IPPB5/423-844/14-2/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kwalifikacji do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji (pytanie nr 1) - jest prawidłowe,

* momentu poniesienia przedmiotowych kosztów (pytanie nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie: kwalifikacji do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji oraz momentu poniesienia przedmiotowych kosztów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż energii elektrycznej na rzecz ostatecznych odbiorców energii (dalej: "Klienci").

Spółka zamierza wprowadzić nowy model sprzedaży energii elektrycznej. Sprzedaż prowadzona będzie przy współpracy z partnerami do pośrednictwa sprzedaży energii elektrycznej (dalej: "Partner"), z którymi spółka będzie zawierała umowy pośrednictwa sprzedaży energii elektrycznej (dalej: "Umowa"). Zgodnie z treścią Umowy, głównym obowiązkiem Partnera będzie doprowadzenie do zawarcia między Spółką a Klientem Umowy Sprzedaży Energii Elektrycznej (dalej: "Umowa sprzedaży") oraz pośredniczenie przy zawieraniu takiej Umowy sprzedaży (poprzez np. dostarczanie Spółce wymaganych od Klienta dokumentów). Umowy sprzedaży zawierane będą przez Spółkę we własnym imieniu i na jej rzecz, z reguły na czas określony (głównie jeden rok). W przypadku zawarcia przez Spółkę Umowy sprzedaży z Klientem, Partner otrzyma wynagrodzenie w postaci prowizji (dalej: "Prowizja"), której wysokość uzależniona będzie od zużycia energii elektrycznej na podstawie Umowy sprzedaży i w trakcie jej obowiązywania.

Zgodnie z zapisami Umowy, Prowizja Partnera kalkulowana będzie wg następującego wzoru:

P = (CS-CM)*W

gdzie:

CM - cena minimalna (zł/MWh),

CS - cena sprzedaży (zł/MWh),

P - prowizja całkowita (zł),

W - zużycie energii elektrycznej w całym okresie trwania Umowy sprzedaży:

Co więcej, Prowizja będzie wypłacana Partnerowi w oparciu o następujący schemat:

c. Pozostała kwota Prowizji zostanie wypłacona do końca 5 (piątego) miesiąca następującego po miesiącu rozwiązania lub wygaśnięcia Umowy sprzedaży w zależności od weryfikacji rzeczywistego zużycia energii przez Klienta na podstawie faktury wystawionej do 21 dnia tego miesiąca, przy czym przyjmuje się, że ta część Prowizji należna jest Partnerowi za jego działania skutkujące obowiązywaniem Umowy sprzedaży w tym roku kalendarzowym, w którym dojdzie do zakończenia trwania tej umowy, zgodnie z pierwotnie ustalonym okresem jej obowiązywania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest podejście Spółki, zgodnie z którym wydatki z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji stanowić będą koszty uzyskania przychodów (dalej: "KUP") inne niż bezpośrednio związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

2. Czy prawidłowe jest podejście Spółki, zgodnie z którym przedstawione zapisy Umowy dotyczące obliczania Prowizji Partnerów pozwolą zaliczyć (przypisać) koszty do danego roku (pierwszego lub ostatniego roku obowiązywania Umowy sprzedaży) bez konieczności odnoszenia się do lat wcześniejszych lub późniejszych i analizowania, kiedy została podpisana Umowa sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wydatki z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji stanowić będą KUP inne niż bezpośrednio związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

2. Przedstawione zapisy Umowy dotyczące obliczania Prowizji Partnerów uzasadniają przypisanie kosztów do danego roku (pierwszego lub ostatniego roku obowiązywania Umowy sprzedaży) bez konieczności odnoszenia się do lat wcześniejszych lub późniejszych i analizowania, kiedy została podpisana Umowa sprzedaży.

Ad. 1.

Podniesiono, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, KUP stanowią koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Jest to definicja o charakterze ogólnym, z której wywnioskować można, iż wydatek, który podatnik planuje zaliczyć do KUP:

* musi być poniesiony ekonomicznie przez podatnika (w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika);

* musi być definitywny (inaczej rzeczywisty, bezzwrotny - wartość poniesionego wydatku nie została w jakikolwiek sposób zwrócona przed potrąceniem tego kosztu);

* musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

* musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT;

* został właściwie udokumentowany.

W analizowanym wypadku zdaniem Spółki wszystkie ww. warunki będą spełnione. Wnioskodawca poniesie ekonomiczny ciężar Prowizji. Prowizja wypłacana za wykonane przez Partnera usługi będzie miała charakter definitywny - będzie ona Partnerowi należna na podstawie zawartej z nim Umowy. Wartość Prowizji zapłaconej Partnerowi nie będzie Wnioskodawcy refundowana czy też zwracana. Z całą pewnością Prowizja wypłacana za działania Partnera pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Działania Partnera polegające na doprowadzeniu do zawarcia Urnowy sprzedaży między Spółką a Klientem są bowiem działaniami na rzecz Wnioskodawcy. Celem współpracy z Partnerem jest zwiększenie, na skutek jego działań, nabywców sprzedawanej przez Wnioskodawcę energii. Większa liczba kontrahentów pozyskanych za pośrednictwem Partnera to zarówno potencjalnie jak i realnie większe przychody dla Spółki. Zatem nie ma wątpliwości co do tego, że Prowizja płacona Partnerowi pozostaje w związku z osiąganymi przychodami. Wydatki wynikające z Umowy nie zostały wskazane w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT jako wydatki niestanowiące KUP.

Umowa przewiduje wystawianie przez Partnera faktur, celem udokumentowania należnego mu wynagrodzenia. Mając na względzie powyższe w ocenie Wnioskodawcy Prowizja płacona Partnerowi przez Spółkę niewątpliwie stanowić będzie KUP.

Ponadto wskazano, iż zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów zawartym w piśmie z dnia 17 lipca 2000 r. nr PB3/MD-1515-8214-9/2000, odnoszącym się do zaliczenia wynagrodzenia (prowizji) wypłacanego przez dającego zlecenie na rzecz agenta do KUP " (...) są one dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zaliczane do kosztów uzyskania przychodów." Podobne rozstrzygnięcie zawiera również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 stycznia 2010 r., gdzie organ stwierdził, że " (".) jeżeli podatnik prawidłowo udokumentuje i wykaże celowość i związek kosztu z przychodem, wynagrodzenie za usługę oferowaną przez Agenta może stanowić koszt uzyskania przychodów."

Podniesiono, że ustawa o CIT wprowadza również podział KUP na:

* koszty bezpośrednio związane z przychodem - koszty bezpośrednie (art. 15 ust. 4, 4b oraz 4c ustawy o CIT), czyli takie które można wprost przypisać (powiązać) do osiąganych przychodów;

* koszty inne, niż bezpośrednio związane z przychodem - koszty pośrednie (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT), czyli takie, których nie można wprost przypisać (powiązać) do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Wskazano, że klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Kosztem pośrednim będzie natomiast większość bieżących wydatków, np. opłata za energię elektryczną, wynagrodzenia pracowników etc.

Odnosząc się więc bezpośrednio do klasyfikacji Prowizji wypłacanych przez Spółkę na rzecz Partnerów, Wnioskodawca w tym miejscu wskazał na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 czerwca 2013 r. nr IPPB3/423-140/13-3/k.k. Dotyczy ona prowizji wypłacanych agentom za zawarcie umowy sprzedaży energii elektrycznej, z tą różnicą, że jak wskazał wnioskodawca " (,..) prowizja ponoszona ma charakter opłaty jednorazowej, płatnej wyłącznie za pozyskanie Odbiorcy tj. za znalezienie Odbiorcy, przekonanie go do zawarcia Umowy, zawarcie z nim tej umowy i wykonanie określonych w Umowie agencyjnej czynności administracyjnych (informacyjno-technicznych) związanych bezpośrednio z zawieraną Umową." Co więcej, zdaniem wnioskodawcy " (...) ryczałtowy charakter prowizji i premii oraz fakt że dotyczą one wyłącznie pozyskania danych Odbiorców, sprawiają że pozostają one bez bezpośredniego wpływu na wysokość osiąganych przychodów prowizje i premie mają niejako charakter opłat samoistnych, co do zasady bezzwrotnych, niezależnych od tego, jakie przychody i w jakich okresach będą generować dane Umowy, zaś ich poniesienie jest warunkiem koniecznym do osiągania przychodów (w przyszłości.)".

W związku z powyższym, podatnik wnioskował o uznanie tak określonej prowizji za KUP o charakterze pośrednim. Organ zgodził się ze stanowiskiem podatnika, podzielając jego argumentację wskazującą na klasyfikację opisanej prowizji zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Podniesiono, że w odróżnieniu jednak od sytuacji ocenianej w powyższym wniosku, Prowizja przysługująca Partnerom nie ma charakteru jednorazowej opłaty. Nie ma również formy ryczałtu bowiem jej wysokości uzależniona jest od wartości sprzedanej energii na rzecz konkretnego Klienta. Umowa przewiduje jednak przypisanie części Prowizji do danego okresu jej trwania.

Niewątpliwie, należne Partnerom Prowizje są związane z konkretnym okresem sprzedaży na rzecz Klientów (odbiorców energii elektrycznej) oraz uzyskiwania przez Spółkę przychodów z tego tytułu, co jedynie potwierdza, że wydatki te stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodów. Różnice te nie mają jednak wpływu na klasyfikację kosztu wypłaty Prowizji jako pośrednio związanego z uzyskiwanymi przychodami.

Zdaniem Wnioskodawcy związek między Premią a osiąganymi przez Spółkę przychodami nie ma jednak charakteru bezpośredniego, lecz wyłącznie pośredni. W przypadku usług świadczonych przez partnerów nie możemy mówić o ich dalszej odsprzedaży przez Spółkę. Z tego właśnie powodu, KUP związany z wypłatą prowizji należy uznać za pośrednio związany z osiąganym przychodem.

Wnioskodawca podnosi, że premia wypłacana agentowi - podobnie jak wynagrodzenia pracowników - ma ze swojej istoty charakter pośrednio związany z osiąganymi przez niego przychodami. Wskazano, że potwierdzenie tego stanowiska znaleźć można również w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, np.:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 stycznia 2014 r. nr IPPB3/423-866/13-2/k.k.;

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 maja 2014 r. nr IPPB3/423-236/14-2/k.k.;

* interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2012 r. nr IPPB5/423-51/12-2/DG;

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2010 r. nr IPPB3/423-405/10-2/JG.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji stanowić będą KUP inne niż bezpośrednio związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Ad. 2.

Podniesiono, że jedną z naczelnych zasad rachunkowości jest zasada współmierności. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm., dalej: "UstRach"), dla zapewnienia współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów do aktywów lub pasywów danego okresu sprawozdawczego zaliczane będą koszty lub przychody dotyczące przyszłych okresów oraz przypadające na ten okres sprawozdawczy koszty, które jeszcze nie zostały poniesione. Zasada współmierności w rachunkowości polega na tym, że koszty poniesione w celu osiągnięcia określonych przychodów muszą być ujęte w księgach rachunkowych w tym samym okresie rozrachunkowym, co osiągnięte przychody. Dotyczy to głównie kosztów bezpośrednich, np. kosztów wytworzenia sprzedanych wyrobów. Zasada ta odnosi się również do kosztów pośrednich, które powinny być przyporządkowywane proporcjonalnie do okresów rozliczeniowych, których dotyczą.

Wskazano, że zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, definiującym koszty pośrednie, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Zasadniczo koszty pośrednie dotyczące jednego roku podatkowego mogą być jednorazowo ujmowane jako KUP. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Prowizje wypłacane Partnerom należy więc odnosić do okresu obowiązywania Umów sprzedaży, których dotyczą.

Podniesiono, że wątpliwości interpretacyjne Spółki dotyczą zwłaszcza Umów sprzedaży, które byłyby zawierane na przełomie roku, gdyż z reguły Umowy sprzedaży byłyby zawierane na czas określony jednego roku.

Mając na względzie zapisy Umowy przedstawione w niniejszym wniosku, oraz założenie, że Umowy sprzedaży zawierane będą co do zasady na jeden rok, należy zdaniem Wnioskodawcy przyjąć, że pierwsza część Prowizji wynosząca 20% jej prognozowanej wysokości będzie mogła być ujęta jako koszt uzyskania przychodu jednorazowo na podstawie wystawionej przez Partnera faktury wystawionej po upływie 14 dni od momentu podpisania Umowy sprzedaży. Jak wynika z Umowy, pierwsza i druga część Prowizji będzie dotyczyła pierwszego roku kalendarzowego liczonego od dnia zawarcia Umowy sprzedaży. Postanowienia umowne pozwalają zatem na określenie jaka część Prowizji dotyczy danego roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy na Spółce nie będzie zatem ciążył obowiązek każdorazowego przyporządkowywania kosztów do poszczególnych lat obowiązywania Umowy sprzedaży, bowiem zasady przyporządkowania są konsekwencją prac Partnera i wynikają wprost z Umowy. Zdaniem Wnioskodawcy, zapisy Umowy dotyczące obliczania Prowizji Partnerów pozwolą przypisać koszty do danego roku bez konieczności odnoszenia się do lat wcześniejszych i analizowania, kiedy została podpisana Umowa sprzedaży. Co więcej, zapisy Umowy pozwalają na stwierdzenie, iż ostateczne rozliczenie - choć kalkulowane w oparciu o rzeczywiste zużycie energii - dotyczy w istocie działań Partnera podejmowanych wyłącznie w tym ostatnim roku.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki zgodnie z którym przedstawione zapisy Umowy dotyczące obliczania Prowizji Partnerów uzasadniają przypisanie kosztów do danego roku (pierwszego lub ostatniego roku obowiązywania Umowy sprzedaży) bez konieczności odnoszenia się do lat wcześniejszych lub późniejszych i analizowania, kiedy została podpisana Umowa sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* kwalifikacji do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji (pytanie nr 1) - jest prawidłowe,

* momentu poniesienia przedmiotowych kosztów (pytanie nr 2) - jest nieprawidłowe.

Stanowisko Organu w zakresie pytania oznaczonego nr 1

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się, w zakresie kwalifikacji do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji, tj. w zakresie pytania oznaczonego nr 1, za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w zakresie pytania oznaczonego nr 1, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na marginesie podkreślenia wymaga, że stanowisko Organu zajęte w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest zgodne ze stanowiskiem zajętym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w cytowanych przez Wnioskodawcę interpretacjach indywidualnych.

Stanowisko Organu w zakresie pytania oznaczonego nr 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu - z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zasada potrącalności kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami zawarta została w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że są one potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższych przepisów wynika, iż koszty, które pozostają w innym niż bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w roku ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy. Dla celów podatkowych momentem poniesienia kosztów pośrednich, będzie moment ujęcia przedmiotowych wydatków w księgach jako kosztu na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego wątpliwości Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 2, budzi moment poniesienia wydatków z tytułu wypłacanych Partnerom Prowizji.

W tym miejscu należy podkreślić, że w cytowanym wyżej ust. 4d, zdanie drugie, art. 15 w odniesieniu do momentu potrącalności kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, Ustawodawca wyraźnie wskazuje, że " (...) Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą." W przepisie tym Ustawodawca nie zawarł normy, że ww. koszty można przypisać dowolnie do poszczególnych lat podatkowych na podstawie zawartej umowy. Wręcz przeciwnie, posługuje się stwierdzeniem " (...) proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą."

Ponadto podkreślenia wymaga, że Wnioskodawca we własnym stanowisku odnośnie pytania oznaczonego nr 2, sam wskazuje, że: "Prowizje wypłacane Partnerom należy więc odnosić do okresu obowiązywania Umów sprzedaży, których dotyczą."

Tym samym za niezrozumiałe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy przyjmujące, że " (...) na Spółce nie będzie zatem ciążył obowiązek każdorazowego przyporządkowywania kosztów do poszczególnych lat obowiązywania Umowy sprzedaży, (...)"

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że wydatki związane z wypłacanymi na rzecz Partnerów Prowizjami, Wnioskodawca powinien odnieść w koszty podatkowe proporcjonalnie do długości okresu obowiązywania umowy, której dotyczą, nie zaś tylko do pierwszego i ostatniego roku obowiązywania danej umowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.