IPPB6/4510-166/15-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2015 r. (data wpływu 30 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku powstania przychodu z tytułu zwrotu zapłaconego podatku od wartości dodanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku powstania przychodu z tytułu zwrotu zapłaconego podatku od wartości dodanej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług w PL i UE prowadzi działalność gospodarczą jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka nabywała w 2014 r. towary i usługi na terytorium innych niż Polska państw członkowskich UE. Nabycie to było dokumentowane fakturami z wykazanym podatkiem od wartości dodanej naliczonym zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwie zakupu. Płatności za te faktury spółka dokonywała w wartości brutto. W odniesieniu do niektórych wydatków spółka złoży wnioski w 2015 r. i będzie ubiegać się o zwrot podatku od wartości dodanej zapłaconego w danym kraju, zgodnie z procedurą przewidzianą przepisami dyrektywy rady 2008/9/we, która określa szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie rady 2006/112/we, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, a mającym siedzibę w innym państwie członkowskim. Wnioski o zwrot spółka złoży bezpośrednio do organów podatkowych kraju, w którym będzie miało miejsce nabycie towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy spółka postąpi prawidłowo jeśli wobec faktu, że w roku 2014 nie zaliczała do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego zagranicznym kontrahentom (na podstawie faktur z 2014 r.) podatku od wartości dodanej, nie rozpozna przychodu podatkowego w wartości uzyskanego w 2015 lub 2016 r. zwrotu zagranicznego podatku od wartości dodanej za rok 2014.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że w polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Polski jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach członkowskich UE, podatek od wartości dodanej nakładany w innych państwach UE powinien być rozliczany jak polski podatek od towarów i usług dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Ustawa o podatku od towarów i usług stanowi implementację przepisów dyrektywy dotyczącej wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje: "podatek od towarów i usług" - obowiązujący na terenie Polski, jak i "podatek od wartości dodanej" - o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 11 - czyli podatek nakładany na terenie innych państw UE.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 przychodem jest w szczególności (...) naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Polski jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach członkowskich UE:

* podatek od wartości dodanej zapłacony kontrahentom zagranicznym nie jest kosztem uzyskania przychodów,

* uzyskany zwrot zagranicznego podatku od wartości dodanej nie będzie stanowił przychodu podatkowego, z uwagi na fakt, że kwota naliczonego podatku od wartości dodanej, o której zwrot wystąpiła spółka na podstawie dyrektywy, nie będzie kosztem uzyskania przychodu spółki w momencie poniesienia wydatku.

Wnioskodawca wskazuje, że powyżej przedstawione stanowisko było prezentowane przez organy skarbowe w wydanych interpretacjach: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 września 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-909/11/MO), interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 czerwca 2011 r. (sygn. ITPB3/423-168a/11/DK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Istotą problemu będącego przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia rozpoznania przychodu z tytułu zwrotu zagranicznego podatku od wartości dodanej.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków - stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu - które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się m.in. zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak stanowi norma art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - art. 4a pkt 7 ustawy.

Z kolei przez podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika więc, że ustawa o podatku od towarów i usług rozróżnia pojęcie podatku od wartości dodanej i pojęcie podatku od towarów i usług. Sformułowanie "podatek od towarów i usług" jest określeniem podatku od wartości dodanej obowiązującym wyłącznie w Polsce, a nie w innych krajach członkowskich. Tym samym nie można utożsamiać podatku od wartości dodanej obowiązującego w innym państwie członkowskim niż Polska z podatkiem od towarów i usług obowiązującym w Polsce.

Mając na uwadze powyższe, przywołany wcześniej przepis art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania, gdyż w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ww. ustawy nie wyszczególniono podatku od wartości dodanej. Zatem a contrario zwrot zapłaconego podatku od wartości dodanej może zostać rozpoznany jako przychód Spółki, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy.

W świetle przywołanych przepisów prawa podatkowego i opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu z tytułu zwrotu zagranicznego podatku od wartości dodanej uzyskanego w 2015 lub 2016 r. za rok 2014.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku powstania przychodu z tytułu zwrotu zapłaconego podatku od wartości dodanej, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.