IPPB5/423-881/14-2/RS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 listopada 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-881/14-2/RS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją przez Wnioskodawcę spotkań świąteczno-integracyjnych dla pracowników Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją przez Wnioskodawcę spotkań świąteczno-integracyjnych dla pracowników Spółki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką należącą do międzynarodowego koncernu.

Wnioskodawca prowadzi na terytorium Polski działalność skupiającą się na dwóch aspektach:

* sprzedaży urządzeń elektronicznych (sprzętu RTV/AGD, telefonów komórkowych, komputerów i innych urządzeń IT, itp.);

* działalności badawczo - rozwojowej, w ramach której opracowywane są rozwiązania technologiczne, wykorzystywane następnie przy projektowaniu urządzeń i oprogramowań, wdrażanych do globalnej sprzedaży.

W celu zwiększenia zaangażowania pracowników w pracę i wzmocnienia więzi z Wnioskodawcą, co bezpośrednio przekłada się na ich zaangażowanie i efektywność, Wnioskodawca organizuje w trakcie roku szereg imprez integrujących, przeznaczonych wyłącznie dla pracowników.

Imprezy te, podobnie jak wynagrodzenie zasadnicze pracowników, nagrody, premie, są bardzo istotnym elementem polityki kadrowej Wnioskodawcy, a polityka prowadzona we właściwy sposób przekłada się na zwiększenie przychodów. Organizacja imprez ma na celu osiągnięcie jednocześnie kilku ważnych aspektów. Z jednej strony ukierunkowana jest na zawiązywanie i umacnianie więzi pomiędzy pracownikami oraz pomiędzy pracownikami a pracodawcą. Dzięki zbudowanym więziom pracownicy tworzą bardziej zgrane zespoły, ściślej identyfikują się z celami i strategią firmy, mają poczucie wspólnego dążenia do celu, a przez to pracują bardziej wydajnie.

Jednocześnie z drugiej strony imprezy integracyjne stanowią dla Wnioskodawcy narzędzie o swoistym charakterze "marketingowym" - m.in. dzięki temu, że praca dla Wnioskodawcy jawi się na rynku jako niezwykle atrakcyjna, przez co zwiększa się ilość aplikantów. W konsekwencji, Wnioskodawca ma możliwość wyboru przyszłych pracowników z bardzo szerokiej puli kandydatów, co daje szanse na wybór najlepszych z nich. Należy przy tym podkreślić, iż - zważywszy na zakres działalności Wnioskodawcy - potrzebuje on pracowników, którzy ze względu na swoje kwalifikacje i doświadczenie zawodowe stanowią na rynku pracy obiekt intensywnego zainteresowania podmiotów konkurujących z Wnioskodawcą. Z jednej strony są to wysoko wykwalifikowani inżynierowie i specjaliści z branży IT, których ilość na rynku pracy jest mocno ograniczona - stąd konieczność wykorzystywania dodatkowych narzędzi uatrakcyjniających pracę dla Wnioskodawcy. Z drugiej natomiast strony prowadzenie działalności handlowej wymaga od Wnioskodawcy zatrudniania specjalistów w zakresie prowadzenia i obsługi sprzedaży hurtowej, przede wszystkim handlowców, specjalistów z zakresu finansów, marketingu i innych specjalności, które są niezbędne dla funkcjonowania podmiotu będącego częścią międzynarodowej korporacji, a jednocześnie prowadzącego sprzedaż na ogromną skalę.

Opisana polityka nie tylko pozwala na pozyskiwanie pracowników o pożądanych kompetencjach, ale też buduje lojalność pracowników już zatrudnianych wobec pracodawcy. Jest to o tyle istotne, że - zważywszy na wysokie kwalifikacje osób zatrudnionych u Wnioskodawcy - niezbędnym jest rozwijanie elementów "przywiązujących" pracownika do pracodawcy, sprawiających, że pracownik identyfikuje swoje potrzeby i cele z potrzebami i celami pracodawcy. W tym zakresie Wnioskodawca musi niejako "konkurować" o pracownika z innymi podmiotami o podobnym profilu działalności, oferując mu - poza wynagrodzeniem - również inne korzyści z uczestnictwa w organizacji, jaką jest przedsiębiorstwo Wnioskodawcy. Pozwala to zatrzymać wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników, ogranicza ich rotację i buduje potencjał Spółki.

Wśród opisanych powyżej imprez integracyjnych, Wnioskodawca organizuje także imprezy związane ze wspólnym przeżywaniem ważnych dla wszystkich pracowników świąt np. świąt Bożego Narodzenia. W związku z czym organizowane są imprezy integracyjne, które zawierają jednak szereg elementów wykraczających poza zakres świąteczny, nadając spotkaniom mieszany charakter. Podkreślono, iż spotkania integracyjne organizowane są wyłącznie dla zatrudnionych w Spółce pracowników.

Opisane spotkania świąteczne organizowane są poza siedzibą Wnioskodawcy, w wynajmowanych salach. Spowodowane jest to brakiem odpowiednio dużego pomieszczenia w siedzibie firmy oraz względami BHP. Poza tym, pomieszczenie ze względu na charakter spotkania powinno być wyposażone np. w odpowiednie nagłośnienie, oświetlenie, dekoracje, scenę, projektor itp. jednocześnie w ramach spotkań świątecznych zapewniany jest dla wszystkich uczestników uroczysty posiłek. W celu jego organizacji Wnioskodawca dokonuje zakupu szeregu usług i towarów, w tym usług cateringowych świadczonych przez podmioty profesjonalnie oferujące tego typu usługi, artykułów spożywczych, napojów alkoholowych i bezalkoholowych. W celu uatrakcyjnienia spotkania Wnioskodawca organizuje koncerty zaproszonych gwiazd lub zatrudnia profesjonalnego DJa, a także organizuje inne elementy uatrakcyjniające spotkania, np. karaoke i różnego rodzaju inne wspólne zabawy. Zakres nabywanych usług i towarów, związanych z organizowanym spotkaniem jest zatem bardzo szeroki i obejmuje z jednej strony towary, tj. przede wszystkim artykuły spożywcze, napoje bezalkoholowe i alkoholowe, elementy wystroju sali, statuetki i inne nagrody dla nagrodzonych pracowników, z drugiej szeroki wachlarz usług, tzn. przede wszystkim usługi cateringowe, wynajem sali, wynajem sprzętu nagłaśniającego i oświetleniowego, usługę obsługi kelnerskiej, obsługę techniczną, transport, wynagrodzenie zaproszonych gwiazd i usługi nabywane w związku z ich przybyciem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z organizacją spotkań świąteczno-integracyjnych dla pracowników stanowić będą koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją spotkań świątecznych dla pracowników stanowić będą koszt uzyskania przychodów.

Wskazano, że zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 Ustawy o CIT. Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W związku z powyższym uprawnione jest stwierdzenie, iż kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Podniesiono, że ustawodawca przy definiowaniu kosztów uzyskania przychodów posłużył się klauzulą generalną, odnoszącą się do celów poniesienia danych wydatków, zastrzegając jednocześnie katalog enumeratywnie wymienionych wydatków, które nie będą kosztami uzyskania przychodów nawet, jeśli poniesione były w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Przy czym skutek poniesienia kosztu w postaci uzyskania przychodu nie musi być wcale bezpośredni.

Podniesiono także, że jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2005 r. (sygn. akt FSK 1049/04)"ustawodawca posługując się zwrotem "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu", nie posługuje się sformułowaniem "skutek". Przez sformułowanie "w celu" należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości" jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów powinno być uzależnione przede wszystkim od jego przeznaczenia. O celowości ponoszenia wydatków, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym również o podejmowaniu nowych rodzajów i kierunków działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Ponadto, jeżeli wydatki poniesione przez podatnika w celu uzyskania przychodu zostały prawidłowo udokumentowane i zaewidencjonowane w prowadzonej ewidencji podatkowej (księgach rachunkowych), podlegają one uwzględnieniu przy ustalaniu podstawy opodatkowania jako koszty uzyskania przychodów".

W świetle powyższego zdaniem Wnioskodawcy, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

a.

został poniesiony przez podatnika, tj, w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

b.

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

c.

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

d.

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

e.

został właściwie udokumentowany,

f.

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podniesiono, że jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w celu zwiększenia efektywności pracy, Wnioskodawca prowadzi aktywną politykę integracji pracowników, ukierunkowaną na zwiększenie ich zaangażowania w pracę, zbudowanie wzajemnego zaufania i wsparcia. Jednocześnie polityka ta stanowi element szerszej polityki kadrowej Wnioskodawcy mającej na celu zwiększenie efektywności pracy pracowników poprzez zbudowanie i umocnienie ich przywiązania do pracodawcy oraz stworzenie optymalnych warunków pracy. Stanowi ona również element marketingowy mający na celu zachęcenie potencjalnych pracowników do rozpoczęcia pracy dla Wnioskodawcy.

Zauważono, iż definicja art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej ukierunkowanej na badanie istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zdaniem Wnioskodawcy kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze, bowiem spełniają kryteria, określone w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. W ich zakresie mieszczą się również inne wydatki dotyczące pracowników. Wydatki ponoszone na rzecz pracowników, sfinansowane ze środków obrotowych, mogą być kosztami podatkowymi, mają one bowiem związek z prowadzoną przez niego działalnością. Mają one na celu zwiększenie efektywności pracy, a przez to nie ma wątpliwości, iż służą uzyskaniu przychodu.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska jako prawidłowego. Zwrócono uwagę, iż jest ono zgodne z praktyką interpretacyjną organów podatkowych. Tytułem przykładu wskazano interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB5/423-743-4/JC z dnia 2 listopada 2011 r., interpretacje Nr ILPB3/423-505/11-2/JG i ILPB3/423-505/11-5/JG z dnia 23 grudnia 2012 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, czy interpretację Nr ILPB3/423-119/07-2/MC z dnia 18 grudnia 2007 r., wydaną również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Podniesiono, że zakres nabywanych usług i towarów jest zróżnicowany, w zależności od szczegółowego programu spotkania, oczekiwań pracowników co do przebiegu spotkania, miejsca jego przeprowadzenia, zakresu świadczeń udostępnianych przez właściciela sali w ramach usługi najmu, itp. Podkreślono, iż w opisanym zakresie Wnioskodawca korzysta co do zasady z usług profesjonalnych podmiotów, którym zleca wykonanie wszystkich czynności związanych z organizacją spotkań i ich obsługą, pobierających za to wynagrodzenie w formie prowizji.

Wskazano, że niezależnie od kwestii rozrywkowych, w trakcie opisanych spotkań - zważywszy na porę roku, w której tradycyjnie się odbywają - realizowane są elementy, które wykraczają poza tradycyjny - świąteczny - charakter spotkań. Na spotkaniach tych Wnioskodawca dokonuje podsumowania mijającego roku w zakresie wyników sprzedaży, realizacji budżetu, wprowadzonych rozwiązań technologicznych, otrzymanych patentów, zrealizowanych projektów itp., oraz przedstawia plany do zrealizowania w nadchodzącym roku. Każdy zespół dokonuje także krótkiej charakterystyki swojej pracy, co ma na celu bliższe poznanie współpracowników. Podsumowywany jest również wkład pracy pracowników/zespołów w rozwój firmy, najbardziej wyróżniającym się wręczane są nagrody, statuetki oraz dyplomy. Dlatego zdaniem Wnioskodawcy z pewnością nie można uznać, iż tego rodzaju spotkania mają charakter wyłącznie konsumpcyjny, są to spotkania motywacyjno-integracyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją przez Wnioskodawcę spotkań świąteczno-integracyjnych dla pracowników Spółki - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. "koszty pracownicze". Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, czyli np. w postaci organizacji dla nich imprez (wycieczek) okolicznościowych (integracyjnych).

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego mającego na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

Nadmienić także należy, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Tak więc aby wydatki na organizację imprezy dla pracowników mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, muszą zostać sfinansowane ze środków obrotowych pracodawcy, a nie z funduszu socjalnego.

Ponadto istotnym jest, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Dodatkowo zauważyć należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, w celu zwiększenia zaangażowania pracowników w pracę i wzmocnienia więzi ze Spółką (co bezpośrednio w opinii Spółki przekłada się na ich zaangażowanie i efektywność) organizuje w trakcie roku szereg imprez integrujących, przeznaczonych wyłącznie dla pracowników, wśród nich także imprezy związane ze wspólnym przeżywaniem ważnych dla wszystkich pracowników świąt np. świąt Bożego Narodzenia. Organizowane imprezy zawierają szereg elementów wykraczających poza zakres świąteczny, nadając spotkaniom mieszany charakter. Opisane spotkania świąteczne organizowane są poza siedzibą Wnioskodawcy, w wynajmowanych salach. W celu ich organizacji Wnioskodawca dokonuje zakupu szeregu usług i towarów, w tym w celu uatrakcyjnienia spotkania Wnioskodawca organizuje koncerty zaproszonych gwiazd lub zatrudnia profesjonalnego DJa, a także organizuje inne elementy uatrakcyjniające spotkania, np. karaoke i różnego rodzaju inne wspólne zabawy. Zakres nabywanych usług i towarów, związanych z organizowanym spotkaniem jest zatem bardzo szeroki i obejmuje z jednej strony towary, tj. przede wszystkim artykuły spożywcze, napoje bezalkoholowe i alkoholowe, elementy wystroju sali, statuetki i inne nagrody dla nagrodzonych pracowników, z drugiej szeroki wachlarz usług, tzn. przede wszystkim usługi cateringowe, wynajem sali, wynajem sprzętu nagłaśniającego i oświetleniowego, usługę obsługi kelnerskiej, obsługę techniczną, transport, wynagrodzenie zaproszonych gwiazd i usługi nabywane w związku z ich przybyciem.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją przez Wnioskodawcę spotkań świąteczno-integracyjnych dla pracowników Spółki.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Spółkę we wniosku zdarzenia przyszłego należy jeszcze raz podkreślić, co zostało wskazane już powyżej, że przedsiębiorca, organizując dla pracowników określoną imprezę, powinien jako cel tej imprezy przyjąć zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Jeżeli nie przyjmie takiego celu, to samo spotkanie polegające m.in. na konsumpcji nie będzie kosztem uzyskania przychodów. Z takiego spotkania powinien wynikać wprost cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników, a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. Przykładem może być nagradzanie na takim spotkaniu osób, które wyróżniają się w trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych, itp. W takim przypadku można przyjąć, że pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę, istnieją określone związki.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na organizację imprezy świąteczno-integracyjnej dla pracowników Spółki przejawiają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą więc mogą stanowić koszt podatkowy w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Na marginesie podkreślenia wymaga, że stanowisko zajęte przez tut. Organ zgodne jest ze stanowiskiem zajętym przez organy podatkowe w cytowanych przez Wnioskodawcę interpretacjach indywidualnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl