IPPB5/423-615/09-4/JC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) oraz piśmie z dnia 2 listopada 2009 r. (data nadania 2 listopada 2009 r., data wpływu 4 listopada 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-615/09-2/JC oraz z dnia 27 października 2009 r. (data nadania 28 października 2009 r., data doręczenia 30 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów:

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Bank organizuje spotkania z aktualnymi lub potencjalnymi klientami w celu omówienia różnego rodzaju kwestii biznesowych (np. nawiązanie, ustalenie, podsumowanie czy zmiana warunków współpracy, przedyskutowanie produktów/usług bankowych lub omówienie bieżącej współpracy).

Jeśli spotkania odbywają się w siedzibie Banku, Bank w czasie spotkań zapewnia napoje (kawa, herbata, itp.) oraz drobny poczęstunek (catering, na przykład kanapki, słodycze, itp.).

Zdarza się również, że spotkania biznesowe odbywają się poza siedzibą Banku w restauracji lub innym miejscu umożliwiającym prowadzenie rozmów, co jest zwyczajowo przyjęte lub ma miejsce ze względu na prośbę kontrahenta, lub ze względu na brak wolnych pomieszczeń w biurach Banku lub klienta. W tych przypadkach pracownik Banku umawia się z klientem w restauracji lub innym miejscu, gdzie strony mogą omówić wzajemne kwestie biznesowe. W powyższych przypadkach Bank ponosi koszty poczęstunku. Usługi gastronomiczne nabywane przez Bank w takich okolicznościach (posiłki spożywane przez uczestników w czasie tego rodzaju spotkań biznesowych) mają charakter standardowy, nie cechują się okazałością czy wytwornością. Spotkania takie mogą mieć miejsc zarówno w kraju oraz - rzadziej - zagranicą. Wydatki dotyczące spotkań są dokumentowane fakturami VAT lub rachunkami. Bank dokumentuje wewnętrznie odpowiednio tego rodzaju spotkania, zarówno dla celów prowadzenia rachunkowości, jak i dla celów podatkowych oraz w celu rozliczenia poniesionego wydatku pracownikiem. Dokumentowanie śniadań, obiadów służbowych, kolacji biznesowych i podobnych poczęstunków obejmuje w szczególności wskazanie uczestników (przedstawicieli Banku) oraz co najmniej nazwy podmiotu, z którym ma miejsce spotkanie, daty spotkania i powodu spotkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki Banku związane ze spotkaniem biznesowym z aktualnym lub potencjalnym klientem Banku dotyczące nabycia napojów, poczęstunku oraz posiłków np. w restauracji stanowią dla Banku koszt uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako ściśle związane z działalnością gospodarczą Banku, a więc zmierzające do osiągnięcia przychodu, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Banku przedmiotowe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów Banku. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że co do zasady kosztem jest całość wydatków poniesionych w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów, o ile te wydatki nie zostały wyraźnie wyłączone z tej kategorii w art. 16 ust. 1. Oznacza to, w myśl ustalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych oraz pism organów podatkowych, iż kosztem podatkowym są wszelkie celowe wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością, odpowiednio udokumentowane, poza wydatkami wprost wyłączonymi. Wydatek stanowi więc koszt uzyskania przychodu, jeżeli spełnione następujące warunki: wydatek został rzeczywiście poniesiony przez podatnika, pozostaje w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczej jest poniesiony w celu uzyskania przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, lub też ma na celu zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, jest odpowiednio udokumentowany i nie został wyłączony z kategorii kosztów. W analizowanym stanie faktycznym przedmiotowe wydatki będą odpowiednio udokumentowane.

Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację ma charakter wyjątku od ogólnej zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów. Dlatego też przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT powinien być interpretowany ściśle. W literaturze przedmiotu za podstawową zasadę podatku dochodowego uznaje się bowiem pomniejszanie przychodu o wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodu, a wszystkie wyjątki od tej zasady, zwłaszcza określone w art. 16 ust. 1, nakazuje się interpretować w taki sposób, by jak najmniejszy był zakres wyłączeń z tychże kosztów. (Por. W. Nykiel, A. Mariański, D. Strzelec, E. Walińska, W. Bojanowicz, A. Wencel, Leksykon kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem regulacji prawa bilansowego, Gdańsk 2007, s. 25 i nast.). W analizowanym stanie faktycznym ponoszone wydatki pozostają w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gdyż poczęstunki (śniadania, obiady, kolacje i inne) dotyczą spotkań z kontrahentami oraz potencjalnymi kontrahentami (klientami Banku) organizowanymi w celu poruszania zagadnień biznesowych, co zmierza do utrzymania lub powiększenia przychodów Banku ze sprzedaży produktów i usług bankowych. Przedmiotowe wydatki służą przede wszystkim zapewnieniu warunków do prowadzenia uzgodnień w konkretnych sprawach gospodarczych (prowadzonych lub przyszłych), a nie budowaniu wizerunku Banku. Zaproponowanie poczęstunku czy poniesienie kosztów obiadu z kontrahentem jest zwykłym, standardowym, powszechnie przyjętym elementem kontaktów gospodarczych, świadczących o wypełnianiu standardów kultury biznesowej, a nie celem spotkania. Niezapewnienie sprzyjającej atmosfery do rozmów stawiałoby Bank w złej sytuacji i mogłoby mieć niekorzystny wpływ na sprzedaż produktów i usług bankowych. Brak poczęstunku w trakcie przedłużającego się spotkania mógłby zakłócić jego przebieg. Wydatki te nie mają charakteru reprezentacyjnego, nie służą wywieraniu wrażenia na kontrahencie okazałością czy wystawnością, lecz zapewnieniu miejsca i obsługi spotkania we wszystkich aspektach, co jest tylko punktem wyjścia do prowadzenia uzgodnień biznesowych, a nie celem samym w sobie. O ile wydatki te nie służą przede wszystkim budowaniu pozytywnego wizerunku Banku, lecz zapewniają normalne warunki negocjacji biznesowych, o tyle ich nieponiesienie, a więc niezapewnienie przyjętych zwyczajowo warunków rozmów gospodarczych, niezapewnienie podczas spotkania napojów, posiłków, poczęstunku, w tym poza biurem w restauracji, miałoby niewątpliwe wpływ na ukształtowanie się negatywnego wizerunku Banku, stąd Bank musi zapewnić warunki spotkań nie odbiegające od zwyczajowo (grzecznościowo) przyjętych w środowisku gospodarczym.

Przedmiotowe wydatki nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28. Ponieważ Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia reprezentacji, można sięgnąć do definicji Słownikowej (Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992), wskazujące, że oznacza ona okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycji społeczną. Takie też rozumienie tego pojęcia utrwaliło się w orzecznictwie i jest reprezentowane przez organy podatkowe. Reprezentacja musi się odznaczać okazałością, wystawnością wytwornością, to muszą to być działania o charakterze nadzwyczajnym, niestandardowe, wykraczające poza to, co jest powszechnie spotykane i praktykowane. Podejmowanie działań, które są powszechne na rynku, niewątpliwie nie stanowi o okazałości czy wytworności, gdyż nie odróżnia podmiotu pozytywnie od innych podmiotów na rynku. Aby działanie kwalifikować jako reprezentację, musi być intencjonalnie skierowane na sprawienie wyłącznie wrażenia okazałości czy wystawności, tj. kluczowy jest cel działania, który definiuje tym samym jego charakter. Jeśli podmiot podejmuje działania w celu ustalenia warunków współpracy biznesowej, nie występuje cel w postaci wykazania okazałości, co eliminuje możliwość uznania takich wydatków za poniesione w celach reprezentacji.

Stanowisko, zgodnie z którym kluczowy jest cel podjętych działań, znajduje również oparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 listopada 2008 r., (sygn. I SA/Łd 1112/08) oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1597/08. W konsekwencji poczęstunek w trakcie spotkania czy zaproszenie na obiad do restauracji w celu omówienia zasad i warunków współpracy przyszłej lub istniejącej jest zwyczajną praktyką obrotu gospodarczego, tego typu czynności są powszechnie wykonywane, a co za tym idzie nie skutkują one okazaniem wytworności czy wystawności, gdyż brak jest elementu wyróżniającego pozytywnie od innych podmiotów (podejmowanie działania stanowią powszechną praktykę).

Standardem jest, że podmiot zapraszający na spotkanie w siedzibie zapewnia poczęstunek, jak również zapraszając do restauracji, ponosi koszty posiłku. Takie czynności są standardowe i powszechnie przyjęte, są oczekiwane, a co za tym idzie ich niewykonanie mogłoby pogorszyć pozycję Banku w oczach kontrahenta, wydatki te służą więc stworzeniu "normalnych" a nie nadzwyczajnych warunków rozmów biznesowych. W konsekwencji nie są to wydatki o charakterze reprezentacyjnym. Poczęstunek w trakcie spotkania lub obiad w restauracji w sposób oczywisty nie są nakierowane na wykazanie okazałości czy wytworności i nie jest to jego cel.

Podsumowując, skoro celem działań Banku w trakcie spotkań jest nawiązanie, podsumowanie, ustalenie zasad współpracy biznesowej lub omówienie bieżących zagadnień związanych z trwającą już współpracą co ma na celu utrzymanie lub zwiększenie przychodów Banku ze sprzedaży usług, to kwestie poboczne (jak np. poczęstunek czy obiad w restauracji) nie mogą przesądzać o charakterze podjętych działań. W analizowanym przypadku poczęstunek czy obiad nie stanowią celu same w sobie, a co za tym idzie nie mogą realizować celu reprezentacyjnego, lecz są okolicznościami towarzyszącymi realizacji zasadniczego celu w postaci spotkania o charakterze biznesowym. Podjęte działania nie mają charakteru nadzwyczajnego, niestandardowego, nie są więc objawem wytworności czy okazałości, a tym samym nie realizują celu reprezentacyjnego, podjęte działania jako niesamodzielne, towarzyszące działaniom o charakterze zasadniczym (spotkaniom biznesowym) powinny być oceniane przez pryzmat celów działań zasadniczych, a spotkania biznesowe niewątpliwie nie służą reprezentacji, w wielu wypadkach poniesienie kosztu posiłku jest elementem ubocznym skorzystania z restauracji jako miejsca spotkania.

Przykładowe wyliczenie usług gastronomicznych, zakupu napojów i żywności jako wydatków reprezentacyjnych nie przesądza kwestii uznania, iż poczęstunek i obiad w restauracji stanowią zawsze reprezentację. Przede wszystkim konieczne jest ustalenie, czy w ogóle działania wykazują charakter reprezentacji, poprzez zweryfikowanie zaistnienia przesłanek wskazanych powyżej. Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 12.06. 2008 r. (sygn. III SA/Wa 157/08) oraz wyrok WSA w Łodzi z dnia 27.11. 2008 r., (sygn. I SA/Łd 1112/08). Podobnie wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1597/08, zgodnie z którym, aby dany wydatek mógł zostać uznany za wydatek o charakterze reprezentacyjnym, konieczne jest to, aby głównym celem działania podatnika było zaprezentowanie jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu. Sąd stwierdził, że bez okazałości i wystawności nie może być mowy o reprezentacji. W konsekwencji, jeśli okazanie wystawności, okazałości i wysokiego standardu nie jest celem samym w sobie, a jedynie środkiem do osiągnięcia celu reklamowego, to poniesiony wydatek nie może być uznany za wydatek o charakterze reprezentacyjnym (Por. J. Pustuł, Glosa pozytywna do wyroku WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1597/08, Przegląd Orzecznictwa Podatkowego nr 4/2009). Sąd stwierdził również, że przy kwalifikacji określonych przedsięwzięć podejmowanych przez dany podmiot należy uwzględniać specyfikę tego podmiotu oraz branżę, w jakiej on działa. W innym wyroku, WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r. (III SA/Wa 157/08), stwierdził, że: "wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny". Należy również przytoczyć stanowiska organów podatkowych w tym zakresie, np. pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1220/08-2/MW), zgodnie z którym "wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, słodyczy oraz usługi z firmy cateringowej, jeśli nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości, mogą stanowić zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów". Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r. (sygn. ILPB3/423-666/08-2/KS):" (...) wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią zwyczajowy poczęstunek klientów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że wydatki te nie posiadają charakteru okazałości". Pismo Dyrektora lzby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1062/08-2/MW), pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 sierpnia 2008 r. (sygn. lBPB3/423-405/08/PC (KAN-5019/08).

Analogiczne stanowisko w odniesieniu w szczególności do poczęstunków służbowych poza biurem (np. obiady i inne poczęstunki w restauracjach) potwierdzające zasadność zaliczania tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również prezentowane w najnowszych pismach organów podatkowych, np. pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r., sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji - jest nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W przedstawionym wniosku Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą organizuje spotkania z aktualnymi lub potencjalnymi klientami. Spotkania te służą omówieniu różnego rodzaju kwestii biznesowych, w tym m.in. nawiązania, ustalenia, podsumowania czy zmiany warunków współpracy lub omówienie bieżącej współpracy.

Jeśli spotkania odbywają się w siedzibie Banku, Bank zapewnia napoje (kawa, herbata, itp.) oraz drobny poczęstunek (catering, kanapki, słodycze, itp.).

Zdarza się również, że spotkanie w kontrahentem ma miejsce poza siedzibą Banku w restauracji lub innym miejscu umożliwiającym prowadzenie rozmów. W takim wypadku Wnioskodawca ponosi koszt posiłku spożywanego podczas spotkania z kontrahentem. Spotkania te odbywają się w kraju jak i zagranicą. Wnioskodawca podkreśla, że usługi gastronomiczne nabywane przez Bank w czasie tych spotkań mają charakter standardowy, nie cechują się okazałością czy wystawnością. Organizując spotkanie Wnioskodawca porusza zagadnienia biznesowe, co zmierza do utrzymania lub powiększenia przychodów Banku ze sprzedaży produktów i usług bankowych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki na napoje (kawa, herbata, itp.) oraz drobny poczęstunek tj. catering, kanapki, słodycze podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Banku, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia "reprezentacja" oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach lub poza siedzibą Banku, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Ponadto należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za "reprezentację" bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Podsumowując, wydatki na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Wnioskodawcy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki poniesione na usługi gastronomiczne w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje organów skarbowych oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje organów skarbowych i wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.