IPPB5/423-854/14-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu 11 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki poniesionych ze środków uzyskanej pomocy de minimis na: zużycie materiałów i energii, usługi obce (usługi informatyczne, usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe), wynagrodzenia, ubezpieczenia społeczne, wydatki na wyposażenie biura, wydatki na bieżące potrzeby firmy (pytanie nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki poniesionych ze środków uzyskanej pomocy de minimis na: zużycie materiałów i energii, usługi obce (usługi informatyczne, usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe), wynagrodzenia, ubezpieczenia społeczne, wydatki na wyposażenie biura, wydatki na bieżące potrzeby firmy (pytanie nr 2).

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

Na podstawie:

* Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis (Dz. U. L. 379 z 28.12.2006 str. 5-10)

* Ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404 z późn. zm.).

Spółka uzyskała w dniu 26 marca 2014 r. pomoc de minimis o wartości 830.000 zł stanowiącą równowartość euro 198.398,47, spełniającą warunki określone w rozporządzeniu Komisji Europejskiej (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz.Urz.UE.L 379 z 28 12-2006, str. 5), potwierdzoną zaświadczeniem pomocy de minimis udzielonym przez Fundację.

Pomoc de minimis została udzielona w związku z uczestnictwem w konkursie zorganizowanym przez Fundację ze środków pochodzących z Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka (program 8.1 wdrażany przez Polską Agencję Wspierania Przedsiębiorczości).

Otrzymane środki są pomocą bezzwrotną, przekazaną na założenie firmy i stworzenie innowacyjnego produktu klasy światowej.

Pomoc została przekazana w formie pieniężnej: 24.900,00 zł - wpłata na kapitał podstawowy, 805.100,00 zł - wpłata na kapitał zapasowy.

Fundacja jest mniejszościowym wspólnikiem Spółki.

Spółka nie realizuje wraz z Fundacją żadnych przedsięwzięć związanych z realizacją projektu współfinansowanego ze środków unijnych.

Udzielona pomoc de minimis nie jest przeznaczona na działalność w sektorze transportu drogowego.

Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny

Przykład: Spółka poniosła koszty związane z usługami księgowymi. Kwota netto: 500,00 zł, VAT: 115,00 zł, kwota brutto: 615,00 zł. Spółka zaksięgowała usługę na: koncie rozrachunkowym z kontrahentem w kwocie brutto 615,00 zł, odliczyła VAT naliczony w deklaracji VAT-7 w pełnej kwocie 115,00, ponieważ może odliczyć podatek od towarów i usług od zakupionych towarów i usług, wykorzystywanych do czynności opodatkowanych, niezależnie od tego z jakich środków zakupy te zostały poniesione. Kwotę netto umieściła w kosztach niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, ponieważ w tym przypadku zakup został poniesiony ze środków uzyskanych z pomocy de minimis.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od zakupionych towarów i usług, wykorzystywanych do czynności opodatkowanych, poniesionych ze środków otrzymanych z pomocy de minimis.

2. Czy Spółka ma prawo umieścić w kosztach uzyskania przychodu wydatki poniesione ze środków uzyskanej pomocy de minimis na: zużycie materiałów i energii, usługi obce (usługi informatyczne, usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe), wynagrodzenia, ubezpieczenia społeczne, wydatki na wyposażenie biura, wydatki na bieżące potrzeby firmy.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki poniesionych ze środków uzyskanej pomocy de minimis na: zużycie materiałów i energii, usługi obce (usługi informatyczne, usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe), wynagrodzenia, ubezpieczenia społeczne, wydatki na wyposażenie biura, wydatki na bieżące potrzeby firmy (pytanie nr 2).

Odnośnie zagadnienia w podatku od towarów i usług (pytanie nr 1) tut. organ podatkowy wyda odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1,tak więc zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki poniesionych ze środków uzyskanej pomocy de minimis na: zużycie materiałów i energii, usługi obce (usługi informatyczne, usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe), wynagrodzenia, ubezpieczenia społeczne, wydatki na wyposażenie biura, wydatki na bieżące potrzeby firmy, jest prawidłowe.

Należy wskazać, że Program Operacyjny "Innowacyjna Gospodarka" (dalej: "PO Innowacyjna Gospodarka"), zgodnie ze wstępnym projektem Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia (NSRO), przyjętym w dniu 14 lutego 2006 r. przez Radę Ministrów, stanowi jeden z programów operacyjnych będących podstawowym narzędziem do osiągnięcia założonych w niej celów przy wykorzystaniu środków Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

W perspektywie finansowej obejmującej lata 2007-2013 odpowiedzialna za wdrażanie działań w ramach PO Innowacyjna Gospodarka jest Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (dalej: "PARP") będąca agencją rządową podlegającą Ministrowi właściwemu ds. gospodarki. Zadaniem Agencji jest zarządzanie funduszami z budżetu państwa i Unii Europejskiej, przeznaczonymi na wspieranie przedsiębiorczości i innowacyjności oraz rozwój zasobów ludzkich.

Kluczową rolą PO Innowacyjna Gospodarka jest wsparcie rozwoju innowacyjnych przedsiębiorstw oraz konkurencyjności polskiej gospodarki. W ramach tego programu operacyjnego dotowane są projekty innowacyjne w skali kraju lub na poziomie międzynarodowym związane głównie z zastosowaniem nowych rozwiązań technologicznych, produktów, usług czy organizacji.

Zadaniem Programu jest ułatwienie dostępu do finansowania innowacyjnych przedsięwzięć podejmowanych przez małe i średnie przedsiębiorstwa (dalej: "MSP"). W ramach PO Innowacyjna Gospodarka podejmowane są działania promocyjne na rzecz gospodarki, eksportu, jak i wzmocnienia wizerunku Polski, jako kraju atrakcyjnego dla inwestorów.

Program umożliwia firmom prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej, transfer rozwiązań z sektora nauki do biznesu a także pomiędzy przedsiębiorstwami, zakupy i wdrożenie wyników prac badawczo-rozwojowych a następnie ich realizację.

Z działań wdrażanych przez PARP w ramach PO Innowacyjna Gospodarka mogą korzystać zarówno przedsiębiorcy, jak i instytucje otoczenia biznesu.

Co do zasady charakter przyznawanych środków pomocowych określa ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.), zgodnie z którą dofinansowanie dokonywane jest w dwóch formach:

Należy zatem stwierdzić, że środki finansowe na realizację programów operacyjnych nie zostały włączone do budżetu państwa, ale stanowią jego odrębną część w formie budżetu środków europejskich i wypłacane są w dwóch ww. formach.

Wskazać należy, że "pomoc de minimis" to szczególny rodzaj wsparcia udzielanego przez państwo przedsiębiorcom, w ramach którego finansowane mogą być m.in. specjalistyczne usługi doradcze i szkoleniowe. Zakres, procedury oraz obszar takiej pomocy publicznej o niewielkich rozmiarach (tzn. bez wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi Unii Europejskiej) są regulowane przez przepisy wspólnotowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W konsekwencji nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów, to ten cel musi być widoczny.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku. Należy ponadto wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ustawy - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany przede wszystkim z tego punktu widzenia. Wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów.

Należy przy tym podkreślić, że ocena racjonalności poniesienia konkretnych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu musi być dokonana w kontekście specyfiki (zakresu) prowadzonej działalności gospodarczej z uwzględnieniem istniejących czynników ekonomicznych, prawnych i innych mogących mieć wpływ na przedmiot działalności gospodarczej podatnika, przy uwzględnieniu płynności zmieniających się czynników wpływających na sytuację ekonomiczną przedsiębiorcy.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z opisanymi we wniosku stanami faktycznymi oraz zdarzeniami przyszłymi, na podstawie:

* Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy de minimis (Dz. U. L. 379 z 28-12-2006 str. 5-10)

* Ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404 z późn. zm.).

Spółka uzyskała w dniu 26 marca 2014 r. pomoc de minimis o wartości 830.000 zł stanowiącą równowartość euro 198.398,47, spełniającą warunki określone w rozporządzeniu Komisji Europejskiej (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz.Urz.UE.L 379 z 28 12-2006, str. 5), potwierdzoną zaświadczeniem pomocy de minimis udzielonym przez Fundację.

Pomoc de minimis została udzielona w związku z uczestnictwem w konkursie zorganizowanym przez Fundację ze środków pochodzących z Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka (program 8.1 wdrażany przez Polską Agencję Wspierania Przedsiębiorczości).

Otrzymane środki są pomocą bezzwrotną, przekazaną na założenie firmy i stworzenie innowacyjnego produktu klasy światowej.

Pomoc została przekazana w formie pieniężnej: 24.900,00 zł - wpłata na kapitał podstawowy, 805.100,00 zł - wpłata na kapitał zapasowy.

Fundacja jest mniejszościowym wspólnikiem Spółki.

Spółka nie realizuje wraz z Fundacją żadnych przedsięwzięć związanych z realizacją projektu współfinansowanego ze środków unijnych.

Udzielona pomoc de minimis nie jest przeznaczona na działalność w sektorze transportu drogowego. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

W kontekście powyższych ustaleń prawnych w rozpatrywanej sprawie należy przywołać art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie - a więc dochodów (przychodów) zwolnionych z opodatkowania.

Tym samym wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, że nie ma prawnej możliwości, by Spółka mogła umieścić w kosztach uzyskania przychodów wydatków poniesionych ze środków uzyskanej pomocy de minimis na: zużycie materiałów i energii, usługi obce (usługi informatyczne, usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe), wynagrodzenia, ubezpieczenia społeczne, wydatki na wyposażenie biura, wydatki na bieżące potrzeby firmy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki poniesionych ze środków uzyskanej pomocy de minimis na: zużycie materiałów i energii, usługi obce (usługi informatyczne, usługi telekomunikacyjne, usługi księgowe), wynagrodzenia, ubezpieczenia społeczne, wydatki na wyposażenie biura, wydatki na bieżące potrzeby firmy (pytanie nr 2), należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.