IPPB5/423-623/10-2/AS - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków spółki kapitałowej na działania sponsoringowe oraz reklamowe oraz na "reklamę korporacyjną" w celu upowszechnienia marki grupy kapitałowej.
Pismo z dnia 10 grudnia 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB5/423-623/10-2/AS Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków spółki kapitałowej na działania sponsoringowe oraz reklamowe oraz na "reklamę korporacyjną" w celu upowszechnienia marki grupy kapitałowej.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2010 r. (data wpływu 20 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:
* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na działania sponsoringowe oraz reklamowe, które sprzyjają umacnianiu dobrego wizerunku Spółki - jest prawidłowe
* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na "reklamę korporacyjną" ponoszonych w celu upowszechnienia marki całej Grupy Kapitałowej - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na działania sponsoringowe oraz reklamowe, które sprzyjają umacnianiu dobrego wizerunku Spółki, a także wydatków na "reklamę korporacyjną" ponoszonych w celu upowszechnienia marki całej Grupy Kapitałowej.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca jest spółką z udziałem Skarbu Państwa. Świadczy usługi transportu ropy i produktów naftowych oraz telekomunikacyjne na terenie kraju, a odbiorcami i dostawcami Spółki są też kontrahenci zagraniczni. Ponadto, spółka wchodzi w skład Grupy Kapitałowej, do której należą inne firmy z sektora energetycznego. Wykorzystanie rurociągów paliwowych od kilku lat systematycznie wzrasta, co dowodzi m.in., że jest to tani i bezpieczny dla ludzi i środowiska środek transportu paliw.
Umacnianiu dobrego wizerunku Spółki sprzyjają podejmowane przez Wnioskodawcę działania reklamowe i sponsoringowe. Dodatkowo, Spółka zamierza rozpowszechnić informacje o Grupie kapitałowej, kreować jej wizerunek i promować markę.
W tym celu w Spółce został wdrożony m.in. "Model regulacji działalności sponsoringowej spółek z udziałem Skarbu Państwa" będący załącznikiem do Zarządzenia nr 5 Ministra Skarbu Państwa z 13 lutego 2009 r. Celem powstania takiego opracowania było uporządkowanie zagadnienia sponsoringu w spółkach z udziałem Skarbu Państwa, przy przestrzeganiu przepisów prawa oraz zasad społecznej odpowiedzialności biznesu.
Główne działania sponsoringowe, zgodnie z zapisami prezentowanego dokumentu to:
* Propagowanie (upowszechnianie i wzmacnianie) marki spółki poprzez zwiększenie stopnia znajomości marki i zasięgu jej oddziaływania,
* Budowę pozytywnego wizerunku spółki poprzez przeniesienie na nią skojarzeń z podmiotu sponsorowanego,
* Wsparcie działań promocyjno-handlowych,
* Dotarcie z przekazem do istotnych dla spółki firm i środowisk,
* Budowę reputacji spółki oraz pozyskanie uznania i sympatii opinii publicznej.
W oparciu o powyższe wytyczne właściciela, zostały opracowane w Spółce "Zasady Sponsoringu" oraz zostały zatwierdzone plany, które przewidują zawarcie jeszcze w 2010 r. umów sponsoringowych z:
placówkami medycznymi (szpitalami) na zakup nowoczesnego sprzętu medycznego,
muzeami na sponsorowanie renowacji eksponatów muzealnych o znaczącej wartości historycznej i poznawczej oraz wsparcie ogólnopolskich konkursów fotograficznych i historycznych w organizowanych konkursach o podobnej tematyce, a także
Orkiestrą Symfoniczną na sponsorowanie działalności koncertowej
W zamian za sponsorowanie działalności, o której mowa powyżej, Sponsorowani zobowiązują się do wykonania na rzecz Spółki poniżej wymienionych, ekwiwalentnych świadczeń polegających na czynnościach reklamowych:
Zamieszczeniu logo Spółki na zaproszeniach, planszach informacyjnych wystaw, afiszach, zaproszeniach, ulotkach folderach, karnetach, bilbordach i roll-upach, biletach, torbach reklamowych, kalendarzach, publikacjach multimedialnych oraz sprzęcie zakupionym dzięki Spółce,
Podaniu informacji do mediów (prasa, radio, internet, telewizja),
Zamieszczeniu reklamy o Spółce w branżowych i regionalnych czasopismach wraz z artykułami sponsorowanymi przedstawiającymi Sponsora, m.in. w...,
Umieszczeniu Logo Sponsora wraz z linkiem do strony internetowej sponsora na stronach internetowychI,
Podaniu informacji o sponsorze podczas planowanych konferencji prasowych oraz uroczystościach otwarcia z jednoczesnym wyrażeniem zgody na umieszczeniu informacji o sponsoringu na stronie internetowej Spółki oraz wszelkich materiałach promocyjnych i informacyjnych Wnioskodawcy;
Nadaniu Spółce tytułu Sponsora Głównego Orkiestry Symfonicznej oraz prawa do posługiwania się tym tytułem w czasie obowiązywania Umowy wraz z podziękowaniami dla Sponsora podczas każdego koncertu przekazanymi przez osobę zapowiadającą,
Umieszczaniu w widocznych miejscach w siedzibach obdarowanych tabliczek z informacją o Spółce jako sponsorze z zaznaczeniem jego działalności, a także informacji o sponsorze na wynikach badań,
Podaniu informacji o Sponsorze w czasie sponsorowanych konkursów.
Ponadto, Wnioskodawca podejmuje działania o charakterze reklamowym m.in. w prasie, radio, internecie oraz na imprezach masowych poprzez umieszczanie logo Spółki, zdjęć, informacji o Spółce w formie banerów reklamowych, rozpowszechnianie ulotek reklamowych, kalendarzy, gadżetów, itp.
We wszystkich przypadkach wydatki na reklamę i sponsoring są przez Spółkę właściwie udokumentowane poprzez podpisanie umowy lub zamówienia na wykonanie usługi, zawierające szczegóły zlecenia, wykonywanie zdjęć do archiwum zakładowego. Spółka każdorazowo zatwierdza projekty znaków graficznych zgodnie z obowiązującym w Spółce "katalogiem Systemu Identyfikacji Wizualnej".
Dodatkowo Spółka chcąc upowszechnić markę całej grupy kapitałowej musi ponosić wydatki na "reklamę korporacyjną", aby wzmocnić pozytywny wizerunek. Ma to swoje przełożenie na relacje biznesowe oraz zabezpieczenie źródła przychodów.
Dlatego też ww. koszty Wnioskodawca uznaje za koszty uzyskania przychodów.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Spółka słusznie zalicza ww. działania sponsoringowe oraz reklamowe do kosztów uzyskania przychodu.
Zdaniem Wnioskodawcy opisane powyżej działania sponsoringowe oraz reklamowe można uznać za koszt uzyskania przychodu, ponieważ:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W obecnym stanie prawnym art. 16 ust. 1 nie przewiduje ograniczeń w zaliczaniu wydatków poniesionych na reklamę i sponsoring do kosztów podatkowych. W konsekwencji wydatki poniesione na usługi reklamowe oraz sponsoringowe mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, gdyż pozwalają na wytworzenie lepszego wizerunku, bądź zwiększenie rozpoznawalności sponsora, co bezpośrednio wpływa na zwiększenie rozpoznawalności całej Grupy Kapitałowej.
Na podstawie definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN (t. III, wydawnictwo PWN, W-wa 1998 r., str. 277) pojęcie "sponsorować" oznacza: finansować jakieś przedsięwzięcie, często w zamian za reklamowanie własnej działalności. W konsekwencji należy uznać, iż sponsoring jest formą reklamy przedsiębiorstwa, bądź też konkretnego produktu. Analogicznie twierdzą również organy podatkowe, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2010 r. (IBPB1/2/423-546/10/PC) w której uznał, że: "sponsoring jest jedną z form promocji polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów".
Według Słownika Języka Polskiego (red. Szymczak, PWN W-wa 2003) pojęcie "reklama" definiowane jest jako: "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi". Opisane we wniosku działania posiadają cechy reklamy, a celowość poniesienia tych wydatków została dodatkowo opisana w ww. wewnętrznych i zewnętrznych aktach prawnych (uchwały i zarządzenia) i odpowiednich opracowaniach szczegółowych.
Podejmowane działania mają dodatkowo charakter wizerunkowy mający na celu utrwalanie pozytywnego wizerunku firmy oraz Grupy Kapitałowej w szeroko pojętym otoczeniu gospodarczym. Do takiego otoczenia gospodarczego zaliczają się - oprócz klientów odbiorców - również: dostawcy towarów i usług, pracownicy, władze lokalne, władze Państwowe, przedstawiciele międzynarodowych instytucji i przedsiębiorstw, organizacje pozarządowe, itp. Wszystkie te grupy podmiotów wywierają określony wpływ na działalność Spółki. Jest to pomocne m.in. w przeprowadzaniu dużych inwestycji na terenie kraju mających na celu zwiększenie przychodów lub zabezpieczenie źródła przychodów obecnie oraz w przyszłości, a także zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego kraju.
W konsekwencji wydatki poniesione na usługi reklamowe oraz sponsoringowe mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, gdyż pozwalają na wytworzenie lepszego wizerunku bądź zwiększenie rozpoznawalności sponsora, co pośrednio wpływa na zwiększenie przychodów. Zgodnie z jednolitym stanowiskiem organów podatkowych wydatki na sponsoring są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu. Tak stwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2010 r. (znak: IBPBI/2/423-546/10/PC), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2010 r. (znak: IPPB5/423-767/09-3/AJ), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2009 r. (znak: ITPB3/423-64/09/MT) bądź Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 23 lutego 2009 r. (znak: ITPB3/423-685/08/MT).
Dodatkowo, w przypadku sponsoringu umowy zawarte przez Spółkę cechują się ekwiwalentnością świadczeń, co jest warunkiem uznania, że sponsor uzyskuje świadczenie wzajemne (czyli usługę reklamową), a wydatki z tego tytułu mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. W celu uniknięcia wszelkich wątpliwości, zawarte umowy określają też szczegółowo rodzaj i wartość wzajemnych świadczeń stron (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 czerwca 2008 r., znak: IP-PB3-423-562/08-2/MK).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:
* w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na działania sponsoringowe oraz reklamowe, które sprzyjają umacnianiu dobrego wizerunku Spółki - jest prawidłowe
* w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na "reklamę korporacyjną" ponoszonych w celu upowszechnienia marki całej Grupy Kapitałowej - jest nieprawidłowe.
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.
Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.
W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży wytwarzanych dóbr i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.
Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
* został właściwie udokumentowany,
* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.
Istotnym jest, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika, który wywodzi określone skutki prawnopodatkowe z faktu zaliczenia tych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów.
Należy zaznaczyć, że z dniem 1 stycznia 2007 r. - w związku ze zmianą wprowadzoną na mocy art. 1 pkt 11 lit. a) tiret pierwsze ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 16 listopada 2006 r. (Dz. U. Nr 217, poz. 1589) - art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzyskał nowe brzmienie, zgodnie z którym: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Konsekwencją tej zmiany jest uznanie wszystkich wydatków na reklamę za koszt podatkowy i wyłączenie z tych kosztów wszystkich wydatków na reprezentację. Zatem w myśl powołanego przepisu wydatek na reklamę można uznać za koszt podatkowy, jeśli będzie spełniał przesłanki określone w art. 15 ust. 1.
W związku z tym, że przepisy ustawy podatkowej nie zawierają definicji pojęć "reprezentacja" i "reklama", za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej.
"Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje "reklamę" jako działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego właśnie podmiotu gospodarczego.
W oparciu o powyższe stwierdzić należy, że opisane we wniosku działania o charakterze reklamowym, które sprzyjają umacnianiu dobrego wizerunku Spółki m.in. w prasie, radio, internecie oraz na imprezach masowych poprzez umieszczanie logo Spółki, zdjęć, informacji o Spółce w formie banerów reklamowych, rozpowszechnianie ulotek reklamowych, kalendarzy, gadżetów, itp. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami i jako takie mogą zostać przez Wnioskodawcę zaliczone w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów.
Należy zauważyć, że jedną z form działań reklamowych są również działania podejmowane na podstawie umowy sponsoringu, przy czym charakter ten mają czynności podejmowane w ramach tzw. sponsoringu właściwego (umowa dwustronnie zobowiązująca). Polega on na zakupie usług reklamowych przez sponsora, a zapłata może mieć formę gotówkową, rzeczową lub mieszaną. Aby umowa mogła być uznana za sponsoring właściwy, jej treść musi zawierać wzajemność zobowiązań umawiających się stron, oznaczającą zobowiązanie się sponsora do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, który z kolei zobowiązany jest do reklamowania nazwy sponsora, logo i prowadzonej przez niego działalności.
Należy mieć na uwadze, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia "sponsoringu", zatem oceniając skutki podatkowe zawartej umowy sponsoringu pod kątem kosztów uzyskania przychodów sponsora należy stosować zgodnie z wykładnią funkcjonalną przepisy dotyczące reklamy i reprezentacji.
Z uwagi na brak ustawowej definicji "sponsoringu" należy odwołać się do wykładni językowej, zgodnie z którą sponsoring to: "finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności" (Słownik wyrazów obcych PWN).
Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.
Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).
Jak wskazano powyżej aby dana umowa mogła być uznana za sponsoring właściwy, jej treść musi zawierać wzajemność zobowiązań umawiających się stron, oznaczającą zobowiązanie się sponsora do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, który z kolei zobowiązany jest do reklamowania nazwy sponsora, logo i prowadzonej przez niego działalności. Ponadto, aby powyższa umowa nie była utożsamiana z umową darowizny, powinna określać rodzaj i wartość wzajemnych świadczeń.
Wobec powyższych ustaleń uznać należy, że wydatki Spółki wynikające z zawartych umów sponsoringowych z:
placówkami medycznymi (szpitalami) na zakup nowoczesnego sprzętu medycznego,
muzeami na sponsorowanie renowacji eksponatów muzealnych o znaczącej wartości historycznej i poznawczej oraz wsparcie ogólnopolskich konkursów fotograficznych i historycznych w organizowanych konkursach o podobnej tematyce, a także
Orkiestrą Symfoniczną na sponsorowanie działalności koncertowej, mają charakter sponsoringu właściwego, a zatem przedmiotowe wydatki do wysokości ceny za reklamę sponsora, tj. wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego (zgodnie z wymogiem ekwiwalentności świadczeń), będą dla Spółki - po ich właściwym udokumentowaniu - zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów.
Podsumowując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca słusznie zalicza do kosztów uzyskania przychodów wydatki na działania sponsoringowe oraz reklamowe, które sprzyjają umacnianiu dobrego wizerunku Spółki.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na działania sponsoringowe oraz reklamowe, które sprzyjają umacnianiu dobrego wizerunku Spółki, należało uznać za prawidłowe.
W przedmiotowej sprawie na uwagę zasługuje fakt, iż Wnioskodawca wchodzi w skład grupy kapitałowej kluczowych przedsiębiorstw logistycznych w branży paliw płynnych, w związku z czym chcąc upowszechnić markę całej grupy kapitałowej musi także ponosić wydatki na "reklamę korporacyjną", aby wzmocnić pozytywny wizerunek i rozpoznawalność całej Grupy Kapitałowej.
W praktyce taki rodzaj reklamy firmy polega na prezentowaniu przede wszystkim nazwy, znaku firmowego jak i osobowości całego przedsiębiorstwa. Ma ona na celu polepszenie identyfikacji i znajomości firmy przez klientów (także potencjalnych) oraz kształtowanie pozytywnego wizerunku przedsiębiorstwa.
Działalność gospodarcza - co do zasady - nastawiona jest na zysk, czyli osiąganie dochodu. O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz - co należy podkreślić - nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania.
Ustawodawca dostrzegając zjawisko polegające na koncentracji i współpracy kilku powiązanych kapitałowo podmiotów, które w celu dynamizacji czy uproszczenia produkcji zrzeszyły się i podjęły współpracę tworząc tzw. holding, zezwolił na szczególne (odmienne od zasad ogólnych) rozliczenia podatkowe pomiędzy spółkami wchodzącymi w jego skład. Stosowne regulacje prawne w tym zakresie zostały wprowadzone do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w 1996 r. poprzez możliwość utworzenia tzw. "podatkowej grupy kapitałowej" (art. 1a dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1996 r.). Zaznaczyć w tym miejscu należy, że powyższe regulacje, choć niosą dla ich adresatów wiele pozytywnych cech opodatkowania, wymagają jednak obok podjęcia określonych kroków prawnych w celu uzyskania formalnego statusu podatnika także spełnienia określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych warunków. Co istotne, po spełnieniu ustawowych wymogów podmioty współtworzące podatkową grupę kapitałową rozliczają się jako jeden podatnik, opodatkowując dochód, który stanowi różnica pomiędzy sumą dochodów i strat poszczególnych podmiotów wchodzących w skład tej grupy.
Uwzględniając powyższe wskazać należy, że podmioty zrzeszone - jak w przedmiotowej sprawie - w ramach grupy kapitałowej (rodzaj holdingu) - opodatkowane są na zasadach ogólnych i co więcej: z uwagi na istnienie pomiędzy nimi powiązań kapitałowych obarczone są szczególnymi obowiązkami w zakresie dokumentowania realizowanych pomiędzy nimi czynności.
W opisywanej kwestii na podkreślenie zasługuje fakt, że przepisy podatkowe nie przewidują możliwości odnoszenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów ponoszenie wydatków pokrywających koszty funkcjonowania innego podmiotu gospodarczego, a takowymi są opisane przez Spółkę w stanie faktycznym wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na "reklamę korporacyjną", która ma upowszechnić markę całej Grupy Kapitałowej.
Chodzi tu bowiem o odrębne podmioty prawne, odrębnych podatników, zaś stopień ich powiązania lub współzależności ekonomicznej - nie może być wyznacznikiem i decydującym motywem uznania danych wydatków za koszty uzyskania przychodów.
Uzasadniając powyższe należy mieć także na względzie, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca ponosi koszty związane z "reklamą korporacyjną" w odniesieniu do całej Grupy Kapitałowej - brak jest związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.
Wobec powyższych ustaleń w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że wydatki na "reklamę korporacyjną" ponoszone są na rzecz wszystkich podmiotów wchodzących w skład Grupy Kapitałowej i zabezpieczają przychody kilku przedsiębiorstw będących odrębnymi podatnikami, a przepisy podatkowe nie przewidują możliwości odnoszenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów ponoszenie wydatków pokrywających koszty funkcjonowania innego podmiotu gospodarczego.
Co istotne, skutki podejmowanych decyzji gospodarczych, w tym utworzenia grupy kapitałowej w celu zwiększenia wiarygodności uczestniczących w niej firm na rynku, nie mogą w każdym przypadku być przerzucane na Skarb Państwa poprzez obniżanie podstawy opodatkowania.
Podsumowując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że nie ma prawnego uzasadnienia dla zaliczania przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów wydatków na "reklamę korporacyjną" ponoszonych przez Spółkę na rzecz wszystkich podmiotów wchodzących w skład Grupy Kapitałowej.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na "reklamę korporacyjną" ponoszonych w celu upowszechnienia marki całej Grupy Kapitałowej, należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.