IPPB6/4510-261/15-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2015 r. (data 31 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika podatku u źródła w przypadku przekazywania przez C., za pośrednictwem K., przychodów z inwestowania środków pieniężnych wniesionych do Funduszy rozliczeniowych - jest prawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika podatku u źródła w przypadku przekazywania przez C., za pośrednictwem K, przychodów z inwestowania środków pieniężnych wniesionych do Funduszy rozliczeniowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka akcyjna (dalej: Wnioskodawca lub Krajowy Depozyt) jest centralną instytucją odpowiedzialną za prowadzenie i nadzorowanie systemu depozytowo-rozliczeniowego w zakresie obrotu instrumentami finansowymi w Polsce. Krajowy Depozyt do dnia 30 czerwca 2011 r. prowadził zgodnie z art. 48 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (dalej: UOIF), system zabezpieczania płynności rozliczeń transakcji zawieranych w obrocie instrumentami finansowymi, w tym system gwarantowania rozliczeń transakcji zawieranych na rynku regulowanym oraz w alternatywnym systemie obrotu (dalej: System). Prowadzenie Systemu zostało z dniem 1 lipca 2011 r. przekazane K. Spółka akcyjna (dalej: C.) - podmiotowi zależnemu od K., na podstawie pisemnej umowy w sprawie przekazania rozliczeń transakcji, zgodnie z art. 48 ust. 7 UOIF. Krajowy Depozyt, umową w sprawie przekazania rozliczeń transakcji przekazał spółce C. wykonywanie wszystkich czynności z zakresu zadań określonych w art. 48 ust. 2 UOIF, w tym prowadzenie Systemu. C. prowadzi obecnie rozliczenia transakcji zawieranych zarówno na rynku regulowanym oraz w alternatywnym systemie, jak i zawieranych poza obrotem zorganizowanym. W dniu 8 kwietnia 2014 r. Komisja Nadzoru Finansowego udzieliła C. zezwolenia na świadczenie usług rozliczeniowych, o którym mowa w art. 14 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz. U.UE.L2012.201.1). C. prowadzi obecnie rozliczenia transakcji z zastosowaniem szeregu mechanizmów pozwalających na systemowe obniżenie ryzyka niewywiązania się stron ze zobowiązań wynikających z zawartych transakcji.

C. prowadzi system zabezpieczenia płynności prowadzonych rozliczeń transakcji, w ramach którego C.:

a. Gromadzi i zarządza środkami stanowiącymi depozyty zabezpieczające;

b. Gromadzi i zarządza środkami tworzącymi fundusze zabezpieczające prawidłowe wykonanie zobowiązań wynikających z rozliczanych transakcji;

c. Dokonuje bieżących rozliczeń pomiędzy stronami transakcji;

d. Współpracuje z Krajowym Depozytem przy organizacji systemu automatycznych pożyczek papierów wartościowych.

C. na podstawie art. 48 ust. 7 w zw. z art. 48 ust. 2 oraz art. 65 ust. 4 oraz art. 68 ust. 1 i 7 UOIF organizuje i zarządza następującymi funduszami: funduszem rozliczeniowym zabezpieczającym prawidłowe wykonanie zobowiązań wynikających z transakcji zawieranych na rynku regulowanym, funduszem zabezpieczającym prawidłowe wykonanie zobowiązań wynikających z transakcji zawieranych w alternatywnym systemie obrotu, funduszem zabezpieczającym wykonanie zobowiązań z pożyczek papierów wartościowych zawieranych w ramach systemu pożyczek negocjowanych prowadzonego przez Krajowy Depozyt we współpracy z C. oraz funduszem zabezpieczającym wykonanie zobowiązań wynikających z transakcji zawieranych poza obrotem zorganizowanym, rozliczanych przez C. (dalej: Fundusz lub Fundusze rozliczeniowe). Wpłaty do poszczególnych Funduszy rozliczeniowych wnoszą uczestnicy posiadający status uczestnika rozliczającego w zakresie transakcji objętych danym funduszem.

Zgodnie z art. 67 ust. 1 oraz art. 68 ust. 3 i 7 UOIF, masy majątkowe poszczególnych Funduszy stanowią współwłasność łączną ich uczestników. Jednakże, przepisy te nie wyłączają możliwości indywidualnego określania obowiązków uczestnika w związku z wykorzystaniem funduszu rozliczeniowego, spowodowanym przez działania tego uczestnika. Tym samym, każdy Fundusz stanowi odrębną masę majątkową będącą współwłasnością łączną uczestników C. wnoszących do niego wpłaty. Natomiast obowiązki poszczególnych uczestników są ustalane indywidualnie w odniesieniu do każdego z nich.

Wpłaty do Funduszy rozliczeniowych polegają na wniesieniu środków pieniężnych lub skarbowych papierów wartościowych (obligacje emitowane przez Skarb Państwa oraz bony skarbowe).

Rachunki papierów wartościowych, na których rejestrowane są papiery wartościowe wnoszone do poszczególnych Funduszy rozliczeniowych przez uczestników C. są prowadzone przez Krajowy Depozyt. Krajowy Depozyt pośredniczy w przekazywaniu świadczeń pieniężnych wypłacanych na rzecz osób uprawnionych przez emitentów papierów wartościowych rejestrowanych w depozycie papierów wartościowych, co dotyczy także papierów wartościowych wnoszonych do Funduszy rozliczeniowych.

Formalnie rzecz biorąc Krajowy Depozyt jest zobowiązany przekazać otrzymane od emitenta pożytki przypadające na papiery wniesione do poszczególnych Funduszy rozliczeniowych, do dyspozycji C., który jest podmiotem uprawnionym do zarządzania ich aktywami. Z kolei C. w regulaminach tych Funduszy rozliczeniowych zobowiązał się do przekazywania pożytków z papierów wartościowych wniesionych do Funduszy rozliczeniowych uczestnikom, którzy wnieśli te papiery. C. może zachować pożytki z papierów wartościowych na poczet zobowiązań, z których wykonaniem uczestnik się opóźnia. Krajowy Depozyt wypłaca środki ze swojego rachunku bankowego na rachunek bankowy C. w NBP, a następnie Krajowy Depozyt, działając z umocowania C. wypłaca pożytki z rachunku bankowego C. w NBP na rachunek bankowy uczestnika, który wniósł papiery wartościowe do Funduszu. Przekazanie pożytków uczestnikowi następuje w dniu ich otrzymania, w wysokości uwzględniającej konieczność ich pomniejszenia o należne podatki.

Środkami pieniężnymi wniesionymi do Funduszu rozliczeniowego zarządza C., jednak na podstawie umowy w sprawie realizacji przepływów pieniężnych oraz zarządzania środkami (dalej: Umowa), C. zlecił wykonywanie tych czynności Krajowemu Depozytowi.

Środki pieniężne są wnoszone na rachunek bankowy C. Wnoszenie wpłat do Funduszy następuje poprzez obciążenie rachunku bankowego wskazanego przez uczestnika oraz uznanie tymi samymi środkami pieniężnymi rachunku bankowego prowadzonego w NBP dla C. Operacje te są wykonywane na podstawie dyspozycji K., który wystawia je działając na zlecenie C.

Środki pieniężne zgromadzone w Funduszach rozliczeniowych są inwestowane w:

Papiery wartościowe nabywane ze środków pieniężnych zgromadzonych w Funduszach rozliczeniowych są zapisywane na rachunku papierów wartościowych prowadzonym przez Krajowy Depozyt dla C., z wyjątkiem bonów skarbowych, które są zapisywane na rachunku prowadzonym przez NBP dla K.

Przychody z lokowania środków pieniężnych są wypłacane uczestnikom Funduszu rozliczeniowego kwartalnie z rachunku bankowego C. Krajowy Depozyt dokonuje technicznej wypłaty środków, działając w tym zakresie na zlecenie C. Natomiast raz w miesiącu Krajowy Depozyt, w imieniu C. przekazuje uczestnikom informacje o uzyskanych przez nich przychodach wypracowanych przez środki pieniężne wniesione do Funduszy.

Na mocy postanowień Umowy, Krajowy Depozyt otrzymuje wynagrodzenie kwartalne z tytułu zarządzania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na Funduszach rozliczeniowych oraz w depozytach zabezpieczających.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku przekazywania przez C., za pośrednictwem K., przychodów z inwestowania środków pieniężnych wniesionych do Funduszy rozliczeniowych, Krajowy Depozyt będzie płatnikiem podatku u źródła na gruncie Ustawy CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, w przypadku wypłaty przychodów z inwestowania środków pieniężnych wniesionych do Funduszy rozliczeniowych, w postaci odsetek (dyskonta) z papierów wartościowych lub lokat bankowych, Krajowy Depozyt nie będzie pełnił funkcji płatnika podatku u źródła.

Zgodnie z art. 67 ust. 1 oraz at. 68 ust. 3 i 7 UOIF masa majątkowa każdego Funduszu rozliczeniowego stanowi współwłasność łączną jego uczestników. Jednakże, przepisy te nie wyłączają możliwości indywidualnego określania obowiązków uczestnika w związku z wykorzystaniem funduszu rozliczeniowego, spowodowanym przez działania tego uczestnika.

Natomiast art. 195 Kodeksu cywilnego stanowi, że współwłasność oznacza przysługiwanie prawa własności do tej samej rzeczy niepodzielnie kilku osobom. Zgodnie z art. 207 Kodeksu cywilnego, pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów.

Ustawa z dnia 15 lutego 2015 r. o podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa CIT") (art. 5) przewiduje, że przychody ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału).

Przepis ten opisuje sposób rozliczania przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przychodów i kosztów z tytułu wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych z innymi podmiotami, które mogą być podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych lub nie. W przypadku współwłasności przychody i koszty zawsze przypadają współwłaścicielowi w proporcji do posiadanego przez niego udziału w zyskach. W tym przypadku nie ma możliwości ustalenia w umowie innego podziału przychodów ze współwłasności.

Na podstawie powyższych przepisów oraz regulacji wewnętrznych K. i C. należy stwierdzić, że papiery wartościowe oraz środki pieniężne wniesione do Funduszu stanowią wspólną masę majątkową wszystkich uczestników, którzy wnieśli określone aktywa do tego Funduszu. Tym samym, przychód uzyskiwany ze wspólnej masy majątkowej, jaką stanowi Fundusz, w skład której wchodzą środki pieniężne, jest rozdzielany do uczestników proporcjonalnie do wniesionych przez każdego z nich udziałów. Natomiast w przypadku papierów wartościowych przychód z określonego papieru jest przypisany do uczestnika, który taki papier wniósł do Funduszu.

Środki pieniężne wniesione do Funduszu rozliczeniowego są inwestowane przez Krajowy Depozyt, który zarządza tymi środkami na podstawie umowy z C. W związku z inwestycjami, środki pieniężne generują przychód, który jest wypłacany uczestnikom raz na kwartał. Natomiast raz w miesiącu, Krajowy Depozyt wysyła, w imieniu C. informację do uczestników o przychodzie, jaki został wypracowany przez kwotę będącą udziałem tego uczestnika w Funduszu. Przychód jest uzyskiwany w charakterze odsetek z instrumentów bankowych, obligacji, bonów i innych instrumentów finansowych. Tym samym, w przypadku, gdy przychód taki będzie uzyskiwany przez nierezydentów, konieczne będzie pobranie podatku u źródła (z uwzględnieniem właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania).

W celu rozstrzygnięcia, który podmiot jest zobowiązany do poboru podatku u źródła, należy przeanalizować stosunki zobowiązaniowe zachodzące w opisanym stanie faktycznym.

W pierwszej kolejności trzeba sięgnąć do Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) Ordynacja podatkowa, która w art. 8 wskazuje, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Należy podkreślić, że status płatnika, zgodnie z regulacjami Ordynacji podatkowej, zostaje nadany danemu podmiotowi wyłącznie poprzez określenie go w przepisach prawa podatkowego. Tym samym, przypisanie tej cechy wymaga wykazania, że w konkretnym przypadku na podstawie określonego przepisu cecha ta danemu podmiotowi przysługuje i taki obowiązek nie może wynikać z domniemania.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności m.in. z tytułu odsetek (dyskonta) lub dywidendy, są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Tym samym, zgodnie z przytoczonymi przepisami, co do zasady, za płatnika uznaje się podmiot, który dokonuje wypłaty.

Przepis szczególny, jakim jest art. 26 ust. 2c Ustawy CIT stanowi, że w przypadku wypłat należności z tytułu m.in. odsetek od papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych obowiązek poboru podatku ciąży na podmiotach prowadzących te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem.

Mając na uwadze brzmienie wskazanych regulacji, należy zauważyć, że w opisanym stanie faktycznym, podmiotem będącym ostatecznym odbiorcą przychodów, a tym samym podatnikiem zobowiązanym do zapłaty podatku dochodowego jest uczestnik, czyli podmiot wnoszący środki pieniężne do Funduszy rozliczeniowych. C. jest co prawda podmiotem, który jako pierwszy, z tytułu inwestycji uzyskuje przysporzenie majątkowe w postaci odsetek z lokat bankowych oraz obligacji i bonów (dyskonta), w które inwestowane są środki pieniężne wniesione do Funduszy. Przychód ten jest jednak przekazywany uczestnikom, którzy wnieśli środki pieniężne do Funduszy rozliczeniowych. Podmiotem zobowiązanym do wypłaty przychodu uczestnikom jest C., natomiast na podstawie umowy o zarządzaniu aktywami, Krajowy Depozyt technicznie wykonuje czynności związane z zarządzaniem środkami pieniężnymi wniesionymi do Funduszy na zlecenie C. Środki pieniężne są wpłacane przez uczestników na rachunek bankowy prowadzony w NBP dla C. i z tego rachunku są im wypłacane również przychody. Wypłata następuje na podstawie dyspozycji wystawianych przez Krajowy Depozyt na zlecenie C. Inwestorem środków pieniężnych jest C., jednakże nie można uznać, iż jest on ich właścicielem, jak również, że jest ekonomicznym właścicielem przysporzeń z tytułu środków pieniężnych wniesionych do Funduszu. C. nie może bowiem w sposób dowolny korzystać z takich przychodów. Środki te zostały mu powierzone przez uczestników i C. jest zobowiązany do rozliczenia się z tych środków, a także z przychodów uzyskanych z tytułu zarządzania nimi, względem uczestników, którzy wnieśli te środki do Funduszy rozliczeniowych.

W takiej sytuacji mamy do czynienia z dwoma stosunkami zobowiązaniowymi. Pierwszy powstaje pomiędzy C. oraz uczestnikiem wnoszącym do Funduszu środki pieniężne. Natomiast odrębnym stosunkiem zobowiązaniowym jest relacja pomiędzy Krajowym Depozytem inwestującym na zlecenie C. środki pieniężne a podmiotem emitującym papiery wartościowe (ewentualnie bankiem), w które środki te zostały zainwestowane przez Krajowy Depozyt.

W przypadku wnoszenia środków pieniężnych każdy uczestnik posiada w każdej inwestycji dokonywanej zbiorczo z Funduszy rozliczeniowych swój udział. Udział jest wyliczony i zarejestrowany w systemie informatycznym służącym do zarządzania aktywami. W związku z późn. zm. wielkości zabezpieczeń, udział ten ulega zmianie każdego dnia. Raz w miesiącu Krajowy Depozyt, w imieniu C., przekazuje uczestnikom informację o wypracowanych przychodach. Natomiast bank bądź emitent papierów wartościowych, w które zainwestowane zostały środki pieniężne Funduszy, nie posiada informacji, jakie środki odpowiadają udziałom poszczególnych uczestników. Bank lub emitent, jako podmiot wypłacający pożytki widzi wyłącznie Krajowy Depozyt lub C.

Przychód po stronie uczestnika powstaje zatem w związku z relacją, jaka łączy go z C. działającym za pośrednictwem K., przy braku bezpośredniej relacji prawnej pomiędzy uczestnikiem a podmiotem emitującym papiery wartościowe (ewentualnie bankiem). W konsekwencji, w przypadku wypracowania przychodów z inwestycji środków pieniężnych zgromadzonych w Funduszach rozliczeniowych, emitent / bank wypłaci takie przychody na rachunek C., a następnie Krajowy Depozyt dokona wypłaty w ustalonym terminie przychodów na rzecz uczestników, działając w tym zakresie w imieniu i na zlecenie C.

C. (za pośrednictwem K.) dokonuje inwestycji przekazanych mu środków pieniężnych i w stosunku z bankiem bądź emitentem papierów wartościowych działa jak właściciel inwestowanych środków. Jednakże to Krajowy Depozyt występuje wobec emitenta lub banku inwestując środki powierzone mu przez C., z obowiązkiem zwrotu i rozliczenia się, przy czym Krajowy Depozyt, na zlecenie C., dodatkowo rozlicza C. wobec uczestników. Tym samym, bank (lub emitent) nie jest w stanie ustalić, że przekazane mu środki pieniężne należą do innego podmiotu niż ten, z którym łączy go stosunek zobowiązaniowy, czyli K. lub C.

W takiej sytuacji należy uznać, że to na C., jako na podmiocie, który jest prawnie zobowiązany do wypłaty przychodów na rzecz uczestników, będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku u źródła z tego tytułu, czyli będzie płatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) w rozumieniu przepisów Ustawy CIT oraz Ordynacji podatkowej.

Dodatkowo należy zauważyć, iż obecne przepisy przewidują, że płatnikiem podatku u źródła jest podmiot prowadzący rachunek, na którym są zapisane papiery wartościowe, jeżeli wypłata należności następuje za jego pośrednictwem. Jednakże, w opinii Wnioskodawcy, również w takiej sytuacji zasadne byłoby uznanie, że to na C., a nie Krajowym Depozycie będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku u źródła z tytułu wypłaty przychodów z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych. Również w omawianym zakresie mamy bowiem do czynienia z dwoma odrębnymi zdarzeniami prawno - podatkowymi.

W przypadku, stwierdzenia, że to podmiot prowadzący rachunek papierów wartościowych jest płatnikiem podatku u źródła istniałoby ryzyko podwójnego opodatkowania uzyskanych pożytków - raz w momencie ich przekazywania przez Krajowy Depozyt na rzecz C., a drugi raz w momencie ich rozliczania z uczestnikiem. Odsetki otrzymywane przez C. z tytułu inwestowania środków pieniężnych w papiery wartościowe nie stanowią dla niego przysporzenia i w żadnym przypadku nie może zostać uznany za podatnika. C. może wprawdzie dysponować otrzymanymi środkami, ale w bardzo ograniczonym zakresie. Dlatego też, nie można traktować C., jako pełnoprawnego właściciela tych środków pieniężnych.

Krajowy Depozyt stawia pożytki wypłacane z papierów wartościowych zapisanych na prowadzonym przez niego dla C. rachunku papierów wartościowych, do dyspozycji C., a nie uczestnika. W momencie przekazania pożytków C., po stronie uczestnika nie powstaje przychód, gdyż nie dochodzi do dokonania wypłaty podatnikowi. Z tego tytułu Krajowy Depozyt nie może zostać uznany za płatnika podatku, nie dokonuje on bowiem wypłaty podatnikowi, lecz podmiotowi, który nie posiada takiego statusu. Dodatkowo należy wskazać, iż jest możliwa sytuacja, gdy w wyniku inwestowania środków pieniężnych (reinwestowania pożytków) w momencie rozliczenia z uczestnikiem okaże się, że na skutek strat na nowych inwestycjach wysokość pożytków przekazanych faktycznie uczestnikowi na koniec kwartału będzie niższa od tych, które wynikałyby z jego udziału w kwocie pożytków faktycznie wypłaconej z papierów, w które środki Funduszu zostały zainwestowane. Pobranie przez Krajowy Depozyt podatku byłoby zatem sprzeczne z literalnym brzmieniem art. 26 Ustawy CIT i prowadziłoby do sytuacji, w której podatek zostałby pobrany przed faktycznym uzyskaniem przychodu przez podatnika i z uwzględnieniem ryzyka, że taki przychód może w ogóle nie powstać po stronie tego podatnika.

Co więcej, wszystkie uzyskane pożytki są przekazywane przez Krajowy Depozyt na rachunek bankowy C. W przypadku inwestowania środków pieniężnych wniesionych przez uczestników łącznie, uczestnicy posiadają udziały przypisane im w tych inwestycjach (a nie konkretną liczbę papierów). Tym samym, C. nie jest w stanie podać konkretnej liczby papierów wartościowych przypisanych do danego uczestnika - nie rezydenta, który wniósł środki pieniężne do Funduszu. Kwotę przychodu przypadającą na uczestnika, C. jest w stanie określić dopiero w dniu zakończenia okresu odsetkowego czy wykupu papieru wartościowego.

Tym samym, do momentu przekazania pożytków uczestnikom, to C. należy traktować jako ich dysponenta, gdyż to C. może reinwestować osiągnięte przychody aż do czasu ich wypłaty uczestnikom. Ponadto, należy podkreślić, że uczestnik nie otrzymuje pożytków w momencie ich wypłaty przez emitenta (bank) i nie powstaje dla niego przychód w tej dacie (nie są mu należne), ale dopiero w dniu ich otrzymania z C. Uczestnik będzie mógł dysponować tymi pożytkami i korzystać z nich dopiero w momencie, kiedy zostaną mu one wypłacone przez C. Tym samym, Krajowy Depozyt w dniu wypłaty pożytków z papierów wartościowych powinien uznać, że ich odbiorcą jest C., a nie poszczególni uczestnicy. Z kolei C. dopiero w momencie rozliczania się z pożytków z uczestnikami, jako podatnika potraktuje uczestnika i w tym dniu w odniesieniu do uczestników, jako płatnik naliczy i pobierze podatek u źródła.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. uzyskał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego potwierdzającą jego stanowisko, zgodnie z którym nie został uznany za płatnika podatku u źródła również w przypadku wypłaty przychodów z inwestowania środków pieniężnych wniesionych do Funduszy rozliczeniowych w papiery wartościowe wyemitowane przez Skarb Państwa i zapisane na rachunku papierów wartościowych prowadzonych przez Wnioskodawcę. Minister Finansów przychylił się do stanowiska, zgodnie z którym to na C. ciążyły obowiązki płatnika podatku u źródła, ze względu na specyficzną relację jaka łączy go z uczestnikiem (interpretacja z dnia 21 lutego 2014 r. nr IPPB5/423-986/13-2/RS, pytanie nr 3). Mając na uwadze, iż zmienione z dniem 1 stycznia 2015 r. przepisy Ustawy CIT wprowadzają zasadę poboru podatku w przypadku papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych analogiczną do tej mającej zastosowanie do papierów wartościowych Skarbu Państwa przed tą datą, a także biorąc pod uwagę zbliżony stan faktyczny, należy uznać, że stanowisko Ministra Finansów wyrażone we wskazanej interpretacji zachowuje swoją aktualność.

Podsumowując, obowiązek płatnika w przypadku wypłaty na rzecz uczestników przychodów z inwestowania środków pieniężnych wniesionych do Funduszy rozliczeniowych, z uwagi na specyficzne relacje łączące podmioty biorące udział w funkcjonowaniu systemu zabezpieczeń, nie będzie ciążył na Krajowym Depozycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Nr IPPB5/423-986/13-2/RS z dnia 21 lutego 2014 r. wskazać należy, że została wydana w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację, więc zawartego w niej stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenieść na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku z dnia 25 sierpnia 2015 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.