IPPB5/423-765/10-4/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2010 r. (data wpływu 12 listopada 2010 r.) oraz w piśmie z dnia 14 stycznia 2011 r. (data nadania 17 stycznia 2011 r., data wpływu 20 stycznia 2011 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 5 stycznia 2011 r. (data nadania 7 stycznia 2011 r., data doręczenia 11 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (związanych z wytworzeniem własnych programów komputerowych) ponoszonych w latach 2008, 2009, 2010 - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie wydatków (związanych z wytworzeniem własnych programów komputerowych) ponoszonych w latach 2008, 2009, 2010.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka S.A., zwany dalej Spółką, należy do belgijskiej Grupy, świadczy usługi pośrednictwa finansowego na terenie całego kraju. Jednocześnie Spółka w latach 2008-2010 rozwijała znacznie programy informatyczne do obsługi całego procesu udzielania kredytu, które miały zostać odsprzedane do Spółek działających w strukturach Grupy. Programy te tworzone były przez zatrudnionych w Spółce informatyków na podstawie umowy o pracę. Prawa autorskie do wytworzonych przez pracowników w ramach stosunku pracy programów przenoszone są na Spółkę. Koszty, które Spółka ponosiła dotyczyły kosztów wynagrodzeń łącznie z "narzutami na wynagrodzenia" - tj. składki ZUS, oraz koszty związane z używaniem samochodu służbowego, amortyzacja sprzętu, podróże służbowe, szkolenia, materiały biurowe itp. Koszty te nie były na bieżąco księgowane w koszty podatkowe Spółki lecz księgowane na oddzielnym koncie inwestycyjnym - zaliczenie ich w koszty podatkowe miało nastąpić po sprzedaży programów do Spółek z Grupy. W związku z kryzysem finansowym oraz ze względu na różnego rodzaju uwarunkowania, głównie ekonomiczne programy stworzone przez pracowników Spółki nie będą sprzedane innym podmiotom. Decyzją zarządu Spółki podjętą 15 stycznia 2010 r. programy te mają być wykorzystywane przez Spółkę S.A. do własnej działalności pośrednictwa finansowego. W związku z powyższym koszty związane z tworzeniem tych programów należy zaliczyć do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kiedy Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z wytworzeniem własnych programów komputerowych ponoszone w latach 2008, 2009, 2010 r....

Stanowisko Spółki

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zwanej dalej ustawa o podatku CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jeżeli programy komputerowe są nabywane przez Spółkę w celu wykorzystywania ich w działalności gospodarczej, a przewidywany okres ich ekonomicznej użyteczności jest dłuższy niż rok, ujmowane powinny być w ewidencji jako wartości niematerialne i prawne, a mianowicie jako autorskie prawa majątkowe na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku CIT. Przepisy cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewidują możliwości amortyzacji wytworzonego we własnym zakresie programu komputerowego, jako wartości niematerialnej i prawnej. Z treści art. 16b ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, że jednym z warunków zaliczenia do wartości niematerialnych i prawnych danego składnika majątkowego jest jego nabycie przez podatnika. Zgodnie z treścią ww. przepisu, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W przypadku wytwarzania programów komputerowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wydatki ponoszone przez Spółkę tj. wynagrodzenia, narzuty na wynagrodzenia, pozostałe koszty pracowników zatrudnionych przy tworzeniu programów komputerowych powinny być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych wynikających z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku CIT.

W przypadku gdyby Spółka sprzedawała programy komputerowe innym podmiotom, wówczas wydatki należałoby kwalifikować jako koszty bezpośrednio związane z przychodami. W przypadku natomiast gdy programy te mają być wykorzystywane wyłącznie w prowadzonej przez Spółkę działalności koszty wytwarzania programów komputerowych przez pracowników zdaniem Spółki zaliczamy do kosztów pośrednich. Brak jest możliwości przypisania poniesionych wydatków na wytworzenie oprogramowania do konkretnych przychodów.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

W konsekwencji, nakłady poniesione na wytworzenie oprogramowania, które obejmowały m.in. wynagrodzenia pracowników, kwalifikować należy do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, stosownie do treści tego przepisu, wydatki na wytworzenie oprogramowania, zaliczyć należy do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W związku z powyższym koszty poniesione w 2008 r. powinny zostać zaliczone do kosztów 2008 r. - poprzez skorygowanie zeznania podatkowego CIT-8 za 2008 r.

W związku faktem, iż decyzja Zarządu została podjęta w styczniu 2010 r. (przed złożeniem zeznania podatkowego za 2009 r.) Spółka wydatki o których mowa poniesione w 2009 r. zaliczyła do kosztów podatkowych 2009 r., wydatki ponoszone w 2010 r. Spółka zalicza w koszty podatkowe w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono w tym zakresie od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.