IPPB5/423-747/13-4/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2013 r. (data wpływu 20 września 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2013 r. (data nadania 29 listopada 2013 r., data wpływu 2 grudnia 2013 r.) na wezwanie Nr IPPB5/423-747/13-2/JC oraz IPPP2/443-1013/13-2/KG z dnia 20 listopada 2013 r. (data odbioru 22 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych przystąpienia Spółki do umowy dotyczącej kompleksowego zarządzania płynnością finansową, w tym:

* zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o niedostatecznej kapitalizacji - jest nieprawidłowe,

* pobierania podatku u źródła - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych przystąpienia Spółki do umowy dotyczącej kompleksowego zarządzania płynnością finansową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje zawrzeć z D. S.A. (dalej jako: "Bank") umowę dotyczącą kompleksowego zarządzania płynnością finansową w ramach grupy F. (dalej jako: "Grupa F."): "Umowę o świadczenie usługi db-C.S." (dalej jako: "Umowa").

Na dzień złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej do Umowy z Bankiem, oprócz Wnioskodawcy, ma zamiar przystąpić F. B.V. (dalej jako: "F. B.V.") należący do Grupy F. (dalej jako: "Uczestnicy").

Warunkiem przystąpienia do Umowy jest zawarcie przez każdego Uczestnika umowy rachunku bankowego, na podstawie której Bank prowadzi rachunki na rzecz ww. podmiotów (dalej jako: "Rachunki").

Wnioskodawca oraz F. B.V. są zainteresowani efektywnym zarządzaniem swoimi wierzytelnościami wobec Banku z tytułu posiadanych na Rachunkach środków pieniężnych oraz zobowiązaniami wobec Banku z tytułu wykorzystywanych kredytów w Rachunkach.

Zgodnie z Umową, Bank, jako instytucja specjalizująca się w świadczeniu usług z sektora finansowego, zobowiąże się wykonywać na rzecz Wnioskodawcy usługę DBCASHSWEEPPL (dalej jako: "Usługa").

Świadczenie Usługi poprzedzone będzie otwarciem należącego do Banku technicznego rachunku konsolidacyjnego (dalej jako: "TRK"), pełniącego rolę rachunku rozliczeniowego.

Usługa będzie polegała na codziennym:

* Ustaleniu salda na każdym z Rachunków;

* Zsumowaniu wszystkich sald ujemnych oraz wszystkich sald dodatnich na Rachunkach oraz ustalenie, która z tych sum jest niższa, a która wyższa w wartościach bezwzględnych;

* Przeniesieniu całości sald składających się na sumę sald, która okazała się niższa w wartościach bezwzględnych z Rachunków, na których te salda wystąpiły na TRK;

* Przeniesieniu części sald składających się na sumę sald, która okazała się wyższa w wartościach bezwzględnych z Rachunków podmiotów przystępujących do Umowy, na których te salda wystąpiły na TRK w takiej wysokości, aby przeniesiona na TRK suma sald dodatnich równała się sumie przeniesionych sald ujemnych (z każdego z Rachunków zostanie przeniesiona tylko taka kwota, której udział w całości przenoszonych kwot odpowiada udziałowi salda tego Rachunku w sumie sald składających się na wyższą wartość bezwzględną - Kwota Salda Klienta);

* Każdego następnego dnia roboczego po dniu, w którym Bank przeprowadzi opisane powyżej czynności, Bank przeprowadzi operacje odwrotne, tzn. przeniesie z TRK na Rachunki Uczestników salda przeniesione poprzedniego dnia roboczego na TRK.

Wynagrodzenie Banku za wykonywanie Umowy będzie stanowić prowizja pobierana przez Bank pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca od Wnioskodawcy i innych podmiotów, które potencjalnie mogłyby przystąpić do Umowy.

Ponadto, pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca Bank będzie pobierał od każdego podmiotu będącego stroną Umowy, w stosunku do którego suma sald na Rachunku w poprzednim miesiącu kalendarzowym stanowiła saldo ujemne, prowizję za okresowe powstanie salda ujemnego (dalej jako: "Prowizja"). Z kolei podmiotom, których suma sald na Rachunku w poprzednim miesiącu kalendarzowym stanowiła saldo dodatnie, pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca kalendarzowego Bank będzie wypłacał wynagrodzenie za okresowe powstanie salda dodatniego (dalej jako: "Wynagrodzenie").

Wnioskodawca dodatkowo wskazuje, że wystąpił do Urzędu Statystycznego w Łodzi o dokonanie klasyfikacji statystycznej wyżej opisanej Usługi. Zgodnie z uzyskaną opinią z dnia 26 sierpnia 2013 r. (dalej jako: "Klasyfikacja"), powyżej opisaną usługę należy traktować jako usługę kompleksowego zarządzania płynnością finansową, mieszczącą się w grupowaniu 64.99.19 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 listopada 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował zdarzenie przyszłe wskazując:

* W opisie zdarzenia przyszłego Spółka przedstawiła znane jej założenia dotyczące usługi, którą D.S.A. (dalej: "Bank") będzie świadczył na jej rzecz. Zasady usługi, z której Spółka ma zamiar skorzystać zostały opisane w Umowie i zostały analogicznie przedstawione przez Spółkę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Spółka pragnie również poinformować, że nie dokonywała klasyfikacji Umowy jako umowy typu "cash pooling". W związku z brakiem legalnej definicji umowy typu "cash pooling" w prawodawstwie polskim, Spółka nie jest w stanie jednoznacznie określić, czy jest to umowa tego typu.Umowa, do której Spółka ma zamiar przystąpić nie przewiduje przepływów środków finansowych pomiędzy Spółką a F. B.V. (dalej: "F. B.V."), drugim Uczestnikiem Umowy.Przelewy środków pieniężnych dokonywane będą wyłącznie w relacjach Spółki z Bankiem.

* Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, do Umowy zamierza przystąpić Wnioskodawca oraz F. B.V. W świetle informacji posiadanych przez Spółkę, tylko dwa powyżej wskazane podmioty mają zamiar przystąpić do Umowy.W konsekwencji, przedmiotem zapytania Spółki są skutki podatkowe związane z uczestnictwem w Umowie tylko podmiotów wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

* Zgodnie z najlepszą wiedzą Spółki, jedynymi podmiotami, które mają zamiar przystąpić do Umowy z Bankiem jest Spółka oraz F. B.V.F. B.V. jest holenderskim rezydentem podatkowym i podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zgodnie z informacjami posiadanymi przez Spółkę, F. B.V. przystąpiłby do Umowy na takich samych zasadach jak Spółka.

* Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 u.p.d.o.p. do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek (...).

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 61 u.p.d.o.p. analogiczne do powyższych ograniczenia mają zastosowanie wobec pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki.

W świetle powyższego, jako że F. B.V. posiada 100% udziałów w Spółce, pomiędzy F. B.V. a Spółką występują powiązania, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 u.p.d.o.p.Jednocześnie Spółka podkreśla, że przytaczane powyżej przepisy (art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz art. 16 ust. 1 pkt 61 u.p.d.o.p.) mogłyby potencjalnie mieć zastosowanie w sytuacji, gdy udziałowiec Spółki (F. B.V.) udzieliłby Spółce pożyczki (kredytu), co nie miałoby miejsca w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym.

Z kolei Bank nie jest powiązany kapitałowo ze Spółką ani z F. B.V.

* Spółka posiada z Bankiem Umowę Rachunku bieżącego. Rachunek Spółki byłby wykorzystywany przez Spółkę między innymi na potrzeby Umowy.Spółka nie posiada informacji, czy rachunek, który byłby otwarty przez F. B.V. byłby wykorzystywany przez F. B.V. wyłącznie na potrzeby Umowy.Oprócz Rachunków Uczestników Umowa przewidywałaby istnienie technicznego rachunku konsolidacyjnego (dalej: "TRK") należącego do Banku, który pełniłby funkcję rachunku rozliczeniowego dla celów Umowy.

* Projekt Umowy nie przewiduje, że jakikolwiek podmiot będzie pełnił rolę "agenta" lub "pool leadera".Bank będzie odpowiedzialny za rozliczenia dokonywane w ramach Umowy oraz będzie właścicielem TRK, który będzie pełnił rolę rachunku rozliczeniowego na potrzeby Umowy.

* Przystąpienie do Umowy będzie umożliwiało Spółce pozyskanie "finansowania" od Banku, dzięki możliwości odnotowywania sald ujemnych na Rachunku należącym do Spółki. W związku z potencjalnie odnotowywanymi saldami ujemnymi Spółka będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz Banku prowizji za okresowe powstanie sakla ujemnego. Spółka nie będzie podpisywała odrębnej umowy kredytowej z Bankiem, na podstawie której Bank udzielałby jej kredytu w rozumieniu art. 69 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1376). W sprawach nieuregulowanych w Umowie zastosowanie miałyby postanowienia Umów Rachunku oraz Umów Kredytu zawartych pomiędzy Spółką a Bankiem oraz postanowienia Regulaminu Banku w sprawie świadczenia usług bankowych oraz przepisy kodeksu cywilnego oraz prawa bankowego.

* Umowa nie przewiduje, że Uczestnicy udostępnialiby środki finansowe na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z projektem Umowy Spółka udzielałaby jedynie poręczenia za przyszłe zobowiązania pozostałych Uczestników (czyli w odniesieniu do zaprezentowanego zdarzenia przyszłego za zobowiązania F. B.V.) z tytułu salda ujemnego, które mogłoby wystąpić na rachunku F. B.V. lub TRK. Poręczenie byłoby udzielone łącznie do określonej kwoty. Poręczenie takie miałoby jednakże zastosowanie tylko w sytuacji niespłacenia salda ujemnego na Rachunku należącym do Spółki, rachunku F. B.V. lub TRK w dacie jego wymagalności. Wówczas Bank miałby prawo obciążyć którykolwiek z rachunków otwartych na potrzeby Umowy (Rachunek Spółki lub F. B.V.) celem zaspokojenia swoich roszczeń. Zgodnie z Umową każdy Uczestnik udzielałby analogicznego poręczenia. Odpowiedzialność Uczestników Umowy z tytułu poręczeń byłaby solidarna.

Powyżej opisana instytucja poręczenia nie miałaby jednak zastosowania w związku z codziennym funkcjonowaniem Usługi. Zgodnie z Umową podmioty do niej przystępujące nie udostępniałyby środków finansowych związanych z wystąpieniem salda dodatniego na rachunku na rzecz innych podmiotów.

Jak wskazano powyżej poręczenie miałoby na celu zaspokojenie roszczeń Banku w sytuacji gdy Spółka lub F. B.V. nie wywiązałyby się z obowiązku spłaty salda ujemnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym, Wnioskodawca nie będzie świadczył jakiejkolwiek usługi i nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tego tytułu.

2. Czy Umowa zawarta pomiędzy Bankiem a Wnioskodawcą nie będzie podlegać w Polsce opodatkowaniu p.c.c.

3. Czy w związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym do ewentualnej Prowizji należnej od Wnioskodawcy nie będą miały zastosowania w Polsce regulacje o niedostatecznej kapitalizacji w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

4. Czy Prowizja wypłacana na rzecz Banku nie będzie podlegała zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od osób prawnych (dalej jako: "podatek u źródła") w Polsce.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na względzie właściwe regulacje prawne oraz otrzymaną oficjalną Klasyfikację dotyczącą usług wykonywanych na podstawie Umowy, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że:

3. Ewentualna Prowizja pobierana w ramach Umowy od Wnioskodawcy nie będzie podlegać ograniczeniom wynikającym z regulacji dotyczących niedostatecznej kapitalizacji;

4. Prowizja wypłacana przez Wnioskodawcę nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 3.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, przepisom o niedostatecznej kapitalizacji podlegają odsetki od pożyczek udzielonych pożyczkobiorcy przez tzw. kwalifikowanych pożyczkodawców, tj.:

* udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki,

* dwóch lub więcej udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki lub

* tzw. spółkę siostrzaną, tzn. jeśli ten sam podmiot posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji) spółki udzielającej i otrzymującej pożyczkę (kredyt).

Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z art. 16 ust. 7b ustawy o CIT, przez pożyczkę (dla celów przepisów o niedostatecznej kapitalizacji) rozumie się "każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy".

W świetle powyższego, ograniczeniom z tytułu niedostatecznej kapitalizacji, podlegają odsetki w przypadku, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

* mamy do czynienia z umową pożyczki w powyższym rozumieniu oraz

* pożyczka jest udzielona przez określoną kategorię podmiotów (tzw. kwalifikowanych pożyczkodawców) na rzecz innych podmiotów oraz wypłata odsetek następuje pomiędzy tymi podmiotami.

Zdaniem Wnioskodawcy, ograniczenia z niedostatecznej kapitalizacji nie powinny mieć zastosowania do Umowy ze względu na to, że w omawianym przypadku nie będziemy mieli do czynienia z pożyczkami, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na jakikolwiek podmiot.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy również fakt, że w opisanym stanie faktycznym podmiotem udzielającym ewentualnej pożyczki byłby Bank, który jest nie jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą, przemawia za brakiem podstaw do stosowania ograniczeń wynikających z regulacji dot. niedostatecznej kapitalizacji.

W konsekwencji, żaden z warunków stosowania ograniczenia w zakresie niedostatecznej kapitalizacji, o których mowa powyżej, nie zostałby spełniony.

Spółka podnosi, że podobne stanowisko prezentują również ograny podatkowe w swoich interpretacjach: m.in. indywidualna interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 8 lipca 2013 r., nr IPTPB3/423-144/13-2/GG lub indywidualna interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 czerwca 2013 r., nr IPPB5/423-160/13-5/JC.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczenie Usługi w ramach Umowy przez Bank, nie będzie wiązało się z udzielaniem pożyczek pomiędzy Wnioskodawcą a Fujitsu B.V. (lub jakimkolwiek innym podmiotem, który potencjalnie mógłby przystąpić do Umowy) i w konsekwencji zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów ewentualnej Prowizji nie będzie podlegało ograniczeniom wynikającym z regulacji w zakresie niedostatecznej kapitalizacji.

Ad. 4.

W świetle ustawy o CIT, niektóre kategorie przychodów uzyskiwanych przez podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (podatników nieposiadających na terytorium Polski siedziby lub zarządu) podlegają opodatkowaniu w Polsce według stawki określonej ryczałtowo w art. 21 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychody m.in. z:

* odsetek,

* praw autorskich lub praw pokrewnych,

* za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

* z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- podlegają opodatkowaniu stawką 20% w Polsce, jeśli są wypłacane na rzecz podmiotów niemających siedziby lub zarządu w Polsce. Przepis ten ma zastosowanie z uwzględnieniem właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy przepis ten nie znajdzie zastosowania w odniesieniu do analizowanego stanu faktycznego, ponieważ:

* Prowizja, którą jest obciążany Wnioskodawca wypłacana jest na rzecz Banku, który również jest właścicielem TRK, pełniącego rolę konsolidującą;

* Bank, na rzecz którego Wnioskodawca płaci Prowizję, ma siedzibę w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca podkreśla, że w opisie zdarzenia przyszłego, brak będzie agenta, który stanowiłby podmiot z Grupy F. i odpowiadał za rozliczenia i płatności dokonywane w ramach Umowy. Podmiotem uprawnionym do kwot Prowizji jest wyłącznie Bank, który jest również właścicielem TRK, pełniącego rolę rozliczeniową.

Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że przystąpienie Fujitsu B.V. do Umowy z Bankiem lub potencjalnie większej liczny podmiotów z Grupy Fujitsu ma na celu wynegocjowanie możliwie najkorzystniejszych warunków w zakresie zarządzania wierzytelnościami wobec Banku z tytułu posiadanych na rachunkach środków pieniężnych oraz zobowiązaniami wobec Banku z tytułu salda ujemnego na rachunkach, a nie wierzytelnościami oraz zobowiązaniami pomiędzy podmiotami z Grupy Fujitsu.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że w omawianym stanie faktycznym nie powstanie obowiązek pobrania polskiego podatku u źródła w odniesieniu do Prowizji wypłacanej przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stanowisko organu podatkowego odnośnie pytania oznaczonego we wniosku numerem 3.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Natomiast, zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 60 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 61 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Stosownie natomiast do treści art. 16 ust. 7b powołanej ustawy przez pożyczkę - o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz w ust. 7 - rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę. Powołany przepis art. 16 ust. 7b ww. ustawy, definiuje pojęcie pożyczki, dla potrzeb stosowania normy wynikającej z brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, szerzej niż wynika to z definicji zawartej w Kodeksie cywilnym (art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.)).

Polskie przepisy prawa cywilnego nie zawierają regulacji odnoszących się do opisanej umowy zarządzania płynnością finansową. Stąd też umowę taką zaliczyć należy do umów nienazwanych. Tym niemniej cechą takiej umowy jest to, że jeden z podmiotów (uczestnik umowy) przekazuje własne środki finansowe innemu podmiotowi (innemu uczestnikowi umowy), celem pokrycia przez ten inny podmiot zobowiązań pieniężnych. Otrzymane przez taki inny podmiot środki finansowe podlegać będą zwrotowi wraz z wynagrodzeniem za korzystanie z tych środków, określonym w formie odsetek.

Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy regulują podatkowe skutki tzw. "niedostatecznej kapitalizacji" i mają zastosowanie do pożyczek udzielanych pomiędzy spółkami kapitałowymi powiązanymi ze sobą w sposób, o którym mowa w tym przepisie.

Opisana we wniosku umowa zarządzania płynnością finansową wypełnia przesłanki zaliczenia jej do umowy pożyczki zdefiniowanej w art. 16 ust. 7b ustawy. W przedmiotowej sprawie mamy bowiem do czynienia z przekazywaniem środków pieniężnych pomiędzy podmiotami (pomiędzy Wnioskodawcą a F. B.V.), przy jednoczesnej - wynikającej z logiki systemu zarządzania płynnością finansową - konieczności zwrotu danych środków oraz uzyskiwaniu w związku z tym określonego wynagrodzenia w postaci odsetek. Przy czym podkreślić należy, że brak sporządzonych umów pożyczek pomiędzy uczestnikami systemu, nie przekreśla możliwości uznania określonych transakcji jako odpowiadających definicji sformułowanej w art. 16 ust. 7b ustawy. Przepis ten wprowadza bowiem własną definicję wskazanej umowy na potrzeby przepisów dotyczących tzw. cienkiej kapitalizacji.

Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że polskie przepisy o niedostatecznej kapitalizacji znajdują zastosowanie w przypadkach, kiedy na dzień zapłaty odsetek zadłużenie podatnika przekracza określony w tych przepisach poziom zadłużenia wobec podmiotów powiązanych, co skutkuje koniecznością wyłączenia odsetek płaconych przez Spółkę od części zadłużenia przekraczającego określony w omawianych przepisach limit. W konsekwencji w sytuacji, w której na dzień zapłaty odsetek podatnik nie byłby zadłużony wobec podmiotu powiązanego, bowiem zadłużenie swoje wobec tego podmiotu już spłacił, lub jest ono niższe od zadłużenia granicznego to w praktyce wobec płaconych odsetek nie znajdą zastosowania ograniczenia w zaliczaniu ich w koszty na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym w takiej sytuacji całość odsetek, wypłacanych przez Spółkę mogłaby zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, o ile będzie naliczana od wartości zadłużenia wobec podmiotu powiązanego, które nie przekracza trzykrotności wartości kapitału zakładowego Spółki.

Mając na względzie treść stanowiska Wnioskodawcy zawartego we wniosku należy stwierdzić, że jest ono nieprawidłowe, gdyż w kontekście przedstawionej struktury systemu zarządzania płynnością finansową, nie można wykluczyć okoliczności stosowania art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy, z uwagi na brzmienie art. 16 ust. 7b ustawy. W konsekwencji, o ile w momencie zapłaty odsetek (Prowizji) zadłużenie Spółki wobec określonego podmiotu powiązanego będzie przekraczało określony pułap, możliwość zaliczania wypłacanych przez Spółkę odsetek do kosztów uzyskania przychodów może być limitowana.

Stanowisko organu podatkowego odnośnie pytania oznaczonego we wniosku numerem 4.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 22b ww. ustawy, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika tymczasem, że postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy ("beneficial owner"), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. Co do zasady, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Sam bowiem fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Oznacza to, że postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek (por. Modelowa konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku, Wyd. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa 2011).

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że stawka podatku od odsetek wynikająca z właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (bądź zwolnienie), znajdzie zastosowanie jedynie w odniesieniu do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek. Warunkiem zastosowania obniżonej stawki podatkowej jest bowiem, aby podmiot otrzymujący odsetki był ich właścicielem.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca planuje zawrzeć z D.S.A. w Warszawie (dalej jako: "Bank") umowę dotyczącą kompleksowego zarządzania płynnością finansową w ramach grupy F. (dalej jako: "Grupa F."): "Umowę o świadczenie usługi db-CashSweepPL" (dalej jako: "Umowa").

Umowa zarządzania płynnością finansową sprowadza się do koncentrowania środków pieniężnych z jednostkowych rachunków poszczególnych podmiotów na wspólnym rachunku grupy (rachunek główny) i zarządzaniu zgromadzoną w ten sposób kwotą, przy wykorzystaniu korzyści skali. Powyższy model może się różnić w kwestiach technicznych w zależności od preferencji uczestników wyrażonych w zawartej przez nich umowie.

Do niezmiennej istoty takiej umowy zalicza się możliwość kompensowania przejściowych nadwyżek, wykazywanych przez jeden z podmiotów z przejściowymi niedoborami zaistniałymi u innych podmiotów. Dzięki temu dochodzi do minimalizowania kosztów kredytowania działalności podmiotów z grupy poprzez kredytowanie się przy wykorzystaniu środków własnych grupy. W ramach porozumienia uczestnicy wskazują podmiot organizujący system i zarządzający systemem, którym może być jednostka z grupy, jak również wyspecjalizowany bank. Zarządzający systemem w ramach umowy zapewnia dla wszystkich uczestników systemu środki finansowe na pokrycie sald ujemnych, a w przypadku wystąpienia sald dodatnich na rachunkach uczestników to na jego rachunek trafiają środki finansowe. Niezależnie od tego, czy podmiotem zarządzającym systemem jest bank, czy wybrana spółka z grupy, realizuje on jedynie funkcję pośrednika, tzn. nie jest ostatecznym właścicielem odsetek, do których prawo przysługuje spółkom przekazującym nadwyżkę.

Powyższe nie pozostaje w sprzeczności z opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca wskazuje bowiem m.in., że Usługa będzie polegała na codziennym:

* Ustaleniu salda na każdym z Rachunków;

* Zsumowaniu wszystkich sald ujemnych oraz wszystkich sald dodatnich na Rachunkach oraz ustalenie, która z tych sum jest niższa, a która wyższa w wartościach bezwzględnych;

* Przeniesieniu całości sald składających się na sumę sald, która okazała się niższa w wartościach bezwzględnych z Rachunków, na których te salda wystąpiły na TRK;

* Przeniesieniu części sald składających się na sumę sald, która okazała się wyższa w wartościach bezwzględnych z Rachunków podmiotów przystępujących do Umowy, na których te salda wystąpiły na TRK w takiej wysokości, aby przeniesiona na TRK suma sald dodatnich równała się sumie przeniesionych sald ujemnych (z każdego z Rachunków zostanie przeniesiona tylko taka kwota, której udział w całości przenoszonych kwot odpowiada udziałowi salda tego Rachunku w sumie sald składających się na wyższą wartość bezwzględną - Kwota Salda Klienta);

* Każdego następnego dnia roboczego po dniu, w którym Bank przeprowadzi opisane powyżej czynności, Bank przeprowadzi operacje odwrotne, tzn. przeniesie z TRK na Rachunki Uczestników salda przeniesione poprzedniego dnia roboczego na TRK.

Ponadto, pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca Bank będzie pobierał od każdego podmiotu będącego stroną Umowy, w stosunku do którego suma sald na Rachunku w poprzednim miesiącu kalendarzowym stanowiła saldo ujemne, prowizję za okresowe powstanie salda ujemnego (dalej jako: "Prowizja"). Z kolei podmiotom, których suma sald na Rachunku w poprzednim miesiącu kalendarzowym stanowiła saldo dodatnie, pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca kalendarzowego Bank będzie wypłacał wynagrodzenie za okresowe powstanie salda dodatniego (dalej jako: "Wynagrodzenie").

Na podstawie opisanej we wniosku metody funkcjonowania umowy zarządzania płynnością finansową nie wynika, że Bank będzie rzeczywistym odbiorcą należności odsetkowych. Bank w omawianej sprawie nie jest ostatecznym właścicielem odsetek, działa bowiem na rzecz innego podmiotu/podmiotów, pełni tym samym rolę pośrednika, technicznego organizatora i koordynatora systemu zarządzania płynnością finansową.

Powyższe wynika z istoty zarządzania środkami finansowymi należącymi do podmiotów z grupy. Pełnienie roli wskazanych powyżej, jak i podjęcie się pełnienia innych związanych z tym funkcji, nie jest tożsame z wyłącznym władaniem zgromadzonymi w systemie środkami finansowymi. Innymi słowy, cechą charakterystyczną systemu zarządzania jest konsolidowanie środków finansowych wszystkich uczestników, a nie dokonywanie "darowizn" na rzecz Banku przez pozostałych uczestników. Rzeczywistymi właścicielami przekazywanych środków pozostają podmioty przekazujące nadwyżkę znajdującą się na ich rachunkach. Tytuł prawny do odsetek posiadają zatem poszczególne spółki biorące udział w systemie zarządzania płynnością finansową.

Powyższe znajduje pełne odzwierciedlenie w opisie zdarzenia przyszłego, gdzie Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z Umową, Bank, jako instytucja specjalizująca się w świadczeniu usług z sektora finansowego, zobowiąże się wykonywać na rzecz Wnioskodawcy usługę DBCASHSWEEPPL (dalej jako: "Usługa"). Świadczenie Usługi poprzedzone będzie otwarciem należącego do Banku technicznego rachunku konsolidacyjnego (dalej jako: "TRK"), pełniącego rolę rachunku rozliczeniowego.

Wnioskodawca podnosi także, że Bank będzie odpowiedzialny za rozliczenia dokonywane w ramach Umowy oraz będzie właścicielem TRK, który będzie pełnił rolę rachunku rozliczeniowego na potrzeby Umowy.

Przepisy prawa podatkowego nie odnoszą się wprost do zdarzeń tego rodzaju, zatem ewentualne konsekwencje podatkowe należałoby oceniać z punktu widzenia ogólnych zasad opodatkowania obowiązujących w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

W pierwszej kolejności istotnym jest ustalenie, kto jest podatnikiem z tytułu otrzymanych odsetek. To bowiem osoba podatnika, niebędącego rezydentem przesądza o ty, czy i jaka umowa międzynarodowa znajdzie zastosowanie w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie ostatecznym właścicielem odsetek (podmiotem uprawnionym do odsetek) pozostaje uczestnik umowy zarządzania płynnością finansową przekazujący nadwyżkę środków.

Spółka będzie mogła zastosować zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosowne postanowienia odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania obowiązującej pomiędzy Polską a państwem rezydencji podatkowej podmiotu uprawnionego, uzyskującego dochód z tytułu odsetek, przy spełnieniu warunku posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego.

Podmiotem uzyskującym dochód z tytułu odsetek, na gruncie opisanej umowy zarządzania płynnością finansową będzie F. B.V., gdyż jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, jedynymi podmiotami, które mają zamiar przystąpić do Umowy jest Wnioskodawca oraz F. B.V. będący holenderskim rezydentem podatkowym.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120) - dalej: Konwencja, Umowa polsko-holenderska - odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z kolei na podstawie art. 11 ust. 2 Konwencji, takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

Na podstawie art. 11 ust. 3 Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki, o których mowa w ustępie 1, podlegają opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jeżeli odbiorca ten jest osobą uprawnioną do odsetek i jeżeli takie odsetki są wypłacane:

Zgodnie z art. 11 ust. 5 Konwencji, użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką, lecz niedających prawa do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z państwowych papierów wartościowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi papierami wartościowymi, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu tego artykułu.

Postanowienia ustępów 1, 2 i 3 tego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do odsetek, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą poprzez zakład tam położony, bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 - art. 11 ust. 6 Konwencji.

Ponadto zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 7 Konwencji, uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli płatnikiem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstało zobowiązanie, z tytułu którego są wypłacane odsetki, i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.

Należy tez wskazać, że zgodnie z art. 11 ust. 8 Konwencji, jeżeli między płatnikiem a osobą uprawnioną do odsetek lub między nimi a osobą trzecią istnieją szczególne powiązania i dlatego odsetki mające związek z roszczeniem wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane, przekraczają kwotę, która byłaby uzgodniona pomiędzy płatnikiem a osobą uprawnioną do odsetek bez takich powiązań, wówczas postanowienia tego artykułu mają zastosowanie tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadpłacona część podlega opodatkowaniu zgodnie z ustawodawstwem każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej konwencji.

W związku z powyższym, Spółka dysponując certyfikatem rezydencji uczestnika będącego osobą uprawnioną - F. B.V., o której mowa w art. 11 ust. 2 Umowy polsko-holenderskiej, może potrącać podatek u źródła w wysokości 5% kwoty brutto tych odsetek z chwilą ich zapłaty.

Tym samym stanowisko Wnioskodawca, zgodnie z którym w omawianym zdarzeniu przyszłym nie powstanie obowiązek pobrania polskiego podatku u źródła w odniesieniu do Prowizji wypłacanej przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji przepisów prawa podatkowego należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, tym samym nie mogą wpływać na sposób rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie. Jednocześnie należy zauważyć, że stany faktycznie przedstawione w powołanych interpretacjach nie są zbieżne z opisanym przez Spółkę zdarzeniem przyszłym.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę zawieranej Umowy.

Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku okoliczności będą różniły się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.