IPPB5/423-964/11-4/DG - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przekazanych udziałowcom grupy producenckiej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 22 września 2011 r.) oraz piśmie z dnia 14 grudnia 2011 r. (data nadania 15 lutego 2011 r., data wpływu 19 grudnia 2011 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 6 grudnia 2011 r. Nr IPPB5/423-964/11-2/DG, IPPP2/443-1113/11-2/AK, (data nadania 6 grudnia 2011 r., data doręczenia 9 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przekazanych udziałowcom grupy producenckiej - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przekazanych udziałowcom grupy producenckiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest uznaną grupą producentów owoców i warzyw oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż hurtowa owoców, w które spółka zaopatruje się u udziałowców będących jednocześnie sadownikami.

Cechą charakteryzującą działalność grupy producenckiej są wzajemne dwustronne i ekwiwalentne świadczenia pomiędzy Spółką a udziałowcami. Obowiązek wzajemnych świadczeń wynika z ustawy o grupach producentów owoców i warzyw, a także idącymi za ustawą zapisami umowy Spółki. Celem działania spółki oprócz podstawowego wymienionego przedmiotu działania, jest również zgodnie z zapisem § 1 umowy spółki:

Jednym z licznych warunków zawiązania i prawnego uznania grupy producentów owoców i warzyw jest zgodnie z art. 5 oraz art. 15 ust. 4. Ustawy o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego. (Dz. U. z dnia 18 stycznia 2001 r.) konieczność dokonywania sprzedaży płodów rolnych za pośrednictwem Spółki, przy czym za produkty sprzedane za pośrednictwem grupy uważa się również produkty sprzedane bezpośrednio przez jej członków zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 1 i 2. Zapis ten ma odzwierciedlenie w umowie Spółki w paragrafie 10 pkt 2 podpunkt d: wspólnik ma obowiązek sprzedaży całości wyprodukowanych przez siebie owoców i warzyw za pośrednictwem Spółki z wyjątkiem:

* sprzedaży bezpośrednio konsumentom do 25% wielkości produkcji owoców i warzyw

* za zgodą Spółki sprzedaży za pośrednictwem innej grupy producentów owoców, jeśli nie są one przedmiotem obrotu Spółki.

W zakresie przestrzegania zasad prowadzenia działalności gospodarczej z uwzględnieniem norm ustawy o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego Spółka podlega nadzorowi Marszałka Województwa.

W istniejącym stanie faktycznym, potwierdzonym urzędowo przez decyzję Wojewody Mazowieckiego Spółka jest osobą prawną działającą zgodnie z ustawą z dnia 18 stycznia 2001 r. grupą producencką, numer identyfikacyjny w Agencji Rynku Rolnego 01080436.

Tak więc w charakterze działania Wnioskodawcy są wzajemne, ekwiwalentne świadczenia pomiędzy Spółką a udziałowcami / producentami iż jednej strony producenci mają obowiązek sprzedaży swoich płodów poprzez Spółkę, co uniemożliwia im negocjowanie cen z innymi podmiotami instytucjonalnymi - takie świadczenie niewątpliwie ma wymiar finansowy. Z drugiej strony Spółka, aby wypełnić zapisy ustawy i umowy Spółki zobowiązującej ją do zaopatrzenia się w maszyny i urządzenia, nabywa środki trwałe, które wspomagają proces organizacji sprzedaży począwszy od zbioru owoców w sadach, transportu do chłodni, poprzez przechowywanie w chłodni do sortowania, pakowania i transportu towarów do odbiorcy.

Środki trwałe zakupione przez spółkę umożliwiają optymalizację procesu sprzedaży, który w przypadku grupy producentów zaczyna się już w momencie zbioru owoców. Spółka zapewnia sobie konieczne zaopatrzenie w owoce pochodzące od producentów z grupy, będące następnie przedmiotem realizowanej przez Spółkę dostawy w odpowiedniej ilości i spełniające określone wymogi jakościowe w odpowiednim czasie. Zakupione przez Spółkę środki trwałe służą unowocześnieniu procesów: zbioru, transportu, przechowywania, sortowania oraz pakowania, co ma bezpośredni wpływ na uzyskanie i utrzymanie bardzo wysokich standardów jakościowych oferowanych owoców, możliwość konkurowania na najbardziej wymagających rynkach (Rosja, UE) i negocjowania wyższych cen sprzedaży. Taka optymalizacja procesu jest korzystna zarówno dla Spółki jak również dla udziałowców i producentów. Z treści ustawy o grupach oraz umowy Spółki wynika wzajemny charakter wzajemnej współpracy przynoszącej obustronne korzyści w perspektywie mające wymiar finansowy. Wzajemne wywiązywanie się z nałożonych obowiązków stanowi istotny argument o wzajemności świadczeń.

Spółka J. nie jest grupą producentów rolnych i jako taka nie korzysta ze zwolnienia swoich dochodów w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka jest grupą producentów owoców i warzyw w rozumieniu Ustawy o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu, rynku suszu paszowego oraz rynków lnu i konopi uprawianych na włókno (Dz. U. 11.145.868) i jej dochody są opodatkowane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Forma prawna przekazania środków trwałych:

Spółka J. udostępnia środki trwałe zakupione w ramach realizacji planów dochodzenia do uznania, zgodnie z ww. ustawą wydanymi na jej podstawie rozporządzeniami w celu poprawy efektywności gospodarowania i podniesienia jakości produkowanych owoców przez wspólników Spółki J. Udostępnianie udziałowcom środków trwałych stanowi wypełnienie obowiązków grupy producenckiej wynikającej z planów dochodzenia i umowy spółki. Przystąpienie do grupy nakłada na udziałowców obowiązek sprzedaży owoców tylko za pośrednictwem Spółki J., z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w Rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 grudnia 2008 w sprawie warunków wstępnego uznawania grup producentów owoców i warzyw, uznawania organizacji producentów owoców i warzyw oraz warunków wymagań, jakie powinny spełniać plany dochodzenia do uznania (Dz. U. 5 poz. 27 z 2008) § 11 pkt 4 i par. 2 pkt 3 oraz § 10 pkt 2 podpunkt d Umowy Spółki, a także art. 4 ust. 1 pkt 4 Ustawy o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. 88 poz. 983 z 2000 r).

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 17 czerwca 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków przyznawania pomocy Finansowej wstępnie uznanej grupie producentów owoców i warzyw oraz wykazu kwalifikowanych kosztów inwestycji ujętych w zatwierdzonym planie dochodzenia do uznania (Dz. U. 98 poz. 822 z 2009 r.) art. 1 ust. 3 pkt 2 Grupa może udostępnić inwestycję członkom grupy, jeżeli ta inwestycja jest związana ze zbiorem owoców i warzyw, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c). Spółka udostępnia te środki trwałe bez przeniesienia prawa własności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych, tj. pytanie nr 1.

W części dotyczącej podatku od towarów i usług wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do rozpoznania wykorzystania środków trwałych służących zbiorom owoców jako świadczenia ekwiwalentnego oraz wykorzystywanego przez Grupę Producentów jako związane z działalnością gospodarczą.

W tym stanie rzeczy zdaniem Spółki J. środki trwałe, których dotyczy zapytanie, służą działalności gospodarczej podatnika, a odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodów i jako takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 394 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określono katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

* maszyny, urządzenia i środki transportu,

* inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca prowadzi sprzedaż hurtową owoców, w które spółka zaopatruje się u udziałowców będących jednocześnie sadownikami. Cechą charakteryzującą działalność grupy producenckiej są wzajemne dwustronne i ekwiwalentne świadczenia pomiędzy Spółką a udziałowcami. Obowiązek wzajemnych świadczeń wynika z ustawy o grupach producentów owoców i warzyw, a także idącymi za ustawą zapisami umowy Spółki.

Jednym z licznych warunków zawiązania i prawnego uznania grupy producentów owoców i warzyw jest konieczność dokonywania sprzedaży płodów rolnych za pośrednictwem Spółki, przy czym za produkty sprzedane za pośrednictwem grupy uważa się również produkty sprzedane bezpośrednio przez jej członków. Tak więc w charakterze działania Wnioskodawcy są wzajemne, ekwiwalentne świadczenia pomiędzy Spółką a udziałowcami / producentami. Z jednej strony producenci mają obowiązek sprzedaży swoich płodów poprzez Spółkę, co uniemożliwia im negocjowanie cen z innymi podmiotami instytucjonalnymi - takie świadczenie niewątpliwie ma wymiar finansowy. Z drugiej strony Spółka, aby wypełnić zapisy ustawy i umowy Spółki zobowiązującej ją do zaopatrzenia się w maszyny i urządzenia, nabywa środki trwałe, które wspomagają proces organizacji sprzedaży.

Środki trwałe zakupione przez spółkę umożliwiają optymalizację procesu sprzedaży. Zakupione przez Spółkę środki trwałe służą unowocześnieniu procesów: zbioru, transportu, przechowywania, sortowania oraz pakowania. Taka optymalizacja procesu jest korzystna zarówno dla Spółki jak również dla udziałowców i producentów. Z treści ustawy o grupach oraz umowy Spółki wynika wzajemny charakter wzajemnej współpracy przynoszącej obustronne korzyści w perspektywie mające wymiar finansowy. Wzajemne wywiązywanie się z nałożonych obowiązków stanowi istotny argument o wzajemności świadczeń.

Przepisy normujące umowę użyczenia zawiera ustawa - Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 710 przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia jest umową nieodpłatną. Jest ona zawierana w celu niesienia bezinteresownej pomocy osobie, która takiej pomocy oczekuje. Użyczający za swoją uczynność wobec biorącego, za pozbawienie siebie użytku z rzeczy, nie otrzymuje żadnej korzyści. Równocześnie nie upoważnia ona biorącego do pobierania pożytków z przedmiotu umowy. Nieodpłatny charakter tej umowy implikuje szczególne obowiązki stron, polegające na ograniczeniu obowiązków użyczającego i zarazem rozszerzeniu zakresu obowiązków biorącego do używania (Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, Andrzej Kidyba (red.), Zdzisław Gawlik, Andrzej Janiak, Katarzyna Kopaczyńska-Pieczniak, Grzegorz Kozieł, Elżbieta Niezbecka, Tomasz Sokołowski).

Z uwagi na to, że Spółka oddaje urządzenia (będące jej własnością) do bezpłatnego użytkowania na podstawie umów użyczenia, należy również odwołać się do zagadnienia nieodpłatnego świadczenia. Zauważyć należy, że jakkolwiek ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem "świadczenie nieodpłatne", to jednak pomocne jest odwołanie do orzecznictwa sądowego w tym zakresie. Za nieodpłatne świadczenia należy uznać wszystkie te zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy. Podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest taka sytuacja, że otrzymujący przysporzenie, nie będzie zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, np. obniżka ceny z tytułu świadczonej usługi.

W przedmiotowej sytuacji, nie dojdzie jednakże do sytuacji wystąpienia nieodpłatnego świadczenia. Jak Spółka wielokrotnie podkreślała, "w charakterze działania Wnioskodawcy są wzajemne, ekwiwalentne świadczenia pomiędzy Spółką a udziałowcami / producentami. Z jednej strony producenci mają obowiązek sprzedaży swoich płodów poprzez Spółkę, co uniemożliwia im negocjowanie cen z innymi podmiotami instytucjonalnymi - takie świadczenie niewątpliwie ma wymiar finansowy. Z drugiej strony Spółka, aby wypełnić zapisy ustawy i umowy Spółki zobowiązującej ją do zaopatrzenia się w maszyny i urządzenia, nabywa środki trwałe, które wspomagają proces organizacji sprzedaży". Nie znajdzie zatem zastosowania, przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania, za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

W świetle powyższych przepisów, należy uznać, iż Spółce przysługuje prawo do amortyzacji środków trwałych udostępnianych członkom grupy, a w związku z tym odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych środków trwałych stanowią dla niej koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.