IPPB6/4510-398/15-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* zastosowania przepisów dotyczących niedostatecznej kapitalizacji - jest prawidłowe;

* przeliczenia wartości finansowania udzielonego na podstawie Umowy rewolwingowej przy zastosowaniu kursu walutowego stosowanego przez Wnioskodawcę na potrzeby ustawy o rachunkowości - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przeliczenia wartości finansowania udzielonego na podstawie Umowy rewolwingowej przy zastosowaniu kursu walutowego stosowanego przez Wnioskodawcę na potrzeby ustawy o rachunkowości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (dalej: "Wnioskodawca") jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą polegającą głównie na dystrybucji produktów IT (dystrybucja sprzętu komputerowego oraz oprogramowania). Wnioskodawca jest podmiotem należącym do międzynarodowego koncernu TD (dalej: "Grupa"), do której należą spółki z wielu krajów, w tym TD Luxembourg Srl (dalej: "TD Lux").

Wnioskodawca i TD Lux zawarli 28 grudnia 2005 r. umowę pożyczki o charakterze odnawialnym na mocy której, TD Lux udzielił Wnioskodawcy limitu kredytowego do wysokości 25 mln euro (dalej: "Umowa rewolwingowa"). Zgodnie z Umową rewolwingową środki udzielone Wnioskodawcy na jej podstawie miały zostać przeznaczone na spłatę zadłużenia lub zobowiązań Wnioskodawcy, a także na kapitał obrotowy Spółki.

Na 31 grudnia 2014 saldo z tytułu zadłużenia wobec TD Lux z tytułu pożyczki udzielonej na podstawie Umowy rewolwingowej wynosiło 57 598 658 złotych (pięćdziesiąt siedem milionów dziewięćdziesiąt osiem tysięcy sześćset pięćdziesiąt osiem złotych). Wskazana wartość stanowi kwotę faktycznie przekazaną Wnioskodawcy przez TD Lux zgodnie z wiążącą strony Umową rewolwingową, tj. środki zostały przetransferowane na rachunek Wnioskodawcy i pozostawione do jego dyspozycji.

Kwoty uzyskane przez Wnioskodawcę były księgowane na specjalnie wyodrębnionym koncie obejmującym zobowiązanie Wnioskodawcy wobec TD Lux. Na wskazanym koncie, poza ewidencją zadłużenia na rzecz TD Lux, księgowane były także operacje dotyczące rozliczenia tzw. instrumentów pochodnych - w tym przypadku na rozliczanie transakcji typu "forward". Po 31 grudnia 2014 r. pomiędzy Wnioskodawcą a TD LUX dochodziło do rozliczeń związanych z transakcjami typu "forward", tj. na koncie odzwierciedlającym saldo zobowiązań Wnioskodawcy względem TD Lux księgowane były kwoty wynikające z rozliczenia instrumentów pochodnych typu "forward". W wyniku powyższych operacji saldo konta, na którym księgowane były kwoty zobowiązań Wnioskodawcy z tytułu Umowy rewolwingowej ulegały zmianom.

Na dzień 31 października 2015 saldo zadłużenia Wnioskodawcy z tytułu Umowy rewolwingowej wynosiło 121 889 167 złotych (słownie: sto dwadzieścia jeden milionów osiemset osiemdziesiąt dziewięć tysięcy sto sześćdziesiąt siedem złotych).

TD Lux nie jest podmiotem bezpośrednio powiązanym z Wnioskodawcą, niemniej jednak należy do Grupy, co sprawia, że pomiędzy podmiotami występują powiązania kapitałowe. W strukturze koncernu TD B.V (podmiot prawa holenderskiego) posiada bezpośrednio 100% udziałów w TD Lux oraz 100% udziałów w TD S. Gmbh (podmiot prawa niemieckiego), który posiada 100% udziałów w jedynym udziałowcu Wnioskodawcy, spółce TD E. Gmbh (podmiot prawa niemieckiego).

Na moment złożenia niniejszego wniosku kwota pożyczki nie została spłacona. Wnioskodawca dokonuje okresowo zapłaty odsetek od pożyczki udzielonej na podstawie Umowy rewolwingowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji przedstawionej w zaistniałym stanie faktycznym zastosowanie znajdą przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. jedynie do kwoty faktycznie przekazanej Spółce w ramach Umowy rewolwingowej przed 31 grudnia 2014 r. i tym samym Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie odsetki płatne od tej części pożyczki.

2. Przy zastosowaniu jakiego kursu walutowego Wnioskodawca powinien przeliczyć wartość finansowania udzielonego na podstawie Umowy rewolwingowej, do którego zastosowanie znajdą przepisy ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. (saldo pożyczki na dzień 31 grudnia 2014 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji przedstawionej w zaistniałym stanie faktycznym zastosowanie znajdą przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: ustawy o CIT) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., przy czym obejmą one jedynie kwotę faktycznie przekazaną Spółce w ramach Umowy rewolwingowej przed 31 grudnia 2014 r. i tym samym Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów odsetki płatne wyłącznie od tej części pożyczki.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, wartość finansowania udzielonego na podstawie Umowy rewolwingowej (saldo pożyczki na dzień 31 grudnia 2014 r.) powinna zostać przeliczona przy zastosowaniu kursu walutowego stosowanego przez Wnioskodawcę na potrzeby ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, dalej: "ustawa o rachunkowości").

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT w obecnym brzmieniu do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty pożyczek.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT w obecnym brzmieniu, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inną spółkę, jeżeli w obu tych spółkach ten sam podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę wobec spółki udzielającej pożyczki oraz wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki otrzymującej pożyczkę, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki otrzymującej pożyczkę - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek.

W ustawie o CIT zawarta została również definicja pożyczki na potrzeby stosowania ograniczeń w zakresie niedostatecznej kapitalizacji, o których mowa powyżej. I tak, zgodnie z art. 16 ust. 7b ustawy o CIT przez pożyczkę, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 15c, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także kredyt, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę; pochodnych instrumentów finansowych nie uważa się za pożyczkę w rozumieniu tego przepisu.

Z kolei, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez jej wspólnika posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo wspólników posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec wspólników tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego wspólnika osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam wspólnik posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec wspólników tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych wspólników oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek.

Zgodnie z art. 16 ust. 7b przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz w ust. 7, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

Zgodnie z art. 7 Ustawy Zmieniającej do odsetek od pożyczek, w przypadku, w którym kwota udzielonej podatnikowi pożyczki została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.

Mając na uwadze powyżej przytoczone przepisy, zdaniem Wnioskodawcy, w celu określenia, czy w odniesieniu do odsetek wypłacanych przez niego na rzecz TD Lux zastosowanie znajdą przepisy ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 czy w brzmieniu obecnym, kluczową jest analiza następujących kwestii:

i. ocena, czy pomiędzy Wnioskodawcą o TD Lux występują powiązania, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym zarówno do 31 grudnia 2014 oraz od 1 stycznia 2015 r.;

ii. ocena, czy finansowanie od TD Lux należy traktować jako pożyczkę w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy o CIT;

iii. zakładając odpowiedź twierdzącą na kwestie wymienione powyżej - ustalenie, czy środki pochodzące z otrzymanego przez Wnioskodawcę finansowania zostały faktycznie przekazane na konto Wnioskodawcy do 31 grudnia 2014.

Ad (i)

Artykuł 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT

Odwołując się do wskazanych przepisów, należy zauważyć, że TD Lux nie jest udziałowcem (wspólnikiem) Wnioskodawcy i tym samym norma art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. (jak i w obecnym brzmieniu) nie znalazłaby zastosowania do analizowanego stanu faktycznego.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT w brzmieniu do 31 grudnia 2014 r. wynika jednoznacznie, że do stosowania ograniczeń w zaliczaniu odsetek do kosztów uzyskania przychodu, konieczne jest, aby w obu podmiotach udział w kwalifikowanej wysokości posiadał ten sam wspólnik. W zaistniałym stanie faktycznym sytuacja taka nie ma miejsca tj. Wnioskodawca oraz TD Lux nie mają tego samego udziałowca, który posiada bezpośrednio w obu podmiotach co najmniej 25% udziałów (co zostało opisane w części wniosku dotyczącej stanu faktycznego).

Z kolei w świetle art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym obecnie, pomiędzy Wnioskodawcą a TD Lux występują powiązania, które powodują, że w odniesieniu do odsetek płatnych przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy rewolwingowej, Wnioskodawca powinien stosować ograniczenia w zakresie zaliczania tychże odsetek do kosztów uzyskania przychodów.

Ad (ii)

Zgodnie z art. 16 ust. 7b ustawy o CIT przez pożyczkę rozumie się między innymi każdą umowę, w której jedna strona zobowiązuje się do przekazania drugiej stronie określonej ilości pieniędzy a druga do ich zwrotu. W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanym stanie faktycznym przedmiotem Umowy rewolwingowej jest pożyczka w rozumieniu powołanych przepisów. Jakkolwiek finansowanie o charakterze odnawialnym jest specyficzną formą pożyczki, która nie ma legalnej definicji, to biorąc pod uwagę brzmienie art. 16 ust. 7b ustawy o CIT (zarówno w brzmieniu obecnym, jak i obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.), zdaniem Wnioskodawcy, powyższa forma finansowania pomiędzy podmiotami powiązanymi powoduje konieczność przeanalizowania zastosowania ograniczeń dotyczących niedostatecznej kapitalizacji.

Ad (iii)

Wnioskodawca ustalił stan zadłużenia wobec TD Lux na dzień 31 grudnia 2014 r. jako datę graniczną stosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym uprzednio. Kwota finansowania odzwierciedlona na koncie została Wnioskodawcy przekazana w formie transz na jego rachunek bankowy i pozostawiona do dyspozycji zgodnie z postanowieniami Umowy rewolwingowej. Pozostała kwota aktualnego zadłużenia, została przekazana Wnioskodawcy w poszczególnych transzach po dniu 31 grudnia 2014 r.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z przepisami Ustawy zmieniającej, do pożyczek udzielonych i faktycznie przekazanych przed 1 stycznia 2015 r. zastosowanie znajdą przepisy w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem. Zdaniem Wnioskodawcy, przy braku legalnej definicji "faktycznego przekazania" należy odwołać się do potocznego rozumienia tego pojęcia, które powinno być rozumiane jako faktyczny transfer / przekazanie środków na rachunek pożyczkobiorcy, który umożliwia mu swobodne (w braku innych postanowień umownych) dysponowanie tymi środkami. Jak zostało przedstawione w analizowanym stanie faktycznym, faktyczny transfer części środków w ramach Umowy rewolwingowej został dokonany przed 1 stycznia 2015 r. W opinii Wnioskodawcy, faktycznie przekazane transze (środki w ramach Umowy rewolwingowej) powinny być potraktowane jako kwota udzielonej pożyczki w rozumieniu art. 7 Ustawy zmieniającej. Uznanie pożyczki odnawialnej, jako pożyczki w rozumieniu przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 na podstawie art. 16 ust. 7b powoduje konieczność dostosowania postanowień tego rodzaju kontraktu do normy art. 7 Ustawy zmieniającej (tekst jedn.: "kwoty faktycznie przekazanej"). W przypadku braku innego punktu odniesienia, zdaniem Wnioskodawcy, jako kwotę faktycznie przekazaną powinna zostać potraktowana suma poszczególnych transz Umowy rewolwingowej przekazanych Wnioskodawcy przez TD Lux przed 31 grudnia 2014 r.

Hipotetycznym rozwiązaniem mogłoby być uznanie przyznanego w Umowie rewolwingowej limitu, jako kwoty faktycznie przekazanej - tj. wnioskowanie, które nakazywałoby stosowanie uprzednio obowiązujących przepisów jedynie w przypadku, gdy Wnioskodawcy zostałaby przekazana kwota do określonego umownie limitu. Niemniej jednak takie rozumowanie jest, zdaniem Wnioskodawcy, pozbawione podstaw. Charakterystyka pożyczki odnawialnej powoduje, że pożyczkobiorca nie musi wykorzystać całego limitu. Górna granica zadłużenia jest jedynie progiem umownym i w żadnym przypadku nie może być traktowana jako zobowiązanie do faktycznego przekazania środków w takiej wysokości, tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, jedynie faktycznie przetransferowane w postaci transz środki przez TD Lux i pozostawienie ich do dyspozycji Wnioskodawcy powinny być traktowane jako kwota faktycznie przekazana w rozumieniu art. 7 Ustawy zmieniającej.

W świetle powyższych rozważań, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w odniesieniu do otrzymanego od TD Lux finansowania, zastosowanie znajdą zarówno przepisy ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., oraz w brzmieniu obecnym.

Powyższa konkluzja wynika z następujących przesłanek:

i. Wnioskodawca podpisał Umowę rewolwingową przed 31 grudnia 2014 r.;

ii. Część środków została przekazana na konto Wnioskodawcy przed 31 grudnia 2014 r.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy:

i. w odniesieniu do części finansowania, która została mu faktycznie przekazana do 31 grudnia 2014 r., zastosowanie znajdą przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.,

ii. za kwotę faktycznie przekazaną Wnioskodawcy należy uznać saldo pożyczki z dnia 31 grudnia 2014 r. (pod warunkiem, że całość tej kwoty została udostępniona Wnioskodawcy).

Biorąc pod uwagę, że pomiędzy Wnioskodawcą a TD Lux nie występują powiązania powodujące konieczność stosowania ograniczeń dotyczących niedostatecznej kapitalizacji w odniesieniu do płatności odsetkowych na podstawie przepisów ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć całość płaconych odsetek od finansowania udzielonego Wnioskodawcy do 31 grudnia 2014 r. w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku pozostałej kwoty finansowania, otrzymanego przez Wnioskodawcę począwszy od 1 stycznia 2015 r., zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do płaconych przez niego odsetek zastosowanie znajdą przepisy ustawy o CIT w obowiązującym brzmieniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on miał prawo do zaliczenia płaconych odsetek do kosztów uzyskania przychodów w proporcji, w jakiej saldo pożyczki na dzień 31 grudnia 2014 r. pozostaje w stosunku do aktualnego salda pożyczki.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy obecnie udostępniona kwota finansowania zostanie przez niego spłacona, następne transze finansowania na podstawie Umowy rewolwingowej będą podlegały pod aktualnie obowiązujące przepisy (zastosowanie znajdą ograniczenia dotyczące niedostatecznej kapitalizacji przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT).

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

W celu ustalenia dokładnych kwot, do których zastosowanie znajdą przepisy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. konieczne jest ustalenie wartości pożyczki faktycznie przekazanej przez TD Lux Wnioskodawcy przed tą datą. Udzielone finansowanie na podstawie Umowy rewolwingowej zostało Wnioskodawcy w różnych walutach, dlatego też konieczne jest przeliczenie po odpowiednim kursie wartości przekazanych transz w celu ustalenia, do jakiej kwoty wyrażonej w walucie polskiej zastosowanie znajdą uprzednio obowiązujące przepisy.

Sytuacja, która jest przedmiotem analizowanego stanu faktycznego, nie została uregulowana w ustawie o CIT ani przepisach przejściowych. Jakkolwiek zgodnie z ustawą o CIT, przychody wyrażone w walucie obcej przeliczane są według kursu z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (podobna zasada ma zastosowanie w odniesieniu do kosztów podatkowych, które, o ile wyrażone w walucie obcej, są przeliczane na podstawie kursu z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu), to zdaniem Wnioskodawcy przepisy te nie znajdą zastosowania do danego stanu faktycznego. Udzielona kwota pożyczki, zgodnie z ustawą o CIT, nie jest uznawana za przychód, natomiast w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów związanych z pożyczką, to za takie, co do zasady, mogą zostać uznane dopiero zapłacone odsetki.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy określaniu odpowiedniego kursu walut dla celów ustalenia salda zadłużenia z tytułu Umowy rewolwingowej, pomocne mogą okazać się przepisy dotyczące ustalania różnic kursowych wskazane w ustawie o CIT.

Kwestie sposobu przeliczania pożyczek udzielonych w walutach obcych zostały uregulowane przez przepisy art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o CIT. Zgodnie z ich brzmieniem, gdy wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej udzielenia jest niższa od wartości tej pożyczki w dniu jej zwrotu, albo wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest wyższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, wtedy mamy do czynienia z dodatnimi różnicami kursowymi, które mogą być rozpoznane, jako przychód. Odpowiednio w odniesieniu do kosztów, gdy wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej udzielenia jest wyższa od wartości tej pożyczki w dniu jej zwrotu, lub wartość pożyczki w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest niższa od wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, wtedy mówimy o ujemnych różnicach kursowych, które mogą być rozpoznane jako koszt uzyskania przychodów.

Jednocześnie podatnicy mogą wybrać metodę ustalania różnic kursowych. Zgodnie z art. 9b ustawy o CIT podatnik rozliczający różnice kursowe może zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów ustalając je w oparciu o art. 15a ustawy o CIT (o którym mowa powyżej) bądź na podstawie przepisów o rachunkowości (pod warunkiem że w okresie, kolejnych 3 lat podatkowych sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badana).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, ustalenie wysokości zadłużenia występującego w Spółce w na dzień 31 grudnia 2014 r., w polskich złotych jest istotne, ponieważ pozwala ustalić, do jakiej kwoty zastosowanie znajdą przepisy w brzmieniu obowiązującym do tego dnia.

W tym miejscu należy wskazać, że Wnioskodawca wybrał metodę bilansową (na podstawia przepisów ustawy o rachunkowości) ustalania różnic kursowych. Tym samym, jego zdaniem, przeliczenie odpowiedniego poziomu zadłużenia powinno nastąpić zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o rachunkowości.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w celu obliczenia poziomu zadłużenia na potrzeby stosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT na dzień 31 grudnia 2014 r., z uwagi na fakt rozliczania różnic kursowych metodą bilansową, powinien przeliczyć otrzymaną kwotę pożyczki zgodnie z zasadami przyjętymi dla celów rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.