IPPB6/4510-346/15-2/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2015 r. (data wpływu 22 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za zajęcie pasa drogowego - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za zajęcie pasa drogowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, K., z siedzibą w Korei, wpisany do Rejestru Handlowego, posiadający w Polsce oddział "K. S.A. Oddział w Polsce", wpisany do rejestru przedsiębiorców KRS, prowadzi działalność telekomunikacyjną na podstawie wpisu do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych prowadzonego przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej. W 2013 r. została zawarta Umowa Partnerstwa Publiczno-Prywatnego (dalej: "Umowa PPP") z Województwem, działającym jako partner publiczny (dalej: "Województwo") i Konsorcjum firm: K. (czyli Wnioskodawca), D., A. S.A., W. S.A., B. S.A., I. S.A., T. Sp. z o.o. działającym jako partner prywatny (dalej: "Partner"). Jej przedmiotem jest realizacja przedsięwzięcia w ramach projektu (dalej: "Przedsięwzięcie" lub projekt), którego celem jest zapewnienie infrastruktury szkieletowo-dystrybucyjnej regionalnej sieci NGA na terenie Województwa.

Jak wynika z preambuły, Umowa PPP została zawarta dla realizacji wspólnego Przedsięwzięcia, w ramach którego ma powstać szerokopasmowa infrastruktura światłowodowa, która będzie umożliwiała rozwój usług telekomunikacyjnych w obszarze łączności szerokopasmowej, zapewniając mieszkańcom, podmiotom publicznym oraz przedsiębiorcom z terenu Województwa możliwość korzystania z usług teleinformatycznych, oraz z multimedialnych zasobów informacji i usług świadczonych elektronicznie, a także umożliwi efektywną wymianę danych pomiędzy samorządami, urzędami administracji państwowej, placówkami edukacyjnymi, szpitalami i innymi instytucjami publicznymi, jak również mieszkańcami oraz podmiotami gospodarczymi.

Założeniem Przedsięwzięcia jest również to, że szerokopasmowa infrastruktura światłowodowa, która powstanie w ramach realizacji Przedsięwzięcia będzie dostępna na równoprawnych zasadach dla wszystkich operatorów i dostawców usług telekomunikacyjnych, którzy będą chcieli świadczyć usługi lub budować własną infrastrukturę, z tym zastrzeżeniem, że przez okres trwania Umowy Partner będzie wyłączony ze świadczenia usług detalicznych na rzecz użytkowników końcowych.

Jednocześnie, w Umowie PPP (§ 11 ust. 1 lit. e), wskazano że Spółka zobowiązana jest do ponoszenia wszelkich kosztów realizacji ww. umowy z wyjątkiem przypadków, kiedy w Umowie PPP wyraźnie wskazano, że dany koszt ponoszony jest przez Województwo. Z kolei, na mocy (§ 11 ust. 1 lit. v) umowy PPP Spółka zobowiązana jest do ponoszenia kosztów opłat związanych z zajęciem pasa drogowego na umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego wchodzących w skład sieci przez cały czas obowiązywania Umowy PPP, wydanych na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 2 Ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Z 1985 r. nr 14 poz. 60 z późn. zm. dalej: "ustawa o drogach publicznych") niezależnie od tego, czy zezwolenia na umieszczenie takich urządzeń są adresowane na Partnera (w tym przypadku Spółkę) lub Województwo, a w przypadku kiedy zobowiązanie takie i obowiązek zapłaty opłaty za zajęcie pasa drogowego, o którym mowa powyżej miałoby być adresowe bezpośrednio na Województwo do: (i tu według wyboru Województwa) (i) zapłaty bezpośrednio na rachunek właściwego organu stosowną opłatę; albo (ii) zapłaty wraz z najbliższym terminem płatności Czynszu Stałego, a w razie gdyby Czynsz Stały nie był pobierany zgodnie z Dokumentacja Przetargową, to w terminie płatności Czynszu Stałego wynikającym z Umowy, na rachunek Województwa równowartości opłaty za zajęcie pasa drogowego na umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej, jaką Województwo zobowiązane jest zapłacić na podstawie stosownej decyzji administracyjnej adresowanej na Województwo.

Dodatkowo, w piśmie Województwa skierowanym do Spółki, Spółka została poinformowana o sposobie dokonywania opłat związanych z zajęciem pasa drogowego na umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego. I tak, jako " (...) obowiązujący, przez cały czas realizacji ww. Umowy PPP, sposób opłacania kosztów przedmiotowych opłat związanych z zajęciem pasa drogowego na umieszczenie urządzeń Infrastruktury technicznej wchodzących w skład Sieci IDM (powstałych na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 2 Ustawy o drogach publicznych), zostaje wskazany wariant (i) zapisany w § 11 ust. 1 lit. v) ww. umowy PPP, tj. opłacanie każdorazowo przez partnera prywatnego (tu K.) przedmiotowych opłat bezpośrednio na rachunek właściwego organu (niezależnie od tego, czy zobowiązanie do ponoszenia tych opłat jest adresowane na partnera prywatnego, czy też bezpośrednio na Województwo)".

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego powstała w Spółce wątpliwość czy opłaty związane z zajęciem pasa drogowego na umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, uiszczane przez Spółkę bezpośrednio na rachunek właściwego organu na podstawie decyzji administracyjnej wydanej na rzecz Województwa mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opłaty związane z zajęciem pasa drogowego na umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego uiszczane przez Spółkę bezpośrednio na rachunek właściwego organu na podstawie decyzji administracyjnej wydanej na rzecz Województwa, z uwagi na zapisy w obowiązującej strony umowie PPP, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku, opłaty związane z zajęciem pasa drogowego na umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego (dalej: "opłata za zajęcie pasa drogowego") uiszczane przez Spółkę bezpośrednio na rachunek właściwego organu na podstawie decyzji administracyjnej wydanej na rzecz Województwa - z uwagi na zapisy w obowiązującej strony umowie PPP - podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

a. Charakter opłaty za zajęcie pasa drogowego

W pierwszej kolejności Spółka pragnie zauważyć, iż opłata za zajęcie pasa drogowego ma charakter daniny o charakterze publicznoprawnym. Zgodnie bowiem z treścią art. 39 ust. 3 ustawy o drogach publicznych w szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi wydawanym w drodze decyzji administracyjnej. Na mocy zaś art. 40 ust. 1 ww. ustawy wymagane jest uzyskanie zezwolenia zarządcy drogi wydanego w drodze decyzji administracyjnej w sytuacji, gdy zajęcie pasa drogowego następuje na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg. W oparciu o przywołane powyżej regulacje prawne można zatem uznać, że opłaty za zajęcie pasa drogowego mają charakter daniny publicznej. Analogiczny pogląd został zaprezentowany przez Wojewodę w rozstrzygnięciu z dnia 10 grudnia 2010 r., nr LEX.I.MZa.0911-68/100 w którym to piśmie organ uznał, że opłata za zajęcie pasa drogowego ma charakter daniny o charakterze publicznoprawnym, do której mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2005 r. nr 8 poz. 60 z późn. zm., dalej: "Ordynacja podatkowa").

Jednocześnie, należy zauważyć, iż z ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm., dalej: "ustawa o finansach publicznych") wynika, że opłaty za zajęcie pasa drogowego mogą być uznane za środki publiczne stanowiące niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym. Zgodnie bowiem z treścią art. 60 ustawy o finansach publicznych do tych należności zalicza się w szczególności i między innymi następujące dochody budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego: pobrane przez jednostkę samorządu terytorialnego dochody związane z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego odrębnymi ustawami i nieodprowadzone na rachunek dochodów budżetu państwa, a także dochody pobierane przez samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw.

Spółka zauważa iż do takich należności przepisy działu III Ordynacji podatkowej mają odpowiednie zastosowanie (art. 67 ustawy o finansach publicznych). Jednocześnie, art. 2 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że przepisy tej ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe. Organem takim jest, w świetle art. 13 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, m.in. wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa. Spółka pragnie zatem zauważyć, iż zarządca drogi nie jest organem podatkowym. Ponadto, stosownie do art. 2 § 2 tej ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy działu III Ordynacji podatkowej stosuje się również do opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalania lub określania uprawnione są inne niż wymienione w § 1 pkt 1b organy. W orzecznictwie przyjmuje się, że art. 2 § 2 Ordynacji podatkowej dotyczy także opłat przekazywanych do budżetu jednostek samorządu terytorialnego (tak m.in. wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1155/07 (orzeczenie prawomocne) dlatego też można uzasadniać, że na tej podstawie przepisy działu III Ordynacji podatkowej mogą mieć zastosowanie do opłat za zajęcie pasa drogowego. Niemniej, zastosowanie przepisów Ordynacji podatkowej do opłat za zajęcie pasa drogowego nie zostało rozstrzygnięte wprost przez ustawodawcę i może budzić kontrowersje.

b. Opłata za zajęcie pasa drogowego jako koszt uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Powyższe oznacza, że wydatki, które nie zostały wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., ponoszone przez podatników mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przez podatnika przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

I tak, powszechnie przyjmuje się, że aby dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy muszą być spełnione następujące warunki:

* wydatek został poniesiony prze podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);

* wydatek jest definitywny

* został poniesiony na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej;

* został poniesiony w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

* wydatek został właściwie udokumentowany;

* nie został wyłączony z tych kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W efekcie, dla oceny czy uiszczane przez Spółkę na podstawie decyzji administracyjnej wydanej na rzecz Województwa - z uwagi na zapisy w obowiązującej strony umowie PPP - opłaty za zajęcie pasa drogowego na umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego mogą stanowić koszt podatkowy, istotne jest ustalenie czy pomiędzy tak poniesionym przez Wnioskodawcę wydatkiem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów zachodzi związek przyczynowo - skutkowy.

W ocenie Wnioskodawcy bezsprzecznie należy uznać iż ww. opłaty za zajęcie pasa drogowego są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione. Przede wszystkim brak zezwolenia na zajęcie pasa drogowego, nie pozwoliłby na wykonanie czynności, do których Wnioskodawca został zobowiązany na mocy umowy PPP a więc do realizacji, utrzymania i zarządzania siecią szerokopasmową, w ramach projektu. W efekcie, Spółka ponosząc opłaty za zajęcie pasa drogowego na podstawie decyzji administracyjnej wydanej na rzecz Województwa za Województwo ma de facto możliwość realizacji Przedsięwzięcia, w ramach którego ma powstać szerokopasmowa infrastruktura światłowodowa, która z kolei będzie umożliwiała rozwój usług telekomunikacyjnych (również tych świadczonych przez Spółkę). Powyższe bezsprzecznie oznacza, że wydatek został poniesiony w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i wykazuje związek z przychodami Spółki (zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów).

Co więcej, Spółka pragnie zauważyć, iż za pośrednictwem wybudowanej sieci szerokopasmowej w ramach realizowanego Przedsięwzięcia będzie mogła w przyszłości świadczyć usługi detaliczne na rzecz użytkowników końcowych a w konsekwencji uzyskiwać z tego tytułu przychody podatkowe. Założeniem Przedsięwzięcia realizowanego na podstawie Umowy PPP (zgodnie z treścią preambuły do Umowy PPP) jest to, że szerokopasmowa infrastruktura światłowodowa, która powstanie końcowo w ramach realizacji Przedsięwzięcia będzie dostępna na równoprawnych zasadach dla wszystkich operatorów i dostawców usług telekomunikacyjnych, którzy będą chcieli świadczyć usługi lub budować własną infrastrukturę (w tym również dla Wnioskodawcy).

W efekcie, poniesione opłaty z tytułu zajęcia pasa drogowego - w ocenie Wnioskodawcy - wypełniają ustawową dyspozycję "kosztów poniesionych w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczania źródła przychodów".

Stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie wzmacnia również fakt iż, opłaty za zajęcie pasa drogowego ponoszone przez Spółkę na podstawie decyzji administracyjnej wydanej na rzecz Województwa pokrywane są bezpośrednio z zasobów majątkowych Spółki poprzez bezpośrednie dokonanie zapłaty za zajęcie pasa drogowego na rachunek właściwego organu. W ten sposób został spełniony jeden z warunków uznania danego wydatku za koszt podatkowy a mianowicie w ostatecznym rozrachunku wydatek ten (w tym przypadku opłata za zajęcie pasa drogowego) jest pokrywany z zasobów majątkowych podatnika a nie Województwa. Jako przykład takiego stanowiska wskazać można m.in. wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2014 r. sygn. akt II FSK1163/12, w którym to orzeczeniu Sąd zauważył, iż: "(...) skoro spółka nie poniesie żadnego wydatku na ulepszenie nieruchomości będącej przedmiotem najmu, to nie może wydatków ponoszonych przez osobę trzecią (najemcę) zaliczyć na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. do kosztów uzyskania przychodów. W ten sposób sąd pierwszej instancji zaakceptował trafną ocenę organu interpretacyjnego, że warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest poniesienie go przez podatnika zaliczającego ten wydatek do kosztów uzyskania przychodów, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika".

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że prawo do zaliczenia opłaty za zajęcie pasa drogowego do kosztów podatkowych jest akceptowane przez organy podatkowe czego przykładem może być postanowienie Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 23 czerwca 2005 r., nr II USpbIA/I/415-26/193a/39/05/BB. W piśmie tym organ uznał, że; " (...) ponoszone przez spółkę na rzecz Urzędu Miejskiego wydatki za zajęcie pasa drogowego jako związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, nie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ustawy stanowią koszt uzyskania przychodów (pismo dotyczy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przypis własny)".

Jednocześnie, stanowisko Spółki w przedmiotowym zakresie wzmacnia również fakt iż, obowiązek ponoszenia przedmiotowych opłat za zajęcie pasa drogowego wynika wprost z umowy PPP. Mając na uwadze treść przepisów ustawy o p.d.o.p. Wnioskodawca chciałby również wskazać, iż opłata za zajęcie pasa drogowego ponoszona w związku z realizacją Przedsięwzięcia przez Spółkę na podstawie decyzji administracyjnej wydanej na rzecz Województwa nie została wyłączona z kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W ocenie Spółki bowiem, w rozpatrywanej sprawie nie znajduje w szczególności zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 66 ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub wykonanych usług, wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, w szczególności w związku z popełnieniem przestępstwa określonego w art. 229 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny.

Wobec braku w ustawie o p.d.o.p. definicji czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, pojęcie to należy interpretować z uwzględnieniem poglądów doktryny i orzecznictwa. Zgodnie z utrwalonym w doktrynie i orzecznictwie poglądem, dla celów podatków dochodowych jako czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy powszechnie rozumie się te czynności, które ze swej istoty są sprzeczne z prawami przyrody, ustawą lub zasadami współżycia społecznego i w konsekwencji w ogóle nie mogą być określone w treści ważnej i wywołującej zamierzone skutki umowy (tak np. WSA w Warszawie w wyroku z 15 lutego 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 927/07). Mając na uwadze, że opłaty za zajęcie prasa drogowego nie są należnościami cywilnoprawnymi (opłaty o charakterze administracyjnym), przepis art. 16 ust. 1 pkt 66 ustawy o p.d.o.p. w odniesieniu do ww. opłat, w ocenie Wnioskodawcy, nie powinien mieć zastosowania.

Powyższe również znajduje potwierdzenie w poglądach wyrażanych przez sądy administracyjne. Tytułem przykładu SN w uchwale z dnia 19 lipca 1973 r. stwierdził iż: "Prowadzenie działalności gospodarczej w warunkach bezprawia administracyjnego, np. bez uzyskania wymaganej koncesji, nie skutkuje uznaniem przychodów z tej działalności za przychody, do których na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 nie stosuje się przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskanie dochodów w sytuacji, gdy przepisy prawa wymagają od podatnika administracyjnych zezwoleń będzie zawsze skutkowało opodatkowaniem takiego dochodu, niezależnie od tego czy podatnik rzeczywiście dopełnił wszelkich formalności".

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku zgodnie z którym opłaty związane z zajęciem pasa drogowego na umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego uiszczane przez Spółkę za Województwo, bezpośrednio na rachunek właściwego organu na podstawie decyzji administracyjnej wydanej na rzecz Województwa, z uwagi na zapisy w obowiązującej strony umowie PPP, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska wyrażonego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za zajęcie pasa drogowego, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.