwalifikowany w chwili ich nabycia - przedmiotowe wartości zostaną wykazane zgodnie z powołaną normą, w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o SPW. Tym samym, uznanie, iż w przypadku zbycia środków trwałych lub środków trwałych w budowie, zaliczonych uprzednio do wydatków kwalifikowanych na podstawie art. 26 pkt 2 i 3 ustawy o SPW, wartość bieżących wydatków kwalifikowanych powinna ulec pomniejszeniu - oprócz oczywistej sprzeczności z wykładnią literalną oraz celowościową analizowanych przepisów - prowadziłoby do konieczności skorygowania przedmiotowych wydatków o wartość wydatków kwalifikowanych wykazanych dla celów podatku w chwili nabycia tych środków trwałych lub elementów wyposażenia, tj. równej zero.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku zbycia środków trwałych lub środków trwałych w budowie, uwzględnionych w wydatkach kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o SPW na podstawie art. 26 pkt 2 i 3 ustawy o SPW, Spółka nie będzie zobowiązana do korekty o której mowa w art. 11 ust. 11 powołanej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie braku obowiązku korekty wydatków kwalifikowanych w przypadku zbycia środków trwałych lub środków trwałych w budowie, uwzględnionych w wydatkach kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 12 września 2014 r. o specjalnym podatku węglowodorowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1215 z późn. zm.), za wydatki kwalifikowane uznaje się wydatki poniesione przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia tych przychodów, w tym wydatki na poszukiwanie, rozpoznawanie, wydobywanie, magazynowanie lub dostawę wydobytych węglowodorów oraz zakończenie działalności wydobywczej węglowodorów, niezwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 12 ust. 1.

Pojęcie wydatków kwalifikowanych odpowiada więc funkcjonującemu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), pojęciu kosztów uzyskania przychodów.

W art. 11 ust. 3 znajdziemy natomiast przykładowy katalog wydatków kwalifikowanych (ustawa wymienia 16 punktów), obejmujący m.in.:

* wydatki dotyczące poszukiwania i rozpoznawania geologicznego,

* wydatki związane z przygotowaniem odwiertów rozpoznawczych lub wydobywczych,

* wydatki związane z zaprojektowaniem, przygotowaniem i budową infrastruktury wspierającej działalność wydobywczą węglowodorów,

* wydatki związane z przygotowaniem wydobytych węglowodorów do dostawy oraz wydatki związane z przechowywaniem nieoczyszczonych (nieprzetworzonych) węglowodorów,

* wydatki związane z zakończeniem działalności wydobywczej węglowodorów,

* podatki i opłaty związane z działalnością wydobywczą węglowodorów.

Artykuł 12 ust. 1 zawiera zamknięty katalog wydatków ustawowo wyłączonych z wydatków kwalifikowanych, który obejmuje analogiczne wyłączenia, jak katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w podatkach dochodowych, a także elementy szczególne, np.:

* wydatki na zakup wartości niematerialnych i prawnych, w tym licencji oraz patentów, z wyłączeniem wydatków na zakup dokumentacji geologicznej lub geologiczno-inwestycyjnej złoża węglowodorów, wydatków na zakup wyników danych geofizycznych, w tym sejsmicznych, oraz wydatków na zakup oprogramowania komputerowego do interpretacji danych geofizycznych i informacji geologicznej;

* wydatki związane z pochodnymi instrumentami finansowymi, w tym z ich nabyciem;

* składek opłaconych z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia.

W przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma jednak art. 11 ust. 11, który przewiduje, że w przypadku zbycia środków trwałych lub elementów wyposażenia, jeżeli wydatki na ich nabycie zostały uprzednio wykazane jako wydatki kwalifikowane, bieżące wydatki kwalifikowane podlegają zmniejszeniu o kwotę równą wydatkom kwalifikowanym wykazanym dla celów podatku w chwili nabycia tych środków trwałych lub elementów wyposażenia.

Zgodnie z art. 26 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym podatnicy podatku są uprawnieni do zaliczenia do wydatków kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy:

Na podstawie powyższych unormowań nie można stwierdzić, tak jak to uczynił Wnioskodawca, że ustawodawca wskazał, że w art. 11 ust. 11 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym rozpoznawane są bieżące wydatki kwalifikowane, które podlegają zmniejszeniu o kwotę równą wydatkom kwalifikowanym wykazanym dla celów podatku w chwili nabycia tych środków trwałych lub elementów wyposażenia, natomiast w art. 26 pkt 2 i 3 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym występują kategorie wartości jedynie uznawanych za wydatki kwalifikowane, które takimi wydatkami nie są. Nie można zgodzić się również ze stwierdzeniem Spółki, że hipoteza art. 11 ust. 11 ww. ustawy nie obejmuje swoim zakresem wartości środków trwałych oraz środków trwałych w budowie, o których mowa w art. 26 pkt 2 i 3.

Stwierdzić należy, że wszystkie przepisy dotyczące wydatków kwalifikowanych, określone w "części ogólnej" ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym powinny być również stosowane w zakresie rozpoznawania wydatków określonych w przepisach przejściowych w art. 26 ustawy. Tym samym zarówno przepis art. 13 ust. 1 jak i przepisy art. 11 i 12 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym odnoszą się do wszystkich wydatków kwalifikowanych rozpoznawanych przez Spółkę w danym roku podatkowym - a zatem również do wydatków kwalifikowanych rozpoznawanych przez Spółkę w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym na podstawie art. 26 ustawy.

Należy zaznaczyć, że art. 26 ustawy jest "wynikiem analizy aktualnej sytuacji na rynku wydobywczym oraz planowanego terminu wejścia w życie ustawy" (s. 33, Druk sejmowy Sejmu VII kadencji nr 2351). Głównym kryterium jego wprowadzenia jest moment rozpoznania wydatków kwalifikowanych przez podatnika, który jest różny ze względu na długi proces legislacyjny, z jakim wiązało się wprowadzenie ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym.

Uprawnienie wynikające z art. 26 pkt 2 i 3, pozwalające na zaliczenie do wydatków kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy łącznej wartości środków trwałych związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów, niezamortyzowanych w podatku dochodowym do dnia wejścia w życie ustawy - nabytych lub wytworzonych w okresie 4 lat kalendarzowych poprzedzających dzień wejścia w życie ustawy i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz wartości środków trwałych w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości związanych z działalnością wydobywczą węglowodorów w wysokości określonej na dzień 1 stycznia 2012 r., jest nie bez powodu umieszczone w rozdziale Rozdział 7 o tytule "Przepisy przejściowe i końcowe". Ma ono służyć jedynie uporządkowaniu sytuacji sprzed wejścia w życie ustawy. Co za tym idzie porządkuje jedynie wydatki powstałe w stanie prawnym, w którym nie obowiązywały jeszcze przepisy ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym, wiadomo jednak było, że prowadzone są prace legislacyjne zmierzające do unormowania nowej sytuacji na rynku kopalin, powstałej w związku z rozwojem branży wydobywczej.

Brak wzmianki w art. 26 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym o ewentualnym zbyciu środka trwałego lub środka trwałego w budowie, może świadczyć, że wolą ustawodawcy jest zastosowanie do środków trwałych rozpoznanych przez podatnika jako wydatki kwalifikowane w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym na podstawie art. 26 ustawy unormowań ogólnych, ponieważ zostały one przewidziane jedynie w związku z zaistnieniem nowej sytuacji na rynku i długim procesem legislacji. Art. 26 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym nie powinien mieć więc wpływu na ogólne regulacje dotyczące środków trwałych i środków trwałych w budowie. Do środków trwałych oraz do środków trwałych w budowie wymienionych w art. 26 pkt 2 i 3 należy zatem stosować ogólna normę zawartą w art. 11 ust. 11 ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym.

W przypadku zbycia takich środków trwałych, zmniejszeniu podlegają bieżące wydatki kwalifikowane o wartość wykazaną zgodnie z art. 26 pkt 2 i 3 w pierwszym roku obowiązywania ustawy. Z uwagi na charakter podatku SPW, który po stronie przychodowej rozpoznaje wyłącznie sprzedaż wydobytych węglowodorów, niezbędne było przyjęcie zabezpieczenia przed wielokrotnym, nieuzasadnionym nabywaniem i natychmiastowym zbywaniem środków trwałych związanych z wydobyciem przez podmiot prowadzący wydobycie. Prowadziłoby to bowiem do zawyżania wartości wydatków kwalifikowanych, bez korespondującego wzrostu przychodów do opodatkowania z tytułu ich zbycia. Również przyjęcie wartości pomniejszenia wydatków bieżących o wartość "wydatków kwalifikowanych wykazanych dla celów podatku w chwili nabycia", a nie według wartości realnej sprzedaży środka trwałego, miało na celu ochronę wrażliwej (z uwagi na wąski katalog przychodowy) podstawy opodatkowania przed sprzedażą środków trwałych w ramach grupy podmiotów powiązanych po obniżonych cenach, co wiązałoby się z analogicznym efektem jak wskazane wcześniej nabywanie i sprzedaż tego samego środka trwałego.

Biorąc zatem pod uwagę brzmienie i ratio legis art. 11 ust. 11, w przypadku sprzedaży takich środków trwałych, zmniejszeniu podlegają bieżące wydatki kwalifikowane o wartość wykazaną dla celów podatku SPW zgodnie z art. 26 pkt 2 i 3 w pierwszym roku obowiązywania ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, w przypadku zbycia środków trwałych lub środków trwałych w budowie, uwzględnionych w wydatkach kwalifikowanych w pierwszym roku podatkowym od dnia wejścia w życie ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym na podstawie art. 26 pkt 2 i 3 ustawy, Spółka nie będzie zobowiązana do korekty, o której mowa w art. 11 ust. 11 powołanej ustawy, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.