IPPB5/423-648/09-4/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2009 r. (data wpływu 16 października 2009 r.) oraz piśmie z dnia 6 listopada 2009 r. (data nadania 10 listopada 2009 r., data wpływu 12 listopada 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-648/09-2/JC z dnia 29 października 2009 r. (data nadania 29 października 2009 r., data doręczenia 5 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* wydatków ponoszonych na potrzeby sekretariatu - jest prawidłowe,

* wydatków ponoszonych na rzecz pracowników Spółki-jest prawidłowe.

W dniu 16 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na potrzeby sekretariatu i na rzecz pracowników Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka kupuje artykuły spożywcze, takie jak kawa, herbata, mleko, cytryny, wodę, soki, napoje itp. na potrzeby sekretariatu i dla swoich pracowników. W przypadku art. spożywczych przeznaczonych na potrzeby sekretariatu, produkty te stanowią poczęstunek dla przychodzących do biura kontrahentów. Klienci spożywają te produkty na spotkaniach biznesowych organizowanych w biurze.

W przypadku art. spożywczych dla swoich pracowników, są one wyłożone do dyspozycji pracowników, do spożycia w miejscu pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki spożywcze zakupione na potrzeby sekretariatu i dla pracowników Spółki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zakupione na potrzeby sekretariatu i pracowników Spółki artykuły spożywcze mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W punkcie 28 tego ustępu stwierdza się, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Podatnik uważa zatem, że zakup artykułów spożywczych nie mógłby być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, gdyby wydatki te miały charakter reprezentacyjny. O ile pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane w u.p.d.o.p., należy je rozumieć jako coś okazałego, wystawnego, zasobnego, związanego z wizerunkiem firmy, mającego na celu ułatwienie nawiązywania i podtrzymywania kontaktów handlowych.

Zdaniem podatnika wydatki na zakup art. spożywczych na potrzeby sekretariatu i dla swoich pracowników nie mają charakteru reprezentacyjnego, ponieważ nie kształtują one wizerunku firmy, nie stanowią też niczego okazałego i wystawnego. Poczęstunek dla kontrahentów stanowi utrwaloną praktykę ich podejmowania.

Natomiast w kontekście art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnik uważa, że wydatki na zakup artykułów spożywczych w opisywanym przypadku pozostają w pośrednim związku z osiąganymi przychodami. Po pierwsze drobny poczęstunek kontrahentów podczas spotkania biznesowego sprzyja dobrej atmosferze takich spotkań, wzmacnia relacje z kontrahentem, ułatwia nawiązanie i utrzymywanie dobrych kontaktów, co przekłada się na większe możliwości podpisania kontraktów, które będą dla Spółki źródłem przychodów. Po drugie zakup art. spożywczych dla pracowników, przekłada się na miłą atmosferę w pracy, zmniejszenie absencji chorobowych w związku ze spożywaniem herbaty z cytryną, czy podniesieniem wydajności i efektywności pracy tych pracowników w związku ze spożyciem kawy. Miła atmosfera w pracy i zwiększenie wydajności w sposób pośredni przyczyniają się do zwiększenia przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe-w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na potrzeby sekretariatu,

* prawidłowe-w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Celem wydatków na reprezentację jest m.in. kształtowanie i utrwalanie określonego wizerunku zewnętrznego firmy w oczach klientów, kontrahentów i opinii publicznej.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka dla potrzeb sekretariatu i dla swoich pracowników, dokonuje zakupów artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, mleko, cytryny, woda, soki, napoje.

W przypadku artykułów spożywczych przeznaczonych na potrzeby sekretariatu, produkty te stanowią poczęstunek dla przychodzących do biura kontrahentów i są spożywane podczas spotkań biznesowych.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Spółkę dla potrzeb sekretariatu stanowią zwyczajowy poczęstunek kontrahentów, klientów i jako należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mające charakteru okazałości) mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast, w przypadku artykułów spożywczych przeznaczonych dla pracowników Spółki, są one wyłożone do ich dyspozycji, do spożycia w miejscu pracy.

Kosztami podatkowymi są również tzw. koszty pracownicze, w przypadku, gdy wydatki te spełniają wskazane wyżej, określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kryteria. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (...). Kosztami takimi są bowiem odpisy dokonywane przez podatnika na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, jeżeli ich równowartość została na ten fundusz wpłacona (art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ww. ustawy).

W związku z powyższym, wydatki ponoszone na rzecz pracowników, mogą być kosztami podatkowymi, pod warunkiem jednak, że podatnik wykaże, iż mają one związek z prowadzoną przez niego działalnością, mają na celu zwiększenie efektywności pracy, służą uzyskaniu przychodu oraz nie są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W przedmiotowej sprawie wydatki ponoszone przez Spółkę będą miały pośredni wpływ na uzyskiwanie przez Spółkę przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Poprzez świadczenia na rzecz pracowników pracodawca zapewnia pracownikom lepsze warunki pracy, bardziej efektywne wykorzystanie czasu pracy, komfort pracy, poprawia nastrój co pozytywnie wpływa na wydajność pracowników a tym samym firmy jako podmiotu generującego przychody. Ponoszone przez pracodawcę wydatki nie zostały wyłączne z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy. Organ uznaje więc, że przedmiotowe wydatki na rzecz pracowników stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, wydatki ponoszone przez Spółkę zakupione na potrzeby sekretariatu i dla swoich pracowników mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie mają one charakteru reprezentacyjnego i podatnik wykaże, iż mają one związek z prowadzoną przez niego działalnością.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.