IPPB6/4510-384/15-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2015 r. (data wpływu 12 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z przejazdami, noclegami oraz rozmowami telefonicznymi podwykonawców - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z przejazdami, noclegami oraz rozmowami telefonicznymi podwykonawców.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem przeważającej działalności Sp. z o.o. (dalej: "Spółka") jest działalność w zakresie specjalistycznego projektowania. Dodatkowo Spółka będzie udziałowcem w spółkach celowych, które będą zajmowały się wytwarzaniem energii elektrycznej. Spółka przy prowadzeniu działalności korzysta z pracy własnych pracowników oraz firm podwykonawców. Podwykonawcy świadczą usługi w zakresie zarządzania poszczególnymi projektami realizowanymi przez Spółkę.

W umowach z podwykonawcami zawarta jest klauzula, że koszty związane z dojazdem do miejsca wykonywania zlecenia, noclegiem i połączeniami telefonicznymi związanymi z wykonaniem powierzonego zlecenia opłacane będą przez Spółkę R. i nie będą refakturowane na podwykonawców. Taki sposób rozliczania podyktowany jest koniecznością sprawnej realizacji świadczonych usług oraz uproszczeniem sposobu rozliczeń pomiędzy Spółką a podwykonawcami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ponoszone przez wnioskodawcę koszty związane z przejazdami podwykonawców stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu.

2. Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ponoszone przez wnioskodawcę koszty związane z noclegami podwykonawców stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu.

3. Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ponoszone przez wnioskodawcę koszty związane z rozmowami telefonicznymi podwykonawców stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z przejazdami, noclegami oraz rozmowami telefonicznymi podwykonawców stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, gdyż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów stanowią koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Koszty przejazdów, noclegów czy połączeń telefonicznych nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a ich ponoszenia ma związek z przychodami jakie Spółka będzie osiągać w ramach prowadzonej działalności. Wyżej wymienione koszty są jednym z elementów kalkulacji kosztów realizacji konkretnych projektów. Koszty te są takim samym kosztem jak koszty podróży służbowych pracowników Spółki. Zdaniem Spółki należy uznać, że koszty te spełniają wszystkie wymogi wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodu pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Podkreślić należy, że klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Należy stwierdzić, że w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, nie zostały wymienione wydatki związane z dojazdem do miejsca wykonywania zlecenia, noclegiem i połączeniami telefonicznymi związanymi z wykonaniem zlecenia. W związku z tym o możliwości zaliczenia tego typu wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje spełnienie przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie specjalistycznego projektowania. Przy prowadzeniu działalności, korzysta z pracy własnych pracowników oraz firm podwykonawców. Podwykonawcy świadczą usługi w zakresie zarządzania poszczególnymi projektami realizowanymi przez Spółkę.

W umowach z podwykonawcami zawarta jest klauzula, że koszty związane z dojazdem do miejsca wykonywania zlecenia, noclegiem i połączeniami telefonicznymi związanymi z wykonaniem powierzonego zlecenia opłacane będą przez Wnioskodawcę i nie będą refakturowane na podwykonawców.

Taki sposób rozliczania podyktowany jest koniecznością sprawnej realizacji świadczonych usług oraz uproszczeniem sposobu rozliczeń pomiędzy Spółką a podwykonawcami.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że zapewnienie podwykonawcom dojazdu do miejsca wykonywania zlecenia, noclegu oraz możliwości wykonywania połączeń telefonicznych, wynika z zawartych umów zawieranych pomiędzy Spółką a podwykonawcami. Prawidłowe wykonanie zlecenia przez podwykonawców na rzecz Spółki, polegającego na świadczeniu usług w zakresie zarządzania poszczególnymi projektami, ma na celu osiągnięcie przychodu przez Spółkę, lub zachowanie bądź zabezpieczenie jego źródła. Jeżeli podwykonawcy nie będą w stanie prawidłowo wykonać swoich obowiązków, wtedy wpłynie to niekorzystnie na osiągnięcie przez Spółkę przychodu z działalności gospodarczej. Zatem wymienione we wniosku wydatki, jako mające na celu prawidłowe wykonanie usług na rzecz Spółki, które to Spółka zdecydowała się ponosić na podstawie zawartych umów zlecenia, spełniają przesłanki do uznania je za koszty uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nadmienić w tym miejscu należy, że opisanych w rozpatrywanym wniosku wydatków nie należy traktować jako koszty ponoszone przez Spółkę za kogoś innego.

Z uwagi na charakter łączącego strony stosunku prawnego przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) nakładają dodatkowo na Zleceniodawcę m.in. obowiązek zwrotu Zleceniobiorcy wydatków, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia (art. 742 Kodeksu cywilnego).

W przedmiotowej sprawie z uwagi to, że podwykonawcy świadczą na rzecz Spółki usługi w zakresie zarządzania poszczególnymi projektami realizowanymi przez Spółkę, to koszty mające na celu prawidłową realizację tych usług przez Zleceniobiorcę, na podstawie wskazanego art. 742 Kodeksu cywilnego przy braku przeciwnych postanowień musiałby zwrócić Zleceniodawca, gdyż koszty te powinny obciążać Spółkę - Zleceniodawcę, a nie podmiot przyjmujący zlecenie.

Skoro zatem strony ustaliły, że zamiast zwracać wydatki podwykonawcom, Spółka poniesie koszty związane z dojazdem do miejsca zlecenia, noclegiem i połączeniami telefonicznymi związanymi z wykonaniem zlecenia, to należy uznać, że są to wydatki Spółki związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą ponoszone w związku z umową zlecenia.

Podsumowując, koszty związane z przejazdami, noclegami oraz rozmowami telefonicznymi podwykonawców mające związek z wykonaniem powierzonego zlecenia, które Spółka zobowiązała się pokrywać na podstawie zawartej umowy zlecenia, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z przejazdami, noclegami oraz rozmowami telefonicznymi podwykonawców, jest prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża podatnika.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tutejszy Organ nadmienia, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.