IPPB5/423-621/09-3/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania "u źródła" należności z tytułu umowy o świadczenie usług konsultingowych wypłacanych czeskiemu rezydentowi podatkowemu - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania "u źródła" opodatkowania "u źródła" należności z tytułu umowy o świadczenie usług konsultingowych wypłacanych czeskiemu rezydentowi podatkowemu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Dnia 1 września 2009 r. Spółka podpisała umowę o świadczenie usług z Usługodawcą (osobą fizyczną), prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą na terenie Republiki Czeskiej. Spółka zleciła Usługodawcy niniejszą umową usługi konsultingowe na terenie Republiki Czeskiej, włączając w to krótkie zadania związane z delegacjami poza granice Republiki Czeskiej. W zakresie usług konsultingowych znalazły się w szczególności: wykonywanie wskazanych przez Spółkę zadań konsultingowych, przekazywanie wyników tych zadań Spółce w określonej przez nią formie, wykonywanie określonych zadań marketingowych na potrzeby otwartych przypadków handlowych Spółki, przygotowywanie części ofert handlowych dla Spółki, reprezentowanie interesów Spółki, świadczenie usług konsultingowych na rzecz Spółki, kontroli jakości na placach budowy, gdzie Spółka realizuje swoje projekty, poprzez koordynację i kontrolę prac mechanicznych zgodnie z harmonogramem projektów, planowanie i kontrolę planów prac budowlanych i nadzór nad mechanicznymi pracami budowlanymi. Usługi konsultingowe są świadczone generalnie i głównie z biura macierzystego Usługodawcy. Usługodawca dostarczył Spółce aktualny Certyfikat rezydencji podatkowej, z którego wynika, że jest rezydentem na terenie Republiki Czeskiej. Usługodawca nie posiada na terytorium Polski siedziby ani zarządu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest zobowiązana, na podstawie art. 21 ust. 1 p.d.o.p., do poboru 20% zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez Usługodawcę na podstawie opisanej umowy o świadczenie usług konsultingowych.

Posiadając certyfikat rezydencji Usługodawcy Spółka może zastosować przepisy art. 21 ust. 1 p.d.o.p. z uwzględnieniem umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu zawartej dnia 24 czerwca 1983 r. pomiędzy Rzeczypospolitą Polską a Republiką Czeską i na podstawie art. 14 tej umowy nie pobierać podatku "u źródła" od należności wypłacanych z tyt. umowy Usługodawcy, jako, że Usługodawca osiąga w Polsce dochody z wykonywania działalności o samodzielnym charakterze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 2a powołanej ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ww. ustawy przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie art. 14 ust. 1 umowy z dnia 24 czerwca 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189, dalej: umowa polsko-czeska) dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Przy czym, w myśl art. 14 ust. 2 powołanej umowy określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych.

Określenie "wolny zawód" nie zostało zdefiniowane w ww. umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania (ograniczając się jedynie do przykładowego wyliczenia rodzajów tej działalności). Rozstrzygnięcie kwestii zakresu tego pojęcia pozostawione zostało zatem ustawodawstwu wewnętrznemu umawiających się państw. Bowiem w myśl ust. 2 art. 3 przedmiotowej umowy przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę przedmiotowa umowa obejmuje świadczenie usług niematerialnych, w tym m.in. reprezentowanie interesów Spółki, świadczenie usług konsultingowych na rzecz Spółki, koordynację i kontrolę prac, planowanie i kontrolę planów prac budowlanych i nadzór nad mechanicznymi pracami budowlanymi. Opis ten wskazuje, iż przedmiotowy stosunek umowny ma charakter zbliżony do kontraktu menedżerskiego.

Polski Ustawodawca, na mocy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) tego rodzaju przychody klasyfikuje do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 9 tej ustawy, a więc do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Natomiast stosownie do treści art. 13 pkt 9 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Łączna subsumcja powołanych norm prawnych prowadzi do wniosku, iż zakres usług określony w zawartej przez Spółkę umowie mieści się w pojęciu "wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze", a tym samym w dyspozycji normy prawnej określonej w wyżej powołanym art. 14 ust. 1 umowy polsko-czeskiej oraz jednocześnie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie zatem z postanowieniami art. 14 cytowanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium Republiki Czeskiej, świadcząca przedmiotowe usługi na terenie tego Państwa podlegać będzie opodatkowaniu z tytułu dochodów uzyskiwanych w ramach zawartej ze Spółką umowy w Czechach (chyba że osoba ta posiada stałą placówkę w Polsce w celu wykonywania swej działalności) pod warunkiem przedstawienia certyfikatu rezydencji.

Bowiem na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne lub jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne dokonujące wypłat ww. należności zobowiązane są, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W związku z powyższym stanowisko Spółki, zgodnie z którym od przedmiotowych wypłat Spółka nie jest zobowiązana do potrącenia podatku "u źródła" pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika (Usługodawcy) dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy uznaje podanie daty zawarcia umowy polsko czeskiej 24 czerwca 1983 r. (zamiast 24 czerwca 1993 r.) za oczywistą pomyłkę pisarską.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.