IPPB5/4510-199/15-4/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne nabywane przez Spółkę podczas spotkań promocyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 9 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne nabywane przez Spółkę podczas spotkań promocyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka", "Agent"), spółka prawa polskiego z siedzibą w Warszawie, należy do międzynarodowej grupy spółek D. (dalej: "D.", "Grupa"), która działa na światowym rynku motoryzacyjnym. D. jest liderem w zakresie opracowywania, projektowania, produkcji oraz dystrybucji szerokiej gamy pasków, napinaczy i kół pasowych na rynek pojazdów osobowych, transportu drogowego, budownictwa, rolnictwa oraz przemysłowy. Spółka powstała z myślą o prowadzeniu na terenie Polski działań wspierających działalność pozostałych spółek Grupy zajmujących się sprzedażą hurtową i detaliczną części zamiennych. Działania wspierające Spółki obejmują w szczególności czynności w zakresie marketingu, działalności reklamowej i promocyjnej oraz asystowania spółkom Grupy w nawiązywaniu oraz utrzymywaniu kontaktów handlowych i ułatwianiu im pozyskania klientów. Obecnie na podstawie umowy zawartej w dniu 1 maja 2014 r. (dalej: "Umowa"), Spółka prowadzi współpracę z D. E. S.r.l., spółką prawa włoskiego (dalej: "Zleceniodawca"). Spółka zobowiązała się dołożyć wszelkich starań w świadczenie usług mających na celu działania promocyjne, marketingowe i zdobywanie zamówień zakupu produktów na terytorium Polski (dalej: "Usługi"). Ponadto Agent zobowiązuje się rozwijać i utrzymywać dobre stosunki z obecnymi i potencjalnymi klientami, a podczas realizacji swoich działań ma obowiązek:

Agent nie jest upoważniony do podpisywania umów w imieniu Zleceniodawcy. Spółka ma natomiast prawo do swobodnej organizacji swojej działalności w zakresie godzin i miejsca pracy, jednakże musi on zapewnić, aby sprzedaż i dystrybucja produktów była prowadzona w sposób jak najskuteczniejszy, mający na celu osiągnięcie najlepszych rezultatów. Za świadczenie Usług Agentowi przysługuje wynagrodzenie w wysokości pięciu procent wartości sprzedaży. Agent wystawia fakturę stosownie do prowizji należnej od Zleceniodawcy. Spółka nabywa prawo do prowizji tylko w przypadku, gdy Zleceniodawca wyrazi zgodę na zamówienia.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 maja 2015 r. Wnioskodawca doprecyzowując stan faktyczny wskazał, że Spółka prowadzi działalność wspierającą dla spółek z Grupy, która polega przede wszystkim na utrzymywaniu kontaktów handlowych z obecnymi kontrahentami, jak i pozyskiwanie nowych klientów. Spółka uzyskuje wynagrodzenie w wysokości pięciu procent wartości sprzedaży. Oznacza to, że stały kontakt i zadowolenie klientów jest kluczową wartością, która przekłada się odpowiednio na zyski Spółki. Pod względem finansowym ważne jest nie tylko zdobywanie nowych klientów, ale przede wszystkim lojalność już istniejących kontrahentów. W celu realizacji współpracy, w tym osiągnięcia jak najlepszych rezultatów oraz by sprostać wyzwaniom konkurencji, Spółka zatrudnia pracownika odpowiedzialnego za działania promocyjne mające na celu zainteresowanie klienta produktem i firmą oraz budowanie lojalności poprzez regularny kontakt z klientem. Podstawowym obowiązkiem pracownika jest więc utrzymanie dobrych stosunków z klientami poprzez regularne spotkania oraz nienaganna prezentacja firmy na spotkaniach z kontrahentami. Pracownik Spółki odbywa liczne delegacje służbowe na terenie całego kraju, podczas których spotyka się z klientami zarówno w siedzibie klienta, jak i poza nią (np. w restauracjach). Spotkania mają na celu tworzenie, utrzymywanie oraz umacnianie silnych, relacji z klientami. Zyski jakie Spółka osiąga z zadowolenia klientów podczas spotkań i rozmów, znacznie przewyższają poniesione nakłady, do których należą przede wszystkim koszty wspomnianych usług gastronomicznych. Jeśli klient czuje się doceniony, budowanie relacji i lojalności przyjmuje długookresową perspektywę, a budowanie silnej bazy lojalnych klientów w sposób bezpośredni przyczynia się do wzrostu zysków Spółki. Co więcej, zadowoleni klienci Spółki chętnie polecają ją kolejnym firmom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne nabywane przez Spółkę podczas spotkań promocyjnych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu na podstawie przepisów art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2014.851 j.t), (dalej: "Ustawa CIT").

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne nabywane podczas spotkań promocyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu zgodnie z Ustawą CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Wśród kategorii wydatków, które nie mogą stanowić kosztów podatkowych Ustawa CIT wymienia w art. 16 ust. 1 pkt 28 koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W ocenie Spółki, wydatki ponoszone przez nią w związku z organizacją spotkań promocyjnych dotyczących sprzedawanych produktów, mimo że dotyczą usług gastronomicznych i zakupu artykułów spożywczych oraz napojów, nie mogą być uznane za mające charakter reprezentacyjny.

Zgodnie bowiem z zawartą Umową, Spółka dołoży wszelkich starań mających na celu zdobywanie nowych zamówień, utrzymywanie dobrych stosunków z obecnymi i potencjalnymi klientami, a wszystko zgodnie z racjonalnymi zasadami handlowymi. Aby sprostać tym wymaganiom, pracownik Spółki często bierze udział w spotkaniach biznesowych z kontrahentami podczas których ponosi w szczególności wydatki na usługi gastronomiczne nabywane w restauracjach. Są to głownie miejsca dogodne lokalizacyjnie dla kontrahenta, nie wyróżniające się pod względem okazałości i wystawności, odpowiadające zwykłym standardom biznesowym. Spotkania z klientami są niezbędnym elementem działalności gospodarczej Spółki i pozytywnie wpływają na wzajemne relacje, co buduje przewagę nad konkurencją.

Wskazać należy również, że 25 listopada 2013 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 w której powołał się m.in. na wydany w składzie siedmiu sędziów wyrok NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11, który podkreśla potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania kosztów (wydatków) jako kosztów reprezentacji.

Z wyroku tego wynika zatem, że:

1. Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków.

2. Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych etc., tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

3. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

4. Każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem okoliczności w jakich doszło do poniesienia omawianych wydatków. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Analiza tego wyroku prowadzi do wniosku, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów, ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami, etc., dotyczące zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Zdaniem Spółki, wydatki gastronomiczne poniesione przez nią są uzasadnione ekonomicznie i mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością. Dodatkowo przedmiotowe wydatki nie są wymienione w katalogu kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie są bowiem ponoszone w okolicznościach wskazujących na ich reprezentacyjny charakter, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.