IPPB5/4510-381/15-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2015 r. (data nadania 21 kwietnia 2015 r., data wpływu 24 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2015 r. (data wpływu faksem 15 lipca 2015 r., data wpływu pocztą 17 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia prowizyjnego w kwocie netto z faktury wystawionej przez osobę fizyczną pełniącą funkcję prokurenta z tytułu pozyskania klientów na usługi i produkty oferowane przez Spółkę, zgodnie z zawartą Umową - jest prawidłowe.

W dniu 24 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia prowizyjnego w kwocie netto z faktury wystawionej przez osobę fizyczną pełniącą funkcję prokurenta z tytułu pozyskania klientów na usługi i produkty oferowane przez Spółkę, zgodnie z zawartą Umową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie ochrony osób i mienia. Do reprezentacji Wnioskodawcy, oprócz zarządu upoważniony jest również prokurent. Prokurent został powołany uchwałą zarządu Wnioskodawcy w 2003 r. Z prokurentem nie została zawarta żadna dodatkowa umowa, powołany prokurent nie był również pracownikiem Wnioskodawcy. Jedynym dokumentem określającym zakres obowiązku prokurenta jest załącznik do wskazanej uchwały powołującej prokurenta. Zgodnie z tym dokumentem, do wyłącznych obowiązków prokurenta należy jedynie podpisywanie umów z kontrahentami wnioskodawcy. Po udzieleniu prokury z osobą pełniącą funkcję prokurenta została zawarta umowa, na mocy której osoba ta zobowiązała się do pozyskiwania klientów na usługi i produkty oferowane przez Wnioskodawcę ("Umowa"). Wynagrodzenie należne tej osobie ma charakter wynagrodzenia prowizyjnego (wynagrodzenie za pozyskanie klienta). Wynagrodzenie za pozyskiwanie klientów wypłacane jest przez Wnioskodawcę na podstawie faktur VAT wystawianych przez osobę pełniącą funkcję prokurenta. W Umowie nie ma jakichkolwiek odniesień do pełnionej funkcji prokurenta. Umowy z klientami pozyskanymi przez osobę pełniącą funkcję prokurenta podpisuje nie prokurent, ale członkowie zarządu Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenie wypłacane osobie pełniącej funkcję prokurenta z tytułu pozyskania klientów dla Wnioskodawcy winno być zaklasyfikowane jako wynagrodzenie z innych źródeł - na podstawie art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy kwoty wypłacane osobie pełniącej funkcję prokurenta z tytułu pozyskania klientów (kwota netto z faktury wystawionej przez osobę pełniącą funkcję prokurenta Wnioskodawcy) stanowić będą dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy zagadnienia w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia prowizyjnego wypłacanego osobie fizycznej pełniącej funkcję prokurenta z tytułu pozyskania klientów na usługi i produkty oferowane przez Spółkę, zgodnie z zawartą umową (pytanie nr 2).

Wniosek dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 1) zostanie rozpatrzony w odrębny rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane osobie pełniącej funkcję prokurenta za pozyskiwanie klientów stanowić będzie dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są między innymi koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W niniejszej sprawie warunek ten jest spełniony. Wnioskodawca płacąc bowiem za pozyskanie klienta osiąga przychód generowany przez tego klienta. Koszt płacony za pozyskanie klienta jest więc kosztem poniesionym w celu uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia prowizyjnego wypłacanego osobie fizycznej pełniącej funkcję prokurenta z tytułu pozyskania klientów na usługi i produkty oferowane przez Spółkę, zgodnie z zawartą umową, jest prawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku. Należy ponadto wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Podkreślić należy, że klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Zgodnie z opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym Spółka prowadzi działalność w zakresie ochrony osób i mienia. Do reprezentacji Wnioskodawcy, oprócz zarządu upoważniony jest również prokurent, który został powołany uchwałą zarządu Wnioskodawcy w 2003 r. Z prokurentem nie została zawarta żadna dodatkowa umowa, powołany prokurent nie był również pracownikiem Wnioskodawcy. Jedynym dokumentem określającym zakres obowiązku prokurenta jest załącznik do wskazanej uchwały powołującej prokurenta. Zgodnie z tym dokumentem, do wyłącznych obowiązków prokurenta należy jedynie podpisywanie umów z kontrahentami Wnioskodawcy. Spółka po udzieleniu prokury z osobą pełniącą funkcję prokurenta zawarta ponadto umowę, na mocy której osoba ta zobowiązała się do pozyskiwania klientów na usługi i produkty oferowane przez Spółkę ("Umowa"). Wynagrodzenie należne tej osobie ma charakter wynagrodzenia prowizyjnego (wynagrodzenie za pozyskanie klienta). Wynagrodzenie za pozyskiwanie klientów wypłacane jest przez Spółkę na podstawie faktur VAT wystawianych przez osobę pełniącą funkcję prokurenta. Co istotne, w umowie nie ma jakichkolwiek odniesień do pełnionej funkcji prokurenta, a umowy z klientami pozyskanymi przez osobę pełniącą funkcję prokurenta podpisuje nie prokurent, ale członkowie zarządu Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i przywołany powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, że z uwagi na spełnienie przesłanek wynikających z tego przepisu, istnieje możliwość zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków w kwocie netto z faktury wystawionej przez osobę pełniącą funkcję prokurenta Wnioskodawcy, związanych z realizowaniem dodatkowych czynności, za które należne jest wynagrodzenie prowizyjne wypłacane tej osobie z tytułu pozyskania klientów na usługi i produkty oferowane przez Spółkę, zgodnie z zawartą Umową.

Spółka płaci tej osobie za pozyskanie klienta, z którym podpisuje umowę w zakresie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a tym samym osiąga przychód generowany przez tego klienta.

Tym samym kwoty wypłacane osobie pełniącej funkcję prokurenta z tytułu pozyskania klientów (kwota netto z faktury wystawionej przez osobę pełniącą funkcję prokurenta Wnioskodawcy) stanowić będą dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia prowizyjnego w kwocie netto z faktury wystawionej przez osobę fizyczną pełniącą funkcję prokurenta z tytułu pozyskania klientów na usługi i produkty oferowane przez Spółkę, zgodnie z zawartą Umową, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża przy tym Podatnika, który z tego faktu wywodzi skutki podatkowoprawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.