IPPB5/423-67/13-4/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2013 r. (data wpływu 23 stycznia 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 25 marca 2013 r. (data nadania 25 marca 2013 r., data wpływu 27 marca 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-67/13-2/RS z dnia 14 marca 2013 r. (data nadania 15 marca 2013 r., data doręczenia 19 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot ryczałtu wypłacanych dawcom szpiku na pokrycie poniesionych przez nich kosztów przejazdu do ośrodka przeprowadzającego transplantację, zakwaterowania na miejscu, wyżywienia, utraty zarobków, w ramach świadczonych przez Spółkę usług - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot ryczałtu wypłacanych dawcom szpiku na pokrycie poniesionych przez nich kosztów przejazdu do ośrodka przeprowadzającego transplantację, zakwaterowania na miejscu, wyżywienia, utraty zarobków, w ramach świadczonych przez Spółkę usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym, wykonującym badania diagnostyczne na rzecz osób chorych na białaczki oraz inne choroby hematologiczne. Decyzją Ministerstwa Zdrowia z dnia 14 marca 2011 r., Wnioskodawca otrzymał zgodę na wykonywanie czynności polegających na pozyskiwaniu potencjalnych dawców allogenicznego szpiku i komórek krwiotwórczych krwi obwodowej w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów.

Procedura doboru dawcy, wygląda w następujący sposób:

Dawca i biorca szpiku dobierani są na podstawie porównania antygenów zgodności tkankowej. Wyróżnia się sześć antygenów ważnych i branych pod uwagę w procesie doboru szpiku w pierwszym rzędzie: dwa antygeny A, dwa antygeny B i dwa antygeny DR. Z perfekcyjnym doborem (oznaczanym także jako 6/6) mamy do czynienia wtedy, gdy dawca ma wszystkie antygeny takie same jak pacjent. Ponieważ oznaczanie antygenów HLA jest drogie, w rejestrach do niedawna oznaczane były zwykle tylko HLA antygeny A i B (tzw. klasa I), a odpowiadające im antygeny HLA-DR i ich podtypy (tzw. klasa II HLA) dodawane były sukcesywnie, w miarę zapotrzebowania i/lub możliwości finansowych rejestrów.

W pierwszym momencie dokonuje się pobrania 10ml krwi od osoby, która rejestruje się jako kandydat na dawcę szpiku w rejestrze dawców. Z pobranej próbki krwi wykonywane są badania antygenów zgodności tkankowej HLA. Dane antygenowe kandydata na dawcę wprowadzane są do światowego rejestru dawców BMDW. Odtąd dane te są dostępne w trakcie poszukiwania dawcy dla dowolnego chorego na świecie.

W przypadku stwierdzenia zgodności chorego i kandydata na dawcę, jest on proszony o oddanie kolejnych 10ml krwi do dalszych badań HLA i 10ml do badań wirusologicznych. Bardzo szczegółowe badania krwi zarówno kandydata na dawcę, jak i biorcy mają na celu potwierdzenie zgodności antygenowej między nimi oraz wykluczenie obecności wirusów, które mogłyby uniemożliwić przeszczepienie.

W przypadku całkowitej lub wystarczającej zgodności, przedstawia się kandydatowi na dawcę szczegółową procedurę pobrania szpiku oraz wyjaśnia ewentualne wątpliwości. W tym momencie kandydat podejmuje ostateczną decyzję o oddaniu, bądź nie, swojego szpiku choremu.

Po podjęciu decyzji na tak, na kilka tygodni przed planowaną transplantacją, dawcy pobiera się krew do autotransfuzji. Będzie ona mu podana z powrotem w trakcie pobrania szpiku.

Potencjalny dawca w momencie zakwalifikowania przez ośrodek transplantacyjny otrzymuje od M. zaliczkę na wydatki poniesione w związku z dojazdem, pobytem w ośrodku przeszczepiającym, pokrycie kosztów utraty zarobków. Dawca nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia w związku z oddaniem szpiku.

Kwota zaliczki wypłacanej dawcy jest elementem ceny za usługę, za którą Wnioskodawca wystawia fakturę sprzedaży ośrodkowi przeprowadzającemu transplantację.

Kwota ryczałtu nie jest wyszczególniona jako osobna pozycja, natomiast jest podstawą wyliczenia ceny za świadczone przez Wnioskodawcę usługi.

W piśmie z dnia 25 marca 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony w przedmiotowym wniosku stan faktyczny, tj. podał, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postępuje prawidłowo zaliczając kwotę wypłacanego ryczałtu dawcy (pokrywającego koszty dawcy związanych z przeszczepem) do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do zaliczenia powyższych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Podniesiono, że zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W celu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* wydatek został poniesiony przez podatnika

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie został enumeratywnie wskazany w art. 16 ust. 1 ww. ustawy jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe zdaniem Wnioskodawcy oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Podniesiono, iż sformułowanie "w celu" należy rozumieć jako dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości". Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Do obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W opinii Wnioskodawcy do zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów Spółka musiałaby zatem posiadać dowody potwierdzające związek poniesionych wydatków na wypłaty kwot ryczałtowych dla dawców, a uzyskanym przychodem. Związek taki zdaniem Wnioskodawcy w zasadzie jest oczywisty - w przypadku, jeżeli dawca nie otrzymałby kwoty ryczałtu umożliwiającej mu bezpłatne oddanie szpiku (a tym samym musiałby ponieść wydatki z własnej kieszeni), prawdopodobnie w ogóle nie zostałby dawcą, zatem nie doszłoby do wyświadczenia przez Spółkę usługi głównej - przekazania pobranego szpiku do potrzebującego pacjenta.

Zasadność poniesienia tego wydatku w opinii Wnioskodawcy jest bezsprzeczna - bez jego poniesienia nie doszłoby do uzyskania przez Spółkę przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości". Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje wprost sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Nie oznacza to jednak, że podatnik ma w tym zakresie pełną dowolność. Jak wynika z ugruntowanej linii orzeczniczej obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Skoro więc podatnik musi legitymować się dowodami potwierdzającymi istnienie związku przyczynowo-skutkowego, o którym mowa w ww. art. 15 ust. 1, to przede wszystkim musi posiadać dokumenty świadczące o poniesieniu wydatku.

Istotną wskazówkę, jak należy dokumentować wydatki zaliczane do kosztów uzyskania przychodów ustawodawca zawarł w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule zawarte są w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330).

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Wobec braku definicji "darowizny" w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi darowiznę w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, wymaga sięgnięcia - w myśl reguł wykładni systemowej - do przepisów aktu prawnego, w którym ta instytucja jest uregulowana. Tym aktem prawnym jest ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak z powyższego wynika, istotą darowizny jest bezpłatne świadczenie kosztem majątku darczyńcy. Aby uznać daną czynność za darowiznę, konieczne jest zatem wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym, wykonującym badania diagnostyczne na rzecz osób chorych na białaczki oraz inne choroby hematologiczne. Decyzją Ministerstwa Zdrowia z dnia 14 marca 2011 r., M. otrzymał zgodę na wykonywanie czynności polegających na pozyskiwaniu potencjalnych dawców allogenicznego szpiku i komórek krwiotwórczych krwi obwodowej w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów. Potencjalny dawca w momencie zakwalifikowania przez ośrodek transplantacyjny otrzymuje od Wnioskodawcy zwrot kosztów w formie ryczałtu na wydatki poniesione w związku z pobytem w ośrodku przeszczepiającym (przejazd, zakwaterowanie na miejscu, koszty wyżywienia), pokrycie kosztów utraty zarobków. Dawca nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia w związku z oddaniem szpiku. Zwrot kosztów w formie ryczałtu określa regulamin wewnętrzny Spółki. Kwota zaliczki wypłacanej dawcy jest elementem ceny za usługę, za którą Wnioskodawca wystawia fakturę sprzedaży ośrodkowi przeprowadzającemu transplantację. Kwota ryczałtu nie jest wyszczególniona jako osobna pozycja, natomiast jest podstawą wyliczenia ceny za świadczone przez Wnioskodawcę usługi.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwot ryczałtu wypłacanych dawcom szpiku na pokrycie poniesionych przez nich kosztów przejazdu do ośrodka przeprowadzającego transplantację, zakwaterowania na miejscu, wyżywienia, utraty zarobków w ramach świadczonych przez Spółkę usług.

W tym miejscu należy podkreślić, iż podatnik zawsze przy ponoszeniu wydatku musi mieć na uwadze art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie ma znaczenia tu fakt, że wydatek został poniesiony przez Spółkę w związku z wykonaniem zlecenia. Co prawda strony zawierające umowę, stosownie do art. 353 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego, jednak Organ podatkowy analizując wydatki będzie je zawsze analizował pod kątem celowości i racjonalności ich poniesienia oraz czy poszczególne wydatki nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów. Każdy wydatek należy zatem indywidualnie ocenić pod względem bezwzględnie obowiązujących negatywnych przesłanek ustawowych (zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów) wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Fakt, iż przedmiotowe wydatki ponoszone przez Spółkę wliczane są do podstawy konkretnego wynagrodzenia należnego Spółce za wykonanie usługi nie ma znaczenia przy kwalifikowaniu wydatku do kosztu uzyskania przychodu, w sytuacji kiedy ten koszt dotyczy Wnioskodawcy i jest on enumeratywnie wyłączony w ustawie jako koszt niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

Jak wyjaśniono powyżej, kwestię dokumentowania kosztów uzyskania przychodów normują odrębne przepisy. A zatem, jeżeli na gruncie przepisów o rachunkowości, wymieniony przez Wnioskodawcę, w przedstawionym stanie faktycznym, sposób dokumentowania wydatków poniesionych w związku z wypłacaniem dawcom kwot ryczałtu na pokrycie poniesionych przez nich kosztów przejazdu do ośrodka przeprowadzającego transplantację, zakwaterowania na miejscu, wyżywienia, utraty zarobków, w ramach usług świadczonych przez Spółkę, stanowi dowody księgowe, będące podstawą wprowadzenia tych wydatków do ksiąg rachunkowych, to taki sposób udokumentowania faktu ich poniesienia jest wystarczający również dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Mając na uwadze przedstawione powyżej uregulowania należy w pierwszej kolejności wskazać, iż w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W sytuacji przedstawionej we wniosku nie następuje zmniejszenie majątku Wnioskodawcy. Jak wynika bowiem z przedstawionego stanu faktycznego, kwoty zwrotów wydatków ponoszonych przez dawców dokonywane przez Wnioskodawcę w związku z realizacją przedmiotowej umowy będą ujmowane na fakturze wystawianej Zleceniodawcy przez Spółkę.

A zatem przedmiotowe kwoty ryczałtów nie podlegają wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, co do zasady Spółka ma prawo zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów kwot zwrotu (wymienionych w przedstawionym stanie faktycznym) wypłacanych przez Spółkę dawcom, gdyż poniesione zostały w związku ze świadczeniem kompleksowej usługi na rzecz Zleceniodawcy. Nie można jednak powyższej wykładni interpretować rozszerzająco i wywodzić na tej podstawie, iż wszystkie wydatki wymienione w katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Każdy wydatek należy zatem indywidualnie ocenić pod względem bezwzględnie obowiązujących negatywnych przesłanek ustawowych (zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów) wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Wnioskodawca w związku z realizacją otrzymanych zleceń, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ww. kwoty ryczałtu, które wypłaci dawcom szpiku na pokrycie poniesionych przez nich kosztów przejazdu do ośrodka przeprowadzającego transplantację, zakwaterowania na miejscu, wyżywienia, utraty zarobków, o ile przedmiotowe wydatki zostaną właściwie udokumentowane i będą wypełniały przesłanki cyt. wyżej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko podatnika należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.