IPPB5/423-86/08-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu czynszu "zerowego" uiszczonego w ramach zawartej umowy leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu czynszu "zerowego" uiszczonego w ramach zawartej umowy leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego. Dnia 22 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca nawiązał umowę leasingową. Przedmiotem leasingu jest samochód ciężarowy. Czas trwania umowy to 24 miesiące i czynsz rozłożony jest na 24 raty.

W chwili zawarcia umowy płatny jest czynsz inicjalny, którego wartość w kosztach rozliczona jest proporcjonalnie do okresu trwania umowy.

Natomiast pierwszy czynsz nazywany czynszem "zerowym" wraz z opłatą manipulacyjną jest płatny po podpisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego. Protokół zdawczo-odbiorczy został podpisany 22 sierpnia 2008 r.

Płatność za pierwszy czynsz "zerowy" nastąpiła również 22 sierpnia 2008 r. po podpisaniu protokołu odbioru, a faktura za ten czynsz została wystawiona z dniem 27 sierpnia 2008 r. Ponieważ czynsz "zerowy" nie warunkował kwestii podpisania umowy leasingowej, a został uregulowany po przekazaniu przedmiotu leasingu, to wartość czynszu została uznana za koszt bezpośredni i uznany za koszt uzyskania przychodów momencie poniesienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynsz "zerowy" może być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy opłaty za pierwszy czynsz, zwany czynszem "zerowym" nie jest warunkiem skuteczności tej umowy, lecz wynagrodzeniem za pierwszy miesiąc użytkowania przedmiotu leasingu, dlatego wartość czynszu jest zaliczona do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie zatem do art. 17b ust. 1 ww. ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Cytowany powyżej przepis nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty. Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu czynszu zerowego, należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, które zostały uregulowane w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Przepis powyższy nie określa terminu, kiedy - dla ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu - można potrącić koszty.

Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4b - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca będący spółką prawa handlowego w dniu 22 sierpnia 2008 r. nawiązał umowę leasingową, której przedmiotem jest samochód ciężarowy. Czas trwania umowy to 24 miesiące i czynsz rozłożony jest na 24 raty.

W chwili zawarcia umowy płatny jest czynsz inicjalny, którego wartość w kosztach rozliczona jest proporcjonalnie do okresu trwania umowy.

Natomiast pierwszy czynsz nazywany czynszem "zerowym" wraz z opłatą manipulacyjną jest płatny po podpisaniu protokołu zdawczo-odbiorczego. Protokół zdawczo-odbiorczy został podpisany 22 sierpnia 2008 r.

Płatność za pierwszy czynsz "zerowy" nastąpiła również 22 sierpnia 2008 r. po podpisaniu protokołu odbioru, a faktura za ten czynsz została wystawiona z dniem 27 sierpnia 2008 r. Ponieważ czynsz "zerowy" nie warunkował kwestii podpisania umowy leasingowej, a został uregulowany po przekazaniu przedmiotu leasingu, to wartość czynszu została zakwalifikowana przez Wnioskodawcę za koszt bezpośredni i uznany za koszt uzyskania przychodów momencie poniesienia.

Jak wskazał Wnioskodawca raty leasingowe opłacane przez Wnioskodawcę w okresie trwania umowy są kosztami pośrednio związanymi z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie rata "zerowa" została rozliczona po zawarciu umowy przez Spółkę i po podpisaniu protokołu obioru przedmiotu leasingu.

Co do zasady, raty leasingowe opłacane przez leasingobiorcę w okresie trwania umowy dotyczą ściśle określonego czasu, nie przekraczającego roku podatkowego. Dlatego są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia. Jednakże podkreślić należy, że bez względu na nazewnictwo (czynsz zerowy, opłata wstępna, czynsz inicjalny) - jeżeli uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem skuteczności tej umowy (jej zawarcia, realizacji), to - z uwagi na tę właśnie rolę - należy przyjmować, że jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania z reguły przekraczającego rok podatkowy. Z tego względu opłaty o charakterze wstępnym należy zaliczać do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do czasu trwania umowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika także, iż rata "zerowa" nie warunkuje rozpoczęcia umowy leasingu, jest płatna w podstawowym okresie umowy leasingu według harmonogramu, po uruchomieniu leasingu.

Podsumowując, w oparciu o powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, że o ile przedmiot leasingu wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę na potrzeby działalności gospodarczej i umowa leasingu spełnia warunki wskazane w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz zerowa rata czynszu jest rozliczona jako pierwsza rata leasingu, nie mającą charakteru wstępnego, Spółka ma prawo zaliczyć w pełnej wysokości powyższą opłatę leasingową do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych, zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy wskazać, iż na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej, od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł.

Zgodnie z art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej w przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

(...)

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.