IPPB5/4510-564/16-3/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu 2 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z wypłatą wynagrodzenia z tytułu prawa opcji - jest prawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z wypłatą wynagrodzenia z tytułu prawa opcji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - będąca polskim rezydentem podatkowym - zajmuje się głownie produkcją programów telewizyjnych, tworzonych według własnego pomysłu lub na podstawie tzw. formatów, czyli gotowych "projektów" programów zagranicznych. Na format składają się prawa autorskie (zwłaszcza prawa zależne, obejmujące prawa do eksploatacji adaptacji cudzego utworu, ale też np. prawa autorskie do elementów scenografii), a także know-how (informacje składające się na szczegółowy opis poszczególnych elementów programu, "przepis" na audycję), a niekiedy także licencje na użycie znaków towarowych oryginalnych audycji. Udostępnienie praw do formatu ma charakter ograniczonej czasowo i terytorialnie licencji.

Aby uzyskać prawa do produkcji audycji opartej na takim formacie, spółka zawiera z zagranicznymi podmiotami (tj. podmiotami nie mającymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, dalej jako Kontrahenci) umowy. Transakcje takie mają zwykle charakter dwuetapowy:

W praktyce biznesowej Spółki Umowy opcji występują w dwóch wariantach:

* w pierwszym, w umowie opcji strony określają najważniejsze postanowienia Umowy na format (np. zakres czasowy licencji, wynagrodzenie licencyjne) na wypadek wykonania prawa opcji wynikającego z Umowy opcji, a po wykonaniu opcji dochodzi do podpisania umowy zgodnej z takimi zapisami, ale zawierającej też dodatkowe postanowienia wynegocjowane przez strony;

* w drugim, zamiast określać tylko najważniejsze zapisy Umowy na format, w jednym dokumencie określa się prawo opcji (analogicznie jako w Umowie opcji) oraz wszystkie postanowienia Umowy na format, jeśli dojdzie do wykonania opcji. W tym wariancie w chwili wykonania opcji Umowa na format wchodzi w życie mocą samego oświadczenia Spółki o takim wykonaniu, bez konieczności zawierania dodatkowych porozumień między stronami. W przypadku takiego rozwiązania nadal rozdzielona jest odpłatność za opcję i za udzielenie licencji, odmienne pozostają też świadczenia stron na każdym z etapów.

Często zdarza się, że Kontrahenci nie przedkładają Spółce certyfikatu rezydencji podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji, Spółka wypłacając Kontrahentom wynagrodzenie z tytułu prawa opcji (bez względu czy przedłożą oni Spółce certyfikat rezydencji podatkowej) jest zobowiązana jako płatnik do poboru - na podstawie art. 21 ust. 1 w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka w sytuacji wypłaty wynagrodzenia Kontrahentom z tytuł prawa opcji nie będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT i nie będzie miał znaczenia fakt przedłożenia przez Kontrahenta Spółce certyfikatu rezydencji podatkowej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - dalej jako Ustawa CIT, opodatkowaniu 20% podatkiem u źródła podlegają przychody uzyskane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez nierezydenta m.in. z praw autorskich lub praw pokrewnych, znaków towarowych, w tym również ze sprzedaży tych praw, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Przepisy art. 21 ust. 1 Ustawy CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jednocześnie zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Mając na względzie przytoczone regulacje prawne należy wskazać, iż prawo opcji generalnie polega na tym, że po stronie Spółki (jako przyszłego, potencjalnego licencjobiorcy) powstaje prawo do doprowadzenia do powstania - w drodze jednostronnej czynności prawnej Spółki - kolejnego stosunku prawnego (w omawianym przypadku: Umowy o format z Kontrahentem Spółki). Udzielając prawa opcji Kontrahent z góry deklaruje, że akceptuje, iż mocą samego oświadczenia Spółki będzie mogła wejść w życie Umowa o format, której jest stroną. Można też przyjąć, że świadczeniem udzielającego opcji jest powstrzymanie się od jakichkolwiek działań, które miałyby zniweczyć uprawnienie opcjobiorcy (tu Spółki). Udzielenie opcji pozwala także na "zarezerwowanie" czasowej wyłączności na produkcję programu w kraju.

Udzielenie ww. uprawnienia jest odpłatne i jest to opłata niezależna od opłaty za licencję udzielaną na podstawie Umowy o format. Jeśli Spółka nie złoży w terminie oświadczenia o wykonaniu opcji, opcja przepada, a wynagrodzenie za przyznanie opcji nie ulega zwrotowi.

Taka konstrukcja zbliżona jest do opisanej w kodeksie cywilnym umowy przedwstępnej (o tzw. silniejszym skutku), jednak różni się od niej tym, że o ile uprawniony z umowy przedwstępnej ma roszczenie o zawarcie umowy przyrzeczonej, to jednak w praktyce dochodzić go może dopiero przed sądem (a wyrok będzie miał charakter konstytutywny, tzn. dopiero po nim umowa wejdzie w życie). W przypadku umowy opcji jej wykonanie oznacza "automatyczne" wejście w życie Umowy o format. Ponadto w umowie przedwstępnej nie jest w praktyce stosowane wynagrodzenie za samą gotowość do zawarcia umowy przyrzeczonej - co najwyżej zaliczka albo zadatek, powiązane z umową główną. Tymczasem w przypadku Umowy opcji wynagrodzenie za udzielenie prawa opcji (tzw. premia opcyjna) ma odrębny, niezależny charakter.

Świadczenie opcjodawcy z umowy opcji można też porównać do złożenia jednostronnie wiążącej oferty, bądź też zobowiązania do złożenia określonej oferty w przyszłości, przy wykonaniu opcji.

Niezależnie od przyjętej koncepcji wymaga podkreślenia, że udzielenie opcji (na podstawie Umowy opcji) oraz udzielenie licencji (na podstawie Umowy o format), jak również zapłata wynagrodzenia z każdego z tych dwóch tytułów, stanowią niezależne od siebie świadczenia. Udzielenie opcji nie oznacza ani nie pociąga za sobą przyznania uprawnień licencyjnych. Różny jest tu też charakter wynagrodzenia, bo w razie wykonania opcji za licencję Spółce przyjdzie dopiero oddzielnie zapłacić (tj. wówczas wejdą w życie oddzielne zapisy dotyczące terminów zapłaty za licencję).

Z powyższych rozważań wynika wprost, iż wypłata przez Spółkę wynagrodzenia na rzecz Kontrahenta z tytułu nabycia prawa opcji nie może być uznana za sytuację w której Kontrahent osiąga przychód z jakiegokolwiek tytułu wymienionego w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT. To powoduje, że do opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (w zakresie nabywania prawa opcji) w ogóle nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

Jednocześnie zatem Spółka nie będzie zobowiązana - zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT - do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Co istotne takie stanowisko jest prawidłowe bez względu na fakt przedłożenia Spółce przez Kontrahenta stosowanego certyfikatu rezydencji podatkowej. Wynika to z faktu, iż z Ustawy CIT nie wynika obowiązek poboru podatku u źródła w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz Kontrahenta z tytułu nabycia praw opcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.