IPPB5/4510-223/15-2/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2015 r. (data wpływu 12 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* koszty spotkań biznesowych z udziałem Pracowników Spółki - jest prawidłowe,

* wydatki na spotkania biznesowe uwzględnione w wynagrodzeniu Agenta - jest prawidłowe,

* zwrot kosztów poniesionych przez Agenta w imieniu i na rzecz Spółki, związanych ze spotkaniami biznesowymi - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów spotkań biznesowych ponoszonych przez Spółkę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka sprzedaje sprzęt gospodarstwa domowego. Jej odbiorcami są hurtownie oraz podmioty dysponujące siecią punktów sprzedaży detalicznej. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka ponosi koszty spotkań biznesowych z przedstawicielami podmiotów sprzedających jej towary lub z potencjalnymi kontrahentami/sprzedawcami jej towarów. Koszty spotkań biznesowych obejmują wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności lub napoi oraz - w przypadku, w którym spotkania te odbywają się poza siedzibą Spółki - koszty dojazdu na spotkania (np. opłaty na paliwo lub inny środek transportu, opłaty parkingowe, opłaty autostradowe) i ewentualnie koszty noclegu przedstawiciela Wnioskodawcy.

W spotkaniach biznesowych - jako przedstawiciele Wnioskodawcy - udział biorą:

* osoby zatrudnione w Spółce na podstawie umowy o pracę - przedstawiciele handlowi Spółki, jej dyrektorzy handlowi lub prezes Wnioskodawcy (dalej: "Pracownicy"),

* osoby prowadzące działalność gospodarczą współpracujące ze Spółką na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (dalej: "Agenci").

Cele spotkań biznesowych są związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. W ramach tych spotkań Wnioskodawca dąży w szczególności do nawiązania nowych kontaktów handlowych lub do rozwoju już istniejących relacji gospodarczych. Spotkania biznesowe dotyczą zarówno wprowadzanych na rynek towarów Spółki, jak i metod zwiększenia sprzedaży towarów już będących w ofercie Spółki poprzez wzrost efektywności działań marketingowych i reklamowych dotyczących danego towaru (np. ustalania zasad eksponowania towarów Spółki w punktach sprzedaży). Podczas spotkań biznesowych uzgadniane są warunki współpracy kontrahentów ze Spółką (ceny towarów, rabaty, oferowany asortyment).

Spotkania biznesowe odbywają się zarówno w siedzibie Wnioskodawcy, jak i poza siedzibą, np. w restauracjach (w praktyce większość spotkań odbywa się poza siedzibą Wnioskodawcy). Wynika to głównie z rozległej terytorialnie sieci dystrybucji jej towarów. Spółka nie dysponuje własnymi biurami, zlokalizowanymi w pobliżu miejsc prowadzenia działalności przez dystrybutorów jej towarów. W konsekwencji, elementem wydatków na spotkania biznesowe są koszty dojazdu przedstawicieli Spółki (np. opłaty na paliwo lub inny środek transportu, opłaty parkingowe, opłaty autostradowe) i ewentualnie koszty noclegu przedstawiciela Wnioskodawcy.

Spotkania biznesowe organizowane są najczęściej z inicjatywy przedstawicieli Spółki (tekst jedn.: jej Pracowników lub Agentów). Wnioskodawca, jako zapraszający, ponosi wówczas koszty organizacji spotkań biznesowych, w tym koszty konsumpcji dokonanej w ramach tych spotkań. Koszty te obejmują wydatki na zwyczajowe posiłki, napoje lub poczęstunki oferowane kontrahentom w trakcie spotkań biznesowych. Dokonana w trakcie spotkań biznesowych konsumpcja (posiłki, napoje lub poczęstunki) nie jest celem tych spotkań. Stanowi ona czynność poboczną i mieści się w powszechnie przyjętych standardach. Konsumpcja w ramach spotkań biznesowych nie wykracza poza zwyczajowe ramy przyjęte przy okazji zapraszania partnerów gospodarczych do prowadzenia rozmów biznesowych.

Spółka ponosi koszt spotkań biznesowych w ramach trzech następujących przypadków, różniących się sposobem dokumentowania i rozliczenia:

1. Spotkania biznesowe z udziałem Pracowników Spółki

Pierwszy przypadek obejmuje wydatki na spotkania biznesowe z udziałem Pracowników Spółki, tj. zatrudnionych na podstawie umowy o pracę przedstawicieli handlowych, dyrektorów handlowych oraz Prezesa Wnioskodawcy. W tym przypadku nabywcą towarów i usług dotyczących spotkań biznesowych jest Spółka i to jej dane - jeśli jest to tylko możliwe - wskazane są na dowodach dokumentujących poniesienie poszczególnych wydatków.

2. Wydatki na spotkania biznesowe uwzględnione w wynagrodzeniu Agenta

Drugi przypadek obejmuje sytuacje, w której Agent - działając na podstawie umowy cywilnoprawnej - ponosi wydatki na spotkania biznesowe prowadzone w ramach swoich działań dla Spółki (dowody dokumentujące nabycie towarów i usług, związanych ze spotkaniem biznesowym, wskazują na dane działalności gospodarczej prowadzonej przez Agenta) i wydatki te uwzględnia następnie w należnym od Spółki wynagrodzeniu za wyświadczone usługi agencyjne.

3. Wydatki na spotkania biznesowe ponoszone przez Agenta w imieniu i na rzecz Spółki (zwrot kosztów)

W trzecim przypadku Agent ponosi w imieniu i na rzecz Spółki wydatki na organizację zleconych spotkań biznesowych (zwrot kosztów). W tym przypadku nabywcą towarów i usług związanych ze spotkaniem biznesowym wskazanym na dokumentach handlowych jest bezpośrednio Spółka (dokumentacja zgodna z art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dalej: "ustawa o VAT"). Następnie między Agentem a Spółką dochodzi do rozliczeń finansowych.

Dotychczas, Spółka wyłączała z kosztów uzyskania przychodów część wydatków ponoszonych na organizację spotkań biznesowych, głównie wydatki na konsumpcję w ramach tych spotkań. Praktyka Wnioskodawcy w tym zakresie wynikała głównie z wątpliwości interpretacyjnych, związanych z zaliczaniem do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z usługami gastronomicznymi i konsumpcją, objawiającej się m.in. rozbieżną praktyką orzeczniczą.

Mając jednak na uwadze stanowisko Ministra Finansów, zawarte w interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r. (sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521) w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatników wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów oraz poprzedzający tę interpretację wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11 Spółka rozważa zmianę dotychczasowej praktyki w tym zakresie. Wnioskodawca rozważa zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań biznesowych, w tym zwłaszcza ponoszonych przez Spółkę wydatków dotyczących konsumpcji dokonanej w trakcie tych spotkań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym koszty spotkań biznesowych ponoszone przez Spółkę w ramach pierwszego przypadku (tekst jedn.: koszty spotkań biznesowych z udziałem Pracowników Spółki), w tym również koszty poniesione na ewentualną konsumpcję w ramach tych spotkań, będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym koszty spotkań biznesowych ponoszone przez Spółkę w ramach drugiego przypadku (tekst jedn.: wydatki na spotkania biznesowe uwzględnione w wynagrodzeniu Agenta), w tym również wydatki poniesione na ewentualną konsumpcję w ramach tych spotkań, będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym koszty spotkań biznesowych ponoszone przez Spółkę w ramach trzeciego przypadku (tekst jedn.: zwrot kosztów poniesionych przez Agenta w imieniu i na rzecz Spółki, związanych ze spotkaniami biznesowymi), w tym również wydatki na ewentualną konsumpcję w ramach tych spotkań, będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy.

1. Stanowisko w zakresie pytania nr 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty spotkań biznesowych ponoszone przez Spółkę w ramach pierwszego przypadku (tekst jedn.: koszty spotkań biznesowych z udziałem Pracowników Spółki), w tym również koszty poniesione na ewentualną konsumpcję w ramach tych spotkań, będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.; dalej: "u.p.d.o.p.").

2. Stanowisko w zakresie pytania nr 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty spotkań biznesowych ponoszone przez Spółkę w ramach drugiego przypadku (tekst jedn.: wydatki na spotkania biznesowe uwzględnione w wynagrodzeniu Agenta), w tym również wydatki poniesione na ewentualną konsumpcję w ramach tych spotkań, będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

3. Stanowisko w zakresie pytania nr 3

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty spotkań biznesowych ponoszone przez Spółkę w ramach trzeciego przypadku (tekst jedn.: zwrot kosztów poniesionych przez Agenta w imieniu i na rzecz Spółki, związanych ze spotkaniami biznesowymi), w tym również wydatki na ewentualną konsumpcję w ramach tych spotkań, będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Wspólne uzasadnienie do stanowisk w zakresie pytań 1,2 i 3.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1". Na tle powyższego przepisu uznaje się, że kosztami podatkowymi mogą być wszystkie poniesione przez podatnika wydatki, za wyjątkiem tych określonych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym także kiedy służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Należy podkreślić, że kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i te pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody w przyszłości.

W praktyce wykładni powyższych przepisów wskazuje się, że zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów zależy w szczególności od tego czy:

* wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodu albo zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany.

Z katalogu wydatków zaliczanych do kosztów podatkowych, stosownie do brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. zostały wyłączone wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Treść tego przepisu budziła liczne kontrowersje od początku jego funkcjonowania w obecnym kształcie, tj. od dnia 1 stycznia 2007 r. Przepisy u.p.d.o.p. nie zawierają bowiem definicji pojęcia reprezentacji oraz nie przedstawiają jednoznacznych wytycznych dla wykładni zawartych w nim pojęć.

Z uwagi na występujące w praktyce wątpliwości, problem interpretacji użytego w treści tego przepisu pojęcia reprezentacji został skierowany do rozstrzygnięcia przez skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej: "NSA"). W dniu 17 czerwca 2013 r. NSA wydał wyrok w sprawie o sygn. akt II FSK 702/11, w którym stwierdził, że wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Zdaniem NSA oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy je analizować przez pryzmat ich celu.

NSA wyjaśnił, że z niezaliczanymi do kosztów uzyskania przychodów wydatkami o charakterze reprezentacyjnym mamy do czynienia wówczas, gdy wyłącznym bądź dominującym celem ich poniesienia jest wykreowanie takiego pozytywnego wizerunku podatnika. Jeżeli zatem głównym celem spotkania są cele biznesowe polegające m.in. na omówieniu bieżących spraw biznesowych związanych z realizowanym, bądź z potencjalnym kontraktem, a jedynym bądź dominującym celem takiego spotkania nie jest kreowanie wizerunku podatnika, to ponoszone w tym zakresie wydatki nie stanowią wydatków o charakterze reprezentacyjnym, i w przypadku spełnienia ww. warunków wynikających z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., mogą stanowić u podatnika koszty uzyskania przychodów. Wymienienie w treści art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, zgodnie z ww. wyrokiem NSA nie oznacza, że koszty te zawsze muszą zostać wyłączone z kategorii kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami podatkowymi jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

W ślad za wykładnią zaprezentowaną przez NSA w wyżej omówionym wyroku, Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 25 listopada 2013 r. (sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521), w której podsumowując tezy wyroku NSA sformułował wytyczne w zakresie kwalifikacji wydatków gastronomicznych do kosztów uzyskania przychodu. W interpretacji ogólnej Minister Finansów wskazał w szczególności, że:

1. "Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków.

2. Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych etc., tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

3. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. i art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.p. należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

4. Każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem okoliczności w jakich doszło do poniesienia omawianych wydatków. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. lub art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p., czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (...)".

Powyższe argumenty są obecnie prezentowane w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektorów Izb Skarbowych. Tytułem przykładu warto wskazać na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 stycznia 2014 r. (IBPBI/2/423-1337/13/AK, IBPBI/2/423-1338/13/AK), Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 5 marca 2014 r. (IPTPB3/423-489/13-2/IR) czy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 października 2014 r. (IPPB5/423-814/14-2/JC).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, spotkania biznesowe związane są z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę. W ramach tych spotkań Wnioskodawca dąży w szczególności do nawiązania nowych kontaktów handlowych lub do rozwoju już istniejących relacji gospodarczych. Spotkania biznesowe dotyczą zarówno wprowadzanych na rynek towarów Spółki, jak i metod zwiększenia sprzedaży towarów już będących w ofercie Spółki poprzez wzrost efektywności działań marketingowych i reklamowych dotyczących danego towaru (np. ustalania zasad eksponowania towarów Spółki w punktach sprzedaży). Podczas spotkań biznesowych uzgadniane są warunki współpracy kontrahentów ze Spółką (ceny towarów, rabaty, oferowany asortyment). Są to zatem spotkania o charakterze stricte biznesowym, których celem nie jest kreowanie wizerunku Spółki, ale prowadzenie standardowych/typowych rozmów biznesowych. Spotkania te związane są z działalnością gospodarczą Spółki.

Dodatkowym argumentem przemawiającym za niereprezentacyjnym charakterem spotkań jest fakt, że ewentualnie dokonana w ich ramach konsumpcja stanowi czynność poboczną i jej zakres nie wykracza poza powszechnie przyjęte standardy. Ponoszone w tym zakresie koszty obejmują wydatki na zwyczajowe posiłki, napoje lub poczęstunki, które nie wykraczają poza zwyczajowe ramy przyjęte przy okazji podobnych spotkań.

W ocenie Spółki, w obecnych realiach życia gospodarczego samo oferowanie posiłku podczas spotkań biznesowych będzie stanowiło standardową praktykę i przejaw dobrych obyczajów i nie będzie spełniało funkcji budowania wizerunku. Na konieczność kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów przez pryzmat standardowych praktyk i dobrych obyczajów wskazał również NSA w cytowanym wyżej wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. wyjaśniając, że "dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego należy (...) posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu".

Ponoszenie kosztów usług gastronomicznych przez Spółkę, jako stronę, której zależy na korzystnej współpracy, i która inicjuje spotkanie, należy do kanonu kultury biznesowej. Nie jest przyjęte, aby to zaproszony kontrahent ponosił takie koszty. Taka sytuacja byłaby w złym tonie i mogłoby zaowocować negatywnym nastawieniem kontrahenta oraz pozbawieniem spotkania odpowiedniego klimatu biznesowego. W efekcie mogłoby to negatywnie wpływać na źródła przychodów Spółki.

Zgodnie z cytowaną wyżej interpretacją ogólną Ministra Finansów dla kwalifikacji wydatków ponoszonych na usługi gastronomiczne podczas spotkań biznesowych jako wydatków na reprezentację w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. nie jest istotne również miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych etc., tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dlatego też wydatki na usługi gastronomiczne ponoszone w trakcie opisanych wyżej spotkań biznesowych Spółka będzie mogła uznać za koszty uzyskania przychodu niezależnie od tego czy posiłki będą spożywane w siedzibie firmy czy też w lokalu gastronomicznym. W przypadku Spółki odbywanie spotkań biznesowych poza jej siedzibą wynika dodatkowo z ograniczonych możliwości lokalowych, gdyż Spółka nie posiada biur zlokalizowanych w pobliżu wszystkich punktów sprzedaży produktów Wnioskodawcy. Punkty te zlokalizowane są na terenie całego kraju.

W konsekwencji uznać należy, że koszty spotkań biznesowych ponoszone przez Spółkę, w tym również koszty poniesione na ewentualną konsumpcję w ramach tych spotkań stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. i nie będą podlegały wykluczeniu z kategorii tych kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy ze względu na bezsporny związek tych wydatków z przychodami Spółki i prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą oraz fakt, że jedynym (głównym) celem tych spotkań nie jest tworzenie lub poprawa wizerunku Wnioskodawcy na zewnątrz.

Ponadto, sposób ich rozliczania i dokumentowania z Pracownikami i Agentami w każdym indywidualnym przypadku nie będzie rzutował na ich kwalifikację podatkową, co Spółka uzasadnia szczegółowo w odniesieniu do każdego z trzech przypadków:

Uwagi dodatkowe do stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Spółki fakt, że w pierwszym przypadku wydatki na spotkania biznesowe ponoszone są bezpośrednio przez Wnioskodawcę lub jej Pracownika, pozostaje bez wpływu na możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych. W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że koszty spotkań biznesowych ponoszone przez nią w ramach pierwszego przypadku (tekst jedn.: koszty spotkań biznesowych z udziałem Pracowników Spółki), w tym również koszty poniesione na ewentualną konsumpcję w ramach tych spotkań, będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Uwagi dodatkowe do stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 2.

Jak wskazano powyżej drugi przypadek obejmuje sytuacje, w których Agent - działając na podstawie umowy cywilnoprawnej - ponosi wydatki na spotkania biznesowe i wydatki te uwzględni następnie w należnym od Spółki wynagrodzeniu za wyświadczone usługi agencyjne. Wydatki te ujmowane są w wynagrodzeniu Agenta za usługi wyświadczone na rzecz Spółki.

Wydatki te służą działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę i osiąganiu przez nią przychodów, w konsekwencji będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Uwagi dodatkowe do stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 3.

W trzecim przypadku Agent ponosi w imieniu i na rzecz Spółki wydatki na organizację zleconych spotkań biznesowych (zwrot kosztów). W tym przypadku nabywcą towarów i usług związanych ze spotkaniem biznesowym wskazanym na dokumentach handlowych jest Spółka (dokumentacja zgodna z art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT). Następnie między Spółką a Agentem dochodzi do rozliczeń finansowych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty spotkań biznesowych ponoszone przez Spółkę w ramach trzeciego przypadku, w tym również wydatki poniesione na ewentualną konsumpcję w ramach tych spotkań, będą w pełni stanowiły koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy zauważyć że, pytanie (pytania) Wnioskodawcy zadane we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyznacza przedmiotowy zakres postępowania interpretacyjnego (por. J. Brolik, Urzędowe interpretacje prawa podatkowego, Warszawa 2010, s. 61). Pogląd ten został zaaprobowany przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 lipca 2010 r., sygn. akt II FSK 944/10 czy też w wyroku NSA z dnia 16 września 2011 r., sygn. akt II FSK 497/10.

W związku z powyższym charakter pytania (pytań) determinuje zakres wniosku, tj. w przedmiotowej sprawie odnosi się wyłącznie do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów spotkań biznesowych ponoszonych przez Spółkę. Tym samym ocenie w niniejszej interpretacji nie podlega kwestia dokumentowania poniesionych kosztów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.