IPPB5/423-629/12-2/IŚ - Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania kursu średniego NBP do wyceny wpływu waluty obcej na rachunek bankowy z tytułu zapłaty należności w aspekcie podatkowych różnic kursowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2012 r. (data wpływu 30 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania kursu średniego NBP do wyceny wpływu waluty obcej na rachunek bankowy z tytułu zapłaty należności w aspekcie podatkowych różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania kursu średniego NBP do wyceny wpływu waluty obcej na rachunek bankowy z tytułu zapłaty należności w aspekcie podatkowych różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej zwana "Spółką") w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi na rzecz innych podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terenie Unii Europejskiej. W zamian za świadczone usługi Spółka otrzymuje wynagrodzenie w walucie obcej (w EURO). Wynagrodzenie to jest płatne na rzecz Spółki na podstawie wystawianych przez nią rachunków (są to rachunki a nie faktury VAT ponieważ Spółka nie jest VAT-owcem; korzysta ze zwolnienia podmiotowego w podatku VAT) w walucie obcej (w EURO).

Płatności z tytułu ww. wynagrodzeń płacone są przez zagranicznych (unijnych) usługobiorców Spółki, przelewem na rachunek walutowy Spółki prowadzony przez polski bank.

Następnie środki znajdujące się na rachunku walutowym Spółki są wypłacane przez jej przedstawicieli w walucie EURO i sprzedawane w kantorze walutowym w Polsce lub wykorzystywane na zapłatę należności Spółki w EURO.

"Złotówki" uzyskane ze sprzedaży waluty obcej w kantorze Spółka albo wydaje na zakupy gotówkowe albo wpłaca na swój rachunek zlotowy prowadzony w tym samym banku, co rachunek walutowy.

Wpływ środków na rachunek walutowy Spółki pochodzący z zapłaty należności wyrażonych w walucie obcej jest wyceniany przez Spółkę po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień wpływu środków na rachunek bankowy Spółki.

Wypływ wyżej opisanych środków z rachunku walutowego jest wyceniany według kursu, po jakim waluta obca została sprzedana w kantorze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kursem właściwym do wyceny wpływów środków walutowych na walutowy rachunek bankowy Spółki jest średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień wpływu środków na rachunek bankowy Spółki, czy kurs walutowy banku prowadzącego rachunek walutowy Spółki z dnia wpływu środków na ten rachunek.

Stanowisko Spółki:

W ocenie Spółki środki z rachunku walutowego wyceniane są prawidłowo. Spółka nie dokonuje bowiem transakcji sprzedaży waluty obcej ze swojego rachunku walutowego do banku prowadzącego jej rachunek walutowy, nie dokonuje żadnej operacji przewalutowania w swoim banku. Środki walutowe pochodzące z zapłaty należności przez kontrahentów zagranicznych są wypłacane z banku Spółki w takiej walucie, w jakiej nastąpiła ich wpłata, a następnie jeżeli są sprzedawane to w kantorze a nie w banku Spółki. Dlatego wpływ środków walutowych na rachunek walutowy Spółki pochodzących z zapłaty należności przez kontrahentów zagranicznych powinien być wyceniany tak, jak robi to Spółka - po średnim kursie ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski, w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień ich wpływu na rachunek walutowy Spółki.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie m.in. w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów zamieszczonych na stronie internetowej www.mf.gov.pl, z których wynika, że wyceny środków zgromadzonych na rachunku walutowym nie należy wiązać z kursem kupna i sprzedaży banku prowadzącego rachunek walutowy jednostki, lecz z kursem średnim Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzającego (...).

Z wyjaśnień tych wynika również, że "Waluty obce, trafiające na walutowy rachunek bankowy a pochodzące m.in. z zapłaty należności w walucie obcej nie są odsprzedawane bankowi prowadzącemu rachunek walutowy, lecz służą potrzebom jednostki. (...) Wycena taka uwzględnia stan faktyczny i pozwała na przyjęcie jednolitych i bezpiecznych zasad, a w następstwie tego prawidłowe ustalanie różnic kursowych".

Podobne stanowisko zajęły Wojewódzkie Sądy Administracyjne w Warszawie w wyrokach z dnia 4 grudnia 2009 r. (III SA/Wa 1190/09), z dnia 8 listopada 2010 r. (III SA/Wa 368/10), w Krakowie z dnia 15 września 2010 r. (I SA/Kr 1006/10) oraz w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 15 października 2010 r. (I SA/Go 541/10).

Sądy te w swoich wyrokach orzekły, że faktycznie zastosowany kurs waluty z określonego dnia to taki kurs, który rzeczywiście został użyty, a więc którym się posłużono, wykorzystując go w danej operacji finansowej. Dotyczy to tych transakcji, gdy w dniu otrzymania przychodu lub dokonania zapłaty doszło rzeczywiście do zastosowania konkretnego kursu przy dokonaniu operacji polegającej na zamianie wartości wyrażonej w walucie polskiej na walutę obcą lub odwrotnie.

W orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1682/09 znajdujemy ocenę wykładni pojęcia "faktycznie zastosowany kurs waluty". Naczelny Sąd Administracyjny wobec nieistnienia definicji tegoż kursu odwołał się do interpretacji języka potocznego:

" (...) Według "Uniwersalnego słownika języka polskiego" pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom 1, s. 873)"faktycznie" znaczy: zgodnie z faktami, w istocie, rzeczywiście, niewątpliwie, naprawdę. A zatem, "faktycznie zastosowany kurs waluty" to taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście naprawdę zastosowany. Mógł on być rzeczywiście i naprawdę zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie. Cechy "faktycznego zastosowania" kursu nie można odnieść do sytuacji, gdy w istocie nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty, ponieważ w takiej sytuacji nie następuje rzeczywiste wyrażenie w określonej walucie wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w innej walucie; można tu jedynie mówić o zastosowaniu kursu do potencjalnej oceny wartości zawartej w określonej jednostce pieniężnej, a więc o potencjalnym zastosowaniu danego kursu, ale nie o jego zastosowaniu rzeczywistym, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej transakcji (...)".

Takie samo stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 września 2011 r., sygn. akt: II FSK 524/10. Z orzeczenia tego wynika, że określenie "faktycznie zastosowany kurs waluty" oznacza kurs po jakim podatnik rzeczywiście sprzedał lub nabył walutę.

Biorąc pod uwagę powyższe orzeczenia i wyjaśnienia należy stwierdzić, że skoro Spółka w żadnej dacie nie dokonuje operacji przewalutowania w banku prowadzącym jej rachunek walutowy, to nie może stosować kursu walutowego tego banku do wyceny wpływów środków w walucie obcej na jej rachunek walutowy prowadzony przez ten bank. Zastosowanie kursu walutowego banku prowadzącego rachunek walutowy Spółki do wyceny wpływu na ten rachunek środków w walucie obcej nie mogłoby zostać uznane za dokonane z uwzględnieniem kursu faktycznie zastosowanego w przypadku otrzymania należności. A tym, samym nie mogłoby zostać uznane za dokonane zgodnie z przepisem art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dlatego w przedmiotowym stanie faktycznym należy postąpić zgodnie z dyspozycją zawartą w zdaniu drugim wyżej powołanego przepisu, czyli do obliczenia wpływu na rachunek walutowy Spółki zastosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień wpływu, ponieważ do otrzymanych należności nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - uznaje się za nieprawidłowe;

Różnice kursowe, jako kategoria ekonomiczna, najogólniej oznaczają różnice wynikające z wartości walut obcych wyrażonych w walucie polskiej w różnych momentach czasu.

Powstają na skutek wahań kursów (kurs - cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut.

W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

Istotne jest to, że dla celów ewidencji i rachunkowej i podatkowej istnieje obowiązek przeliczania walut obcych na walutę polską po określonych kursach walut. Jednak nie wszystkie różnice kursowe ustalane dla celów bilansowych uznawane są przez prawo podatkowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.p.), podatnicy mogą wybrać sposób rozliczania różnic kursowych albo według zasad określonych w art. 15a, albo według przepisów o rachunkowości. W sytuacji, gdy podatnik nie wybrał metody ustalania różnic kursowych zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, powinien stosować zasady określone w art. 15a u.p.d.o.p.

W oparciu o treść wniosku należy przyjąć, iż Spółka rozlicza różnice kursowe tzw. metodą podatkową, czyli na podstawie ww. art. 15a u.p.d.o.p., zgodnie z którym "różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3".

Zdarzenia, z którymi ustawodawca wiąże skutki w postaci wystąpienia podatkowych różnic kursowych wskazane zostały w art. 15a ust. 2 (dodatnie różnice) i ust. 3 (ujemne różnice) u.p.d.o.p., i tak:

* zgodnie z art. 15a w ust. 2 u.p.d.o.p. dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

* zgodnie z art. 15a ust. 3 u.p.d.o.p. ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 u.p.d.o.p.).

Z przepisów art. 15a u.p.d.o.p., wynika iż do ustalenia podatkowych różnic kursowych podatnicy powinni posługiwać się kursem fatycznie zastosowanym. Właściwa interpretacja tego pojęcia nabiera szczególnego znaczenia w kontekście art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. i jego nowelizacji, która weszła w życie od 1 stycznia 2012 r., a konkretnie w związku z art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 178, poz. 1059)

Zgodnie bowiem z art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2011 r.:

"Jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 i nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień".

Natomiast w wyniku wprowadzonej w życie z dniem 1 stycznia 2012 r. nowelizacji tego przepisu doprecyzowano, że:

"Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych, otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień".

Mając na uwadze powyższe, aby rozstrzygnąć w jaki sposób, tj. przy zastosowaniu kursu faktycznego czy też kursu NBP należy ustalać różnice kursowe od zdarzeń gospodarczych zachodzących w działalności Spółki zdefiniować należy pojęcie kursu faktycznego.

Odnosząc się do poruszonego zagadnienia przede wszystkim należy mieć na względzie, że znowelizowane brzmienie art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. ma charakter doprecyzowujący i nie wprowadza żadnych nowych reguł jeśli chodzi o możliwość stosowania kursu średniego NBP przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych. Jak wskazano wyżej, zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2012 r. brzmieniem art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Wpływ oraz wypływ waluty obcej może wynikać z różnych zdarzeń, dlatego katalog okoliczności mających wpływ na rozliczenie z tego tytułu różnic kursowych nie jest całkowicie zamknięty. Zastosowanie kursu faktycznego, np. bankowego, nie jest zdeterminowane - wbrew temu, jak uważa Spółka - wyłącznic zdarzeniami wynikającymi z transakcji kupna lub sprzedaży przez Spółkę waluty obcej, ale również wynika z realizacji transakcji związanych z uregulowaniem na rzecz Spółki przez kontrahenta należności lub zapłaty przez Spółkę zobowiązań, tj. okoliczności, które również mogą powodować wpływ lub wypływ waluty obcej.

W świetle wykładni językowej przepisów podatkowych, faktycznie zastosowany kurs waluty nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem waluty obcej. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). W praktyce przy operacjach bankowych, w celu ustalenia różnic kursowych, dokonuje się przeliczenia waluty obcej, co do zasady, po kursie bankowym, który jest wówczas "kursem faktycznie zastosowanym". Brzmienie powołanego przepisu art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wskazuje, iż przy obliczaniu różnic kursowych, kurs faktyczny ma zastosowanie, oprócz sytuacji, w której dochodzi do zbycia lub nabycia waluty obcej, również w przypadku otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. Zatem, do wyceny wartości wpływu (wypływu) należności (zobowiązań) w walucie obcej na rachunek walutowy (z rachunku walutowego) prowadzony przez bank, który ogłasza notowania waluty obcej do PLN - należy przyjmować kurs tego banku.

Na marginesie warto wskazać, że w praktyce najczęściej stosuje się następujące kursy bankowe:

* w przypadku nabycia waluty od banku - kurs sprzedaży waluty;

* w przypadku otrzymania waluty od kontrahenta w formie zapłaty - kurs kupna banku;

* przy wypływie waluty w formie zapłaty za zobowiązania - kurs sprzedaży,

* przy odprzedaży waluty bankowi - kurs kupna,

* przy wpływie środków z tytułu otrzymania kredytu/pożyczki - kurs kupna,

* przy wypływie środków z tytułu spłaty kredytu/pożyczki - kurs sprzedaży.

W innych określonych sytuacjach mogą też mieć zastosowanie kursy kantorowe, umowne, co dopuszczają przepisy podatkowe.

Jak już wskazano, nowe brzmienie art. 15a ust. 4 ustawy nie przesądza, iż w każdym przypadku, kiedy nie dochodzi do fizycznej wymiany środków pieniężnych w walucie obcej stosować należy kurs NBP z dnia poprzedzającego dokonanie płatności z rachunku walutowego lub otrzymania należności na rachunek bankowy. Także to, że podatnik dla zapłaty należności/zobowiązań nie kupuje ani nie sprzedaje waluty i nie dochodzi do przewalutowania otrzymanej należności lub płaconego zobowiązania nie jest w świetle brzmienia znowelizowanego art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. przesądzającą przesłanką dla możliwości zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień operacji, o których mowa we wniosku. Skoro w świetle przepisów ustawy podatkowej, kurs faktycznie zastosowany rozumiany jest jako kurs, po którym dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej - w sytuacji, gdy operacje dokonywane są za pośrednictwem rachunku walutowego w banku, który ogłasza notowania waluty obcej do PLN dokonanie takiej wyceny przy użyciu właściwego kursu bankowego jest możliwe i jak najbardziej uzasadnione. Kursy bankowe mają bowiem charakter kursów najbardziej zbliżonych do rzeczywistości, a istotą podatkowych różnic kursowych jest odzwierciedlenie rzeczywistych przysporzeń i strat podatnika z tytułu transakcji walutowych (w tym z tytułu obrotu walutą).

Dopiero, gdy nie jest możliwe użycie kursu faktycznie zastosowanego (np. w sytuacji, gdy podatnik korzysta z usług banku zagranicznego, który nie ogłasza kursu waluty w stosunku do złotego) lub użyciu kursu bankowego jako faktycznie zastosowanego przeczy charakter danej transakcji walutowej - stosuje się kurs średni NBP, o którym mowa w art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p.

Informacyjnie warto przytoczyć fragment uzasadnienia do nowelizacyjnej ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zmieniającej z dniem 1 stycznia 2012 r. brzmienie art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p., w którym Ustawodawca wyjaśnił: "Obecnie faktycznie zastosowany kurs waluty obcej nie jest tylko kursem pieniężnej wymiany, to znaczy nie wiąże się go wyłącznie z sytuacjami związanymi z zakupem lub sprzedażą walut. Faktycznie zastosowany kurs waluty to taki, po jakim dokonuje się faktycznej wyceny waluty obcej w celu ustalania różnic kursowych. Przy podatkowej metodzie ustalania różnic kursowych w ramach faktycznie zastosowanego kursu walut uwzględniane mogą być różne kursy walutowe, w tym bankowe".

Podsumowując powyższe rozważania należy stwierdzić, iż kurs średni NBP w świetle art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. znajduje zastosowanie wyłącznie w następujących sytuacjach:

W pytaniu postawionym we wniosku Spółka oczekuje potwierdzenia w aspekcie ustalania różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, że prawidłowo wycenia środki EURO na rachunku walutowym prowadzonym w banu polskim, stosując do wyceny wpływu należności kurs średni NPB na podstawie art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p., a do zapłaty zobowiązań poprzez ten rachunek kurs kantorowy. Spółka argumentuje przy tym, że nie dokonuje na rachunku walutowym żadnego przewalutowania, ani też nie dokonuje zakupu/sprzedaży waluty od/do banku obsługującego ten rachunek.

Jak wynika z wyjaśnień przedstawionych na wstępie, tut. organ nie podziela takiego poglądu. Brzmienie art. 15a ust. 4 u.p.d.o.p. jasno wskazuje, że przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3 art. 15a, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W niniejszym stanie faktycznym Spółka otrzymuje należności od kontrahentów na bankowy rachunek walutowy. Zatem, do wyceny wartości wpływu należności w walucie obcej na rachunek walutowy prowadzony przez bank - Spółka winna przyjmować kurs kupna ogłaszany przez ten bank w dniu wpływu należności. Będzie to kurs faktycznie zastosowany w rozumieniu przepisów art. 15a u.p.d.o.p., które w żadnym miejscu nie uzależniają możliwości zastosowania takiego kursu od tego czy dana transakcja wiąże się z przewalutowaniem.

Nieprawidłowym jest również posługiwanie się przez Spółkę kursem kantorowym przy zapłacie zobowiązań wyrażonych w EURO. Z wniosku jasno wynika, że Spółka w kantorze dokonuje sprzedaży waluty EURO, za którą nabywa złotówki lokowane na rachunku złotówkowym w banku. Zatem, o ile zapłata będzie następowała w złotówkach - wówczas nie powstaną różnice kursowe i nie będzie zachodziła potrzeba przeliczania zapłaty na złotówki - w świetle art. 15a u.p.d.o.p. dla ustalenia różnic kursowych koniecznym jest, aby jednocześnie zobowiązanie było wyrażone w walucie obcej i także zapłata nastąpiła w walucie obcej. W tym przypadku taka sytuacja nie będzie więc miała miejsca. Natomiast w sytuacji, gdy Spółka będzie dokonywała zapłaty za zobowiązanie wyrażone w EURO z rachunku bankowego w walucie EURO - wówczas do przeliczenia na złotówki uiszczonej kwoty EURO należy zastosować kurs banku obsługujący rachunek walutowy Spółki ogłaszany w dniu dokonania zapłaty, a nie jak błędnie uważa Spółka kurs kantorowy.

Podsumowując należy w odpowiedzi na postawione pytanie stwierdzić, że Spółka w opisanym stanie faktycznym średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego dzień wpływu środków na rachunek bankowy Spółki nie jest kursem właściwym do wyceny wpływów środków walutowych na walutowy rachunek bankowy Spółki. Przy operacjach za pośrednictwem rachunku prowadzonego w walucie obcej w banku polskim Spółka winna posługiwać się dla celów ustania różnic kursowych stosownymi kursami tego banku - odpowiednio z dnia wpływu/wypływu waluty EURO.

Tym samym stanowisko Spółki co do zgłoszonego pytania uznaje się za nieprawidłowe.

Końcowo, jeszcze w kwestii powołanych przez Spółkę na podparcie własnego stanowiska wyroków sądowych należy wskazać, że w orzecznictwie sądowym zapadają w podobnych sprawach odmienne orzeczenia. Oprócz wyroków, które powołała Spółka - w obiegu prawnym funkcjonują też wyroki potwierdzające prawidłowość stanowiska prezentowanego przez tutejszy organ. Należy bowiem mieć na względzie, że poszczególne wyroki zapadają w indywidualnych sprawach i są one wiążące dla stron tylko w tych konkretnych sprawach. Pojedyncze wyroki nie świadczą jeszcze o ugruntowanej linii orzecznictwa sądowego w zakresie określonej tematyki. Jak wskazuje praktyka, zmienność orzeczeń sądowych w podobnych sprawach jest znanym zjawiskiem i podyktowana jest różnymi czynnikami, w tym nierzadko uzależniona jest li tylko od składów sędziowskich.

Natomiast odnośnie stanowiska Ministerstwa Finansów w publikacji zamieszczonej na stronie internetowej Resortu, na które również powołuje się Spółka we wniosku - podkreślenia wymaga, że stanowisko to wyrażone zostało na gruncie przepisów prawa bilansowego. Ponieważ prawo bilansowe jest gałęzią odrębną od prawa podatkowego, a jednocześnie wątpliwości Spółki zostały zgłoszone w kontekście ustalania różnic kursowych wg metody podatkowej - stąd przywołane stanowisko w niniejszej sprawie nie ma odniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.