IPPB5/4510-376/16-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydenta z tytułu świadczonej usługi hostingu oraz usług dodatkowych/pomocniczych - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz nierezydenta z tytułu świadczonej usługi hostingu oraz usług dodatkowych/pomocniczych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Bank S.A. świadczy usługi finansowe polegające w szczególności na udzielaniu kredytów na zakup samochodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła umowę świadczenia usługi hostingu dla aplikacji www., obsługującej strony internetowe Spółki z firmą z siedzibą we Włoszech (dalej: "kontrahent zagraniczny"). W ramach ww. umowy kontrahent zagraniczny udostępnia Spółce określoną ilość miejsca na serwerach na potrzeby funkcjonowania strony internetowej oraz świadczy usługi wsparcia, utrzymania i konserwacji serwerów a także administrowania stroną internetową (dalej: "usługi dodatkowe"). Usługa hostingu i usługi dodatkowe są świadczone na serwerach, z których korzystają również podmioty inne niż Wnioskodawca. Spółka posiada także zdalny dostęp do aplikacji www. obsługującej strony internetowe bez dostępu do innych zasobów serwerów. Serwery są własnością podwykonawcy kontrahenta zagranicznego z siedzibą we Włoszech.

Usługa hostingu świadczona przez kontrahenta zagranicznego polega m.in. na udostępnieniu Spółce określonej ilości miejsca na serwerach wraz z usługami dodatkowymi. Przedmiotem umowy nie jest wynajem określonego urządzenia, tj. serwera, ale uzyskanie możliwości korzystania z określonych jego funkcji. Na mocy ww. umowy Spółka nie nabyła praw autorskich oraz know-how. Za usługę hostingu wraz z usługami dodatkowymi Wnioskodawca ponosi roczną opłatę na podstawie faktury wystawianej przez kontrahenta zagranicznego. Faktura nie zawiera specyfikacji dotyczącej podziału wynagrodzenia na usługę hostingu oraz na usługi dodatkowe. W ocenie Wnioskodawcy jest to bowiem jedno, kompleksowe świadczenie.

Kontrahent zagraniczny nie posiada na terenie Rzeczpospolitej Polskiej siedziby ani zarządu a same serwery fizycznie znajdują się we Włoszech.

Spółka posiada certyfikat rezydencji podatkowej kontrahenta zagranicznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na tle przedstawionego stanu faktycznego Spółka pełni funkcję płatnika i powinna pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od należności wypłacanych rzecz kontrahenta zagranicznego z tytułu świadczenia usługi hostingu wraz z usługami dodatkowymi jako wynagrodzenie z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p.

2. Czy na tle przedstawionego stanu faktycznego Spółka pełni funkcję płatnika i powinna pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od należności wypłacanych rzecz kontrahenta zagranicznego z tytułu świadczenia usługi hostingu wraz z usługami dodatkowymi jako wynagrodzenie z tytułu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. I

W ocenie Wnioskodawcy należności wypłacane kontrahentowi zagranicznemu z tytułu świadczenia usługi hostingu wraz z usługami dodatkowymi nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła. Jednocześnie, Spółka podkreśla, że nie pełni również funkcji płatnika przy wypłacie wynagrodzenia za usługę hostingu wraz z usługami dodatkowymi. W szczególności, nie ma obowiązku pozyskiwania certyfikatów rezydencji kontrahenta zagranicznego oraz wypełniania informacji IFT-2/IFT-2R.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy należności wypłacane kontrahentowi zagranicznemu z tytułu świadczenia usługi hostingu wraz z usługami dodatkowymi nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła. Jednocześnie, Spółka podkreśla, że nie pełni również funkcji płatnika przy wypłacie wynagrodzenia za usługę hostingu wraz z usługami dodatkowymi. W szczególności, nie ma obowiązku pozyskiwania certyfikatów rezydencji kontrahenta zagranicznego oraz wypełniania informacji IFT-2/IFT-2R.

UZASADNIENIE stanowiska w sprawie

Ad. 1

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. podatnicy jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów: z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Treść art. 26 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. wskazuje, że osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od tych wypłat.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie przepisem szczególnym w stosunku do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. jest umowa z dnia 21 czerwca 1985 r. zawarta między Rządem Polskiej Republiki Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1994 r. Nr 62, poz. 318 z późn. zm.; dalej: UPO z Włochami lub umowa polsko - włoska).

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 umowy polsko - włoskiej określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W tym miejscu, Spółka pragnie zauważyć, iż zarówno przepisy ustawy o p.d.o.p., jak również postanowienia UPO z Włochami nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego.

Zatem aby wyjaśnić sens tego pojęcia należy sięgnąć do języka potocznego wyrażonego w określeniach słownikowych. I tak, według "Słownika Języka Polskiego" (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575)"urządzenie" jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służących do wykonywania określonych czynności, ułatwiających pracę: urządzenie przeładunkowe, transportowe. Przymiotnik "przemysłowy" oznacza natomiast dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle (Mały Słownik Języka Polskiego: PWN Warszawa 1995 r.).

Spółka pragnie zauważyć, iż ww. definicję urządzenia przemysłowego stosują również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych. Tytułem przykładu wskazać można m.in. interpretację indywidualną Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 marca 2011 r., nr ILPB4/423-333/10-2/MC. Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 10 lipca 2013 r" sygn. akt I SA/Wr 1336/12 (orzeczenie prawomocne), w którym to orzeczeniu Sąd stwierdził, iż: "urządzenie przemysłowe należy rozumieć jako składnik majątku pełniącego pomocniczą funkcję w ramach procesu przemysłowego rozumianego jako ciąg działań mechanicznych lub chemicznych służących do masowej produkcji towarów.

W nawiązaniu do powyższego, zdaniem Spółki, usługa hostingu, tj. zdalny dostęp do serwerów wraz z usługami dodatkowym nie może zostać uznana jako wynajem urządzenia przemysłowego. Serwer nie jest bowiem rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służących do wykonywania określonych czynności i nie ma zastosowania w przemyśle, ani nie jest powiązany ściśle z urządzeniem przemysłowym biorącym udział w procesie produkcji. Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy bez znaczenia pozostaje fakt, iż w ramach usługi hostingu na rzecz Spółki świadczone są również usługi dodatkowe. W ocenie Wnioskodawcy są one elementem kompleksowej usługi hostingu. Spółka nie ma możliwości określenia wartości usług dodatkowych jako odrębnego, niezależnego świadczenia.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym za kluczową należy uznać właściwą kwalifikację prawno-podatkową przedmiotu wynajmu. I tak, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym niniejszego wniosku przedmiotem umowy z kontrahentem zagranicznym jest usługa polegająca na oddaniu do dyspozycji określonej ilości potrzebnego miejsca na dysku (usługa hostingu) wraz z usługami dodatkowymi. W konsekwencji, należy zauważyć, iż przedmiotem umowy z kontrahentem zagranicznym nie jest wynajem określonego urządzenia - serwera, ale uzyskanie jedynie możliwości korzystania z określonych funkcji serwerów (zdalny dostęp do serwerów). Innymi słowy, przedmiotem umowy jest umożliwienie Spółce korzystania z określonych funkcjonalności infrastruktury informatycznej będącej w dyspozycji kontrahenta zagranicznego (tzn. serwerów), tj. prawa do wykorzystywania określonej przestrzeni dyskowej serwerów.

W tym miejscu należy zauważyć, iż czym innym jest korzystanie lub prawo do korzystania z danego urządzenia, a czym innym uzyskanie jedynie możliwości korzystania z określonych funkcji, które zapewnia dane urządzenie bez jego fizycznego udostępnienia.

Biorąc pod uwagę powyższe należy jednoznacznie stwierdzić, iż wynagrodzenie za usługę hostingu ze zdalnym dostępem do serwerów jak również usługi dodatkowe której istotę stanowi umożliwienie Wnioskodawcy wykorzystania określonej przestrzeni dyskowej serwerów kontrahenta zagranicznego nie mieści się w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. - nie stanowi należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego. Analogiczne stanowisko zaprezentował Minister Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lip ca 2013 r. nr IPPB5/423-307/13-2/AJ.

W konsekwencji, Spółka w zakresie wypłacanych na rzecz kontrahenta zagranicznego należności nie pełni funkcji płatnika. W szczególności nie ma obowiązku pozyskiwania certyfikatów rezydencji kontrahenta zagranicznego oraz wypełniania informacji 1FT-2/1FT-2R.

Ad. 2

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy należności uiszczane na rzecz kontrahenta zagranicznego z tytułu usługi hostingu (ze zdalnym dostępem do serwerów) wraz z usługami dodatkowymi, której istotę stanowi umożliwienie Wnioskodawcy wykorzystania określonej przestrzeni dyskowej serwerów kontrahenta zagranicznego nie mieści się w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o p.d.o.p. - nie stanowi należności z tytułu świadczeń wymienionych w powyższym przepisie. Zdaniem Spółki, usługi dodatkowe są elementem kompleksowej usługi hostingu. Ponadto, Spółka nie ma możliwości określenia wartości usług dodatkowych jako odrębnego, niezależnego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm., dalej jako: "u.p.d.o.p.") podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

W myśl art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jak wynika natomiast z treści art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Stosownie do art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p. przepisy ww. art. 21 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zawarł umowę świadczenia usługi hostingu dla aplikacji www., obsługującej strony internetowe Spółki z firmą z siedzibą we Włoszech. W ramach ww. umowy kontrahent zagraniczny udostępnia Spółce określoną ilość miejsca na serwerach na potrzeby funkcjonowania strony internetowej oraz świadczy usługi wsparcia, utrzymania i konserwacji serwerów a także administrowania stroną internetową (usługi dodatkowe). Spółka posiada także zdalny dostęp do aplikacji www. obsługującej strony internetowe bez dostępu do innych zasobów serwerów. Serwery są własnością podwykonawcy kontrahenta zagranicznego z siedzibą we Włoszech. Usługa hostingu świadczona przez kontrahenta zagranicznego polega m.in. na udostępnieniu Spółce określonej ilości miejsca na serwerach wraz z usługami dodatkowymi. Przedmiotem umowy nie jest wynajem określonego urządzenia, tj. serwera, ale uzyskanie możliwości korzystania z określonych jego funkcji. Na mocy ww. umowy Spółka nie nabyła praw autorskich oraz know-how.

W związku z powyższym, w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374, dalej: UPO).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 UPO należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności te mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych należności (art. 12 ust. 1 UPO).

Określenie "należności licencyjne", oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (art. 12 ust. 3 UPO).

Jak słusznie wskazał Wnioskodawca w treści własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, że kluczową kwestię dla rozstrzygnięcia, należy uznać właściwą kwalifikację prawnopodatkową przedmiotu wynajmu oraz usług dodatkowych.

Organu podziela stanowisko Wnioskodawcy, czym innym jest korzystanie lub prawo do korzystania z danego urządzenia, a czym innym uzyskanie jedynie możliwości korzystania z określonych funkcji, które zapewnia dane urządzenie bez jego fizycznego udostępnienia.

W związku z powyższym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie ma potrzeby definiowania pojęcia urządzenia przemysłowego, ponieważ przedmiotem umowy z kontrahentem nie jest wynajem konkretnego urządzenia, ale uzyskanie jedynie możliwości korzystania z określonych funkcji serwerów.

Jednocześnie, jak wynika z pkt 9.1 Komentarza do art. 12 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodów i majątku OECD w wersji od 22 lipca 2010 r. (por. polskie tłumaczenie ABC a Wolters Kluwer business Warszawa 2011), nawet jeżeli umowy zawierają wyrażenie "dzierżawienie urządzenia", w większości przypadków klient nie nabywa w posiadanie fizycznie urządzenia, lecz jedynie jego np. moc transmisyjną (ang. transmission capacity, czyli raczej przepustowość łącza satelitarnego), urządzenie jest operowane przez oddającego w dzierżawę, a dzierżawca nie ma dostępu do urządzenia. W takich przypadkach wynagrodzenia zapłacone przez klienta mają w istocie charakter zapłaty za usługi, do których ma zastosowanie art. 7, niż są wynagrodzeniami za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego.

Należy zatem uznać, że przedmiotowe należności nie mieszczą się w pojęciu należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 UPO, a w konsekwencji podlegają jedynie opodatkowaniu we Włoszech na mocy art. 7 ust. 1 UPO, za wyjątkiem sytuacji określonej w art. 7 ust. 2 UPO, tj. prowadzenia przez kontrahenta zagranicznego działalności poprzez zakład w Polsce.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 UPO zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem (art. 7 ust. 2 UPO).

Ponadto, wynagrodzenie wypłacane na rzecz kontrahenta zagranicznego z tytułu świadczenia usług hostingu, której istotę stanowi umożliwienie Wnioskodawcy wykorzystania określonej przestrzeni dyskowej serwerów kontrahenta zagranicznego, a także powiązane usługi dodatkowe, nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. (nie jest to również usługa przetwarzania danych, ani podobna do niej, określona w pkt 2a ust. 1 art. 21 u.p.d.o.p.), w szczególności nie stanowi należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego.

Podsumowując, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że:

* należności wypłacane kontrahentowi zagranicznemu z tytułu świadczenia usługi hostingu wraz z usługami dodatkowymi nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego na podstawie art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. i tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła (jako płatnik) oraz nie ma obowiązku pozyskiwania certyfikatów rezydencji kontrahenta zagranicznego oraz wypełniania informacji IFT-2/IFT-2R (pytanie nr 1).

* należności wypłacane kontrahentowi zagranicznemu z tytułu świadczenia usługi hostingu wraz z usługami dodatkowymi nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. i tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła (jako płatnik) oraz nie ma obowiązku pozyskiwania certyfikatów rezydencji kontrahenta zagranicznego oraz wypełniania informacji IFT-2/IFT-2R (pytanie nr 2).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.