IPPB5/423-753/11-2/IŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 10 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu korekty podatku VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu korekty podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Spółka S.A. (dalej jako: "Bank" lub "Wnioskodawca") jest bankiem z siedzibą na terytorium Polski i prowadzi działalność bankową, zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665).

Zgodnie z regulacjami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535; dalej jako: "ustawa o VAT"), zasadnicza działalność Banku to usługi zwolnione z VAT, nie dające prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Dążąc do efektywnego i bezpiecznego świadczenia swoich usług, Bank nabywa usługi od podmiotów niemających siedziby na terytorium Polski, w odniesieniu do których Bank rozpoznaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług (zwany dalej: "VAT") z tytułu importu usług, w tym m.in. usługi wsparcia w procesie zarządzania ryzykiem oraz usługi wsparcia konsultacyjnego w procesie oferowania oraz świadczenia usług finansowych.

W przypadku nabycia powyższych usług, Bank zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą, a także przyjętą w przeszłości praktyką rynkową, klasyfikował je jako opodatkowane VAT według stawki podstawowej. Obliczony w ten sposób podatek należny z tytułu importu przedmiotowych usług Bank, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret pierwsze u.p.d.o.p., ujmował w kosztach podatkowych.

W dniu 20 lipca 2011 r. Bank otrzymał jednak interpretacje indywidualne (sygn. IPPP1-443-697/11-2/BS oraz IPPP1-443-698/11-2/BS), w których Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że wskazane powyżej usługi wsparcia w procesie zarządzania ryzykiem oraz usługi wsparcia konsultacyjnego w procesie oferowania oraz świadczenia usług finansowych, jako dotyczące wsparcia działalności bankowej powinny być uznane za usługi zwolnione z VAT (interpretacje dotyczyły stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2010 r.). W związku z powyższym, Bank zamierza obecnie wystawić faktury korygujące do faktur wewnętrznych i dokonać stosownej korekty podatku należnego, który został uprzednio zadeklarowany w związku z importem przedmiotowych usług. W takim przypadku, zgodnie z przepisami VAT, korekta ta nastąpi w miesiącu wystawienia faktury korygującej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Bank, w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych i zmniejszeniem kwoty VAT należnego z tytułu importu usług, zobowiązany jest do rozpoznania przychodu w kwocie odpowiadającej skorygowanemu podatkowi VAT w miesiącu faktycznego otrzymania zwrotu podatku (bądź rzeczywistego zadysponowania nim).

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Banku, w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych i zmniejszeniem kwoty VAT należnego z tytułu importu usług, Bank zobowiązany jest do rozpoznania przychodu w kwocie odpowiadającej skorygowanemu podatkowi VAT w miesiącu faktycznego otrzymania zwrotu podatku (bądź rzeczywistego zadysponowania nim).

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.), przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe. W kategorii tej, co do zasady, mieszczą się zatem także kwoty zwróconych podatków. Jednocześnie jednak, na mocy art. 12 ust. 4 pkt 6 u.p.d.o.p. do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskując a contrario, podatek VAT zaliczony kosztów uzyskania przychodów powinien być, w momencie jego zwrotu, zaliczany do przychodów podatkowych.

Zdaniem Banku, z art. 12 ust. 4 pkt 6 u.p.d.o.p. a contrario wynika, że zaliczenie podatku VAT do przychodów podatkowych musi nastąpić zawsze, gdy wystąpią kumulatywnie dwa warunki:

* podatek ten został uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów,

* podatek ten został zwrócony.

Trzeba przy tym zauważyć, że użyty w przytoczonym przepisie termin "zwrot podatku" należy, rozumieć zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, tj. jako "zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego". Z definicji tej wynika, że w ramach pojęcia zwrot podatku" mieści się, między innymi, zwrot podatku VAT. Co więcej, definicja ta ma charakter szeroki i poza wymienionymi w niej przykładami zwrotów podatku obejmuje także wszelkie inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego".

Tym samym, zdaniem Banku, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 1 i art. 12 ust. 4 pkt 6 u.p.d.o.p., przychód podatkowy z tytułu podlegającego zwrotowi podatku VAT, zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, w kwocie odpowiadającej skorygowanemu podatkowi VAT z tytułu importu usług, powstanie na zasadzie kasowej, tj. w momencie, kiedy ten podatek zostanie Bankowi faktycznie zwrócony.

Nie byłoby natomiast właściwe, zdaniem Banku, rozpoznawanie przychodu z tytułu podlegającego zwrotowi podatku VAT w innym momencie, np. momencie złożenia wniosku o zwrot nadpłaty lub otrzymania pozytywnego postanowienia organu podatkowego w tym zakresie.

Bank zauważa, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, rozpatrując kwestię analogiczną do opisanej w stanie faktycznym niniejszego wniosku (tekst jedn.: dotyczącą konsekwencji w podatku dochodowym od osób prawnych związanych ze zwrotem innemu bankowi podatku VAT należnego z tytułu importu usług, który został wcześniej zaliczony do kosztów uzyskania przychodu) orzekł, iż "w każdym przypadku dokonania korekty deklaracji w podatku od towarów i usług, wskutek czego zwrócony zostanie podatek VAT, zaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, podatnik jest obowiązany tenże zwrócony podatek zaliczyć do przychodów. Wyłącza to obowiązek wstecznej korekty deklaracji w podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów" (wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 lutego 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1572/10).

W tym samym wyroku, sąd zauważył, że ponieważ - w myśl przepisów u.p.d.o.p. - zwrot podatku VAT uprzednio zaliczonego do kosztów uzyskania przychodów powoduje zawsze obowiązek rozpoznania przychodu przez podatnika otrzymującego taki zwrot - to niedopuszczalne jest przyjęcie, że podatnik jest dodatkowo zobowiązany do wstecznego skorygowania kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia podstawy opodatkowania), gdyż rodziłoby to skutek w postaci podwójnego opodatkowania tych samych wartości.

Warto zauważyć, że identyczne stanowisko w tej kwestii zajął również WSA w Gliwicach (wyrok z dnia 27 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Gl 359/10, prawomocny).

Biorąc pod uwagę powyższe, Bank, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 12 ust. 4 pkt 6 u.p.d.o.p. a contrario jest obowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu zwrotu podatku VAT zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. Przepisy u.p.d.o.p. nie przewidują wyjątków od tego obowiązku. W szczególności, żaden przepis u.p.d.o.p. nie zwalnia Banku z obowiązku rozpoznania przychodu z tytułu zwrotu podatku VAT, nawet wówczas, gdyby Bank dokonał wstecznej korekty zeznań podatkowych za okresy, w których rzeczony podatek został ujęty jako koszt uzyskania przychodu. Dokonanie takiej korekty-jak słusznie zauważono w obu przytoczonych orzeczeniach sądowych - nie tylko nie uwolniłoby Banku od obowiązku rozpoznania przychodu, ale wręcz doprowadziłoby do podwójnego opodatkowania podatkiem dochodowym kwoty zwróconego podatku.

W istocie zatem ustawodawca poprzez wprowadzenie szczególnej regulacji art. 12 ust. 4 pkt 6 u.p.d.o.p. uniemożliwił korygowanie skutków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych związanych z niezasadnym zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodów podatku VAT poprzez złożenie korekty zeznania podatkowego.

Ustawodawca ograniczył uprawnienie podatników do korygowania zeznania podatkowego wprowadzając w zamian obowiązek rozpoznania zwróconego podatku VAT jako przychodu podatkowego "na bieżąco", tj. w miesiącu faktycznego otrzymania zwrotu podatku.

Przyjęcie przez ustawodawcę takiego rozwiązania miało swoje uzasadnienie w tym, iż nie w każdym przypadku podatnik jest obowiązany do skorygowania zeznania podatkowego. Nie ma on takiego prawa/obowiązku np. wówczas, gdy zwrot podatku VAT nastąpił już po upływie terminu przedawnienia okresu, w którym podatek ten został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Bank dodatkowo zwraca uwagę, iż kwestia momentu rozpoznania przychodu z tytułu skorygowania podatku należnego VAT była przedmiotem licznych interpretacji indywidualnych wydawanych przez Dyrektorów Izb Skarbowych w imieniu Ministra Finansów, na przykład:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 czerwca 2010 r. (sygn. IPPB5/423-179/10-2/PS);

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 maja 2010 r. (sygn. ILPB3/423-191/10-2/MC);

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 marca 2010 r. (sygn. IPPB5/423-846/09-4/PS);

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 marca 2010 r. (sygn. ILPB3/423-1185/09-2/MC);

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 stycznia 2010 r. (sygn. IPPB5/423-695/09-2/PJ).

W interpretacjach tych potwierdzano, iż w przypadku wystawienia korekt faktur wewnętrznych, na których nieprawidłowo wykazany został podatek należny (w wyniku nieprawidłowego zakwalifikowania przez podatników czynności jako podlegających opodatkowaniu podstawową stawką VAT) zwracany podatek VAT zaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów podatnicy powinni rozpoznawać jako przychód podatkowy w momencie otrzymania zwrotu lub rzeczywistego zadysponowania nim.

Przykładowo, w interpretacji z dnia 2 czerwca 2010 r. (sygn. IPPB5/423-179/10-2/PS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że:

" (...) na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 pkt 4f i a contrario art. 12 ust. 4 pkt 6 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wnioskodawca, w związku z zaliczeniem podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów, powinien zaliczyć do przychodów różnicę w podatku należnym (nadpłacony podatek należny) wynikającą ze złożenia stosownej korekty.

Zwrócone kwoty podatku od towarów i usług, o których jest mowa powyżej powinny być rozpoznane, jako przychód podatkowy w momencie ich faktycznego otrzymania przez Wnioskodawcę (bądź rzeczywistego zadysponowania nimi), tj. w momencie np. zaliczenia odpowiednich wartości na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, otrzymania zwrotu nadpłaty w podatku VAT- zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p.".

Reasumując, według Banku wykładnia językowa przepisów u.p.d.o.p., podzielana przez orzecznictwo sądów administracyjnych oraz organy podatkowe we wskazanych interpretacjach prowadzi do wniosku, iż Bank powinien rozpoznać przychód podatkowy z tytułu zwrotu podatku VAT związanego z korektą importu usług w momencie jego otrzymania (bądź rzeczywistego zadysponowania nim).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatek od towarów i usług, co do zasady, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy. Jeden z wyjątków od tej zasady jest zawarty w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret pierwsze, który stanowi, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Z opisu zdarzenia przedstawionego we wniosku wynika, że Bank w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. błędnie opodatkował podatkiem VAT import usług mi.n. w zakresie wsparcia w procesie zarządzania ryzykiem oraz usług wsparcia konsultacyjnego w procesie oferowania oraz świadczenia usług finansowych, które jako dotyczące wsparcia działalności bankowej powinny być uznane za usługi zwolnione z VAT. Bank zamierza dokonać stosownej korekty podatku należnego, który został uprzednio zadeklarowany w związku z importem przedmiotowych usług. Zgodnie z przepisami VAT, korekta ta nastąpi w miesiącu wystawienia faktury korygującej.

Bank uważa, że w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych i zmniejszeniem kwoty VAT należnego z tytułu importu usług, Bank zobowiązany jest do rozpoznania przychodu w kwocie odpowiadającej skorygowanemu podatkowi VAT w miesiącu faktycznego otrzymania zwrotu podatku (bądź rzeczywistego zadysponowania nim).

Zdaniem Banku powyższa kwalifikacja wynika z przepisu art. 12 ust. 1 pkt 4f oraz - a contrario-z art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które to przepisy konstytuują ogólną zasadę, iż do przychodów należy zaliczyć wszelkie kwoty obniżonego, zaniechanego, umorzonego podatku, jeżeli wcześniej kwoty tego podatku zaliczone zostały do kosztów uzyskania przychodu.

Z powyższą tezą nie można się zgodzić. Przepisy wymienionych artykułów stanowią bowiem wyraźnie o okolicznościach, w których powstaje przychód podatkowy i żaden z nich nie obejmuje swą normą sytuacji opisanej we wniosku Banku.

Artykuł 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że przychodem (...) jest w szczególności - w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami - naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Przepis ten dotyczy więc wyłącznie naliczonego podatku VAT w dwóch sytuacjach: obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług. W praktyce najczęściej dotyczy to sytuacji, gdy podatnik w wyniku złożonej korekty deklaracji podatku VAT uzyskuje obniżenie lub zwrot podatku naliczonego uprzednio zaliczonego do kosztów uzyskania przychodów. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z korektą podatku należnego, a więc inną okolicznością niż wymieniona w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy.

Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy, również w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania. Zgodnie z tym przepisem do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis swoim zakresem przedmiotowym obejmuje stanowiące dochody budżetu państwa i budżetów samorządowych jednostek terytorialnych, podatki i opłaty, które podlegają zwrotowi, umorzeniu lub zaniechany jest ich pobór, pod warunkiem, że nie zostały wcześniej zaliczone, przez podatnika, do kosztów uzyskania przychodów. Podstawą do zaniechania i umorzenia poboru podatku są odpowiednio przepisy art. 22a, art. 67a i 67b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Natomiast zwrot podatku następuje na zasadach określonych w art. 76 ustawy - Ordynacja podatkowa, który stanowi w § 1, że "nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba, że podatnik zgłosi wniosek o zaliczeniu nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2". Podatnikowi przysługuje prawo wystąpienia o zwrot nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, które uregulowane zostało w przepisach tej ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy więc stwierdzić, że w sytuacji opisanej we wniosku Bank powinien dla celów podatku dochodowego od osób prawnych przeprowadzić stosowną korektę nie po stronie przychodów jak Bank uważa, lecz prawidłowo Bank powinien skorygować koszty podatkowe.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w toku prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, ma miejsce sytuacja, w której przy imporcie usług, w tym m.in. usług wsparcia w procesie zarządzania ryzykiem oraz usług wsparcia konsultacyjnego w procesie oferowania oraz świadczenia usług finansowych Bank przyjmuje, iż przedmiotowe czynności winny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług, podczas gdy - jak stwierdzono w indywidualnych interpretacjach Nr IPPP1-443-697/11-2/BS oraz Nr IPPP1-443-698/11-2/BS wydanych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dla Banku - usługi te nie powinny być opodatkowane. W konsekwencji wystawiana jest faktura korygująca do uprzednio wystawionej przez samego podatnika faktury VAT.

Podkreślić należy, że należny podatek od towarów i usług w przedmiotowej sprawie w ogóle nie powinien wystąpić, a tym samym, nie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodów na podstawie wyżej cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret pierwsze u.p.d.o.p. W takim przypadku, tj. stwierdzenia pomyłki powodującej błędne zakwalifikowanie do kosztów podatkowych wydatku, który nie wystąpił Bank nie może skutków przedmiotowego błędu uwzględnić w miesiącu faktycznego otrzymania zwrotu podatku (bądź rzeczywistego zadysponowania nim). Błąd ten należy wyeliminować za okresy, w których podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Tylko w drugiej z wymienionych sytuacji, tj. kiedy pierwotna faktura została wystawiona prawidłowo, podatnik ma prawo do bieżącego (tzn. w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał skorygowaną fakturę) uwzględnienia w rozliczeniach podatkowych (ustalając wysokość kosztów uzyskania przychodów) skutków tej korekty poprzez odpowiednie zwiększenie lub zmniejszenie kosztów. Natomiast w przypadku opisanym we wniosku, kiedy korekta faktury wewnętrznej wynika z konieczności wyeliminowania błędnie wystawionej przez samego podatnika, tj. Bank faktury pierwotnej - Bank jest zobowiązany do skorygowania (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania (zwiększenia) podatku dochodowego/zaliczek za okresy rozliczeniowe (miesiące oraz lata podatkowe), w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej.

Powyższe oznacza tym samym, że stanowisko Banku odnośnie pytania postawionego we wniosku uznaje się za nieprawidłowe.

Końcowo, ustosunkowując się jeszcze do przytoczonych przez Bank wyroków sądowych oraz interpretacji organów podatkowych należy zauważyć, iż nie stanowi one powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, nie są źródłem prawa, ponieważ wydawane są w indywidualnych sprawach i wiążą tylko strony postępowania w konkretnej sprawie.

Jednocześnie, warto zauważyć, że w obrocie prawnym funkcjonują również rozstrzygnięcia, w których zaprezentowano odrębne niż Bank stanowisko a dotyczące podobnej problematyki. Należy jednak podkreślić, ze podstawowym zadaniem tutejszego organu jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie. Podstawą interpretacji jest sam przepis prawa (co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej).

Ponadto, nowelizacja Ordynacji podatkowej sprawiła, że z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do wydawania indywidualnej interpretacji podatkowej jest minister właściwy do spraw finansów publicznych. Ma to na celu zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego poprzez jednolitość wydawanych interpretacji indywidualnych. Zgodnie z dyspozycją art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.