IPPB5/423-780/12-2/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2012 r. (data wpływu 12 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

W dniu 12 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej jako "Spółka", "Wnioskodawca") jest wyłącznym dystrybutorem na Polskę markowych kosmetyków (perfumy, kremy, farby do włosów itp.) oraz wyrobów medycznych (dalej jako "Towary"). Spółka poza sporadycznymi przypadkami nie dokonuje sprzedaży detalicznej. Klientami Spółki są głównie duże sieci handlowe (przeważnie perfumeryjne), sieci sklepów drogeryjnych i pojedyncze drogerie oraz apteki (dalej jako "Klienci").

W ramach prowadzonej działalności w celu zwiększenia swoich przychodów, Spółka prowadzi szeroko zakrojone działania marketingowe skierowane zarówno do bezpośrednich odbiorców (Klientów), jak i do odbiorców ostatecznych (Konsumentów). W ramach prowadzonych działań Spółka przekazuje między innymi materiały informacyjne i reklamowe oraz pojedyńcze egzemplarze towarów do redakcji gazet i czasopism oraz innych mediów (np. portale internetowe). Spółka dokonuje nieodpłatnego przekazania tych towarów w celu zainteresowania dziennikarzy i innych przedstawicieli mediów towarami znajdującymi się w jej ofercie. W efekcie dokonywanych przekazań pojawiają się w mediach publikacje o towarach. Nie każde jednak przekazanie skutkuje konkretnym artykułem lub inną formą promocji towarów.

Oprócz wyżej wymienionych kategorii przekazywane są również mediom materiały informacyjne i reklamowe, tj.:

* materiały drukowane (foldery, ulotki, informacje na papierze firmowym itp.);

* torebki papierowe z logo Spółki lub towaru do zapakowania materiałów prasowych, próbek, testerów i towarów;

* płyty CD lub inne nośniki zawierające materiały promocyjne w formie elektronicznej.

Przekazanie ma charakter ostateczny i jest należycie udokumentowane dowodami wysyłki (kurier, poczta).

Przy nabyciu ww. materiałów informacyjnych i reklamowych a także przy nabyciu towarów Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto Spółka pragnie podkreślić, iż w warunkach panującej obecnie na rynku dużej konkurencji, nieodpłatne przekazywanie pojedynczych egzemplarzy towarów oraz materiałów informacyjnych i reklamowych jest nieodzownym elementem racjonalnej strategii promocyjnej m.in. z uwagi na fakt, iż działania tego rodzaju podejmują również konkurenci Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 i 2 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytań nr 3 i 4 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty opisane w stanie faktycznym przekazań stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Jak wynika z analizy powyższego przepisu, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu musi istnieć między poniesionym wydatkiem a osiągniętym przychodem związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów danego podatnika (związek przyczynowo skutkowy) jednocześnie wydatek taki nie może być wydatkiem ujętym w zamkniętym katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów przewidzianym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż celem przekazania próbek, testerów jak również pełnowartościowych egzemplarzy towarów jest zaznajomienie przedstawicieli mediów z właściwościami oferowanych przez Spółkę towarów (towary przekazywane przedstawicielom mediów stanowią produkty identyczne jak te kierowane na rynek) tym samym, przekazywane produkty stanowią dla Spółki element materiałów promocyjno-reklamowych, których celem jest dotarcie - za pośrednictwem mediów - do Klientów i Konsumentów z informacją o towarach i ich właściwościach.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, ww. przekazania mieszczą się w pojęciu "reklamy i promocji", rozumianej jako działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych Klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

W świetle powyższego nie sposób - zdaniem Wnioskodawcy - uznać, że przekazania te będą stanowiły koszty "reprezentacji", których - zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów. Spółka pragnie podkreślić, iż ani próbki, ani testery ani też pełnowartościowe egzemplarze towarów nie reprezentują sobą wyjątkowych (w porównaniu z innymi produktami) cech czy właściwości. Ponadto celem ich przekazania nie jest wywołanie u odbiorcy wrażenia okazałości czy ogólne propagowanie (prestiżu) wizerunku Spółki, lecz zapoznanie przedstawicieli mediów (i za ich pośrednictwem - Klientów i Konsumentów) z właściwościami oferowanych przez Spółkę towarów i zachęcenie jak największej liczby potencjalnych nabywców (Klientów i Konsumentów) do zakupu towarów. Opisane działanie ma na celu poszerzanie wiedzy potencjalnych nabywców (Klientów czy Konsumentów) o towarach jaki zwiększenie u nich skłonności do zakupu tych towarów (reklama i promocja). Przekazania są dokonywane w celu zwiększenia sprzedaży i pozyskania nowych odbiorców, a więc są one związane z przychodami Wnioskodawcy.

Spółka pragnie podkreślić, iż podobne stanowisko reprezentowane było również w wydawanych w imieniu Ministra Finansów indywidualnych interpretacjach podatkowych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 maja 2009 r., sygn. ILPB3/423-234/09-6/MC, czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 maja 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-429/10/MS).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, koszty ww. przekazań stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu. W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wyżej koszty Wnioskodawca uprawniony będzie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia zgodnie zaś z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury albo innego dowodu - w przypadku braku faktury (rachunku).

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle analizy powyższych zapisów u.p.d.o.p., należy stwierdzić, iż ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Koszty te z uwagi na fakt, iż ich związek z uzyskiwanymi przychodami nie jest bezpośredni, należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów. Kwestię potrąceń kosztów innych niż bezpośrednie regulują zaś przywołane powyżej przepisy art. 15 ust. 4d i ust. 4e u.p.d.o.p.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we własnym stanowisku w zakresie pytania pierwszego, koszty opisanych w stanie faktycznym przekazań stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu, gdyż działania te są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do osiągnięcia przychodu (tekst jedn.: zwiększenia sprzedaży). Działania tego rodzaju podejmują również konkurenci Spółki. W ocenie Wnioskodawcy, koszty te stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodu, bowiem nie są one ukierunkowane na jego osiągnięcie w sposób bezpośredni. Z uwagi na charakter tych przekazań (promocja), Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać ani momentu ani też wielkości osiągniętego w wyniku podjęcia ww. działań przychodu (tekst jedn.: przypisać poniesionych wydatków do określonych przychodów).

Spółka pragnie podkreślić, iż podobne stanowisko reprezentowane było również w wydawanych, w zbliżonych stanach faktycznych, indywidualnych interpretacjach podatkowych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 grudnia 2011 r. sygn. ILPB3/423-418/11-4/MM).

Mając na uwadze powyższe Spółka wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska, iż opisane wyżej koszty uprawniona będzie zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w dacie ujęcia kosztu w księgach rachunkowych na podstawie dowodu jego poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dokonując kwalifikacji wydatków na materiały reklamowe (gadżety) do kosztów reklamy bądź reprezentacji, należy odnieść się do całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika. Ważna jest również wartości przekazywanych przez niego prezentów, okoliczności ich wręczania, istota reklamy wiąże się bowiem z zamiarem dotarcia do jak najszerszej grupy odbiorców. W przypadku przekazywania materiałów (gadżetów) ograniczonej grupie podmiotów, zwłaszcza partnerom handlowym, wydatki na ich zakup należy powiązać z reprezentacją.

Wydatki poniesione na zakup prezentów dla potencjalnych klientów Spółki mogą zostać zaliczone do kosztów reklamy tylko wówczas, gdy są rozdawane masowo, tzn. przekazywane są w taki sposób, by każdy zainteresowany podmiot miał możliwość ich otrzymania. Istota reklamy wiążę się bowiem z zamiarem dotarcia do jak najszerszej grupy odbiorców. W przypadku przekazania pełnowartościowych towarów oznaczonej grupie podmiotów zwłaszcza partnerów handlowych wydatki na ich zakup należy powiązać z reprezentacją.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności i w celu zwiększenia swoich przychodów, spółka prowadzi szeroko zakrojone działania marketingowe skierowane zarówno do bezpośrednich odbiorców (Klientów), jak i do odbiorców ostatecznych (Konsumentów). W ramach prowadzonych działań Spółka przekazuje między innymi materiały informacyjne i reklamowe oraz pojedyńcze egzemplarze towarów do redakcji gazet i czasopism oraz innych mediów (np. portale internetowe). Spółka dokonuje nieodpłatnego przekazania tych towarów w celu zainteresowania dziennikarzy i innych przedstawicieli mediów towarami znajdującymi się w jej ofercie. W efekcie dokonywanych przekazań pojawiają się w mediach publikacje o towarach. Nie każde jednak przekazanie skutkuje konkretnym artykułem lub inną formą promocji towarów.

Oprócz wyżej wymienionych kategorii przekazywane są również mediom materiały informacyjne i reklamowe, tj.:

* materiały drukowane (foldery, ulotki, informacje na papierze firmowym itp.);

* torebki papierowe z logo Spółki lub towaru do zapakowania materiałów prasowych, próbek, testerów i towarów;

* płyty CD lub inne nośniki zawierające materiały promocyjne w formie elektronicznej.

Przekazanie ma charakter ostateczny i jest należycie udokumentowane dowodami wysyłki (kurier, poczta).

Przy nabyciu ww. materiałów informacyjnych i reklamowych a także przy nabyciu towarów Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Spółka przesyłając niewielkie ilości kosmetyków, próbki, testery i redakcjom prasowym ma na celu zaprezentowanie ich walorów i właściwości kosmetycznych. W tej sytuacji należy uznać, że przekazanie wymienionych produktów stanowi koszt reklamy.

Wydatki poniesione na materiały reklamowe i informacyjne które później przekazywane są do redakcji gazet i czasopism oraz innych mediów (np. portale internetowe) również stanowią koszty reklamy.

Wydatki na reklamę są kosztem uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., potrącanym w momencie poniesienia (zgodnie z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.), a więc w dniu, na który zgodnie z przepisami o rachunkowości ujęto w księgach rachunkowych.

Natomiast działania polegające na przekazaniu pojedyńczych pełnowartościowych egzemplarzy towarów do redakcji gazet i czasopism oraz innych mediów są reprezentacją. W konsekwencji nie stanowią kosztu uzyskania przychodów zgodnie z przepisem 16 ust. 1 pkt 28.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja", wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność". Powyższe odnosi się także do terminu "reprezentacja" użytego w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Norma ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności. Rozróżnienie wydatków zwianych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Pomocną może być również etymologia tego słowa - "repraesentatio" (łac.) oznacza "wizerunek".

Również w orzecznictwie wskazano na takie właśnie rozumienie pojęcia "reprezentacja", np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1009/10 podnosi, iż: " (...) W piśmiennictwie do wydatków na reprezentację zalicza się koszty poczęstunku gości podmiotu gospodarczego, uczestników konferencji, przyjęć i posiedzeń, koszty poczęstunków z okazji świąt branżowych, państwowych, wręczania nagród i odznaczeń; koszty imprez artystycznych organizowanych z okazji uroczystości, zakupy kwiatów do dekoracji pomieszczeń oraz przeznaczonych do wręczania określonym osobom; kosztów uczestnictwa na zewnątrz firmy w przyjęciach, spotkaniach, posiedzeniach, konferencjach, zjazdach i innych imprezach organizowanych okazjonalnie lub na okoliczność świąt, rocznic i celowych przedsięwzięć reprezentacyjnych, również w imprezach towarzyszących, w tym także koszty wyjazdów zagranicznych związanych z reprezentowaniem firmy w tych imprezach " (Podatek dochodowy od osób prawnych; pod red. J. Marciniuka; Warszawa 2008, Wydawnictwo C.H. Beck).

Zgodnie z podejściem funkcjonalnym przez reprezentację należy rozumieć działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych związane z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z przyjmowaniem i utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (zob. B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz; Warszawa 1997; powoływany w S. Babiarz, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2009, Wrocław 2009). (...)

Wizerunek ten, postrzegany i określany jako pozytywny, wcale nie musi odzwierciedlać dostatku, okazałości, zamożności itp. W niektórych sytuacjach wizerunkiem pozytywnym będzie taki, który wykaże cechy przedsiębiorcy takie, jak prostota, zapobiegliwość, oszczędność itp. Na taki wizerunek podmiotu również należy "zapracować" i ponieść stosowne do niego wydatki na reprezentację. Być może będą one miały inny charakter, niż wydatki zmierzające do wykazania zamożności, ekskluzywności i okazałości, ale wciąż będą to wydatki na reprezentację. (...)

Przypisywanie reprezentacji cech takich, jak wystawność, okazałość, wytworność, ekskluzywność, wynika w gruncie rzeczy z faktu, iż te właśnie cechy powszechnie postrzegane są jako pozytywnie charakteryzujące wizerunek określonego podmiotu, kojarzące się z wysokim statusem i pozycją społeczną. Jednakże nie oznacza to, że budowanie wizerunku może odbywać się wyłącznie poprzez działania nadzwyczajne, wykraczające poza przyjęte standardy (...)".

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Zatem, celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Reasumując, wydatki polegające na przekazaniu próbek towarów, testerów i materiałów reklamowych stanowią koszt podatkowy jako koszty pośrednie zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Działania polegające na przekazaniu pojedynczych egzemplarzy pełnowartościowych towarów do redakcji gazet i czasopism oraz innych mediów kierowane są do wyselekcjonowanego grona odbiorców. Należy stwierdzić, że przeważa tu aspekt reprezentacyjny, bowiem bez wątpienia celem tych czynności jest wykreowania pozytywnego obrazu Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji Ministra Finansów tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.