IPPB5/423-67/09-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2009 r. (data wpływu 6 lutego 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych:

* w zakresie opodatkowania dochodów niemieckiego funduszu inwestycyjnego z posiadanych w Polsce nieruchomości - jest prawidłowe;

* w zakresie opodatkowania dywidend uzyskiwanych od polskich spółek kapitałowych przez niemiecki fundusz inwestycyjny - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów niemieckiego funduszu inwestycyjnego z posiadanych w Polsce nieruchomości oraz w zakresie opodatkowania dywidend uzyskiwanych przez niemiecki fundusz inwestycyjny z udziałów w polskich spółkach kapitałowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Niemiecki otwarty fundusz inwestycyjny (dalej: Fundusz) nabywa w Polsce nieruchomości, a następnie je średnio-i długoterminowo wynajmuje. Fundusz uzyskuje zatem przychody z wynajmu nieruchomości w Polsce. Prócz bezpośredniego nabywania nieruchomości, Fundusz nabywa udziały w spółkach z siedzibą w Polsce i posiadających nieruchomości (dalej: Spółki Powiązane). W takiej sytuacji Spółki Powiązane uzyskują w Polsce przychody z wynajmu.

Fundusz gromadzi środki finansowe od inwestorów i wykorzystuje je na zakup aktywów (nieruchomości). Do zarządzania Funduszem powołuje się spółkę zwaną "spółką inwestycyjną nieruchomościową" (dalej: K). Funkcjonuje ona w formie prawnej niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Gesellschaft mit beschrankter Haftung, GmbH), która odpowiada polskiej spółce z o.o. Zarówno swoją siedzibę, jak i miejsce zarządu K posiada w Niemczech. W konsekwencji w Polsce posiada tylko ograniczony obowiązek podatkowy w zakresie uzyskiwanych dochodów. K został zarejestrowany w Polsce dla celów podatku dochodowego od osób prawnych i otrzymał numer NIP. Co istotne, majątek zgromadzony w Funduszu stanowi dla K wyodrębnioną masę majątkową. K jest jego cywilnoprawnym posiadaczem, tj. zarządza nim we własnym imieniu, choć na rachunek inwestorów. Celem wykupienia udziału w Funduszu inwestor indywidualny wpłaca do niego swój wkład, przez co nabywa prawo do udziału w wyniku Funduszu w proporcji własnego wkładu do całości wpłat wszystkich inwestorów do Funduszu.

Stosunek prawny łączący inwestorów z K nie ma charakteru przypominającego stosunek wspólnika do spółki, lecz zobowiązaniowy i jest regulowany poprzez postanowienia umowy uczestnictwa w Funduszu. Obecnie Fundusz dysponuje środkami finansowymi wielu tysięcy inwestorów, na ogół osób fizycznych, jednakże niekiedy również osób prawnych. Inwestorami są głównie osoby posiadające miejsce zamieszkania w Niemczech. Inwestor może w zasadzie w każdej chwili wycofać swój wkład. W takim przypadku K jest zobowiązana wypłacić mu z majątku Funduszu równowartość jego wkładu. Inwestor może żądać zwrotu własnego wkładu w gotówce, jednakże nie ma prawa do majątku Funduszu odpowiadającego równowartości wkładu (np. przyznania mu prawa własności części nieruchomości). W przeciwieństwie do posiadania udziałów w spółce, wypłata wkładu jest możliwa w każdej chwili i nie wymaga przeprowadzenia długotrwałego postępowania obniżenia kapitału zakładowego K. Majątkiem Funduszu zarządza wyłącznie K. K. decyduje o wyborze nabywanych nieruchomości, najemcach oraz o tym, kiedy nieruchomości te będą zbyte. W przeciwieństwie do np. spółki osobowej, inwestorzy nie posiadają prawa głosu w zakresie zarządzania majątkiem Funduszu. Jedynym ich zadaniem jest finansowanie Funduszu. Wynagrodzeniem przysługującym inwestorom w związku z udostępnieniem środków finansowych Funduszowi jest wynik Funduszu, po odjęciu kosztów, opłat i podatków. Na wynagrodzenie to składają się nie tylko przychody uzyskiwane z najmu nieruchomości, ale także ze zmiany ich wartości. Jednostka uczestnictwa Funduszu jest zatem porównywalna z obligacjami o zmiennym oprocentowaniu (obligacja z prawem do udziału w zyskach). Ponieważ formalnie podatnikiem w Niemczech jest pojedynczy inwestor, a nie K, również z punktu widzenia polskiego prawa może się nasunąć pytanie o podmiot podatku. Obecnie K uznaje, że ponieważ ciąży na nim ograniczony obowiązek podatkowy z tytułu osiąganych w Polsce przychodów z tytułu wynajmu nieruchomości, jest podatnikiem polskiego podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychody uzyskiwane przez niemiecki otwarty fundusz inwestycyjny z posiadanych bezpośrednio nieruchomości na podstawie art. 3 ust. 2 Ustawy o p.d.o.p. podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych jako przyporządkowane bezpośrednio K na podstawie art. 7 ust. 1 w powiązaniu z art. 5 ust. 1, ze względu na powstanie zakładu K w Polsce, lub art. 13 ust. 1 UOUPO PL-RFN poprzez osiąganie przychodów z nieruchomości położonych w Polsce.

Ponadto, K będzie również beneficjentem dywidend wypłacanych przez Spółki Powiązane. W związku z powyższym, przy spełnieniu formalnych warunków w przypadku wypłaty dywidend ze Spółek Powiązanych na rzecz K, będzie możliwe zastosowanie przepisów art. 10 ust. 2 lit. a) UOPO PL-RFN, bądź też art. 22 ust. 4 ustawy o p.d.o.p.

Jednostka uczestnictwa nie tworzy dla niemieckich inwestorów żadnego bezpośredniego powiązania z polską nieruchomością. K. inwestuje środki finansowe pozyskane od inwestorów na ich rachunek, ale w imieniu własnym. Inwestorzy nie mają wpływu na cel inwestycji (nabycie nieruchomości). Nie posiadają oni także możliwości bezpośredniego finansowego zaangażowania się w obiekt inwestycji. Jedynym decydującym o opodatkowaniu elementem stanu faktycznego jest bezpośredni związek K. z nieruchomością w Polsce. Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. to na K. ciąży zatem ograniczony obowiązek podatkowy z tytułu osiąganych na terenie Polski przychodów z tytułu z wynajmu nieruchomości. Przychody te powinny bowiem podlegać opodatkowaniu jako przychody osiągane przez K. z tytułu prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej w formie zakładu (zgodnie z art. 7 ust. 1 w powiązaniu z art. 5 ust. 1 UOUPO PL-RFN), bądź też jako przychody osiągane z położonej w Polsce nieruchomości w rozumieniu art. 13 ust. 1 UOUPO PL-RFN. Należy przy tym zaznaczyć, że niezależnie od powyższej kwalifikacji sposób opodatkowania tych dochodów w Polsce będzie taki sam. Z kolei przyjmując założenie o ograniczonym obowiązku podatkowym inwestorów w Polsce, podlegaliby oni polskiemu podatkowi dochodowemu od osób fizycznych (o ile byłyby to osoby fizyczne). Rozwiązanie to byłoby dla inwestorów atrakcyjne z tego względu, iż każdy z nich korzystałby z kwoty wolnej od podatku. Jednakże zakład pracy związany z rozliczeniem podatkowym każdego z wielu tysięcy inwestorów byłby zarówno dla nich, jak i dla polskich organów skarbowych, bardzo duży, tak że w przypadku otwartego funduszu inwestycyjnego, gdzie inwestorzy często się zmieniają należy raczej rozważyć inne rozwiązanie. Z administracyjno-ekonomicznego punktu widzenia wskazane byłoby zatem, aby Polska - podobnie jak wiele innych krajów europejskich - jako podmiot podlegający bezpośredniemu opodatkowaniu w zakresie osiągniętych w Polsce przychodów wypracowanych przez majątek Funduszu traktowała bezpośrednio K. Za tym rozwiązaniem przemawia wiele argumentów. Po pierwsze, K. jest cywilnoprawnym właścicielem majątku Funduszu. Ponadto, jest wpisana do ksiąg wieczystych nieruchomości jako ich właściciel oraz występuje w tym zakresie we własnym imieniu. Po drugie, K. jest podmiotem faktycznie wypracowującym przychody z najmu; indywidualni inwestorzy nie mają żadnego wpływu na zarządzanie Funduszem oraz na osiąganie przychodów z najmu. Inwestorzy znajdują się w położeniu analogicznym do nabywających obligacje. Po trzecie, zgodnie z tą zasadą postępuje wiele krajów (Francja, Norwegia, itd.): przyporządkowują one uzyskiwane na ich terytorium przychody samej K, nie poszczególnym inwestorom.

Ad. 2 i 3

W sytuacji, gdy K nabywa udziały w Spółkach Powiązanych posiadających nieruchomości, przychody uzyskiwane z najmu będą opodatkowane polskim podatkiem dochodowym na poziomie tych Spółek. K będzie jedynym, 100% udziałowcem Spółek Powiązanych, co wynikać będzie jednoznacznie choćby z Krajowego Rejestru Sądowego (KRS) prowadzonego dla tych Spółek. K jako jedyny podmiot będzie w związku z tym uprawniony do uzyskiwania dywidend od tych Spółek. Inwestorzy nie będą uprawnieni do otrzymywania dywidendy od Spółek Powiązanych, ponieważ nie będą ich bezpośrednimi udziałowcami. Tym samym nie będą posiadać bezpośrednich praw do przychodów pochodzących z Polski, lecz jedynie do wyniku finansowego Funduszu, powstającego po odjęciu zaistniałych na poziomie Funduszu kosztów opłat i podatków. W związku z tym, że to K otrzymuje dywidendę, inwestorzy nie będą osiągali żadnych przychodów w Polsce, zatem nie będą mieli w Polsce obowiązku podatkowego i nie będą mogli stosować postanowień UOUPO PL-RFN. Opodatkowanie pochodzących z Polski przychodów K na poziomie jej udziałowców odbywa się w dalszej kolejności wyłącznie zgodnie z przepisami niemieckiego prawa podatkowego. Biorąc pod uwagę fakt, iż to K otrzyma dywidendy od Spółek Powiązanych, należy je zaliczać do przychodów K również zgodnie z postanowieniami UOUPO PL-RFN, jak również regulacjami Dyrektywy 90/4351EEC EWG Rady Unii Europejskiej z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych Państw Członkowskich (Dz. Urz. WE z 20 sierpnia 1990 r. nr L 225) w sprawie wspólnego systemu opodatkowania spółek dominujących i zależnych, implementowanej do polskiego porządku prawnego w art. 22 ust. 4 Ustawy o p.d.o.p. Z tego względu K. będzie uprawniona do skorzystania z prawa obniżenia podatku u źródła zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. a) wspomnianej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, względnie art. 22 ust. 4 Ustawy o p.d.o.p.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał następujące orzeczenia organów podatkowych:

* interpretację indywidualną z dnia 28 stycznia 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IP-PB3-423-378/07-3/IK,

* interpretację indywidualną z dnia 28 listopada 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB5/423-24/08-2/MW,

* postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2007 r. sygn. akt 1471/DPR2/423-90/07/AB,

* postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 16 sierpnia 2007 r. sygn. akt 1471/DPZ/423/15/07/TG,

* postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2005 r. sygn. akt 1471/DPD1/423/14/05/EN,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (czyli tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu).

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 z późn. zm.) dochody z majątku nieruchomego mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym ten majątek jest położony.

Dla celów cytowanej umowy wyrażenie "majątek nieruchomy" rozumie się według prawa Umawiającego się Państwa, w którym majątek ten jest położony. Pojęcie to obejmuje w każdym przypadku przynależność do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa cywilnego o gruntach, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do zmiennych lub stałych świadczeń z tytułu eksploatacji albo prawa do eksploatacji zasobów mineralnych, źródeł i innych bogactw naturalnych. Statki i samoloty nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 ww. umowy).

Określona w art. 6 ust. umowy regulacja ma zastosowanie do dochodów z bezpośredniego użytkowania, najmu lub dzierżawy, jak również każdego innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego (art. 6 ust. 3 ww. umowy).

Jednocześnie strony (umowy) wprost określiły w ust. 4 art. 6 umowy, iż ww. postanowienia umowne stosuje się również do dochodów z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa i do dochodu z majątku nieruchomego, który służy do wykonywania wolnego zawodu.

Zgodnie ze stanowiskiem doktryny i wykładnią literalną powołanych regulacji prawnych:

* kategorię "majątku nieruchomego" należy analizować stosując prawo tego Państwa, na którym ten majątek jest położony (czyli polskiego) - w pierwszej kolejności prawa podatkowego, w dalszej cywilnego, budowlanego itd.;

* wyrażona w art. 6 ust. 4 umowy zasada położenia majątku ma pierwszeństwo nad zasadą miejsca położenia zakładu, co oznacza, iż do opodatkowania dochodów "z majątku nieruchomego" należy stosować wyżej powołane przepisy art. 6 umowy, a nie przepisy dotyczące zysków przedsiębiorstw określone w art. 7 powołanej umowy;

* dla celów umowy istotne jest ekonomiczne władztwo osoby uzyskującej dochód nad majątkiem nieruchomym (a nie kto jest rzeczywistym właścicielem);

Jak wynika z wniosku niemiecki fundusz nieruchomości jest zarządzany przez spółkę inwestycyjną K (działającą na rzecz inwestorów, którzy wnieśli "wkłady" do funduszu). K jest nie tylko cywilnoprawnym właścicielem majątku Funduszu, którego część znajduje się m.in. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale także zarządza tym majątkiem, podejmuje samodzielnie decyzje w zakresie obrotu tymi nieruchomościami i wynajmu (posiada ekonomiczne władztwo). Spółka wpisana jest do ksiąg wieczystych nieruchomości jako właściciel oraz występuje w tym zakresie we własnym imieniu - Spółka inwestuje środki finansowe Funduszu w imieniu własnym.

Skoro zatem Spółka jest podmiotem wypracowującym przychody z najmu w rozumieniu prawa polskiego, to podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z brzmieniem art. 6 ust. 1 polsko - niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a nie poszczególni inwestorzy.

Zatem, w ocenie organu wydającego interpretację, przychody uzyskiwane przez niemiecki otwarty fundusz inwestycyjny z posiadanych "bezpośrednio" nieruchomości, którymi zarządza "spółka inwestycyjna nieruchomościowa" ("K") będą opodatkowane w Polsce podatkiem dochodowym od osób prawnych jako dochody przyporządkowane Spółce.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 tut. Organ podatkowy uznaje za prawidłowe mimo nieprawidłowego uzasadnienia prawnego własnego stanowiska w sprawie dokonanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Ad. 2 i 3

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy od dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

Konieczność dostosowania polskich przepisów podatkowych m.in. do art. 5 Dyrektywy 90/435/EWG Rady Unii Europejskiej z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych Państw Członkowskich (Dz. Urz. WE z 20 sierpnia 1990 r. nr L 225) spowodowała, że od dnia uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego dochody zagranicznych spółek kapitałowych z tytułu dywidend oraz innych (dochodów) przychodów z udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. I tak, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza możliwość całkowitego zwolnienia z tego podatku, co wynika z art. 22 ust. 4 ustawy, w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

Na podstawie art. 22 ust. 4a ww ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadała udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności, w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

Natomiast art. 22 ust. 6 precyzuje, że przepisy dotyczące opodatkowania dochodów z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych i zwolnienia od podatku, stosuje się odpowiednio również do podmiotów wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy. W załączniku tym wymieniono m.in. spółki utworzone według prawa niemieckiego, określane jako:..i inne spółki utworzone zgodnie z przepisami prawa niemieckiego podlegające opodatkowaniu niemieckim podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 22 ust. 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyżej wskazane zwolnienie ma również zastosowanie w przypadku, gdy okres dwóch lat nieprzerwanego posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, przez spółkę uzyskującą dochody (przychody) z tytułu udziału w zysku osoby prawnej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, upływa po dniu uzyskania tych dochodów (przychodów). W przypadku niedotrzymania warunku posiadania udziałów (akcji), w wysokości określonej w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat spółka, o której mowa w ust. 4 pkt 2, jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od dochodów (przychodów) określonych w ust. 1 w wysokości 19% dochodów (przychodów) do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym utraciła prawo do zwolnienia. Odsetki nalicza się od następnego dnia po dniu, w którym po raz pierwszy skorzystała ze zwolnienia.

W związku z tym, że stosownie do treści art. 26 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpowiedzialną za prawidłowy pobór podatku od dochodu podmiotu zagranicznego, uzyskanego w następstwie otrzymanych dywidend oraz innych dochodów (przychodów) z udziału w zyskach polskiej spółki jest właśnie ta polska spółka, zasadność zastosowania przez nią w chwili wypłaty dywidendy tego zwolnienia i niepobranie podatku musi być udokumentowana otrzymanym od spółki zagranicznej certyfikatem rezydencji podatkowej wydanym przez właściwy dla spółki zagranicznej organ administracji podatkowej, potwierdzającym miejsce jej siedziby dla celów podatkowych, lub zaświadczeniem o istnieniu zagranicznego zakładu tej spółki wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się siedziba lub zarząd spółki zagranicznej albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony (art. 26 ust. 1c ustawy).

Jak wynika z wniosku, 100% udziałowcem spółce polskiej będzie Fundusz niemiecki (funkcjonujący w formie prawnej niemieckiej spółki z o.o.), a nie poszczególni inwestorzy. Zatem to Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymywania dywidendy, jako udziałowiec spółki polskiej, a nie inwestorzy.

W ocenie tut. Organu, "spółka inwestycyjna nieruchomościowa" będzie uprawniona do skorzystania z prawa obniżenia podatku u źródła zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. a) polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, względnie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy bowiem pamiętać, iż zgodnie z art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy art. 22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 i 2 umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku dywidendy, które płaci spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie.

Dywidendy te mogą być jednak opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie i według prawa tego państwa, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma swoją siedzibę; podatek ten nie może jednak przekroczyć:

Zatem w przypadku niewypełnienia dyspozycji art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka jako rezydent podatkowy Niemiec oraz 100% udziałowiec spółki polskiej, ma prawo do zastosowania obniżonej stawki podatkowej, wynikającej z postanowień art. 10 ust. 2 lit. a) umowy polsko - niemieckiej. Warunkiem jednak zastosowania postanowień ww. przepisu, jest przedstawienie polskiemu płatnikowi, tj. spółce wypłacającej dywidendę ("spółce powiązanej"), certyfikatu rezydencji, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i powołanych przepisów prawa, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 i 3 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.