IPPB5/4240-24/09-2/AM - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań z kontrahentami.

W związku ze skargą z dnia 3 sierpnia 2009 r. (data wpływu 6 sierpnia 2009 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 19 maja 2009 r. znak: IPPB5/423-189/09-2/AM w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań z kontrahentami, doręczoną w dniu 25 maja 2009 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 19 maja 2009 r. Nr IPPB5/423-189/09-2/AM, uznając stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

We wniosku z dnia 8 kwietnia 2009 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca organizuje okazjonalnie spotkania z kontrahentami. W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe. Przykładowo Spółka ustala warunki sprzedaży towarów, przedstawia aktualną ofertę handlową, negocjuje postanowienia umów zawieranych z kontrahentami, itp.

Jeśli spotkania odbywają się w biurze Spółki, Spółka w czasie spotkań zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki (drobny poczęstunek), zwłaszcza jeśli spotkanie się przedłuża. Zdarza się również, że spotkanie w kontrahentem ma miejsce poza biurem Spółki np. przedstawiciel Spółki proponuje kontrahentowi spotkanie w restauracji. W takim wypadku Wnioskodawca ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji). Spółka umawia się zazwyczaj w restauracji i zamawia posiłki z menu. Wnioskodawca podkreśla, że takie spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Organizując spotkanie Wnioskodawca chce przede wszystkim omówić bieżące sprawy biznesowe. Wnioskodawca wskazuje, iż celem, dla którego organizowane jest spotkanie, nie jest chęć okazania przepychu.

Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentami (w tym wydatki na nabycie drobnego poczęstunku, napojów, zapłata za posiłek w restauracji) stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca wyłączył wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa CIT nie definiuje pojęcia reprezentacji. Nie czyni tego również żadna inna ustawa podatkowa. W związku z tym należy sięgnąć do definicji słownikowej pojęcia reprezentacji, aby ustalić, jakie znaczenie ma ono w języku powszechnym. Reprezentacja, zgodnie z definicją słownikową ("Słownik języka polskiego" pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992), oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Spółka uważa, że ponoszone przez nią wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproponowanie kontrahentom kawy lub herbaty, poczęstowanie drobnymi słodyczami, czy też zaproszenie na obiad w restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to praktyka powszechnie spotykana. Organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami nie wiąże się, w opinii Wnioskodawcy z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością. Ponieważ w trakcie spotkań omawiane są sprawy biznesowe, związane z działalnością Spółki, Wnioskodawca uznaje, że wydatki na organizację spotkań stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca odniósł się do interpretacji organów podatkowych m.in. do:

"wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, słodyczy oraz usługi z firmy cateringowej, jeśli nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości mogą stanowić zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów".

" (...) wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią zwyczajowy poczęstunek klientów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że wydatki te nie posiadają charakteru okazałości".

Wnioskodawca odniósł się również do wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r. (III SA/Wa 157/08), w którym Sąd stwierdził, że:

"wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny".

W dniu 19 maja 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr: IPPB5/423-189/09-2/AM uznając, iż w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowisko Wnioskodawcy:

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Spółka na mocy art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) w dniu 8 czerwca 2009 r. wezwała organ podatkowy (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) do usunięcia naruszenia prawa. Strona w złożonym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa zarzuciła, iż wydana interpretacja jest niezgodna z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych o podatku dochodowym od osób prawnych - art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 i wniosła o zmianę interpretacji w zakresie, w jakim organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Spółka uważa za nieprawidłowe stanowisko organu podatkowego w części, która dotyczy możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na organizację spotkań z kontrahentami (spotkań, które mają miejsce poza biurem). Spółka nie rozumie dlaczego oferując kontrahentowi kawę i drobne przekąski w biurze może zaliczyć wydatek poniesiony na nabycie kawy i drobnych przekąsek do kosztów uzyskania przychodów, zaś płacąc za kawę i drobne przekąski w restauracji, takiego wydatku do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć nie może.

Jak była o tym mowa we wniosku o interpretację, spotkania z kontrahentami zawsze mają charakter biznesowy. Podczas spotkań omawiane są bieżące sprawy dotyczące przede wszystkim współpracy Spółki z danym kontrahentem. Spółka organizując spotkanie nie działa więc w celu "wykreowania, czy utrwalenia pozytywnego wizerunku", ale w celu omówienia konkretnych spraw związanych ze współpracą z danym kontrahentem. Spółka pragnie podkreślić, że spotkania te nie mają charakteru wystawnej imprezy. Nie są to okazałe posiłki, które miałyby na celu: "uwypuklenie zasobności" Spółki.

Przedstawiciel Spółki zapraszając danego kontrahenta do restauracji płaci za takie spotkanie (za kawę, herbatę, obiad, czy kolację), gdyż tego wymagają zasady dobrego wychowania. Trudno byłoby wymagać od zaproszonego kontrahenta, aby sam uregulował swój rachunek. Powszechnie przyjętą zasadą jest bowiem to, że osoba zapraszająca do restauracji ponosi koszt takiego spotkania.

Spółka podnosi, iż spotkania takie mają charakter okazjonalny. Zdarzają się zwłaszcza w sytuacji, gdy kontrahenci Spółki nie prowadzą działalności w miejscowości, w którym Spółka posiada biuro. Przedstawiciel Spółki odwiedzając danego kontrahenta proponuje mu spotkanie w restauracji. Kontrahentami Spółki są często osoby prowadzące składy budowlane, hurtownie, itp. W obiektach tych często nie ma Sali konferencyjnej, czy wydzielonego pomieszczenia w którym można prowadzić negocjacje handlowe, czy omawiać warunki współpracy. Zdarza się też, że kontrahent proponuje spotkanie w restauracji zamiast w biurze Spółki z uwagi na łatwiejszy dojazd, itp.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy. w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy z kosztów uzyskania przychodów wyłączone zostały wydatki na reprezentację. Jak słusznie zauważa organ podatkowy Ustawa nie definiuje pojęcia "reprezentacja". Zgodnie z definicją słownikową pojęcie to oznacza wystawność, okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem lub pozycją społeczną.

Organizacja spotkań biznesowych połączonych z drobnym, niewystawnym posiłkiem jest praktyką powszechnie stosowaną. Spotkania takie nie mają na celu zaimponowania kontrahentowi wystawnością, czy wytwornością, gdyż trudno zaimponować kontrahentowi wystawności czy zasobnością płacąc za kawę i ciastko, czy za "zwykły" obiad.

Spółka zawraca uwagę, że w literaturze przedmiotu zwraca się uwagę na to, że " (..) wydatki o charakterze gastronomicznym i na artykuły spożywcze tylko wtedy nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu gdy będą miały charakter wydatków reprezentacyjnych" (H. Kryszczuk w: Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2007, praca zbiorowa pod red. W. Nykiela i A. Mariańskiego, wyd. ODDK Gdańsk, s. 461).

W jednym z wyroków WSA w Łodzi orzekł, że "decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane z tym spotkaniem mogły być kwalifikowane, jako koszty reprezentacji miał jego charakter. Informacje podane przez podatniczkę w toku postępowania wskazują, iż zamierzeniem organizatora spotkania nie było promowanie działalności prowadzonej przez spółkę oraz usług świadczonych w jej ramach, a jedynie ustalenie zasad kooperacji służących przeprowadzeniu w przyszłości określonych działań gospodarczych (...) W związku z powyższym nie można uznać, iż wydatki poniesione w związku organizacją takiego spotkania biznesowego mieściły się w pojęciu kosztów reprezentacji" - wyrok z dnia 27 listopada 2008 r., I SA/Łd 1112/08.

W odpowiedzi z dnia 29 czerwca 2009 r. Nr IPPB5/423-189/09-4/AM na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 19 maja 2009 r. znak: IPPB5/423-189/09-2/AM podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko iż ponoszone przez Spółkę wydatki na lunch, obiad czy kolację w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach - jakkolwiek byłby to zwyczaj wpisany w realia działalności gospodarczej - wiążą się z tworzeniem i utrwaleniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Wobec powyższego Spółka pismem z dnia 3 sierpnia 2009 r. za pośrednictwem Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację z dnia 19 maja 2009 r. Nr IPPB5/423-189/09-2/AM.

W złożonej skardze wniosła o uchylenie wydanej przez Organ interpretacji indywidualnej w części, w jakiej organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe oraz zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania według norm przepisanych zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie:

W treści skargi Spółka wskazała, iż organizuje okazjonalnie spotkania z kontrahentami. W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe. Przykładowo Spółka ustała warunki sprzedaży towarów, przedstawia aktualną ofertę handlową, negocjuje postanowienia umów zawieranych z kontrahentami, itp.

Zdarza się, że spotkanie z kontrahentem ma miejsce poza biurem Spółki, gdyż przedstawiciel Spółki proponuje kontrahentowi spotkanie w restauracji. Przedstawiciel Spółki zapraszając danego kontrahenta do restauracji płaci za takie spotkanie (za kawę, herbatę, obiad, czy kolację), gdyż tego wymagają zasady dobrego wychowania. Strona zauważa, iż trudno byłoby wymagać od zaproszonego kontrahenta, aby sam uregulował swój rachunek, wskazuje, iż powszechnie przyjętą zasadą jest to, że osoba zapraszająca do restauracji ponosi koszt takiego spotkania. W konsekwencji, Spółka ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji).

Strona zaznacza, iż spotkania takie mają charakter okazjonalny. Zdarzają się zwłaszcza w sytuacji, gdy kontrahenci Spółki nie prowadzą działalności w miejscowości, w którym Spółka posiada biuro. Kontrahentami Spółki są często osoby prowadzące składy budowlane, hurtownie, itp. W obiektach tych często nie ma sali konferencyjnej, czy wydzielonego pomieszczenia w którym można prowadzić negocjacje handlowe, czy omawiać warunki współpracy. Zdarza się też, że kontrahent proponuje spotkanie w restauracji zamiast w biurze Spółki z uwagi na łatwiejszy dojazd, chęć odbycia spotkania na "neutralnym" gruncie, itp.

W czasie spotkania w restauracji zamawiane są posiłki z menu. Strona wskazuje, iż spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu czy lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy i nie wiąże się z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością. Organizując spotkanie Spółka chce przede wszystkim omówić bieżące sprawy biznesowe. Celem, dla którego organizowane jest spotkanie, nie jest chęć okazania przepychu, gdyż posiłek serwowany w restauracji nie jest szczególnie "okazały", czy "wytworny" w opinii Spółki.

Spółka nie zgadza się ze stanowiskiem wyrażonym przez organ podatkowy, iż "ponoszone przez Spółkę wydatki na lunch, obiad czy kolację w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach jakkolwiek byłby to zwyczaj wpisany w realia działalności gospodarczej - wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów." Zdaniem Spółki nie każdy wydatek związany z zaproszeniem kontrahenta do restauracji - nawet jeśli w sposób pośredni wpływa na pozytywny wizerunek firmy - powinien być wyłączony z kosztów uzyskania przychodów. W oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy, w opinii Strony nie można argumentować, że jeśli wydatki "wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy" to należy automatycznie wyłączać je z kosztów uzyskania przychodów. Prowadziłoby to, zdaniem Skarżącej, do rozszerzenia katalogu wydatków wyłączanych z kosztów uzyskania przychodów. Z faktu, że dany wydatek służy budowaniu pozytywnego wizerunku danego przedsiębiorcy, w opinii Strony, nie może automatycznie wywodzić, że wydatek ten stanowi koszt reprezentacji. (Por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1597/08 z glosą pozytywną J. Pustuł, Przegląd Orzecznictwa Podatkowego Nr 4/2009).

Spółka zauważyła, że zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. W art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT, z kosztów uzyskania przychodów zostały wyłączone wydatki na reprezentację, w szczególności wydatki poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz na napojów, w tym alkoholowych.

Skarżąca podkreśliła, że wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji ma charakter wyjątku od ogólnej zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów. Dlatego też przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT musi być interpretowany ściśle. W literaturze przedmiotu, jak wskazuje Strona, za podstawową zasadę podatku dochodowego uznaje się bowiem pomniejszanie przychodu o wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodu, a wszystkie wyjątki od tej zasady, zwłaszcza określone w art. 16 ust. 1 Ustawy, nakazuje się interpretować w taki sposób, by jak najmniejszy był zakres wyłączeń z tychże kosztów. (Por. W. Nykiel, A. Mariański, D. Strzelec, E. Walińska, W. Bojanowicz, A. Wencel, Leksykon kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem regulacji prawa bilansowego, Gdańsk 2007, s. 25 i nast.).

Spółka wskazuje, że w podatku dochodowym podstawą opodatkowania jest dochód, czyli przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania. Koszty uzyskania przychodów stanowią zatem element konstrukcyjny podatku dochodowego. Podatnik musi mieć możliwość uwzględniania ponoszonych kosztów przy kalkulacji podatku dochodowego. W przeciwnym razie, w opinii Skarżącej, naruszona zostanie istota podatku dochodowego, który przestanie być podatkiem "od dochodu" a stanie się podatkiem "od przychodu".

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie może być w żadnym razie traktowane jako "ulga", czy "zwolnienie". W związku z tym, Skarżąca nie zgadza się z poglądem wyrażanym przez organ podatkowy w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia prawa, że przepisy dotyczące kosztów uzyskania przychodów powinny być stosowane w sposób "ścisły", gdyż "przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są istotnym wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej)".

Wydatki na usługi gastronomiczne a koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, rozważając, czy poniesione przez Spółkę wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów należy na wstępie odpowiedzieć na pytanie, czy wydatki ponoszone na zakup usług gastronomicznych, zakup żywności oraz na napojów, w tym alkoholowych zawsze powinny być uznane za koszty reprezentacji, gdyż w art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy CIT ustawodawca wymienił takie wydatki...

Spółka uważa, że odpowiedź na tak postawione pytanie musi być negatywna. Strona wskazuje, iż z kosztów uzyskania przychodów wyłączono "koszty reprezentacji". Wymienienie wśród kosztów reprezentacji wydatków na nabycie usług gastronomicznych, zakup żywności oraz na napojów, w tym alkoholowych, ma charakter wyliczenia przykładowego. Na poparcie swojego stanowiska Strona odniosła się do wyroku WSA w Warszawie, w którym został wyrażony pogląd, że "wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny" (tak WSA w Warszawie w wyroku z dnia 12 czerwca 2008 r., sygn. III SA/Wa 157/08).

Podobne stanowisko wyrażone zostało w Komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2007 r., pod red. Prof. W. Nykiela i Dr A. Mariadskiego, wyd. ODDK, Gdańsk, s. 461.

Powyższy pogląd jest podzielany przez inne sądy administracyjne np. WSA w Łodzi. W wyroku z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. I SA/Łd 1112/08, WSA w Łodzi opowiedział się za możliwością zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup kawy oraz usługi gastronomiczno-hotelowej w sytuacji, gdy wydatki te są związane z organizacją spotkania biznesowego. Zdaniem WSA w Łodzi, decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane ze danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako "zwykle" koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, Strona podkreśla, że nie wszystkie wydatki poniesione na zakup usług gastronomicznych, żywności i napojów, powinny być automatycznie wyłączane z kosztów uzyskania przychodów. Odpowiedź na pytanie, czy dany wydatek powinien być wyłączony z kosztów uzyskania przychodów jako koszt reprezentacji powinna być poprzedzona odpowiedzią na pytanie, w jakim celu Spółka poniosła dany wydatek, tj. dlaczego Spółka zaprosiła danego kontrahenta do restauracji. Co było głównym motywem działania Spółki, czy chęć odbycia spotkania biznesowego (np. chęć omówienia spraw biznesowych na "neutralnym" gruncie, w przyjaznej atmosferze), czy też głównym powodem organizacji spotkania w restauracji była chęć zaimponowania kontrahentom rozmachem, przepychem, czy wystawnością.

Zdaniem Spółki, o reprezentacji można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby głównym powodem zorganizowania imprezy była chęć pokazania wystawności i okazałości przez Spółkę. Strona odniosła się do treści wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1597/08. W wyroku tym, Sąd zauważył, że "nie wszystkie działania podejmowane na zewnątrz w kierunku potencjalnych klientów mogą być potraktowane jako reprezentacja, gdyż w tak określonych działaniach mieszczą się również inne przedsięwzięcia z zakresu marketingu, reklamy promocji, itd. Konieczne jest tu, aby głównym celem takiego działania było zaprezentowanie podmiotu - jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu".

Skarżąca powołuje się również na wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1597/08, w którym wyrażony został pogląd, że aby dany wydatek mógł zostać uznany za wydatek o charakterze reprezentacyjnym konieczne jest to, aby głównym celem działania podatnika było zaprezentowanie jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu. Sąd zauważył, że bez okazałości i wystawności nie może być mowy o reprezentacji. Skarżąca wskazuje, iż samo uznanie wydatku za wystawny i okazały, nie jest jeszcze wystarczające do stwierdzenia, że dany koszt jest kosztem reprezentacji. Jeśli okazanie wystawności, okazałości i wysokiego standardu nie jest celem samym w sobie, a jedynie środkiem do osiągnięcia celu reklamowego, to poniesiony wydatek nie może być uznany za wydatek o charakterze reprezentacyjnym (Por. J. Pustuł, Glosa pozytywna do wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1597/08, Przegląd Orzecznictwa Podatkowego Nr 4/2009)

W związku z powyższym, jeśli Spółka zaprosiła kontrahenta do restauracji mając na celu przede wszystkim przeprowadzenie rozmów biznesowych, a nie okazywanie przepychu, wydatki poniesione w związku z takim spotkaniem powinny być uznane, w opinii Spółki za koszty uzyskania przychodów. Strona wskazuje, iż organizując spotkanie nie miała na celu okazywania "wystawności".

"Okazałość" jako cecha wydatków reprezentacyjnych.

Zdaniem Spółki, nie można też zapominać o tym, że zgodnie z definicją słownikową przez reprezentację rozumie się "okazałość wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Aby można było mówić o reprezentacji wydatek musi być "okazały".

Skarżąca powołała się na wyrok z dnia 7 października 2005 r., sygn. I SA/Wr 2838/03, w którym WSA we Wrocławiu stwierdził że "w ramach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reprezentację można zdefiniować jako występowanie w imieniu podmiotu gospodarczego, reprezentowanie firmy wiążące się z okazałością i wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia".

Również zdaniem WSA w Warszawie (wyrok z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1601/08), reprezentacja musi być związana z "zaprezentowaniem podmiotu - jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu".

Spółka uważa, że ponoszone przez nią wydatki nie mają charakter reprezentacyjnego. Zaproszenie kontrahenta na kawę, "zwykły" lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest "okazały" ani "wykwintny", bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością.

Podsumowując, zdaniem Spółki, nie jest prawidłowe stanowisko zaprezentowane przez organ podatkowy w wydanej interpretacji, że każdy wydatek poniesiony przez Spółkę w związku z zaproszeniem kontrahenta do restauracji (wydatek na usługę gastronomiczną) jest "kosztem reprezentacji" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 Ustawy. Spółka uważa, że jeśli posiłek w restauracji nie ma charakteru okazałego, czy wykwintnego, a celem zaproszenia kontrahenta do restauracji nie jest chęć okazania przez Spółkę przepychu, czy wystawności, to wydatek poniesiony przez Spółkę w związku z takim spotkaniem powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 3 sierpnia 2009 r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko skarżącego przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca organizuje okazjonalnie spotkania z kontrahentami. W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe. Przykładowo Spółka ustala warunki sprzedaży towarów, przedstawia aktualną ofertę handlową, negocjuje postanowienia umów zawieranych z kontrahentami, itp.

Jeśli spotkania odbywają się w biurze Spółki, Spółka w czasie spotkań zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze, czasami kanapki (drobny poczęstunek), zwłaszcza jeśli spotkanie się przedłuża. Zdarza się również, że spotkanie w kontrahentem ma miejsce poza biurem Spółki np. przedstawiciel Spółki proponuje kontrahentowi spotkanie w restauracji. W takim wypadku Wnioskodawca ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji). Spółka umawia się zazwyczaj w restauracji i zamawia posiłki z menu. Wnioskodawca podkreśla, że takie spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Organizując spotkanie Wnioskodawca chce przede wszystkim omówić bieżące sprawy biznesowe. Wnioskodawca wskazuje, iż celem, dla którego organizowane jest spotkanie, nie jest chęć okazania przepychu.

Należy potwierdzić stanowisko Skarżącej, iż poniesione wydatki nie są kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane ze danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako "zwykle" koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zaprosiła kontrahenta do restauracji mając na celu przede wszystkim przeprowadzenie rozmów biznesowych, a nie okazywanie przepychu, wydatki poniesione w związku z takim spotkaniem powinny być uznane, w opinii Spółki za koszty uzyskania przychodów. Strona wskazuje, iż organizując spotkanie nie miała na celu okazywania "wystawności".

Rację trzeba przyznać Skarżącej, iż ponoszone przez nią wydatki nie wiążą się z okazałością, wytwornością, a zatem nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie kontrahenta na kawę, "zwykły" lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest "okazały" ani "wykwintny", bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością.

Tym samym brak podstaw aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów.

Nadmienić należy, iż Skarżąca w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa z dnia 8 czerwca 2009 r. i skardze z dnia 3 sierpnia 2009 r. przedstawiła dodatkowe okoliczności uzupełniające opisany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stan faktyczny m.in.: kontrahentami Spółki są często osoby prowadzące składy budowlane, hurtownie, spotkania z kontrahentami w restauracjach zdarzają się w sytuacji, gdy kontrahenci Spółki nie posiadają w obiektach tych sali konferencyjnej, czy innego wydzielonego pomieszczenia w którym można prowadzić negocjacje handlowe, czy omawiać warunki współpracy, zdarza się, że kontrahent proponuje spotkanie w restauracji zamiast w biurze Spółki z uwagi na łatwiejszy dojazd, kontrahenci Spółki wyrażają chęć odbycia spotkania na "neutralnym" gruncie.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2009 r. było zatem prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygniecie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.