IPPB6/4510-237/16-3/AP - Możliwość oraz moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów, które zostaną w trakcie procesu budowlanego nieodpłatnie przekazane na rzecz zarządców dróg, jako drogi gminne lub inne drogi publiczne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (brak daty wypełnienia wniosku, data nadania 26 kwietnia 2016 r., data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 27 kwietnia 2016 r., data wpływu do BKIP w Płocku 29 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 kwietnia 2016 r. (data nadania 27 kwietnia 2016 r., data wpływu 2 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów, które zostaną w trakcie procesu budowlanego nieodpłatnie przekazane na rzecz zarządców dróg, jako drogi gminne lub inne drogi publiczne - jest prawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów, które zostaną w trakcie procesu budowlanego nieodpłatnie przekazane na rzecz zarządców dróg, jako drogi gminne lub inne drogi publiczne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

I. Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nabywania nieruchomości, realizacji inwestycji budowlanych i eksploatacji obiektów handlowych poprzez wynajem powierzchni handlowych. Wynajem powierzchni handlowych stanowi istotne źródło przychodu Wnioskodawcy. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej wznosi budynki o dużej powierzchni handlowej na cele wynajmu. Budowa tych obiektów w celu ich późniejszej komercjalizacji może wiązać się z koniecznością modernizacji, przebudowy lub budowy od podstaw układów drogowych (dróg publicznych), zapewniających dojazd do wznoszonych budynków, przy czym proces budowlany jest obwarowany szeregiem obowiązków ustawowych. Między innymi, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, Wnioskodawca jest odpowiedzialny za budowę lub przebudowę dróg publicznych spowodowanych inwestycją niedrogową. Budowa lub przebudowa układu drogowego jest warunkiem koniecznym uzyskania przez Wnioskodawcę decyzji o warunkach zabudowy obiektu handlowego. Postanowienia dotyczące budowy/przebudowy układu drogowego są precyzowane w umowach między zarządcą drogi (jednostką samorządu terytorialnego) a inwestorem inwestycji niedrogowej (dalej: "Porozumienie"). Porozumienia zawierają zapisy, na mocy których Wnioskodawca: 1 zobowiązuje się do uzyskania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, 2 zobowiązuje się do nabycia na własny koszt i we własnym zakresie nieruchomości niezbędnej do realizacji przebudowy układów drogowych, 3 przenosi nieodpłatnie na rzecz zarządcy nieruchomości stanowiące drogi gminne, o których mowa w punkcie 2. powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w momencie przekazania Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów, które zostaną w trakcie procesu budowlanego nieodpłatnie przekazane na rzecz zarządców dróg (jednostek samorządu terytorialnego) jako drogi gminne lub inne drogi publiczne.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie przekazania Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów, które zostaną w trakcie procesu budowlanego nieodpłatnie przekazane na rzecz zarządców dróg jako drogi gminne lub inne drogi publiczne, w momencie nieodpłatnego przekazania nieruchomości. Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Istotne znaczenie w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ma regulacja zawarta w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. W opinii Wnioskodawcy ww. przepis nie znajduje zastosowania w przypadku opisanym przez Spółkę. Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. W opisanym zdarzeniu przyszłym, nabycie gruntu, budowa układu drogowego oraz jego nieodpłatne przekazanie wraz z gruntem są podyktowane wyłącznie chęcią realizacji inwestycji niedrogowej (obiektu handlowego) i wynikają z obowiązków nałożonych obowiązującym prawem. Budowa układu drogowego jest bowiem warunkiem koniecznym realizacji inwestycji niedrogowej. Z kolei eksploatacja (wynajem) powierzchni handlowych stanowi przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy, generujący istotną część przychodów. Ponadto, art. 11f ust. 1 pkt 6 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (dalej: "Ustawa drogowa") stanowi, że decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 Ustawy drogowej nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa własnością odpowiednich jednostek samorządu terytorialnego w odniesieniu do dróg wojewódzkich, powiatowych i gminnych - z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. Na mocy powyższych przepisów grunty określone w decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej stają się z mocy prawa własnością jednostki samorządu terytorialnego, w wyniku czego Wnioskodawca nie ma prawa nimi rozporządzać poprzez np. ich odpłatne zbycie. Należy więc rozpatrzyć, czy wydatki opisane w opisanym zdarzeniu przyszłym spełniają ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów wyrażoną w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT. Na podstawie tego przepisu w orzecznictwie podnosi się, że aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów: a - musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu/zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodów, b - nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 Ustawy CIT), c - musi być poniesiony przez podatnika, d - jest definitywny oraz e - należycie udokumentowany. W opinii Wnioskodawcy wydatki na grunty przekazywane nieodpłatnie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów. Spółka osiąga przychody głównie z tytułu najmu powierzchni handlowych. Jako, że budowa lub przebudowa układu drogowego jest warunkiem koniecznym uzyskania przez Wnioskodawcę decyzji o warunkach zabudowy obiektu handlowego, wydatki na nabycie gruntów są ściśle związane z osiąganiem przez Spółkę przychodów. Wnioskodawca, działając w celu uzyskania przychodu, wznosi obiekty handlowe. Na mocy powszechnie obowiązującego prawa, szczególnie art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych oraz na mocy Porozumienia, Wnioskodawca, jeśli chce osiągać przychody z tytułu najmu obiektów handlowych, musi ponieść wydatki na nabycie gruntu pod budowę drogi. Wymaga podkreślenia fakt, że zawarcie Porozumienia jest w ograniczonym stopniu uzależnione od woli Wnioskodawcy, bowiem wymaga osiągnięcia porozumienia z jednostką samorządu terytorialnego. Z tego względu, Spółka nie ma swobody w dysponowaniu nabytymi pod budowę drogi gruntami, w szczególności nie może ich sprzedać. W opinii Spółki, inwestycja polegająca na budowie obiektu handlowego powinna być rozpatrywana jako całość i przekazanie gruntu nie może być wyrywkowo interpretowane jako nieodpłatne przekazanie gruntu jedynie w celu odmówienia Wnioskodawcy prawa do rozpoznania wydatku na nabycie gruntu jako kosztu uzyskania przychodu. Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki na nabycie gruntów określonych w decyzji, o której mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6 Ustawy drogowej, przekazanych nieodpłatnie na rzecz zarządcy - jednostki samorządu terytorialnego stanowią koszty uzyskania przychodu. Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w wyroku WSA w Warszawie z dnia 15 października 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1737/10: "w ocenie Sądu, brak jest podstaw do rozpatrywania zobowiązania podjętego przez Skarżącą wobec Miasta i wynikających stąd kosztów w oderwaniu od całości przedsięwzięcia, polegającego na budowie mieszkań na nabytym w użytkowanie wieczyste gruncie. Zobowiązanie to - poprzez wpływ na ilość możliwych do wybudowania mieszkań - było bowiem istotnym elementem tego przedsięwzięcia, określającym w istocie jego rozmiar. Zdaniem Sądu bez znaczenia jest przy tym okoliczność, czy i na ile ekwiwalentne są wydatki Skarżącej i uzyskana przez nią korzyść z wybudowania większej liczby mieszkań. Istotnym jest, że z punktu widzenia Skarżącej opłacalnym jest poniesienie przedmiotowych wydatków w tym celu, aby zwiększyć spodziewane przychody ze sprzedaży mieszkań". Zdaniem Spółki również w przypadku gruntów innych niż wymienione w powyższym akapicie, których nieodpłatne przekazanie jest warunkiem koniecznym realizacji inwestycji niedrogowej, wydatki na nabycie tych gruntów stanowią koszty uzyskania przychodów. Raz jeszcze należy podkreślić, że inwestycja polegająca na budowie obiektu handlowego w celu uzyskiwania przychodów z wynajmu powierzchni, która w sposób pochodny generuje obowiązek budowy drogi publicznej i jej przekazania wraz z gruntami na rzecz jednostki samorządu terytorialnego. Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów - wydatki te są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia Środków trwałych, bez względu na czas ich poniesienia. W opinii Spółki "odpłatne zbycie", o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT powinno być rozumiane szeroko, nie tylko jako wynagrodzenie wyrażone w pieniądzu. Powyższe twierdzenie jest zgodne ze stanowiskiem organów podatkowych wyrażonych w różnych stanach faktycznych. Warto zaznaczyć, że zgodnie z § 10 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "zasad techniki prawodawczej" (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 283) do oznaczenia jednakowych pojęć używa się jednakowych określeń, a różnych pojęć nie oznacza się tymi samymi określeniami. Jest to egzemplifikacja zasady lege non distinguente nec nostrum est distinguere (będącej podstawą wykładni literalnej), na którą niejednokrotnie powołują się sądy administracyjne - przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów z dnia 17 grudnia 2007 r., sygn. akt I FPS 5/07 stwierdza: "należy przy tym zauważyć, że przy redagowaniu aktu normatywnego obowiązuje zasada, że do oznaczania jednakowych pojęć używa się jednakowych określeń, a różnych pojęć nie oznacza się tymi samymi określeniami (...). Stanowi ona konsekwencje jednej z reguł wykładni językowej - Lege non distinguente nec nostrum est distinguere". Termin "odpłatne zbycie" jest rozumiany przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne szeroko. Przykładowo: 1 - w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 marca 2016 r., nr IPPB4/4511-89/16-2/MS1: "pojęcie "odpłatne zbycie" oznacza przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Tym samym "odpłatne zbycie" obejmuje swoim zakresem nie tylko umowę sprzedaży, ale również umowę zamiany. Aby dana czynność miała charakter odpłatnej nie musi jej bowiem towarzyszyć świadczenie pieniężne i przepływ gotówkowy" (podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 29 lutego 2016 r., nr ILPB2/4511-1-1167/15-4/MK; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2014 r., nr IBPBII/2/415-253/14/ŁCz), 2 - w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 lipca 2013 r., nr IPTPB2/415-347/13-2/TS (w odniesieniu do art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.): "Przepis ten nie posługuje się bowiem pojęciem "odpłatne zbycie", które ma charakter znacznie szerszy niż sprzedaż", 3 - w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 lutego 2016 r., nr IPPB4/4511-1321/15-6/PP: "pojęcie "odplatne zbycie" oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową", 4 - w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 lutego 2011 r" nr ITPB2/415-1053/10/TJ: "użyte w powyższym przepisie "odpłatne zbycie" oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres umów" - w opinii Spółki w zakresie umów, o których wspomina Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w cytowanej interpretacji mieści się również Porozumienie, 5 - w wyroku NSA z dnia 4 grudnia 2014 r., sygn. akt II FSK 3034/12: "zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego trafny jest wyrażony w zaskarżonym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie pogląd, że "użyte w wyżej powołanym art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie "odpłatnego zbycia" oznacza każde przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin "odpłatne zbycie" obejmuje zatem szeroki zakres umów". Warto zauważyć, że stosowanie zakazu wykładni synonimicznej musi być połączone z zasadą autonomii prawa podatkowego. Oznacza to, że znaczenie tych samych terminów na gruncie prawa podatkowego oraz w innych gałęziach prawa może się różnić. W opinii spółki "odpłatność" nie musi oznaczać cywilnoprawnej ekwiwalentności świadczenia wzajemnego ze strony podmiotu, na rzecz którego zostaje przeniesiona własność gruntu. Jak wskazano powyżej, przekazanie gruntu należy rozpatrywać jako poboczny element procesu inwestycyjnego polegającego na budowie obiektu handlowego, w celu jego komercjalizacji i czerpania przychodów z wynajmu powierzchni. Powyższe stanowisko podziela NSA w uchwale siedmiu sędziów z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FPS 3/11: "Ustawodawca podatkowy może bowiem posługiwać się pojęciami prawa cywilnego, przejmując je do prawa podatkowego, a może także, używając identycznych pojęć, definiować je na użytek i potrzeby ustaw podatkowych, wówczas nadając im jednak znaczenie swoiste i odrębne, wyłącznie na potrzeby tej gałęzi prawa (por. A. Gomułowicz, op. cit., s. 164)". Biorąc pod uwagę wspomniane powyżej przepisy prawa, interpretacje indywidualne prawa podatkowego oraz wyroki sądów administracyjnych, w opinii Wnioskodawcy, na potrzeby prawa podatkowego i biorąc pod uwagę kontekst procesu inwestycyjnego, w tym przypadku "odpłatność" powinna być rozumiana jako uzyskanie przez podatnika (Spółkę) przychodu, będącego następstwem zbycia nieruchomości. W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca uzyskuje "odpłatność" w postaci przychodu z wynajmu powierzchni handlowej w budynkach wzniesionych na podstawie pozwolenia na budowę, przy czym warunkiem koniecznym uzyskania pozwolenia na budowę było m.in. "nieodpłatne przekazanie gruntu" - nieruchomości niezbędnych do realizacji przebudowy układu drogowego - na rzecz zarządcy drogi (jednostki samorządu terytorialnego), w zamian za co Spółka będzie w przyszłości osiągać przychód z wynajmu powierzchni handlowych. Powyższe stanowisko jest zbieżne z poglądem wyrażonym przez Wnioskodawcę a zaakceptowanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (odstąpiono od uzasadnienia) w interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2013 r., nr IPTPB3/423-384/12-8/PM: "brak zapłaty w określonej kwocie pieniężnej nie przesądza o braku jakiejkolwiek odpłatności z tytułu przekazania gruntu na rzecz G. oraz gminy X, a zatem skoro odpłatność nastąpiła w innej formie niż pieniężna, nie można w opisanym stanie faktycznym odmówić Spółce prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie przekazanych gruntów. (...) zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów, przy czym wydatki te są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia tych gruntów. W omawianym przypadku Spółka dokonała zbycia własności gruntów wraz z wybudowaną na nich drogą na rzecz G. oraz gminy X, zaś odpłatnością jaką uzyskuje i uzyska w przyszłości w zamian za to zbycie, będą m.in. przychody generowane z prowadzonej działalności produkcyjnej w nowowybudowanej hali należącej do Spółki". W opinii Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, że we wcześniejszych okresach nie jest wiadome jakie będzie ostateczne przeznaczenie gruntów, wydatki, o których mowa w niniejszym wniosku są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich przekazania na rzecz zarządcy drogi - jednostki samorządu terytorialnego, bowiem dopiero w tym momencie stają się one poniesione przez podatnika w sposób definitywny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów, które zostaną w trakcie procesu budowlanego nieodpłatnie przekazane na rzecz zarządców dróg, jako drogi gminne lub inne drogi publiczne, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Aby wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie.

Uznanie konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodów uzależnione jest od związania go z przychodem związkiem przyczynowo-skutkowym, który oznacza, że poniesione wydatki miały lub mogły mieć w kategoriach obiektywnych wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania kosztów z przychodami, koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód);

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika (brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód), ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Uwzględniając opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z nabyciem gruntów, w celu modernizacji, przebudowy lub budowy od podstaw układów drogowych, które zostaną w trakcie procesu budowlanego nieodpłatnie przekazane na rzecz zarządców dróg, jako drogi gminne lub inne drogi publiczne, pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z możliwością osiągania przychodów z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, jak i zachowania źródła przychodów i jego zabezpieczenia. Tym samym, przedmiotowe wydatki spełniać będą przedstawione powyżej warunki i Wnioskodawca może zaliczyć je w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Poniesienie tych wydatków spowoduje bowiem, że realizowany będzie bezpośredni cel gospodarczy Spółki, tj. uzyskanie przychodów z wynajmu powierzchni handlowych.

W związku z faktem, że przedmiotowe koszty nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania nie można powiązać ich w sposób bezpośredni z przychodami Spółki. Wobec tego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie gruntów stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze fakt, że przedmiotowe wydatki stanowić będą koszty inne niż bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, należy wskazać, że moment zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinien następować zgodnie z regulacją art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Tym samym, wydatki poniesione przez Spółkę są potrącalne w dacie ich poniesienia, stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W sytuacji wskazanej we wniosku stwierdzić należy, że właściwym momentem dla rozpoznania przez Spółkę kosztów uzyskania przychodów dotyczących wydatków poniesionych na nabycie gruntów, w celu modernizacji, przebudowy lub budowy od podstaw układów drogowych, które zostaną w trakcie procesu budowlanego nieodpłatnie przekazane na rzecz zarządców dróg, jako drogi gminne lub inne drogi publiczne, jest moment formalnego przekazania gruntów na rzecz zarządców dróg. Należy w tym miejscu podkreślić, że poniesienie kosztu powinno być odpowiednio udokumentowane, co wynika z art. 15 ust. 4e powołanej ustawy. W związku z tym, aby wydatek na nabycie gruntów można było zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów, przekazanie gruntów na rzecz zarządców dróg należy odpowiednio udokumentować.

Podsumowując, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie gruntów, w celu modernizacji, przebudowy lub budowy od podstaw układów drogowych, które zostaną w trakcie procesu budowlanego nieodpłatnie przekazane na rzecz zarządców dróg, będą stanowiły stosownie do art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pośrednie koszty uzyskania przychodów, które powinny zostać rozliczone dla celów podatkowych w momencie formalnego przekazania gruntów na rzecz zarządców dróg.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów, które zostaną w trakcie procesu budowlanego nieodpłatnie przekazane na rzecz zarządców dróg, jako drogi gminne lub inne drogi publiczne należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.