IPPB5/423-859/10-3/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.) oraz piśmie uzupełniającym z dnia 30 stycznia 2011 r. (data wpływu 3 lutego 2011 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zaliczenia do bieżących kosztów uzyskania przychodów skorygowanego podatku VAT naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2010 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określania kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadził działalność w zakresie telekomunikacji przewodowej. Ostania czynność opodatkowana na terytorium kraju została dokonana w styczniu 2004 r. Od lutego 2004 do października 2010 r. spółka odliczała podatek naliczony od faktur zakupowych. W dniu 5 lipca 2010 r. spółka została postawiona w stan likwidacji. W związku z tym, że spółka od stycznia 2004 r. nie dokonała sprzedaży opodatkowanej oraz tym, że nie może wystąpić o zwrot VAT to jest zobowiązana do dokonania korekty VAT. Spółka zamierza dokonać korekty deklaracji VAT-7 za okres od stycznia 2006 r. do października 2010 r. polegającej na zmniejszeniu wartości podatku naliczonego i zaksięgowaniu skorygowanych wartości podatku naliczonego jako kosztu będącego kosztem uzyskania przychodów w bieżącym roku podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy skorygowany podatek naliczony za okres styczeń 2006 r. - październik 2010 r. można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w bieżącym roku podatkowym.

Stanowisko Spółki

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodu jest podatek VAT w tej części w której zgodnie z przepisami o podatku VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT.

Za okres od stycznia 2004 r. do października 2010 r. spółce nie przysługiwało odliczenie VAT ponieważ nie dokonała ona sprzedaży opodatkowanej oraz nie planuje, nie dokona takiej sprzedaży do czasu zakończenia likwidacji spółki.

Stosownie do art. 15 ust. 1 oraz ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt wynikający z VAT którego spółka nie może odliczyć może być zaliczony do kosztów roku bieżącego. Za takim sposobem kwalifikowania kosztów pośrednio związanych z przychodem przemawia także, określona w art. 15 ust. 4b i 4c ustawy, zasada kwalifikowania kosztów bezpośrednio związanych z przychodem.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 4b pkt 1, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie pożnie> jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzenia takiego sprawozdania - są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Równocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 4c, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego a poniesione po dniu upływu terminu do złożenia zeznania, są potrącane w roku podatkowym następującym po roku, za który składane jest zeznanie.

Skoro zatem ustawodawca dopuszcza aby koszty bezpośrednio związane z przychodem mogły być rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów w roku następującym po roku, za który jest składane zeznanie, to zdaniem Spółki, tym bardziej dopuszczalna jest analogiczna zasada potrącalności kosztów w odniesieniu do kosztów związanych z przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od stycznia 2004 r. nie dokonuje czynności opodatkowanych. Od lutego 2004 r. do października 2010 r. spółka odliczała podatek naliczony od faktur zakupowych. W związku z tym, że spółka od stycznia 2004 r. nie dokonała sprzedaży opodatkowanej oraz tym, że nie może wystąpić o zwrot VAT to jest zobowiązana do dokonania korekty VAT. Spółka zamierza dokonać korekty deklaracji VAT 7 za okres od stycznia 2006 r. do października 2010 r. polegającej na zmniejszeniu wartości podatku naliczonego i zaksięgowaniu skorygowanych wartości podatku naliczonego jako kosztu będącego kosztem uzyskania przychodów w bieżącym roku podatkowym.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, w celu rozstrzygnięcia istoty problemu należy odwołać się do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, z których wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w sytuacji spełnienia określonych warunków. Zalicza się do nich to, że odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych należy zauważyć, iż podstawową zasadą w systemie VAT, która ma również zastosowanie w przypadku klasyfikacji podatku od towarów i usług odpowiednio jak przychodu i kosztu podatkowego, jest zasada neutralności, tj. podatek od towarów i usług nie stanowi ani przychodu, ani kosztu uzyskania przychodu. W systemie VAT zasada neutralności doznaje jednakże w pewnych sytuacjach istotnych ograniczeń. W celu zachowania neutralności systemu podatkowego, rozumianej jako niemożność nakładania obciążeń podatkowych na wydatki związane bezpośrednio z prowadzeniem działalności gospodarczej, istnieje konieczność wprowadzenia mechanizmów, które umożliwiałyby podatnikom rekompensatę braku prawa do odliczenia podatku naliczonego. Dlatego też art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy o CIT ustanawia wyjątki od zasady neutralnego traktowania podatku od towarów i usług.

Zgodnie z nim nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Zatem podstawowym warunkiem zaliczenia podatku naliczonego do kosztów uzyskania przychodu jest brak możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Teza powyższa znajduje poparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. skład orzekający NSA w wyroku z dnia 18 października 2002 r. sygn. I SA/Łd 190/2001, stwierdził, iż "podstawowym przywilejem podatnika jest prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Generalnie więc przysługuje obniżenie kwoty podatku należnego, który w konsekwencji nie jest zaliczany do kosztów uzyskania przychodów. Są również odstępstwa od zasady przysługującego uprawnienia i wówczas podatek naliczony jest kosztem uzyskania przychodów. Nie można jednak uznać, że kosztem uzyskania przychodów jest również podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy podatnik posiadając uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego, z prawa tego nie skorzystał". Dalej czytamy, że przepisy "nie dopuszczają dowolności i swobody w zakresie wyboru konsekwencji podatkowych zachowania. Nie można bowiem zasadnie twierdzić, że podatnik uprawniony jest do wyboru, czy obniży kwotę podatku należnego, czy też nie korzystając z uprawnienia (...), zaliczy ten podatek do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym stanie faktycznym, przyjmuje się za podatnikiem, iż spółka odliczała podatek naliczony od faktur zakupowych, w sytuacji gdy nie dokonywała czynności opodatkowanych za terenie kraju, a w chwili obecnej gdy została postawiona w stan likwidacji, zobowiązana jest do dokonania korekty VAT. Korekta będzie polegać na zmniejszeniu wartości podatku naliczonego i zaksięgowaniu skorygowanych wartości tego podatku do kosztów uzyskania przychodu. Należy zatem przyjąć, iż w sytuacji w której Spółka odliczała podatek naliczony od faktur zakupowych, to kosztem uzyskania przychodu uznawała wartość netto faktury. W sytuacji gdy przepisy o VAT zabraniają wyraźnie odliczenia, to w koszty uzyskania przychodów można zaliczyć kwotę brutto faktury, w innych przypadkach (poza wskazanymi w analizowanych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) jedynie kwotę netto. Wnioskodawca wyraźnie zaznacza, iż dokonywał odliczenia podatku naliczonego. W chwili obecnej Wnioskodawca zobowiązany zostanie do dokonania korekty deklaracji VAT-7, polegającej na zmniejszeniu wartości podatku naliczonego za lata od stycznia 2006 r. do października 2010 r. W związku z tym skorygowane wartości podatku naliczonego będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż skutki dokonanych przez Spółkę korekt deklaracji VAT winny znaleźć odzwierciedlenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odpowiednich okresach rozliczeniowych, których ww. korekty deklaracji dotyczyły. W związku z tym, Spółka winna dokonać wstecz stosownej korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych. Podatnik zobowiązany jest do skorygowania kosztów uzyskania przychodu w rozliczeniach za lata 2006 - 2010, w których wykazał inny podatek naliczony, niż wynikający z przepisów.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu skorygowanego podatku naliczonego w bieżącym roku podatkowym należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.