IPPB5/423-767/09-3/AJ - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu umowy sponsoringu, moment rozpoznania przychodu i kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2009 r. (data wpływu 3 grudnia 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

W dniu 3 grudnia 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu umowy sponsoringu, określenia momentu rozpoznania kosztu uzyskania przychodów oraz określenia momentu rozpoznania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (z ograniczoną odpowiedzialnością) prowadzi działalność handlową, głównie w zakresie obrotu stalą. W dniu 2 lipca 2008 r. Spółka zawarła umowę sponsoringu z Fundacją. Na mocy tej umowy Spółka jako sponsor zobowiązała się do wsparcia finansowego i materiałowego Fundacji w zamian za usługi mieszczące w ramach usług promocyjno-reklamowych, tj.:

Spółka w zamian za wymienione w umowie usługi zobowiązała się do nieodpłatnego przekazania towarów, które Spółka posiada w swojej ofercie handlowej, wg określonej w umowie wartości rynkowej oraz zgodnie z załączoną specyfikacją. Wartość wzajemnych świadczeń stron umowy jest równoważna. Umowa została zawarta na okres 12-stu miesięcy od dnia jej podpisania z możliwością przedłużenia na następny okres jednego roku w formie odrębnego aneksu. Spółka w miesiącu lipcu 2008 r. przekazała towar Fundacji, co zostało udokumentowane fakturą VAT na kwotę netto: 34.396,20 zł oraz VAT należny 22%: 7.567,17 zł (łącznie brutto: 41.963,37 zł). Spółka w miesiącu lipcu 2008 r. rozpoznała przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości kwoty netto oraz rozpoznała obowiązek podatkowy w podatku VAT za miesiąc lipiec 2008 r. i rozliczyła podatek VAT należny wynikający z ww. faktury VAT.

Ponadto Spółka w grudniu 2008 r. zaksięgowała bierne rozliczenie międzyokresowe kosztów na koszty dotyczące 50% wysokości kwoty netto ustalonej w umowie przypadającej na usługi reklamowe za 2008 r. Ponieważ koszt ten został zaksięgowany zgodnie z ustawą o rachunkowości tylko na podstawie zawartej umowy, a nie na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), nie został on zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w 2008 r.

W dniu 2 marca 2009 r. został podpisany aneks do umowy sponsoringu przedłużający czas trwania umowy do dnia 30 września 2009.

Następnie w dniu 1 kwietnia 2009 r. została podpisana "Umowa cesji obowiązków umownych" między Fundacją, Spółką Komandytową i Wnioskodawcą.

Na mocy niniejszej umowy cesji Fundacja dokonała przeniesienia obowiązków wynikających z umowy sponsoringu zawartej w 2008 r. na Spółkę komandytową.

Spółka wyraziła na powyższe zgodę.

Po zakończeniu okresu, na jaki umowa została zawarta, Spółka otrzymała w październiku 2009 r. od Spółki komandytowej fakturę VAT za usługi reklamowe wynikające z zawartej umowy sponsoringu.

Spółka kwotę netto wynikającą z faktury VAT wystawionej w październiku 2009 r. zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów 2009 r. i uwzględniła przy wyliczeniu zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc październik 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy koszty reklamy poniesione zgodnie z zawartą w dn. 2 lipca 2008 r. umową sponsoringu wraz z aneksem i umową cesji obowiązków umownych - stanowią w całości koszt uzyskania przychodów.

Wydatki wymienione w umowie sponsoringu mają charakter usług reklamowych, które w pośredni sposób wpływają na osiągnięcie przychodów. Sponsoring to działalność marketingowa polegająca na wydatkowaniu pieniędzy lub środków rzeczowych na wspieranie społecznie użytecznej działalności (m.in. kulturalnej, oświatowej) w celu, wywołania pozytywnego wizerunku danej firmy, promocji marki bądź produktu.

Spółka wskazała, iż Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 stycznia 2003 r. (III SA 1602/01) potwierdził za urzędem statystycznym, że "usługa polegająca na podawaniu nazwy, logo oraz innych danych sponsora (...) w zamian za przekazanie przez niego pewnej kwoty pieniężnej lub przedmiotów rzeczowych na rzecz świadczącego tego typu usługę, mieści się w grupowaniu usługi reklamowe pozostałe". Czynności Sponsorowanego wymieniowe w zawartej w dn. 2 lipca 2008 r. umowie sponsoringu mieszczą się w zakresie usług marketingowych pozostałych, spełniają słownikową definicję reklamy, wpływają na reklamę produktów Spółki (tj. rozpowszechniania informacji o towarach, ich zaletach), na zwiększenie popularności Spółki i jej produktów, kreowanie odpowiedniej pozycji rynkowej firmy i oferowanych towarów i w konsekwencji mogą realnie przyczynić się do zwiększenia obrotów Spółki.

W opinii Spółki w tym wypadku istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem a uzyskaniem w przyszłości przychodów. Reklama, jaką uzyskała Spółka, może zaowocować większą liczbą potencjalnych klientów, co przełoży się na zwiększenie przychodów ze sprzedaży.

Na poparcie zajętego stanowiska Spółka przywołała wydane dotychczas interpretacje indywidualne, np.:

Spółka wskazała, iż wprawdzie powołane interpretacje i wyroki zostały wydane w indywidualnych sprawach, niemniej jednak w wyroku WSA w Warszawie z dnia 20 stycznia 2009 r. (III SA/Wa 1916/08) stwierdzono: "Obowiązujący od dnia 1 lipca 2007 r. art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej wychodzi poza zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie, w której on zapadł i nadaje orzecznictwu sądów administracyjnych walor normatywny także w stosunku do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych). Od tej daty orzecznictwo to stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych interpretacji indywidualnych. Jego nieuzasadnione zaś pomijanie narusza wyrażoną w art. 121 § 1 O.p. zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych i może skutkować w ramach kontroli sądowoadministracyjnej uchyleniem interpretacji indywidualnej z tej przyczyny".

Ad. 2

Spółka uważa, że powinna dokonać potrącenia kosztów sponsoringu w momencie - w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) - zgodnie z art. 15 ust. 4d / 4e ustawy. Fakt ujęcia 50% wysokości kosztów w 2008 r. jako biernych rozliczeń międzyokresowych nie uprawniał Spółki do uwzględniania tych wydatków przypadających na 2008 r. w rozliczeniu jako koszty uzyskania przychodów roku 2008 (ze względu na treść ostatniej części art. 15 ust. 4e ustawy, w którym ustawodawca stwierdził, że nie uważa się za dzień poniesienia kosztów - dzień, na który ujęto w księgach koszt jako bierne rozliczenie międzyokresowe kosztów).

Zdaniem Spółki dopiero otrzymanie faktury od Spółki komandytowej za usługi reklamowe upoważnia Spółkę do rozliczenia w kosztach podatkowych 2009 r. całości wydatków na usługi reklamowe zarówno w części przypadającej na usługi za 2008 r. ujętych uprzednio jako bierne rozliczenie międzyokresowe kosztów, jak i w części przypadającej proporcjonalnie na 2009 r.

Ad. 3

Spółka uważa, że przekazanie towarów wynikające z umowy sponsoringu na rzecz Fundacji skutkuje powstaniem przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych. tj. z chwilą wydania rzeczy, nie później niż dzień wystawienia faktury (art. 12 ust. 3a ustawy), dlatego momentem uzyskania przychodów z tyt. przekazania towarów w ramach zawartej umowy sponsoringu jest lipiec 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytań 1-3 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, iż pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych kosztów do kosztów uzyskania przychodów, może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.