IPPB5/423-818/14-3/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup pakietów medycznych - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup pakietów medycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, polskim rezydentem podatkowym, posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Wnioskodawca (dalej "Spółka") oferuje swoim pracownikom opiekę medyczną na podstawie umowy zawartej przez Spółkę z firmą medyczną świadczącą tego rodzaju usługi. Zgodnie z zapisami Regulaminu wynagradzania obowiązującymi w Spółce, objęcie pracowników opieką medyczną ma charakter uznaniowy. Na podstawie decyzji osób zarządzających Spółką opieką medyczną objęci mogą być również ich współmałżonkowie oraz dzieci. Umowa zawarta pomiędzy pracodawcą a firmą medyczną określa kwotowo wartość świadczenia medycznego dla konkretnego pracownika. Pakiet medyczny dla pracownika składa się z dwóch części: opieki medycyny pracy i opieki profilaktycznej. Pakiet medyczny dla członków rodziny obejmuje wyłącznie opiekę profilaktyczną. Wartość pakietu jest zróżnicowana w zależności od tego, czy opieką objęty został tylko pracownik, czy również jego współmałżonek lub dzieci. Wysokość ta jest również uzależniona od charakteru pakietu (pracownikom przysługują pakiety medyczne różniące się zakresem oferowanych usług medycznych - w zależności od zajmowanego przez nich stanowiska). Wysokość pakietu medycznego jest współfinansowana przez Spółkę.

Opłata za abonament medyczny za pracownika ma charakter stały - niezależnie od tego, czy pracownik faktycznie korzystał z konkretnych usług medycznych.

Spółka nie posiada informacji, którzy pracownicy, współmałżonkowie pracowników oraz dzieci pracownika realnie korzystają z pakietu medycznego, tj. korzystają w danym okresie rozliczeniowym z konkretnej usługi medycznej. W ramach abonamentu pracownik ma bowiem zapewnioną możliwość skorzystania ze świadczenia medycznego, natomiast nie musi faktycznie otrzymać świadczenia w postaci usługi medycznej.

Świadczenie w postaci usług z zakresu medycyny pracy nie jest doliczane do przychodu pracownika stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość pakietu medycznego dla pracownika obejmująca świadczenie w postaci opieki medycznej o charakterze profilaktycznym oraz członków rodziny pracownika finansowana przez Spółkę jest kwalifikowana do przychodu pracownika na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowana.

Pismem z dnia 11 września 2014 r. Nr IPPB5/423-818/14-2/AM wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie czy przedmiotowy wniosek dotyczy również podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie pouczono Wnioskodawcę, że nieuzupełnienie wniosku w zakresie wskazanym w wezwaniu w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych bez rozpatrzenia stosownie do przepisu art. 14g § 1 i § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2ustawy - Ordynacja podatkowa.

Do dnia wydania niniejszej interpretacji Wnioskodawca nie udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość pakietu medycznego pracownika obejmująca świadczenie w postaci opieki medycznej o charakterze profilaktycznym oraz dla członków rodziny pracownika finansowana przez Spółkę stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy,

I. Pakiet medyczny dla pracownika

W opinii Spółki w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, iż w przypadku zakupu przez pracodawcę pakietu usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych świadczeń ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. W związku z powyższym wartość zakupionych usług medycznych stanowiących przychód ze stosunku pracy stanowi w całości dla Spółki koszt uzyskania przychodów o którym mowa w art. 15 ustawy z 15.02.1992 o podatku dochodowym od osób prawnych.

II. Pakiet medyczny dla członków rodziny pracownika

Zdaniem Wnioskodawcy sfinansowanie opieki zdrowotnej rodzinie jest rodzajem świadczenia pracodawcy na rzecz pracownika. Jest to forma wynagrodzenia za jego pracę. Należy zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia. W przypadku gdy pracodawca oprócz kosztów opieki medycznej nad pracownikiem opłaca również abonament medyczny za członków jego rodziny, wówczas łączna wartość kosztów poniesionych przez zakład pracy przypadająca na pracownika i członków jego rodziny stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Spółka przyznając pracownikowi uprawnienie do korzystania z opieki medycznej członków jego rodziny traktuje związane z tym koszty jako formę dodatkowego wynagrodzenia za pracę. Ponieważ taka forma gratyfikacji pracownika, zdaniem Spółki, wpływa na efektywność jego pracy, przywiązanie do pracodawcy i zaangażowanie, absencję chorobową to tym samym wpływa też na wyniki finansowe Spółki.

W związku z powyższym koszt zakupionych usług medycznych skierowanych do członków rodziny pracownika i sfinansowanych przez pracodawcę stanowi w całości dla Spółki koszt uzyskania przychodów o którym mowa w art. 15 ustawy z 15.02.1992 o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, zdaniem Spółki, wartość dodatkowego świadczenia medycznego dla pracownika i członków jego rodziny, niezwiązanego z medycyną pracy, którego na mocy odrębnych przepisów Spółka nie jest zobowiązana ponosić, stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych, zaś dla Spółki koszt uzyskania przychodu zgodnie z przepisami art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.)., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Przy czym przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Podkreślić w tym miejscu należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, o sposobie klasyfikacji kosztów decyduje sam podatnik i to on ponosi odpowiedzialność za zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W konsekwencji, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z przedstawioną definicją, do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, ale może obejmować również inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż świadczenia na rzecz pracowników są - co do zasady - kosztem uzyskania przychodów pracodawcy niezależnie od tego, czy podstawą ich wypłaty jest Kodeks Pracy, wydane na jego podstawie przepisy wykonawcze, układ zbiorowy pracy czy też regulamin pracy chyba, że przepisy w sposób wyraźny taką możliwość ograniczają lub wyłączają.

Wnioskodawca oferuje swoim pracownikom opiekę medyczną na podstawie umowy zawartej przez Spółkę z firmą medyczną świadczącą tego rodzaju usługi. Zgodnie z zapisami Regulaminu wynagradzania obowiązującymi w Spółce, objęcie pracowników opieką medyczną ma charakter uznaniowy. Na podstawie decyzji osób zarządzających Spółką opieką medyczną objęci mogą być również ich współmałżonkowie oraz dzieci. Pakiet medyczny dla pracownika składa się z dwóch części: opieki medycyny pracy i opieki profilaktycznej. Pakiet medyczny dla członków rodziny obejmuje wyłącznie opiekę profilaktyczną. Wartość pakietu jest zróżnicowana w zależności od tego, czy opieką objęty został tylko pracownik, czy również jego współmałżonek lub dzieci. Wysokość ta jest również uzależniona od charakteru pakietu (pracownikom przysługują pakiety medyczne różniące się zakresem oferowanych usług medycznych - w zależności od zajmowanego przez nich stanowiska). Wysokość pakietu medycznego jest współfinansowana przez Spółkę. Opłata za abonament medyczny za pracownika ma charakter stały - niezależnie od tego, czy pracownik faktycznie korzystał z konkretnych usług medycznych.

Świadczenie w postaci usług z zakresu medycyny pracy nie jest doliczane do przychodu pracownika stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość pakietu medycznego dla pracownika obejmująca świadczenie w postaci opieki medycznej o charakterze profilaktycznym oraz członków rodziny pracownika finansowana przez Spółkę jest kwalifikowana do przychodu pracownika na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowana.

W związku z przedstawioną powyżej definicją, do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, ale może obejmować również inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż świadczenia na rzecz pracowników są - co do zasady - kosztem uzyskania przychodów pracodawcy niezależnie od tego, czy podstawą ich wypłaty jest Kodeks Pracy, wydane na jego podstawie przepisy wykonawcze, układ zbiorowy pracy czy też regulamin pracy chyba, że przepisy w sposób wyraźny taką możliwość ograniczają lub wyłączają. Takimi kosztami niewątpliwie mogą być wydatki ponoszone przez pracodawcę na zakup pakietów medycznych na rzecz pracowników. W rozpatrywanej sprawie z zakupem pakietów medycznych na rzecz pracowników, związane jest objęcie opieką medyczną współmałżonków i dzieci pracowników. Powyższe świadczenie ma konkretny wymiar finansowy i jest korzyścią majątkową otrzymaną przez pracownika na podstawie łączącego go z pracodawcą stosunku pracy.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2014 r. należy uznać za prawidłowe. Wartość pakietu medycznego pracownika obejmująca świadczenie w postaci opieki medycznej o charakterze profilaktycznym oraz dla członków rodziny pracownika finansowana przez Spółkę stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.