IPPB5/423-61/11-4/JC - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na catering i reklamę centrum handlowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.) oraz piśmie z dnia 9 marca 2011 r. (data nadania 10 marca 2011 r., data wpływu 14 marca 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-61/11-2/JC z dnia 28 stycznia 2011 r. (data nadania 1 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reklamę centrum handlowego - jest prawidłowe,

* kwalifikacji wydatków na reklamę - jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na catering dla uczestników otwarcia centrum handlowego - jest prawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

M. Sp. z o.o. w październiku 2010 r. wprowadziła do ewidencji środków trwałych obiekty budowlane składające się na Centrum w W. Są to: budynek centrum handlowego wraz z parkingiem i drogami dojazdowymi oraz budynek gospodarczy - wzniesione na gruntach W., na podstawie umowy dzierżawy nieruchomości z tym miastem zawartych. W tym dniu Wnioskodawca dokonał odbioru inwestorskiego od wykonawcy robót budowlanych oraz uznał wskazane obiekty budowlane za spełniające przesłanki do ujęcia ich jako "środki trwałe".

Do tego czasu wykonawca realizował dalsze roboty budowlane wyznaczane aneksami do umowy o roboty budowlane, chociaż decyzja administracyjna o pozwoleniu na użytkowanie obiektu została wydana w 2010 r.

Wnioskodawca dokonał uroczystego otwarcia "Centrum" w dniu 2010 r. Z tą datą rozpoczęto działalność handlową w centrum. Ponieważ centrum jest miejscem prowadzenia działalności handlowej przez kupców jako obiekt całkowicie nowy na rynku i zastępującym wcześniejsze, zlikwidowane centrum, Wnioskodawca postanowił przeprowadzić szeroko zakrojoną kampanię reklamową mającą na celu przyciągnięcie klientów, upowszechnienie informacji o centrum, tj. szeroko pojętą "promocję" tego miejsca, nieznanego jeszcze na rynku w W. W związku z tym Spółka przeprowadziła imprezy artystyczno-reklamowe na terenie centrum.

Wnioskodawca poniósł w związku z tym wydatki na: wynajęcie hali namiotowej oraz estrady, druk zaproszeń na uroczyste otwarcie centrum, występy clowna, zabawy i konkursy dla dzieci ("pompowanie balonów"), obsługę imprez przez hostessy noszące szarfy z logo centrum, wynajęcie urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych, usługi cateringowe oraz usługi związane z organizacją tych imprez.

W trakcie tych imprez eksponowane były tablice reklamowe oraz w różny sposób logo i nazwa centrum (na torbach reklamowych, szarfach noszonych przez hostessy, zaproszeniach, balonikach, długopisach). Także prowadzący imprezy artystyczne reklamowali słownie nowootwarte centrum.

Wnioskodawca zaznacza, że źródłem jego przychodów jest zarządzanie Centrum. Kupcy ponoszą na rzecz Wnioskodawcy wydatki tytułem czynszu najmu lokali (boksy, stoiska), w tym części wspólnych obiektów, a także koszty ich eksploatacji (opłaty za media, energię, ubezpieczenia). Kupcy obowiązani są do prowadzenia działalności handlowej w sposób wyznaczany umową z Wnioskodawcą oraz regulaminem. Osiąganie czynszu najmu od kupców jest uzależnione od ich wykorzystania. W interesie Wnioskodawcy leży wynajęcie wszystkich lokali przeznaczonych na działalność handlową oraz regularne wpłacanie czynszu przez kupców.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. W ocenie Wnioskodawcy i zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Tak więc koszty poniesione na reklamę - rozpowszechnienie wiadomości o powstaniu nowego centrum handlowego, miejscu jego położenia, ilości działających kupców świadczącej o skali i różnorodności oferty handlowej, a tym samym atrakcyjności dla klienta - mają bezpośredni związek z osiąganiem przychodów. Wnioskodawca zarządza centrum. Działalność kupców w tym centrum i ponoszone przez nich koszty najmu za lokale i korzystanie ze wspólnych przestrzeni centrum składa się na źródło przychodów z czynszu najmu osiąganego przez Wnioskodawcę. W interesie gospodarczym Wnioskodawcy leży funkcjonowanie centrum, maksymalne wykorzystanie oferowanych kupcom przestrzeni na prowadzenie ich działalności handlowej.

Dlatego też wydatki poniesione na upowszechnienie informacji o otwarciu centrum, w tym jego uatrakcyjnienie za pomocą imprez artystycznych i konkursów dla dzieci stanowią koszty uzyskania przychodów. Wnioskodawca zaznacza, iż reklama ma charakter działania zmierzającego do kształtowania popytu na dane towary, usługi lub markę, w tym przez poszerzanie wiedzy o nich, zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług danego podmiotu gospodarczego. Reklama polega więc w przypadku Wnioskodawcy na przekazywaniu informacji o działalności handlowej centrum, przekonywaniu potencjalnych klientów do robienia zakupów w centrum.

Reklama odbywa się poprzez wszelkie formy oraz środki oddziaływania na nabywcę, mające na celu intensyfikację sprzedaży oraz każdy przekaz zmierzający do promocji korzystania z usług. W analizowanym przypadku nie chodziło o reprezentację, ale właśnie reklamę - upowszechnianie informacji o działalności Wnioskodawcy i przyciąganie klientów do centrum, należy podkreślić - nowoutworzonego centrum. Ten aspekt wejścia na rynek uzasadniał wzmożenie akcji reklamowej, silniejszy przekaz informacji o nowym, dużym, nowoczesnym i dotąd nieznanym centrum handlowym.

Ad. 2. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym, od osób prawnych za wartość początkową środków trwałych uważa się - w razie ich wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia. Wnioskodawca uważa, że do wartości początkowej środków trwałych (budynków, budowli) składających się na centrum nie należy wliczać wydatków poniesionych na reklamę związaną z otwarciem Centrum - opisanych wyżej w pkt 1. Te wydatki dotyczą bieżącej działalności Wnioskodawcy, więc nie mogą zwiększać wartości początkowej środków trwałych, choć poniesiono je przed datą odbioru robót budowlanych od wykonawcy. Nie można ich łączyć z obiektami budowlanymi, bo nie stanowią części składowych tych obiektów.

Ad. 3. Art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym wyłącza z kosztów uzyskania przychodów koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne czy zakup żywności. Wnioskodawca uważa jednak, że wydatki na niewielki posiłek (zupa) w trakcie imprezy artystyczno-rozrywkowej stanowiącej reklamę prowadzonej działalności gospodarczej winien zostać uznany za koszt uzyskania przychodu. Zakup takiego posiłku przyciąga do uczestnictwa w imprezie, na której jest prezentowana działalność handlowa oraz eksponowane w sposób wizualny i akustyczny dane o Wnioskodawcy i centrum. W ten sposób zwiększa się intensywność reklamy. Literalna wykładnia wskazanego przepisu prowadzi do wniosku o zakupie usług gastronomicznych bądź żywności, czyli mających istotne znaczenie "żywieniowe". Wydanie okazjonalnej, niedrogiej zupy, nie może być uznawane za gastronomię czy żywienie, ale element uatrakcyjnienia imprezy reklamowej. W związku z tym wydatek taki winien zostać uznany także za koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reklamę centrum handlowego,

* prawidłowe - w zakresie kwalifikacji wydatków na reklamę,

* prawidłowe - w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na catering dla uczestników otwarcia centrum handlowego.

Odpowiedź na pytanie nr 1 i nr 3.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Konsekwencją takiego zapisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków na reprezentację. Ustawodawca jednakże nie zdefiniował pojęcia reprezentacji, wprowadził jedynie wyliczenie przykładowe, a mianowicie odwołał się w szczególności do wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholu.

Wobec braku legalnej definicji pojęć reprezentacja i reklama za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej.

"Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjąć należy, iż reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Obejmuje ona swym pojęciem działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Zatem celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Z przedstawionego przez Spółkę opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał uroczystego otwarcia "Centrum" w dniu 2010 r. Z tą datą rozpoczęto działalność handlową w centrum. Ponieważ centrum jest miejscem prowadzenia działalności handlowej przez kupców jako obiekt całkowicie nowy na rynku i zastępującym wcześniejsze, zlikwidowane centrum, Wnioskodawca postanowił przeprowadzić szeroko zakrojoną kampanię reklamową mającą na celu przyciągnięcie klientów, upowszechnienie informacji o centrum, tj. szeroko pojętą "promocję" tego miejsca, nieznanego jeszcze na rynku w W. W związku z tym Spółka w dniach: września 2010 r. przeprowadziła imprezy artystyczno-reklamowe na terenie centrum w W. Wnioskodawca poniósł w związku z tym wydatki na: wynajęcie hali namiotowej oraz estrady, druk zaproszeń na uroczyste otwarcie centrum, występy clowna, zabawy i konkursy dla dzieci ("pompowanie balonów"), obsługę imprez przez hostessy noszące szarfy z logo centrum, wynajęcie urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych, usługi cateringowe oraz usługi związane z organizacją tych imprez. W trakcie tych imprez eksponowane były tablice reklamowe oraz w różny sposób logo i nazwa centrum (na torbach reklamowych, szarfach noszonych przez hostessy, zaproszeniach, balonikach, długopisach). Także prowadzący imprezy artystyczne reklamowali słownie nowootwarte centrum.

W uzasadnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca podkreśla, iż: "reklama (...) w przypadku Wnioskodawcy polega na przekazywaniu informacji o działalności handlowej centrum, przekonywaniu potencjalnych klientów do robienia zakupów w centrum. Reklama odbywa się poprzez wszelkie formy oraz środki oddziaływania na nabywcę, mające na celu intensyfikację sprzedaży oraz każdy przekaz zmierzający do promocji korzystania z usług. W analizowanym przypadku nie chodziło o reprezentację, ale właśnie reklamę - upowszechnianie informacji o działalności Wnioskodawcy i przyciąganie klientów do centrum, należy podkreślić - nowoutworzonego centrum. Ten aspekt wejścia na rynek uzasadniał wzmożenie akcji reklamowej, silniejszy przekaz informacji o nowym, dużym, nowoczesnym i dotąd nieznanym centrum handlowym".

W kontekście powyższego, wydatki - ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie usług organizacji imprez reklamowych, oprawę muzyczną tych imprez, wynajęcie hali namiotowej i urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych, imprezy dla dzieci, obsługę imprez przez hostessy - związane z reklamą, promocją nowoutworzonego centrum handlowego można uznać za koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe działania spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności centrum na rynku, przekonaniu potencjalnych klientów do zrobienia zakupów w centrum, maksymalnego wykorzystania oferowanych kupcom przestrzeni na prowadzenie ich działalności handlowej a co za tym idzie, zwiększenia źródła przychodów Spółki z czynszu najmu osiąganego przez Wnioskodawcę. Wydatki te są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Ponadto również wydatki na zakup usług cateringowych ("niewielki posiłek, zupa") ponoszone w związku z organizacją imprez otwarcia Centrum, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile nie mają charakteru wystawności lub okazałości.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Odpowiedź na pytanie nr 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z powyższym, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie, z kolei, jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności.

W tym miejscu wskazać należy, iż moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Do kosztów wytworzenia środka trwałego zaliczyć można zatem koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku, jeżeli dają się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego, to znaczy związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji. Takiego charakteru nie mają wydatki związane z reklamą. Niewątpliwie wydatki reklamowe, związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, stanowią koszty uzyskania przychodów. Jednakże, przyjąć należy, iż będą to koszty nie związane z wytworzeniem środka trwałego. Wydatki te stanowią koszty pośrednio związane z przychodem podatkowym.

W konsekwencji, przedmiotowe koszty (związane z reklamą, promocją nowoutworzonego centrum handlowego) powinny być rozpatrywane przez Spółkę dla celów podatkowych w momencie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.